Επικήδειος στην κηδεία των οστών του Κωστάκη Χριστοφόρου από τον
Δ. Χριστόφια
Εκκλησία
Αγίου Νικολάου, Κάτω Δευτερά, Λευκωσία
Κυριακή,
21/2/2016
Τον Ιούλη του 1974 έχει γραφτεί η πιο μελανή, μαύρη σελίδα στη
σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.
Μίσθαρνα όργανα του αμερικανο-νατοϊκού ιμπεριαλισμού ανάλαβαν το
απεχθές έργο της δολοφονίας του εκλελεγμένου προέδρου Μακαρίου, του δημοκρατικού
πολιτεύματος και του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάλαβαν να πνίξουν τον
φιλειρηνικό λαό μας στο αίμα για να πετύχουν δήθεν την ένωση της Κύπρου με την
Ελλάδα. Μια «ένωση» που ισοδυναμούσε με διπλή ένωση και υποταγή της Κύπρου στο
επιδρομικό ΝΑΤΟ που απέτρεπε ο λαός μας, στηρίζοντας τον νόμιμα εκλελεγμένο
πρόεδρο Μακάριο, που αρνείτο την υποταγή.
Πρωταγωνιστές στη διάπραξη αυτού του απεχθούς εγκλήματος, η
φασιστική Χούντα των Αθηνών και η ΕΟΚΑ Β’ του Γρίβα. Το σχέδιο προέβλεπε τη μετά
το πραξικόπημα στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και κατάκτηση μέρους
του εδάφους της.
Όταν άρχισε η εισβολή η Κύπρος ήταν ανοχύρωτη. Τα φυλάκια τα οποία
χτίστηκαν για πιθανή αποτροπή εισβολής και απόβασης τουρκικών στρατευμάτων δεν
ήταν επανδρωμένα. Οι ΕΟΚΑΒητατζήδες και οι Χουντικοί που ανέτρεψαν την
κυβέρνηση διασκέδαζαν στα βουνά του Τροόδους. Οι χωριανοί μας δε ΕΟΚΑΒητατζήδες
ήταν απασχολημένοι με τις ανακρίσεις αριστερών και μακαριακών του
χωριού.
Όταν οι πραξικοπηματίες κήρυξαν επιστράτευση, τα παιδιά του λαού,
μαζί και ο Κωστάκης Χριστοφόρου, έτρεξαν να καταταγούν ως έφεδροι για να
υπερασπίσουν την πατρίδα τους. Πλήρης ανοργανωσιά. Τους έφεδρους του Δικώμου, οι
οποίοι παρουσιάστηκαν στο λόχο που έδρευε στο χωριό, τους επιβίβασαν σε φορτηγά
για να τους στείλουν, όπως είπαν, στη Γλυτζιώτισσα, για να αντιμετωπίσουν την
τουρκική απόβαση. Στην πραγματικότητα τους πακέταραν ως πρόβατα για σφαγή.
Μεταξύ τους ο Κωστάκης Χριστοφόρου, του οποίου τα οστά κηδεύουμε
σήμερα, ο Λούκας Χριστοφή και ο Νίκος Παπαγιάννης, τα οστά των οποίων κηδεύτηκαν
πριν ένα χρόνο, αχώριστοι φίλοι και οι τρεις. Ο Κωστάκης, όπως και οι φίλοι του,
ήταν ενταγμένος στην ΕΔΟΝ και στον Αχιλλέα Δικώμου. Νέοι γεμάτοι όνειρα για τη
ζωή, την οποία δεν πρόλαβαν να ζήσουν και να χαρούν. Ο Κωστάκης αγαπούσε τη ζωή,
ήταν άνθρωπος πρόσχαρος και πάντοτε χαμογελαστός, παρόλο που και ο ίδιος όπως
και τα αδέλφια του, είχαν την ατυχία να χάσουν από πολύ νωρίς τον πατέρα τους
Χριστόφορο, το 1963. Ο Κωστάκης εργατικός όπως ήταν, μπήκε από νωρίς στη βιοπάλη
και δούλεψε ως κουρτουβατζής.
Εμείς οι παλιότεροι Δικωμίτες, γνωρίζουμε την τοποθεσία Λατσί και
Παλλιοκκλησιά. Ένα ξέφωτο μεταξύ του Δικώμου και του Μπέλλα-πάις. Σ’ αυτόν τον
χώρο εντόπισε τα φορτηγά η τουρκική αεροπορία και τα βομβάρδισε. Ευτυχώς οι
έφεδροι που ήταν μέσα στα φορτηγά κατόρθωσαν χωρίς απώλειες να διαφύγουν.
Και στο σημείο αυτό αρχίζει η περιπέτεια αρκετών αγνοουμένων
Δικωμιτών, από τους συνολικά 45 αγνοούμενους. Κάποιοι από αυτά τα παιδιά
επέστρεψαν στο Δίκωμο.
Κάποιοι άλλοι, μεταξύ τους και ο Κωστάκης, ο Νίκος και ο Λούκας,
προχώρησαν και έφτασαν μέχρι το Μπέλλα – πάις. Τελικά ενώθηκαν με το 361 Τάγμα
Πεζικού. Η περιπέτεια ολοκληρώθηκε όταν η ομάδα στην οποία ο Κωστάκης ήταν
ενταγμένος διατάχθηκε να υποχωρήσει και βρέθηκε αντιμέτωπη με πάνοπλους Τούρκους
στρατιώτες, στην περιοχή μεταξύ Συγχαρί – Μπέλλα-πάις. Η μάχη ήταν άνιση και από
τότε η τύχη του Κωστάκη, όπως και των άλλων παιδιών που ανέφερα,
αγνοείτο.
