Ομιλία του Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού κ. Αντώνη Πασχαλίδη για την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου στην εκκλησία Αγίου Γεωργίου, στο Παραλίμνι
01/04/2011
Τιμούμε και γιορτάζουμε σήμερα, λίγες μόνο μέρες μετά τους λαμπρούς εορτασμούς για την 25η Μαρτίου 1821, την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου. Την επέτειο της έναρξης του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 που αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στη νεότερη ιστορία του κυπριακού ελληνισμού.
Η στέρηση της ελευθερίας, η καταπίεση, η αδικία, η απάνθρωπη συμπεριφορά ήταν φυσικό να υποχωρήσουν μπροστά στο δυναμισμό και τη θέληση ενός λαού που αγωνιζόταν για ό,τι ιερότερο είχε, την πατρίδα και την ελευθερία.
Κατά τον ένοπλο αγώνα του ‘55-’59, τα αμούστακα νιάτα της Κύπρου έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο διέθεταν, τη ζωή τους, για ένα όραμα οικουμενικό, τον πόθο για ελευθερία. Δεν υπολόγισαν ισοζύγια δυνάμεων γιατί μαγεύτηκαν από το εκτυφλωτικό φως της ελευθερίας της μικρής τους πατρίδας που αιώνες υπέμενε τα δεσμά της σκλαβιάς και «πήραν ανηφοριές και μονοπάτια για να βρουν τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά».
Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να ανακόψουν την ηρωική αυτή προσπάθεια του κυπριακού ελληνισμού. Με φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, απαγχονισμούς αγωνιστών και με άλλα απάνθρωπα πολλές φορές μέσα, προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα και την αγωνιστικότητα του λαού μας. Όμως, οι νέοι της Κύπρου σε καμιά περίπτωση δεν πτοήθηκαν. Πολέμησαν και θυσιάστηκαν για τη λευτεριά της πατρίδας, όπως οι αγωνιστές του 1821, και έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας στην ιστορία του τόπου μας.
Συνθήματα, που στην ιστορική πορεία του έθνους ανάβλυσαν πηγαία μέσα από την ψυχή του αγωνιζόμενου λαού, όπως το «μολών λαβέ» και το «ελευθερία ή θάνατος», ξανακούστηκαν το ίδιο ρωμαλέα από τους αγωνιστές του 1955-1959 στα βουνά και τις πόλεις της Κύπρου και ξανάγιναν τα κίνητρα μιας νέας ελληνικής εποποιίας. Μιας εποποιίας στην οποία η συμμετοχή των Ελληνοκυπρίων ήταν σχεδόν καθολική, η ενότητα του λαού αδιάσπαστη κι η αλληλεγγύη των αγωνιστών και του λαού συγκινητική.
Πρώτος νεκρός του αγώνα, από την πρώτη κιόλας νύκτα, ο Μόδεστος Παντελή από το Λιοπέτρι. Ακολουθούν ο Χαράλαμπος Μούσκος στο Μερσινάκι, ο Μιχαλάκης Καραολής, ο πρώτος από τα εννέα παλικάρια μας που οδηγήθηκαν στην αγχόνη, ο Μάρκος Δράκος, ο Στυλιανός Λένας, ο Πετράκης Γιάλλουρος, ο σταυραετός του Μαχαιρά Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, οι τέσσερις του Λιοπετρίου και αρκετοί άλλοι ηρωικοί αγωνιστές της ελευθερίας, που θυσίασαν τη ζωή τους για να μπορούμε σήμερα εμείς να ζούμε ελεύθεροι.
Τo Παραλίμνι ήταν μια από τις κοινότητες που συνέβαλε ποικιλότροπα στην επιτυχία του απελευθερωτικού μας αγώνα. Μέσα και γύρω από το χωριό πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 17 επιχειρήσεις της ΕΟΚΑ, επιθέσεις με χειροβομβίδες, μάχες, ανατινάξεις με πυροσωλήνες, ρίψη πυροβολισμών και άλλες επιθέσεις.
Από εκείνο τον αγώνα το Παραλίμνι κρατά και περηφανεύεται για την προσφορά των κατοίκων του. Τιμά τη μνήμη ενός νεκρού, του βιοπαλαιστή Κωνσταντίνου Κοτζάμπαση που δολοφονήθηκε από τις αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας ενώ επέστρεφε από τη δουλειά του, αλλά και τους πολλούς Παραλιμνίτες που για τη δράση τους είχαν βασανιστεί, καταδικαστεί και φυλακιστεί.
Τιμώντας σήμερα την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου, δεν αρκεί μόνο να αναφερόμαστε απλά στα γεγονότα, αλλά επιβάλλεται να παίρνουμε τα σωστά μηνύματα εκείνων των αγώνων και, ταυτόχρονα, να καταλήγουμε στα ουσιώδη και αναγκαία συμπεράσματα για το δικό μας αγώνα.
Το πιο σημαντικό, όμως, μήνυμα που μπορούμε να πάρουμε από τον αγώνα του 1955-59 είναι η αναγκαιότητα της ενότητας. Η ομοψυχία και η ομόθυμη συστράτευση όλων μας είναι σήμερα μια επιτακτική αναγκαιότητα για να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους του αντικατοχικού μας αγώνα, που είναι κοινοί για όλους, ανεξάρτητα από κομματικές και ιδεολογικές διαφορές.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Σ΄ αυτές τις τόσο σημαδιακές επετείους είναι αντιπαραγωγικό να αναλώνουμε τις δυνάμεις σε αντιπαραθέσεις και πολιτικές συγκρούσεις στη βάση κομματικών σκοπιμοτήτων. Δεν είναι η ώρα για κομματικές τακτικές και μικροκομματικές συμπεριφορές. Είναι η ώρα για εγρήγορση και ενότητα. Είναι η ώρα για συλλογικό και συνθετικό προβληματισμό, καθώς και για κοινή δράση.
Η συλλογική δράση και η ενότητα δυνάμεων αποτελούν απαραίτητα προαπαιτούμενα μιας επιτυχούς διαχείρισης των πραγμάτων, ώστε να πετύχουμε την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας μας, σε συνδυασμό με τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού μας.
Ο αγώνας του '55 ήταν μια από τις εποποιίες του ελληνισμού που δημιούργησαν ιστορία και προδιαγράφουν το μέλλον. Μια ιστορία ηρωισμού που γράφτηκε με πόνο και δάκρυα. Η Κύπρος πλήρωσε πανάκριβα το τίμημα με το άλικο αίμα των παιδιών της και, όμως, παρόλες τις θυσίες που χρειάστηκαν για να αποκτήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της, αγωνίζεται και πάλι σήμερα για τα ίδια εκείνα ιδανικά: να ανακτήσει και να διασφαλίσει τη λευτεριά της.
Αναπολώντας τον ένδοξο αγώνα του ’55- ’59, ας ευχηθούμε να δικαιωθεί επιτέλους η θυσία αυτών των παλικαριών. Γιατί σήμερα, παρά το αίμα που χύθηκε για την ελευθερία της πατρίδας μας, το ένα τρίτο της Κύπρου μας παραμένει υπό τουρκική κατοχή. Ας φανούμε άξιοι απόγονοι των μεγάλων ηρώων μας και ας προσπαθήσουμε να στολίσουμε με νέες δάφνες τη δόξα της πατρίδας μας και να προσθέσουμε νέες λαμπρές σελίδες στην ιστορία της.
