22/12/13

Χαιρετισμός του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ι. Νικολάου στην παρουσίαση του βιβλίου «Το Γέρι Ιστορία-Έθιμα-Παραδόσεις», χθες






Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι απόψε μαζί σας και ανάμεσα σε ανθρώπους των γραμμάτων και του πνεύματος, με σημαντική προσφορά στον τόπο μας, και ευχαριστώ για την τιμή να απευθύνω χαιρετισμό στην παρουσίαση ενός έργου που αφορά την ιστορία του προσφιλούς μου Δήμου, του ιστορικού χωριού μας Γερίου.



Συγχαίρω τον Δήμαρχο Γερίου, φίλο Αργύρη, για την άσβεστη πίστη του στη διατήρηση της ιστορίας και της παράδοσης του τόπου μας, και τον σεβασμό που επιδεικνύει στους θεσμούς, στηρίζοντας, ποικιλοτρόπως και άοκνα, τον αγώνα επιβίωσης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον συγγραφέα του βιβλίου, «Το Γέρι Ιστορία-Έθιμα-Παραδόσεις», κ. Πολύβιο Πολυβίου, για τη συγγραφή ενός ακόμη πολύτιμου και αξιόλογου έργου, το οποίο αποτελεί μια σεβαστή προσφορά στην καταγραφή της ιστορίας μας, και θέτει έναν σημαντικό λίθο στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας και ιδιαίτερα του χωριού μας.

Μέσα στη δίνη των σκληρών καιρών, ένα βιβλίο για την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα ενός τόπου, είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, τόσο στα χέρια των παλαιότερων, όσο και των νεότερων γενιών, καθώς και ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του ιστορικού του μέλλοντος. Μια πηγή ιστορίας.

Κάθε έργο που συμβάλλει στη διατήρηση και συνέχιση της ιστορίας και στην ενίσχυση της κληρονομιάς μας, βρίσκει τόσο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη, όσο και εμένα προσωπικά ένθερμους υποστηριχτές και σταθερούς αρωγούς.

Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κύπρου έχουν ανεκτίμητη αξία, και πρέπει να προβάλλονται με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία, αφού αποτελούν τον κεντρικό πυλώνα της ύπαρξης της χώρας μας στον κόσμο. Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν άνθρωπο με αγάπη προς την ελληνική γλώσσα και παιδεία, έναν έμπειρο εκπαιδευτικό, και λάτρη της παράδοσης, που καταγράφει και περιγράφει τα ήθη και τα έθιμα από τα οποία ηχεί η γλυκιά ντοπιολαλιά του νησιού μας, αντηχώντας μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο θόρυβο, πολέμους και κινδύνους.

Στην περιδιάβαση αυτή λοιπόν, μέσα στις παραδόσεις, στα ήθη και έθιμα του Γερίου, έχουμε την αίσθηση ότι ακούμε τις φωνές των προγόνων μας να μας αφηγούνται τις ιστορίες τους. Αυτές τις φωνές, που έρχονται από τα βάθη της ιστορίας μας, θέλουμε να τις ακούμε πάντα, εις τους αιώνες των αιώνων. Είναι οι συμβουλές των πατεράδων μας, τα νανουρίσματα των μανάδων μας, οι χοροί των γιαγιάδων μας, τα τραγούδια των παππούδων μας. Τα γνωμικά, οι ιστορίες τους, μας ταξιδεύουν νοερά στα χωράφια και στα περβόλια, στο θέρισμα και στο αλώνισμα, στο όργωμα και στο ζευγολάτη, στα σπίτια και στις εκκλησιές του χωριού μας. Εκεί αντικρίζουμε την ιστορία και την ταυτότητά μας και αισθανόμαστε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Κυρίες και Κύριοι,

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κύπρος μας περνά ανάμεσα από συμπληγάδες. Το πολυβασανισμένο μας νησί διαβαίνει μέσα στην ιστορία σαν ένα μικρό καράβι μέσα σε φουρτούνες, δυστυχώς σπάνια συναντώντας νηνεμίες και λιμάνια γαλήνης. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, οι άνθρωποι που μπορούν και μετουσιώνουν την περηφάνια για την ιστορία και την καταγωγή τους σε έργα, αποτελούν φάρους για τον πολύπαθο λαό μας, και αχτίδες ελπίδας για την ύπαρξή του.

Αγαπητέ κ. Πολυβίου, είχατε σαλπάρει σε ένα ταξίδι στους χώρους και στα πρόσωπα από τα βάθη της ιστορίας του «ανεμοδαρμένου» χωριού μας, όπου σας «διηγήθηκαν» τις ιστορίες τους και γευτήκατε το νερό της ζωής που έζησαν. Μετά από το γεμάτο εικόνες και γνώσεις ταξίδι σας, σίγουρα αντικρίζετε τώρα με άλλα μάτια αυτόν τον τόπο και έχετε απλώσει τις ρίζες σας ακόμη βαθύτερα στα χώματά του.

Σας συγχαίρουμε που βρήκατε τη θέληση και τον ενθουσιασμό να γράψετε για την ιστορία του χωριού μας, ενός τόπου που αποτελεί σταθμό στην ιστορία της Κύπρου, αφού γέννησε αγωνιστές που μετείχαν σε όλους τους αγώνες του τόπου, ήρωες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα: όπως ο Ιωνάς Νικολάου και ο Κυριάκος Κολοκάσης, τις δικοινοτικές ταραχές όπως ο Κυριάκος Κακουλλής, που αγωνίστηκαν κατά την τουρκική εισβολή του 1974 όπως οι αγνοούμενοι μας Ανδρέας Κουκουμάς και Μάκης Παμπόρης, και ο Κωστάκης Λοΐζου που θυσιάστηκε ενώ υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά. Ενός τόπου που γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της Κύπρου μας για να παλέψει κι αυτός στο μετερίζι της, να προσφέρει στους αγώνες της, να πονέσει στα βάσανά της, αλλά και να μοιραστεί μαζί με όλους τους άλλους ένδοξους τόπους της, την περηφάνια για τα παιδιά του!

Σας εύχομαι να συνεχίστε με τον ίδιο ενθουσιασμό το συγγραφικό ταξίδι σας στην Ιστορία της Κύπρου μας, προσφέροντάς μας ανεξίτηλο έργο, για το οποίο θα σας θυμούνται και θα σας εκτιμούν οι συμπατριώτες σας και η πατρίδα μας.

   
___________