Η
επούλωση των πληγών της Κύπρου και του λαού μας θα επιτευχθεί μόνο με
την οριστική και δίκαιη λύση του Κυπριακού. Δεν θα επιτευχθεί ρίχνοντας
τα γεγονότα και τους υπαίτιους της προδοσίας στη λήθη της ιστορίας και
με την εξίσωση του θύτη με το θύμα. Θα έρθει μόνο μέσα από την αλήθεια.
Μέσα από τη συλλογική αναγνώριση της προδοσίας που επιτελέστηκε κατά της
Κύπρου και τη χάραξή της στη συλλογική μνήμη του λαού μας, έτσι ώστε να
μην περιπέσει ο τόπος μας ξανά σε παρόμοιες περιπέτειες. Θα έρθει μέσα
από την αντίσταση στην κατοχή, τη διχοτόμηση και τον εποικισμό.
Οι θύμισες, όμως, από μόνες τους δεν είναι
αρκετές για να καταδείξουν το μέγεθος της προδοσίας αυτού του τόπου.
Πέρα από τη συλλογική μνήμη, την οποία ο λαός μας διατηρεί άσβεστη,
εξίσου σημαντική είναι η συλλογική καταδίκη των εγκλημάτων κατά της
Κύπρου. Είναι γι’ αυτό που το πόρισμα της πολυμελούς διακομματικής
επιτροπής για τον φάκελο της Κύπρου, στο επίπεδο της Βουλής των
Αντιπροσώπων, είναι ένα επίτευγμα μεγάλης ιστορικής σημασίας. Διότι
ρίχνει φως στα γεγονότα του 1974 και φωτογραφίζει ένοχους και υπαίτιους.
Μετά από πολύχρονη συλλογή μαρτυρικού
υλικού, στοιχείων και δεδομένων έχει καταφέρει να ρίξει φως σε πολύ
σημαντικές πτυχές της προδοσίας της χούντας των Αθηνών και των εδώ
εντολοδόχων της που οδήγησαν στη βίαιη πραξικοπηματική προσπάθεια
κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανατροπή της νομιμότητας.
Είναι ακόμα μεγαλύτερης πολιτικής αλλά και ιστορικής σημασίας το γεγονός
ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων του τόπου έχει
απερίφραστα και τεκμηριωμένα καταδείξει τους ενόχους της κυπριακής
τραγωδίας.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να μνημονεύσουμε
τα νεαρά παιδιά της Νήσου που χάθηκαν είτε κατά τις διακοινοτικές
ταραχές και την τουρκική επιδρομή τον Αύγουστο του 1964 είτε κατά την
τουρκική εισβολή το 1974, υπερασπιζόμενα την ελευθερία, τη δημοκρατία
και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μνημονεύουμε και τιμούμε παιδιά όπως ο
Γιώργος Ξενοφώντος και ο Σταυράκης Χριστοδούλου που έπεσαν στις μάχες
της Μανσούρας το 1964. Ο Γιώργος και ο Σταυράκης ήταν παιδιά φτωχών
οικογενειών από βιοπαλαιστές γονιούς, καταγόμενους από τη Νήσου. Ο
Γιώργος, παιδί του Ξενοφώντος και της Δέσποινας, ήταν μηχανικός
αυτοκινήτων και στην ηλικία των 21 χρόνων κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά.
Πριν ακόμα γίνει η ορκωμοσία του στάλθηκε να υπερασπιστεί την πατρίδα
στις μάχες που μαίνονταν στη Μανσούρα όπου και έπεσε ηρωικά στις 6
Αυγούστου 1964. Ο Σταυράκης, του Χριστόδουλου και της Μαρίας Βαρνάβα,
ήταν σιδηρουργός στο επάγγελμα και νεοσύλλεκτος τότε στρατιώτης,
στάλθηκε στη Μανσούρα όπου και έπεσε πολεμώντας στις 8 Αυγούστου 1964.
