Ομιλία του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Σοφοκλή Αλετράρη στην εκδήλωση στη μνήμη του Κυριάκου Μάτση, στο προαύλιο του Τμήματος Γεωργίας
18/11/2011
Μαζευτήκαμε για άλλη μια φορά, μπροστά στην προτομή αυτή, της σεπτής μορφής του ήρωα γεωπόνου Κυριάκου Μάτση, για να αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής στο άξιο παλικάρι που έδωσε την ίδια του τη ζωή και με τη θυσία του, το φθινοπωρινό εκείνο μεσημέρι της 19ης Νοεμβρίου του 1958, πέρασε για πάντα στο πάνθεον των αθανάτων της πατρίδας μας.
Η σημερινή εκδήλωση δεν είναι απλώς μια καθιερωμένη επετειακή συγκέντρωση και εκπλήρωση μιας υποχρέωσης προς τον ήρωα. Είναι μια αναγκαιότητα για όλους εμάς, ώστε να έρθουμε αντιμέτωποι με το ιστορικό μας παρελθόν και να αναλογιστούμε το δικό μας χρέος απέναντι όχι μόνο σ’ αυτούς που έφυγαν ηρωικά, δίνοντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν για τούτο τον τόπο, αλλά και απέναντι στις επερχόμενες γενιές, στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Το αγέρωχο και βαθυστόχαστο βλέμμα του ήρωα που μας κοιτάζει, μας αφυπνίζει, μας αποσπά από τα καθημερινά, ξαναφέρνει στη μνήμη τα ακατάλυτα, τα αιώνια.
Ο Κυριάκος Μάτσης είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο αξιοθαύμαστες φυσιογνωμίες του απελευθερωτικού μας αγώνα. Ήταν μια σπάνια μορφή, ένας ολοκληρωμένος από κάθε άποψη άνθρωπος.
Γιος αγροτών από το Παλαιχώρι, γεννημένος τον Ιανουάριο του 1926, αφού τέλειωσε το δημοτικό σχολείο στο Παλαιχώρι και το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, φεύγει με υποτροφία της Κυπριακής Αγροτικής Εταιρείας στις 12 Οκτωβρίου του 1946 για την Ελλάδα για να σπουδάσει στη Γεωπονική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτηση του το 1952 επιστρέφει στην Κύπρο και πιάνει δουλειά ως γεωπόνος στο αγρόκτημα του θείου του στα Κούκλια Αμμοχώστου. Πέρα όμως από τα καθήκοντά του στο αγρόκτημα, όντας βαθιά ευαισθητοποιημένος για τους ανθρώπους του μόχθου, επισκεπτόταν τα γύρω χωριά δίνοντας συμβουλές και διαλέξεις στους γεωργούς, θέλοντας έτσι να τους μεταδώσει τις επιστημονικές του γνώσεις ώστε με την εφαρμογή τους να δουν καλύτερες μέρες.
Στην Κύπρο εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και σύντομα ανέλαβε τη ζωτικής σημασίας θέση του αρχηγού συνδέσμων της Οργάνωσης. Το 1956 συνελήφθη από τους Άγγλους και οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Ομορφίτας για ανάκριση. Τίποτε συγκεκριμένο δεν μπορούσε να αποδειχθεί εις βάρος του. Όταν οι Βρετανοί ανακριτές τον ρώτησαν εάν είναι μέλος της ΕΟΚΑ, η απάντηση του Μάτση τους άφησε άναυδους. Παραδέχθηκε ότι ήταν μέλος της Οργάνωσης και στην πορεία της ανάκρισης αντιστρέφει τους ρόλους και υποβάλλει στους ανακριτές του θαρραλέα ερωτήματα, όπως γιατί βρίσκονται σ’ έναν τόπο όπου δεν τους θέλουν, γιατί θεωρούν κακό τον αγώνα του λαού για ελευθερία και τι θα έκαναν εκείνοι εάν βρίσκονταν στη δική του θέση. Στις μέρες που ακολούθησαν η ανάκριση σταματά να είναι διαλογική συζήτηση και μετατρέπεται σε φοβερά βασανιστήρια.
Στην Ομορφίτα επισκέφθηκε τον άγρια βασανιζόμενο αγωνιστή ο ίδιος ο τότε Κυβερνήτης της Κύπρου Στρατάρχης Χάρτινγκ και του πρότεινε «φιλικά» να καταδώσει τον αρχηγό του αγώνα, έναντι του υψηλού για την εποχή ποσού των 500.000 λιρών. Ο Μάτσης σηκώνεται και θέτει τέρμα στη συζήτηση με την απάντηση: «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».
Με το θάνατο του ο Κυριάκος Μάτσης απέδειξε ότι πίστευε πραγματικά στις θεωρητικές του διακηρύξεις και ότι η ηρωική του θυσία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η μεγαλύτερη απόδειξη της γνησιότητας των λόγων του. Σε μια επιστολή του προς ένα συγγενή γράφει: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνη που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα, οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Το ξέρω πως ο δρόμος είναι δύσκολος, μα είμαστε και εμείς ακούραστοι».
Η αγάπη για την πατρίδα, η πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας και η αγωνιστική σύνεση αποτελούν τα βασικά εχέγγυα για να πραγματώσουμε τους πόθους και τα οράματα του λαού μας. Σήμερα αγωνιζόμαστε να φέρουμε τη μέρα όπου όλοι οι άνθρωποι αυτού του τόπου, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι, θα ζούμε μαζί σε μια ελεύθερη και επανενωμένη Κύπρο και θα ασχολούμαστε με τα ειρηνικά μας έργα. Θα καλλιεργούμε τη γη μας ελεύθεροι, θα χτίζουμε το μέλλον του τόπου, το μέλλον των παιδιών μας και των γενεών που ακολουθούν.
Αρχή
