Ομιλία του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου στην εκδήλωση του Προσφυγικού Σωματείου «Ένωση Περιστερωνοπηγιωτών», στην Κοφίνου
16/09/2011
Συγχαίρω θερμά το Προσφυγικό Σωματείο «Ένωση Περιστερωνοπηγιωτών» για την οργάνωση των εκδηλώσεων «Μνήμης και Τιμής» με την ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Αναστασίου Πολιούχου Αγίου της προσφυγικής κοινότητας Περιστερωνοπηγής. Δίκαιος έπαινος οφείλεται στο Σωματείο σας για τη συνεχή και πολυσχιδή του δράση, για τη διατήρηση της μνήμης των κατεχομένων εδαφών μας, την απελευθέρωση και την επιστροφή των προσφύγων μας κάτω από συνθήκες ασφάλειας στα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Το Σωματείο σας αποτελεί έπαλξη αγώνα και ακοίμητο φρουρό για τη φυσική και εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων, που εκφράζει αυθεντικά τον κυρίαρχο λαό, συμπαρατάσσεται ενεργά μαζί σας στον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.
Αυτές τις μέρες, διασκελίσαμε 37 βασανιστικά χρόνια και ξαναφέραμε μπροστά στον καθρέφτη της ιστορίας τα τραγικά γεγονότα του 1974. Πόνος και οδύνη είναι τα συναισθήματα όλων μας από αυτή την αναδρομή. Πονούμε και νιώθουμε οδύνη όταν παρελαύνουν μπροστά μας σαν εφιάλτης τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η προσφυγιά, το δράμα των αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι μας. Πονούμε από τη συνεχιζόμενη κατοχή πατρογονικών εδαφών και εστιών.
Όμως, όσος κι αν είναι ο πόνος, όση κι αν είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να στρέψουμε τα βλέμματα πίσω. Και τα ιστορικά διδάγματα, που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες της ιστορίας μας, είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα. Αλλά ιστορική μνήμη σημαίνει ιστορική συνείδηση. Και ιστορική συνείδηση για μας τους Έλληνες της Κύπρου σημαίνει συνείδηση της αδιάσπαστης συνέχειας από τους ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Μια συνέχεια που ενισχύθηκε με τις θυσίες γενεών. Και διατηρήθηκε χάρη στο πάθος μας για ελευθερία και σταθερή πίστη στην ιερότητα και το δίκαιο του αγώνα μας.
Τριάντα επτά χρόνια μετά την τραγωδία του 1974 είμαστε δυστυχώς υποχρεωμένοι να θρηνούμε για μια άλλη τραγωδία. Η φονική έκρηξη της 11ης Ιουλίου δικαιολογημένα προκαλεί συγκλονισμό και οργή στον λαό μας. Τιμώντας τη μνήμη των 13 αδικοχαμένων ηρώων της 11ης Ιουλίου διακηρύσσουμε τη δέσμευση μας να επιμείνουμε και να επαγρυπνούμε μέχρι τέλους για απόδοση ποινικών ευθυνών, παραδειγματική τιμωρία όσων ενέχονται και ανάληψη των πολιτικών ευθυνών. Μόνο έτσι θα ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού μας.
Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους κατεχόμενους τόπους και η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού μας είναι μια οφειλόμενη διαχρονική επιταγή. Μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας ενός λαού που διερχόμενος διά πυρός και σιδήρου συνεχίζει ακόμη τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση. Εκδηλώσεις όπως η σημερινή έχουν ακόμη ως κύριο στόχο, πέρα από τη θύμηση και την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες-μάρτυρες του λαού μας, να χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμη δικαιωθεί.
Τριάντα επτά χρόνια από το δίδυμο έγκλημα της προδοσίας και του εγκλήματος, και οι μνήμες ολοζώντανες. Το προδοτικό πραξικόπημα ενάντια στον Εθνάρχη Μακάριο, η μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, ανοίγει την κερκόπορτα στον καραδοκούντα Αττίλα.
Ο λαός μας υπήρξε κατά τον πλέον απεχθή τρόπο θύμα της βαρβαρότητας, της αρπακτικότητας και της παραβίασης κάθε ίχνους πολιτισμού από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Οι ορδές του τουρκικού Αττίλα εισέβαλαν στην Κύπρο, επιδεικνύοντας μια συμπεριφορά που αποτυπώνει την πιο ακραία εκδοχή αγριότητας, ξένης προς την ανθρώπινη φύση. Στη διάρκεια της εισβολής συντελέσθηκαν μαζικές και κατά συρροήν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνιστούν κατάφωρη καταπάτηση του δικαίου του πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όπως ακριβώς προνοούν όλες οι σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Όπως αποφάσισε σε επανειλημμένες διακρατικές και ατομικές προσφυγές το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο τραγικός απολογισμός των βδελυρών και αποκρουστικών εγκλημάτων της τουρκικής βαρβαρότητας στην Περιστερωνοπηγή είναι: Δύο πεσόντες, 17 αγνοούμενοι, και 11 δολοφονηθέντες. Αυτό είναι το κατόρθωμα της διαβόητης «ειρηνευτικής επιχείρησης» του Αττίλα σε βάρος μιας ανυπεράσπιστης κοινότητας.