Και οι δυο αυτοί νέοι ήταν δραστήρια μέλη της κοινότητάς τους και μέλη
του τοπικού Σωματείου «Πρόοδος» Νήσου. Μάλιστα, ο Γιώργος Ξενοφώντος
ήταν ποδοσφαιριστής και δραστήριο μέλος του θεατρικού ομίλου του
Σωματείου.
Τιμούμε και μνημονεύουμε σήμερα, επίσης,
τους Βαρνάβα Κούβαρο, Κωστάκη Λάμπρου και τους αδερφούς Γιώργο και
Σωτήρη Σωκράτους που έπεσαν μαχόμενοι στην προσπάθεια αναχαίτισης των
Τούρκων εισβολέων το 1974.
Ο Βαρνάβας Κούβαρος ήταν τότε 34 χρόνων,
έγγαμος και πατέρας δυο παιδιών, του Μιχάλη και της Βαρβάρας, και
σκοτώθηκε κατά τη μετακίνηση του εν ώρα υπηρεσίας στη περιοχή της
Λεύκας. Άφησε πίσω, στο άνθος της νιότης του, τη νεοσύστατη οικογένειά
του και έδωσε τη ζωή του στην πατρίδα. Αισθάνομαι χαρά και τιμή που ο
γιος του Μιχάλης Κούβαρος με τιμά εδώ και πολλά χρόνια με τη φιλία του,
αφού αποτελεί καταξιωμένο λαϊκό αγωνιστή και ξεχωριστή προσωπικότητα.
Ο Κωστάκης Λάμπρου καταγόταν από το
κατεχόμενο Δίκωμο και κατοίκησε στη Νήσου, αφού νυμφεύθηκε στο χωριό. Η
Νήσου αγκάλιασε τον Κωστάκη ως ένα νέο τέκνο της και η νέα του
οικογένεια δημιουργούσε ένα ελπιδοφόρο και ευτυχισμένο μέλλον. Σε ηλικία
24 χρονών, το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974, έπεσε ηρωικά μαχόμενος
στις μάχες που έγιναν κοντά στην περιοχή Τρούλλων.
Τα δυο αδέρφια Γιώργος και Σωτήρης Νικολάου,
με καταγωγή από την Κερύνεια, κατατάγηκαν στην Εθνική Φρουρά με το
ξέσπασμα του πολέμου. Σκοτώθηκαν στις 23 Ιουλίου του 1974 στις μάχες στο
Συγχαρί και η τύχη τους αγνοείτο για πολλά χρόνια μετά τον χαμό τους.
Το δράμα των αγνοουμένων αποτελεί την τραγικότερη πτυχή της κυπριακής
τραγωδίας. Ο χαμός δύο αδελφιών καθιστά το μέγεθος της τραγωδίας απείρως
μεγαλύτερο. Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι οι γονείς των δυο
αδελφών πέθαναν στην προσφυγιά, χωρίς ποτέ να μάθουν τι απέγιναν τα δυο
παιδιά τους.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Οι μέρες είναι τέτοιες που μας ωθούν να
επιβεβαιώνουμε τους στόχους μας για επίτευξη λύσης στο πολιτικό πρόβλημα
της Κύπρου. Μια λύση που θα φέρει την απελευθέρωση και την πραγματική
επανένωση της πατρίδας μας. Λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον
εποικισμό και που θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα ολόκληρου του
λαού της Κύπρου. Μια τέτοια λύση μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το
πλαίσιο το οποίο αναζητείται μετά το 1977, μετά την ιστορική απόφαση του
Εθνάρχη Μακαρίου, και έχει αποτελέσει τη βάση διαπραγμάτευσης για όλους
ανεξαίρετα τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πλαίσιο της
διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την ενότητα του
κράτους με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με
πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, όπως αυτή καθορίζεται από τα
σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ο στόχοι μας θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι
και να μην επιδέχονται αμφισβήτησης από τη διεθνή κοινότητα. Εγκατάλειψη
της διεθνώς αποδεκτής βάσης για εξεύρεση λύσης θα αποτελέσει το
καλύτερο δώρο για την Τουρκία για να θέσει επισήμως τη θέση για λύση δύο
κρατών και να την κάνει αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα. Οι ερμηνείες
αυτές είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα ρίξουν την πλευρά μας σε
φουρτούνες με προβλεπτό τέλος την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.
