Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Δημήτρη Ηλιάδη στην κηδεία του πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή Λοχία Αντώνη Γεωργίου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Μάμμαρι
22/08/2011
Μαζευτήκαμε σήμερα στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στο Λοχία Αντώνη Γεωργίου. Η κυπριακή πολιτεία καθήκοντως καταθέτει την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σε ακόμη έναν ήρωα που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας.
Μετά από 37 χρόνια αγωνίας για τον αγνοούμενο Αντώνη, η οικογένεια του πληροφορήθηκε την ταυτοποίηση των λειψάνων του που ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Μπέκιογιου / Πέτρα του Διγενή.
Ο Αντώνης Γεωργίου γεννήθηκε το 1955 στο Μοσφίλι της επαρχίας Λευκωσίας. Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας και μεγάλωσε με στερήσεις. Παρ΄ όλα αυτά, όταν έγινε 12 χρονών, οι γονείς του τον έστειλαν στο Γεωργικό Γυμνάσιο Μόρφου απ΄ όπου αποφοίτησε με άριστα. Ο Αντώνης ήταν ευγενικός, εργατικός και καλοπροαίρετος και για τα αδέλφια του στάθηκε σαν προστάτης, μάνα και πατέρας.
Το 1972 η οικογένεια του εγκαταλείπει το Μοσφίλι και εγκαθίσταται στο Μάμμαρι. Το 1973 κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και η αποφράδα 20 Ιουλίου τον βρίσκει να υπηρετεί στο 399 ΤΠ στο Μπογάζι.
Κατά τη δεύτερη φάση της τούρκικης εισβολής, στις 14 Αυγούστου, το τάγμα του Αντώνη μετακινείται για να επανδρώσει θέσεις της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή του φράγματος Μιας Μηλιάς. Την ίδια ημέρα οι Τούρκοι εισβολείς εξαπολύουν μεγάλη επίθεση με ισχυρές δυνάμεις πεζικού, άρματα μάχης και πολεμική αεροπορία εναντίον των θέσεων της Εθνικής Φρουράς. Η συντριπτική υπεροπλία των Τούρκων αναγκάζει τις δυνάμεις μας να οπισθοχωρήσουν.
Ο Αντώνης, μαζί με άλλους στρατιώτες, κινούνται προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας για να καταλήξουν στη Βώνη. Τριανταεπτά εθνοφρουροί, ανάμεσά τους και ο Αντώνης, βρίσκουν καταφύγιο σε φιλόξενα σπίτια. Αλλάζουν ρούχα και βάζουν πολιτική περιβολή. Τοποθετούν λευκό ύφασμα στις πόρτες των σπιτιών με πρόθεση να παραδοθούν, αν φτάσουν εκεί τα τουρκικά στρατεύματα. Γύρω στις 8 με 9 το πρωί της 15ης Αυγούστου εισέρχονται στη Βώνη ένοπλοι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι αρχίζουν να πυροβολούν στις πόρτες των σπιτιών. Όταν σταματούν οι πυροβολισμοί, οι στρατιώτες βγαίνουν από τα σπίτια και παραδίδονται. Οι Τουρκοκύπριοι οδηγούν τους 35 στρατιώτες και τους 10 πολίτες στο τουρκοκυπριακό χωριό Επηχώ. Οι άλλοι δύο στρατιώτες είχαν ήδη διαφύγει.
Από τη σύλληψή τους στις 15 Αυγούστου 1974, ο Αντώνης και οι υπόλοιποι δεν έδωσαν ποτέ ξανά σημεία ζωής. Ο ομαδικός τους τάφος μαρτυρά τη βαρβαρότητα της άνανδρης δολοφονίας τους και αποκαλύπτει ακόμη ένα δραματικό περιστατικό όπου οι πεσόντες καταξιώνονται στη συλλογική μας συνείδηση και καταγράφονται στην ιστορική μας μνήμη.