Εις δόξαν της διεθνούς υποκρισίας και ανοχής που ισοδυναμεί με συνενοχή. Αυτή είναι αδιάψευστη απόδειξη των τελικών τουρκικών στόχων στην Κύπρο. Η ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο. Οι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις περί καλών προθέσεων της Τουρκίας πρέπει να τελειώνουν. Η συνειδητοποίηση των φοβερών κινδύνων που εγκυμονούνται για τον Ελληνισμό της Κύπρου είναι επιταγή και χρέος προς την ιστορία μας.
Αγαπητοί φίλοι,
Σήμερα, 37 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, τα αποτελέσματα εξακολουθούν να υπάρχουν και να απειλούν με ολοκληρωτικό εθνικό αφανισμό την Κύπρο και τον λαό της.
Οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι εξακολουθούν να αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου, ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.
Οι κατά καιρούς διάφορες προτάσεις και προσεγγίσεις των Τούρκων στο κυπριακό πρόβλημα προνοούν την αναγνώριση δύο κρατικών οντοτήτων με μια μορφή ισότιμης συγκυριαρχίας σε ολόκληρη την επικράτεια, πράγμα που ανοίγει τον δρόμο για μελλοντική ολοκλήρωση της κατοχής. Σε αυτές τις αδιάλλακτες προτάσεις εξακολουθούν να επιμένουν στις απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις τα τελευταία τρία χρόνια. Οι απόψεις της τουρκικής ηγεσίας προνοούν στην πραγματικότητα ένα καθεστώς φυλετικών διακρίσεων, παραβιάζουν κάθε δημοκρατική έννοια και κάθε διεθνή κανόνα. Παραβιάζουν τα ψηφίσματα, τις αποφάσεις και τον ίδιο τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η ανάγκη πρόταξης της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί υπέρτατο πατριωτικό καθήκον. Και δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες υπαλλακτικές πορείες η ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού. Είναι ιστορική εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη. Είναι θέμα επιβίωσης του λαού και της πατρίδας μας απέναντι σε έναν αδίστακτο κατακτητή που απειλεί το εθνικό μας μέλλον.
Η δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ μετά την πρόσφατη συνάντηση της Γενεύης, αποκαλύπτει μεθοδεύσεις για χρονοδιαγράμματα και έμμεση επιδιαιτησία. Οι δε εξοργιστικά προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν, κατά τη διάρκεια της παράνομης επίσκεψης του στην Κύπρο, υπονομεύουν ευθέως κάθε προοπτική στις διαπραγματεύσεις. Περαιτέρω οι ωμές και κυνικές απειλές της Τουρκίας εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) αποδεικνύουν την συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα.
Η αλλαγή τακτικής στις διαπραγματεύσεις και στρατηγικής στη συνολική διαχείριση του Κυπριακού είναι πλέον μονόδρομος. Είναι επιτακτική αναγκαιότητα που συνδέεται άμεσα με τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Τριάντα επτά χρόνια μετά την τραγωδία, με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στην υπεράσπιση των βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού. Αξιοποιώντας το νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον μέσα στο οποίο είναι πλέον ενταγμένο το Κυπριακό, με ανάπτυξη πρωτοβουλιών και κινήσεων από τη δική μας πλευρά, με πλήρη και συνεχή συντονισμό με την Ελλάδα και με σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας, μπορούμε να προσβλέπουμε βάσιμα στη λύτρωση από τα δεινά που επισώρευσε η προδοσία και το έγκλημα του 1974.
Η λύση δεν μπορεί να είναι αντιευρωπαϊκή. Η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή. Να σέβεται και να είναι εναρμονισμένη με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Δεν μπορεί η Κύπρος, μέλος ισότιμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καταστεί μέσα από τη λύση ευρωπαϊκή χώρα δεύτερης κατηγορίας. Δεν μπορεί να θεωρείται δήθεν «μαξιμαλισμός» η επιδίωξη λύσης που θα έχει τα χαρακτηριστικά και τις διασφαλίσεις που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη σταθερότητα και την ειρήνη. Μόνο έτσι μπορεί να αποκατασταθεί το δίκαιο και η ομαλότητα στην Κύπρο και την περιοχή.
Η Τουρκία, αν θέλει να έχει ευρωπαϊκό μέλλον, οφείλει να συμμορφώνεται προς τους κανόνες και τις αποφάσεις της ΕΕ. Αυτό δεν θα πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμο. Ούτε από την ΕΕ ούτε από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αγαπητοί φίλοι,
Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη θυσία των μαρτύρων της Κυπριακής τραγωδίας. Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη θυσία των ηρώων της Περιστερωνοπηγής. Αγωνιζόμαστε ασταμάτητα για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας. Αγώνας συνεχής για την ελευθερία και τη δικαίωση της Κύπρου, για την επιστροφή στην κατεχόμενη Περιστερωνοπηγή.