Ανεξαρτήτως των δυσκολιών που καθημερινά
αντιμετωπίζουμε λόγω της άτεγκτης στάσης της Τουρκίας που απειλεί τόσο
τις γειτονικές της χώρες όσο και αυτή την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα
συνεχίσουμε τον αγώνα με σταθερότητα και προσήλωση στους στόχους που
έχουμε θέσει.
Έχοντας πλήρη συναίσθηση του χρέους μας
απέναντι στα παιδιά που αγωνίστηκαν με αυτοθυσία για την ελευθερία στις
μάχες του 1964 και του 1974, ακόμα και όταν ήταν φανερό ότι η Κύπρος
ήταν θύμα προδοσίας, θα αγωνιστούμε για να παραδώσουμε στις νέες γενιές
μια επανενωμένη, ευημερούσα, ειρηνική Κύπρο.
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Δυστυχώς, η Κυπριακή Δημοκρατία δοκιμάζεται
αυτή την περίοδο και στον οικονομικό τομέα. Τα αποτελέσματα της
παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τα συσσωρευμένα διαρθρωτικά προβλήματα
της οικονομίας εδώ και δεκαετίες και πρώτα και πάνω από όλα η απαράδεκτη
έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ομόλογα της Ελλάδας και στην ελληνική
αγορά μάς έχουν φέρει σε μια δύσκολη κατάσταση. Ο λόγος προσφυγής στο
Μηχανισμό Στήριξης είναι η τρύπα των δισεκατομμυρίων των κυπριακών
τραπεζών, που εκτός των άλλων οδήγησαν και στο κλείσιμο των αγορών για
το κυπριακό κράτος, και όχι, ασφαλώς, τα όποια επιπρόσθετα μέτρα μερικών
εκατομμυρίων για τα οποία επικρίνεται η Κυβέρνηση ότι τάχα δεν έλαβε
έγκαιρα. Είναι απογοητευτική και δημιουργεί συνειρμούς η μεγάλη
προσπάθεια πολιτικών κύκλων και μερίδας των ΜΜΕ να συγκαλυφθεί το μέγα
ζήτημα της έκθεσης των τραπεζών και να φορτωθούν οι ευθύνες αλλού.
Η διαπραγμάτευση που διεξάγει η Κυβέρνηση με
την Τρόικα στηρίζεται στο τρίπτυχο: περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση -
ενίσχυση της ανάπτυξης - διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Υπάρχει και
ένα άλλο, άτυπο, όμως, τρίπτυχο: εθνική κυριαρχία - λαϊκή νομιμοποίηση -
προστασία του εθνικού και λαϊκού συμφέροντος. Αυτές είναι αρχές που η
ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει πρώτη να υποστηρίζει.
Πριν ακόμη την έλευση της Τρόικας, ο
Υπουργός Οικονομικών είχε ενημερώσει τα κόμματα για τις θέσεις και
αναλύσεις της Κυβέρνησης. Στόχος είναι η κοινή πορεία και η ενότητα όλων
των πολιτικών δυνάμεων. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν ούτε η
χαιρεκακία ορισμένων ούτε η χαρά και η ικανοποίηση που κάποιοι εκφράζουν
για τα φερόμενα ως μέτρα που προτείνει η Τρόικα. Υπάρχουν στιγμές και
περίοδοι που η αντίσταση της πολιτικής ηγεσίας, και ιδιαίτερα του λαού,
αποτελεί τη μόνη ουσιαστική διέξοδο παρά τις δυσκολίες και τους
κινδύνους.
Μνημονεύοντας σήμερα τους ηρωικούς νεκρούς
μας δίνουμε υπόσχεση για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Αυτή είναι η δέσμευση η δική μας. Αιωνία τους η μνήμη. Τιμή και δόξα
στους ήρωες μας!
|
|