Όπως μαρτυρούν στρατιώτες του 361 Τάγματος Πεζικού, που είναι και
σήμερα εδώ παρόντες, οι αξιωματικοί, τους εγκατέλειψαν την ώρα της μάχης στο
έλεος των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής. Γίναμε δηλαδή μάρτυρες της ηρωικής
αντίστασης των απλών Κύπριων στρατιωτών και την ίδια ώρα της λιποταξίας
Χουντικών αξιωματικών.
Σαράντα δύο χρόνια μετά κηδεύουμε ακόμα οστά στρατιωτών που
αντιστάθηκαν ηρωικά, αλλά την ίδια ώρα ήταν και θύματα της προδοσίας της Χούντας
και της ΕΟΚΑ Β’. Τα λέω αυτά για φρονηματισμό και για αποκατάσταση της αλήθειας
όσο κι αν αυτό πονεί. Γιατί η αλήθεια στον τόπο μας αποκρύβεται και
καταπονείται συνειδητά από τους γνωστούς κύκλους.
Χρόνια ολόκληρα αυτοί οι κύκλοι δεν αναφέρονταν καν στο έγκλημα
της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’. Τελευταία αναφέρονται στη Χούντα, αλλά ποτέ στην
ΕΟΚΑ Β’ και την υποσκαπτική και προδοτική δράση της.
42 χρόνια μετά και ακόμα το 37% του εδάφους της Κυπριακής
Δημοκρατίας τελεί υπό τουρκική κατοχή. Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων διεξάγουν
ένα νέο κύκλο συνομιλιών με στόχο τη λύση του προβλήματος, την επανένωση της
Κύπρου και του λαού μας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως συνομιλητής θα έπρεπε ευθύς εξαρχής
να ζητήσει συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που μείναμε με τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ
και να επαναβεβαιώσει τις συγκλίσεις του 2010. Μέσα όμως από σκαμπανεβάσματα,
ταλαντεύσεις στην ασκούμενη πολιτική και λαϊκισμούς για να ικανοποιήσει δεν ξέρω
ποιους, οδηγηθήκαμε στην απώλεια πολύτιμου χρόνου και στην επίτευξη προόδου που
υστερεί εκείνης του 2010. Ο Πρόεδρος, θα πρέπει κατά την άποψή μας να εμμείνει
με συνέπεια στις συγκλίσεις του 2010.
Εάν όντως ο κύριος Ακκιντζί επιθυμεί όπως δηλώνει να λύσει το
Κυπριακό μαζί με τον κύριο Αναστασιάδη, θα πρέπει να τερματίσει τις όποιες
στρεψοδικίες, όπως για παράδειγμα πλειοψηφία πληθυσμού και γης και μη επιστροφή
της Μόρφου, και να προχωρήσει μπροστά αποδεχόμενος τις αναγκαίες εδαφικές
αναπροσαρμογές, οι οποίες θα βοηθήσουν τα μάλα στην ικανοποιητική επίλυση του
καυτού προβλήματος του περιουσιακού.
Παρόλη την επίθεση που δεχτήκαμε εμείς τότε, εμείς δεν θα
τηρήσουμε την ίδια αρνητική στάση. Ευχόμαστε ο Πρόεδρος και ο κύριος Ακκιτζί να
καταλήξουν σε λύση στηριγμένη σε αρχές και θα έχουν τη στήριξή μας. Αν ο
πρόεδρος καταλήξει σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας υπό τις συνθήκες
δίκαιη και βιώσιμη, να γνωρίζει ότι θα δεχθεί τη μήνη όχι μόνο δυνάμεων του
κέντρου που τον αντιπολιτεύονται γιατί τάσσονται ενάντια στη λύση ομοσπονδίας,
αλλά και δυνάμεων της ακροδεξιάς και της δεξιάς.
Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι ο ρόλος της Τουρκίας και οι επιρροές της
στην κατεχόμενη περιοχή είναι καθοριστικής σημασίας, όπως καθοριστικής σημασίας
είναι και η στάση της για λύση του προβλήματος.
Αν θέλει η Τουρκία να βγει από τη άβυσσο που έχει δημιουργήσει με
τις επεκτατικές πολιτικές της στην περιοχή θα πρέπει αν ανακρούσει πρύμνα να
επιδείξει κατανόηση για λύση του Κυπριακού στη βάση των συμφερόντων των Κυπρίων
και μόνο, για να δυνηθεί να προχωρήσει σε ότι αφορά στην ευρωπαϊκή της πορεία.
Η λύση του Κυπριακού στις συνθήκες δίκαιη και βιώσιμη θα δικαιώσει
τη θυσία τόσων πολλών Κυπρίων, περιλαμβανομένου και του Κωστάκη. Θα αναπαυθεί
τότε και η ψυχή της μάνας του Χρυστάλλας, της Χριστοφόραινας όπως την ξέραμε
εμείς στο Δίκωμο, η οποία ανέμενε μέχρι πέρσι τον Μάρτη καρτερικά, στα 99 της
χρόνια να ακούσει κάποιο μαντάτο για την τύχη του αγαπημένου της Κωστάκη. Τούτο
το μαντάτο αναμένουν χιλιάδες ακόμα Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες μανάδες,
παιδιά και αδέλφια Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων.
Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στα αδέλφια και σ’ όλους τους
συγγενείς του Κωστάκη.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του Κωστάκη.
