κ.
Παναγιώτη Αντωνίου σε εκδήλωση μνήμης
της Ε.Ο.Κ.Α.
«Δεν
αργεί να καρπίσει τ' αστάχυ
δε
χρειάζεται μακρύ καιρό
για
να φουσκώσει
της πίκρας το προζύμι.»
έγραφε
ο Γιώργος Σεφέρης δύο χρόνια πριν την
έκρηξη του απελευθερωτικού αγώνα της
Ε.Ο.Κ.Α.,
στο ποίημά του «Σαλαμίνα της Κύπρος»,
αφήνοντας να αιωρείται έντονα το
προμήνυμα για τον επερχόμενο ξεσηκωμό
του Κυπριακού Ελληνισμού.
Τον
ίδιο ξεσηκωμό για λευτεριά, που ο Ρήγας
Φεραίος οραματιζόταν συγγράφοντας τον
Θούριο του, τις στροφές του οποίου, οι
Έλληνες πολεμιστές του 1821, σαν προσευχή
κρατούσαν σφικτά στα χείλη την ώρα της
μάχης.
Ελληνίδες
Έλληνες
Εκλεκτοί
προσκεκλημένοι,
Κυρίες και
Κύριοι,
Γι’ αυτούς τους
μεγάλους αγώνες του Έθνους συγκεντρωθήκαμε
σήμερα εδώ. Ανακαλούμε στη μνήμη θύμησες
του παρελθόντος, τιμούμε και εκφράζουμε
την ευγνωμοσύνη και το θαυμασμό μας
στις ηρωικές μορφές του 1955 -59, που
υπέμειναν τα πάνδεινα, αλλά κράτησαν
άσβεστη τη φλόγα της ελευθερίας στην
καρδιά τους.
Ηρωισμό
και αυταπάρνηση επέδειξαν τα αμούστακα
νιάτα της Κύπρου, κατά τον απελευθερωτικό
αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α ενάντια στον αγγλικό
αποικιοκρατικό ζυγό. Ο ξεσηκωμός των
Κυπρίων αγωνιστών, ανέδειξε το καθάριο
σφρίγος της ατόφιας
ελληνικής ψυχής. Τα βουνά και τα λαγκάδια
της πολύπαθης κυπριακής γης αντιβοούσαν
τη λαϊκή αποφασιστικότητα για λευτεριά.
Οι εκκωφαντικές
εκρήξεις, που δονούσαν συθέμελα απ’
άκρου εις άκρον το νησί, διατράνωναν
την ασυμβίβαστη διάθεση και την πέρα
από κάθε θυσία, απόφαση του λαού, για
απελευθέρωση και ενσωμάτωση στον εθνικό
κορμό.
Οι Έλληνες της
Κύπρου πολεμώντας με σθένος, θυσίασαν
την ίδια τη ζωή τους στο βωμό της
ελευθερίας, θέτοντας τα ιδανικά και τις
αξίες της φυλής πάνω από το προσωπικό
συμφέρον.
Επέδειξαν
περίτρανα σε όλους τον τρόπο που πολεμά
ο Έλληνας για την πατρίδα, γράφοντας
σελίδες ηρωϊσμού και δόξας.
Με συγκίνηση,
η μνήμη ανατρέχει στο παρελθόν και
συναντά τις υπέροχες εικόνες των αθανάτων
που έκλεισαν το μάτι στο θάνατο,
προσφέροντας την ύπαρξη τους θυσία στο
βωμό της ελευθερίας. Με ιδιαίτερο
θαυμασμό προσκυνούμε τις ιερές γυναικείες
μορφές των μανάδων, που δίδασκαν με
ευλάβεια στα παιδιά τους να φωνάζουν
το «Μολών Λαβέ» και τους έστελναν με
τις ευχές τους να γίνουν παρανάλωμα της
φωτιάς στα κρησφύγετα της αντίστασης.
Αναμφίβολα,
ο αγώνας της ΕΟΚΑ έχει την ουσία και τις
διαστάσεις ενός θαύματος. Μέχρι τότε,
η όποια πιθανή αντίδραση στην ογκωδέστατη
Βρετανική Αποικιοκρατική Δύναμη,
θεωρείτο ότι θα οδηγείτο με βεβαιότητα
στην αποτυχία.
Παρ’ όλα αυτά,
η μεθοδικότητα προετοιμασίας και
οργάνωσης του αγώνα από τον Αρχηγό
Γεώργιο Γρίβα Διγενή σε συνδυασμό με
την καθολική συμμετοχή στην εξέγερση
των Ελλήνων της Κύπρου, την αγωνιστικότητα
και την απόφαση για κατάλυση των δεσμών
της σκλαβιάς και την Ένωση με τη Μάνα
Ελλάδα οδήγησαν στην ταπείνωση της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας στα πεδία των
κάθε μορφής συγκρούσεων με την Ε.Ο.Κ.Α.