Ωστόσο, 37 χρόνια μετά, η θυσία του Αντώνη Γεωργίου και των άλλων μαρτύρων του λαού μας παραμένει αδικαίωτη καθώς το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο. Οι έποικοι πολλαπλασιάζονται, οι περιουσίες μας λεηλατούνται, η πολιτιστική και θρησκευτική μας κληρονομιά καταστρέφεται, ενώ τα τούρκικα στρατεύματα συνεχίζουν να κατέχουν το βόρειο τμήμα του νησιού και να αποτελούν θανάσιμη απειλή για το μέλλον.
Οι συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Η καλή θέληση και η πολιτική βούληση της ελληνοκυπριακής πλευράς δεν είναι αρκετή για να φτάσουμε σε βιώσιμη λύση στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου.
Οι συνομιλίες προσκρούουν στη διχοτομική αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς η οποία παίζει ένα παιχνίδι εντυπώσεων, επιδιώκοντας το τελεσίδικο ναυάγιο της διαδικασίας με στόχο την αναβάθμιση του παράνομου καθεστώτος.
Η πρόσφατη έκρηξη αλαζονείας και αδιαλλαξίας του κ. Ερντογάν στα κατεχόμενα είναι αρκούντως δηλωτική της επίσημης τουρκικής πολιτικής. Βεβαίως, με αυτά τα δεδομένα, η Τουρκία δεν δικαιούται να αισιοδοξεί για τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες. Άλλωστε, και εδώ συμπεριφέρεται με περισσή αλαζονεία απειλώντας να παγώσει την ενταξιακή διαδικασία όταν η Κύπρος αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ. Είναι ωσάν η ΕΕ να υπέβαλε αίτηση να ενταχθεί στην Τουρκία και όχι η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ.
Όσο, λοιπόν, και να επιδιώκουμε τη λύση, και όντως την επιδιώκουμε, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υποκύψουμε στους όρους του κατακτητή θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων τους. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
Οι συνθήκες είναι δύσκολες αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με θέληση, συνέπεια και υπευθυνότητα να ανατρέψουμε την κατοχή, να ανακόψουμε τον εποικισμό, να αποτρέψουμε τον εφιάλτη και την κατάρα της διχοτόμησης.
Αντιμετωπίζουμε προβλήματα, αλλά οι πολιτείες και οι κοινωνίες κρίνονται στις δύσκολες ώρες. Ως λαός διαθέτουμε τα ψυχικά αποθέματα, το σθένος και τις αντοχές να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και να υπερβούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα.
Δεν θα προχωρήσουμε μπροστά με συνεχείς διαπληκτισμούς και ατελείωτες μεταξύ μας αντιπαραθέσεις. Η ενότητα μέσα από τον διάλογο και τη μετριοπάθεια είναι αναγκαία ως όρος επιβίωσης. Ο σεβασμός και η προσήλωση στους συνταγματικούς θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος αποτελεί δικλείδα ασφάλειας για την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική συνοχή.
Είναι η ώρα να ανασυντάξουμε δυνάμεις. Να κρατηθούμε όρθιοι, να δώσουμε μήνυμα ενότητας, αυτοπεποίθησης και προοπτικής στον λαό μας.
Είναι η ώρα, και το μπορούμε, να δώσουμε το μήνυμα στον Αντώνη Γεωργίου και σ΄ όλους που έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσουμε εμείς ελεύθεροι, ότι η θυσία τους δεν θα παραμένει αδικαίωτη. Ότι θα συνεχίσουμε την πορεία τους ενωμένοι, θα υπερβούμε την κατοχή και τη διχοτόμηση. Για μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα, μια Κύπρο της ειρήνης, της προόδου και του πολιτισμού, για όλους τους ανθρώπους της, για μάς και τα παιδιά μας και τις γενιές που μας έρχονται.
Στον Αντώνη Γεωργίου και στην οικογένεια του εκφράζουμε τον σεβασμό, την τιμή και την αναγνώριση της κυπριακής πολιτείας.
Στο καλό Αντώνη Γεωργίου που καταξίωσες με τη θυσία σου τις έννοιες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Η μνήμη σου θα παραμένει ανεξίτηλη και αιώνια.
