Εθνικό χρέος οδήγησε τα βήματά μας σήμερα στον ιερό αυτό
χώρο για να τιμήσουμε τη μνήμη του ήρωα της ΕΟΚΑ Ανδρέα Σουρουκλή και
του πεσόντος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής Νικόλα Γεωργίου.
Είναι με δέος και εθνική υπηρηφάνεια που στρέφουμε τη μνήμη στις
δύσκολες ώρες της ιστορίας μας και στα παλικάρια της Κύπρου που έδωσαν
τη ζωή τους υπέρ βωμών και εστιών.
Οι σελίδες της ιστορίας του τόπου μας είναι γεμάτες με θυσίες λαμπρών αγωνιστών, με πράξεις ηρωισμού και αυταπάρνησης, με πράξεις διεκδίκησης των δικαίων μας. Είναι αυτές οι πράξεις που φωτίζουν τον δικό μας δρόμο και χαράσσουν την πορεία μας μπροστά στο εθνικό καθήκον.
Ο τιμώμενος ήρωας Ανδρέας Σουρουκλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Τρούλλους. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ μαζί με τα αδέλφια, τους γονείς και τη σύζυγό του και συνεργαζόταν με την αντάρτικη ομάδα της περιοχής του. Κατασκεύασαν κρησφύγετο σε χωράφι τους, όπου εγκαταστάθηκαν αντάρτες της ΕΟΚΑ, τους οποίους ο Ανδρέας φιλοξενούσε και στο σπίτι του. Ο συναγωνιστής του Μιχαλάκης Παρίδης βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του Ανδρέα όταν δραπέτευσε από τις φυλακές και κατασκεύασε το κρησφύγετό του εκεί. Ο Ανδρέας έπεσε σε μάχη εναντίον των Άγγλων την 1η Αυγούστου 1958, στην τοποθεσία «Σαμερή», αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο του Γεωργία, την κόρη του Χριστίνα και την αγέννητη τότε κόρη του Αντρούλα που δεν πρόλαβε να δει τον πατέρα της, αλλά τον γνώρισε μέσα από την ηρωική του θυσία.
Ο ήρωας Νικόλας Γεωργίου γεννήθηκε στους Τρούλλους το 1954. Φιλήσυχος και αγαπητός στο χωριό, βοηθούσε τον πατέρα του στις γεωργικές εργασίες. Διακρινόταν πάντοτε για την εργατικότητά του και την αγάπη του για την Ελλάδα. Ήταν έφεδρος όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή και έτρεξε από τους πρώτους στο κάλεσμα της πατρίδας. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή στις μάχες στην περιοχή Βορείου Πόλου – Καϊμακλίου. Εκεί έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή από τουρκικές σφαίρες, στις 22 Ιουλίου 1974.
Το μνημόσυνο του Νικόλα αλλά και όλων των ηρωικών παιδιών της Κύπρου που έπεσαν μαχόμενα κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή αποτελεί και θα αποτελεί για πάντα μνήμη μιας φοβερής προδοσίας, ενός δίδυμου εγκλήματος, μνήμη της πιο μεγάλης τραγωδίας στη σύγχρονη ιστορία τους ελληνικού έθνους. Μιας τραγωδίας ανείπωτης, που στο πέρασμά της άφησε νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους, χαροκαμένους γονείς, συζύγους και ορφανά.
Όμως, παρά την προδοσία, όταν ο Αττίλας πάτησε τις ακτές μας, τα παλληκάρια μας δεν φοβήθηκαν από το πλήθος των τουρκικών ορδών και έτρεξαν πρόθυμα στο κάλεσμα του καθήκοντος για να υπερασπίσουν την ακεραιότητα της πατρίδας, την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για να υπερασπίσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια όλων μας, όπως δεν δίστασαν να πράξουν και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59.
Σε όλους αυτούς του γενναίους, σε όλους του ήρωές μας, καταθέτουμε, για μια ακόμα φορά, τη μεγάλη τιμή και τη βαθειά εκτίμησή μας. Αναδείχθηκαν στη συλλογική συνείδηση του λαού μας ενάρετοι προασπιστές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εύτολμοι υπερασπιστές των αρχών και ιδεωδών της ζωής.
Με συγκίνηση και σεβασμό στεκόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των παλληκαριών της πατρίδας μας. Και η αγέραστη μνήμη τους μετουσιώνεται μέσα μας σε υπόσχεση για αγώνα. Αγώνα για μια ελεύθερη και ευτυχισμένη πατρίδα. Έχουμε χρέος να κρατούμε τη μνήμη ζωντανή, γιατί λαοί που δεν έχουν ιστορική μνήμη δεν έχουν μέλλον. Το παρελθόν πρέπει να μας διαπαιδαγωγεί και να μας καθοδηγεί.
Τριάντα εννέα χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή, ο Αττίλας συνεχίζει να κατέχει τμήμα της πατρίδας μας. Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να στερούνται του δικαιώματος επιστροφής. Αδιευκρίνιστη παραμένει η τύχη πολλών ακόμη αγνοουμένων μας και οι εγκλωβισμένοι συνεχίζουν πεισματικά τον αγώνα επιβίωσής τους στην πατρική αλλά κατεχόμενη γη. Η εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων από τις κατεχόμενες περιοχές, η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, το κλείσιμο των σχολείων, η καταστροφή των τόπων λατρείας και η μαζική εγκατάσταση εποίκων συνθέτουν την τουρκική πολιτική για αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα και της ιστορικής ταυτότητας της Κύπρου.
Δίνουμε υπόσχεση απέναντι στους ήρωές μας ότι θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε, με στόχο την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και την αποκατάσταση στην Κύπρο του διεθνούς δικαίου, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποτελεί ύψιστη προτεραιότητά μας η αναζήτηση λύσης η οποία θα διασφαλίζει την απελευθέρωση και την πραγματική επανένωση του νησιού και του λαού της χώρας μας. Μιας λύσης που θα βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και θα συνάδει με τις αρχές και αξίες πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με πλήρη συνείδηση του ιστορικού μας χρέους ας συστρατευθούμε και ενωμένοι να εργαστούμε συλλογικά για να μπορέσουμε να πετύχουμε την απελευθέρωση της πατρίδας μας και την οικονομική της ανάκαμψη. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι τεράστιας σημασίας προϋπόθεση για το μέλλον της Κύπρου και των παιδιών μας να γίνεται πράξη η έννοια της ενότητας και της ομοψυχίας. Η ιστορία θα μας κρίνει από αυτό που θα κληροδοτήσουμε στις μέλλουσες γενιές. Με τις προϋποθέσεις αυτές, όλοι μαζί, σε ένα ισχυρό εσωτερικό μέτωπο, μπορούμε να δώσουμε πρακτική υπόσταση στον πόθο και στον στόχο της λύσης του κυπριακού προβλήματος. Αυτό είναι, άλλωστε, το χρέος μας προς τους ηρωϊκούς νεκρούς μας του αγώνα του 1955-59 και της τουρκικής εισβολής, που σήμερα τιμούμε, και αυτό είναι το χρέος προς τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες, τους αγνοούμενους και τις μαυροφορεμένες μάνες και συζύγους.
Η δικαίωση της θυσίας του Ανδρέα Σουρουκλή και του Νικόλα Γεωργίου θα έλθει εάν κατορθώσουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πατρίδα ελεύθερη.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