Οι λεβέντες
αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α, αντιτάχθηκαν στον
ποσοτικά και ποιοτικά υπέρτερο σε
εξοπλισμό εχθρό. Ήταν το ξέσπασμα ενός
ταλαιπωρημένου και εμπαιγμένου λαού.
Ο Κύπριος του χωριού και της πόλης,
αρματώθηκε, έγινε πολεμιστής σε ένα
ασυμβίβαστο αγώνα, επαναστάτησε απέναντι
σε ένα εχθρό που είχε τα πάντα, στρατό,
χρήματα και την υπεροχή του κυρίαρχου.
«Των
Ιώνων μας ρήμαξε. Των Ιώνων ο ναύφρακτος
Άρης. Ο άνισος. Θέρισε τις ακτές. Θέρισε
τη μαύρη άπλα της θάλασσας», θα αναφωνήσει
ο Ξέρξης στους Πέρσες του Αισχύλου,
θρηνώντας την καταστροφή του πολυάριθμου
και χρυσαρμάτωτου στόλου του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Τα παλικάρια
μας διεκδίκησαν το δικαίωμα της
ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης του
κυπριακού λαού και της συνέχισης των
εθνικών προσανατολισμών και οραματισμών.
Το προαιώνιο πρόσταγμα της πανάρχαιας
Ελληνικής μας ιστορίας, αντηχεί στις
καρδιές των Ελλήνων της Κύπρου με το
εθνικό προσκλητήριο για αγώνα μέχρι
την τελική δικαίωση.
Το όραμα της
ελευθερίας και της Ένωσης με την Ελλάδα
μεταλαμπαδεύτηκε από μορφές εμβληματικές.
Η αγανάκτηση των Ελλήνων της Κύπρου
έφτασε στο αποκορύφωμα. Στην ορεινή
Κύπρο, οι απάτητες χαράδρες φιλοξενούν
στοργικά τους πολεμιστές. Στα χωριά και
στις πόλεις οικογένειες μετατρέπουν
τα σπίτια τους σε κρυψώνες και υποδέχονται
τους καταζητούμενους αγωνιστές. Μέσα
εκεί ζυμώνεται το μεγαλείο του αγώνα.
Με πενιχρά μέσα, λιγοστά όπλα και καθόλου
στρατιωτική εκπαίδευση, οι αγωνιστές
προσπαθούν να προετοιμαστούν για τον
αγώνα.
Δεν ξέρουν να
χειρίζονται τις εκρηκτικές ύλες και
την πυρίτιδα. Σκοτώνονται καθώς
κατασκευάζουν τις αυτοσχέδιες βόμβες
και τις παγίδες. Περπατούν στα βουνά
μέρα και νύχτα.
Ζουν
κατατρεγμένοι στην γη που τους μεγάλωσε,
κυνηγημένοι και επικηρυγμένοι.
Ταλαιπωρούνται, κρυώνουν, πεινούν. Όλα
αυτά, όμως, πολύ μικρή σημασία έχουν
μπροστά στο σκοπό. Πεθαίνουν μακριά από
τις οικογένειές τους. Πεθαίνουν,
αλλά δίνουν ζωή με το θάνατό τους στον
αγώνα του Έθνους. Ζουν με τη θυσία τους
στη ψυχή των υπολοίπων που κρατούνται
φυλακισμένοι και εξαθλιωμένοι στις
φυλακές των Άγγλων.
Για
τους κρατούμενους, τα λόγια της Αγίας
Γραφής απαλύνουν τον πόνο των βασανιστηρίων
και διώχνουν την ψυχική καταρράκωση.
Παραμένουν αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα,
αλλά νιώθουν την απόλυτη ελευθερία, ότι
βρίσκονται στο πιο ψηλό σκαλοπάτι της
ανθρωπότητας, ατενίζοντας από εκεί
πάνω την Ελλάδα. Την ψυχή τους
θωρακίζουν αποσπάσματα της Αγίας
Γραφής, η καρδιά τους πάλλεται ακόμα
πιο έντονα από τον πόθο της λευτεριάς.
Τί κι αν οι Άγγλοι τους εξευτελίζουν,
τί κι αν ζουν βασανισμένοι και εξαθλιωμένοι,
στα φοβερά μπουντρούμια της Ομορφίτας,
στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και
στις Κεντρικές Φυλακές. Η ευωδιαστή
αύρα της λευτεριάς τους μετουσιώνει σε
ήρωες.
Γνωρίζουν
ότι πολεμούν για την Ελλάδα, για το Θεό
τους, για την οικογένεια, για τα παιδιά
τους, για το είναι τους.
Ελληνίδες,
Έλληνες
Η ΕΟΚΑ δεν
κάμφθηκε, δε νικήθηκε, άντεξε και νίκησε.
Παρά την προσδοκία για Αυτοδιάθεση –
Ένωση οδηγηθήκαμε στην ανεξαρτησία.
Δυστυχώς, παρά τις θυσίες των ηρώων,
η Κύπρος του σήμερα δεν είναι το
ελεύθερο ελληνικό νησί για το οποίο
θυσιάστηκαν οι ήρωες μας.
Σαράντα χρόνια
μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του
1974, ακόμα οι πληγές παραμένουν χαίνουσες.
Τα συρματοπλέγματα της κατοχής, κρατούν
μοιρασμένη την πατρίδα μας, παρατείνοντας
το αφόρητο δράμα των συγγενών των
πεσόντων και αγνοουμένων μας. Οι μνήμες
της προσφυγιάς, νωπές ακόμα ταλαιπωρούν
τους χιλιάδες εκτοπισμένους μας.
Παρά το δύσκολο
και ασταθές περιβάλλον, με το δράμα της
τουρκικής εισβολής και της παρατεταμένης
κατοχής να πληγώνει το σώμα της πατρίδας
μας, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα της
δικαίωσης που θα οδηγήσει στη λύση του
Κυπριακού. Μια λύση που θα διασφαλίζει
τη σταθερότητα, θα σέβεται πλήρως τα
ψηφίσματα του Ο.Η.Ε και τις αρχές και
αξίες της Ε.Ε, θα συνάδει με το Διεθνές
και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και θα κατοχυρώνει
τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και
τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών.
Θα προωθεί τη συνύπαρξη, τη συνδημιουργία
και την ευημερία, στα πρότυπα ενός
σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.
Προσδοκούμε
μια Κύπρο επανενωμένη, χωρίς συρματοπλέγματα,
απαλλαγμένη από τα κατοχικά στρατεύματα
και τους εποίκους, που να εγγυάται την
επιστροφή όλων των νόμιμων κατοίκων
στις πατρογονικές τους εστίες και την
ομαλή συμβίωση.
Ο Πρόεδρος της
Κυπριακής Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση
έχει αναλάβει μια νέα εντατική πρωτοβουλία
προώθησης των προσπαθειών επίλυσης του
Κυπριακού. Η επανεκκίνηση των
διαπραγματεύσεων σηματοδοτεί την έναρξη
μιας νέας προσδοκίας και ευκαιρίας για
λύση.
Όλες οι ενέργειες
χαρακτηρίζονται από μεθοδικότητα και
συνέπεια. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να
οδηγηθούμε εκ νέου σε αδιέξοδα.
Οφείλουμε
όλοι να αναλογιστούμε την κρισιμότητα
των στιγμών και να ανταποκριθούμε στο
κάλεσμα της πατρίδας και της Ιστορίας.
Να απορρίψουμε κάθε διχαστικό σύνδρομο
του παρελθόντος, να ενώσουμε δυνάμεις
και να συνεργαστούμε για την εξεύρεση
μιας λειτουργικής λύσης.
Πρέπει
να γίνει αντιληπτό ότι
η προσπάθεια η οποία καταβάλλεται,
πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός
συλλογικού και πολύπλευρου εθνικού
αγώνα, στον οποίο άπαντες, οφείλουμε να
συμμετάσχουμε ενωμένοι και αδιάσπαστοι,
με γνώμονα το καλό της Κύπρου μας.
Πρέπει να
εξασφαλίσουμε τη συνέχεια της παρουσίας
του ελληνισμού σ´ ολόκληρο το νησί μας.
Δεν έχουμε
δικαίωμα ούτε μισή πατρίδα να παραδώσουμε
ούτε και να αδιαφορήσουμε μπροστά στο
φάσμα του εμφανούς πλέον κινδύνου της
υπονόμευσης της παρουσίας του ελληνισμού
στον τόπο που ρίζωσε χιλιάδες χρόνια
πριν.
Ελληνίδες,
Έλληνες
Με ευλάβεια
ανακαλούμε μνήμες του παρελθόντος,
υμνούμε και, γινόμαστε κοινωνοί του
μεγαλείου της ατόφιας ελληνικής ψυχής. Το
πέρασμα των χρόνων δεν έχει καταφέρει
να επισκιάσει τα αγνά μηνύματα λευτεριάς
και επαναστατικότητας που εκπέμπουν
οι αγέρωχες μορφές των ηρώων μας.
Είναι πλέον
καιρός, να ακολουθήσουμε κοινή πορεία
για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις
με σθένος και παρρησία. Ιερά παραδείγματά,
οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Με την μαχητικότητα
και την ανιδιοτελή τους θυσία πότισαν
το δέντρο της ελευθερίας.
Αυτό τον Αγώνα
έχουμε χρέος να τιμήσουμε εμπράκτως με
τις αποφάσεις και την πορεία μας.
Μακριά από τις
σειρήνες της διχόνοιας και την κάθε
μορφής ιδιοτέλεια. Μόνον ενωμένοι
θα τα καταφέρουμε και να είστε σίγουροι
θα τα καταφέρουμε.
Γιατί θέλουμε
να ατενίζουμε χωρίς ντροπή τους ήρωες
μας στα μάτια.
Μόνο έτσι θα
τιμήσουμε πραγματικά τη θυσία τους.
Σας ευχαριστώ.
-------------------
