Οφειλή
προς τους ήρωες και μάρτυρες της Κυπριακής Ελευθερίας, χρέος προς το
έθνος και την Ιστορία μας, μας οδηγούν σήμερα στον ιερό τούτο χώρο για
να τιμήσουμε ένα εκλεκτό παλληκάρι της Κύπρου, ένα ήρωα που έδωσε τη ζωή
του για την ελευθερία της. Τιμούμε σήμερα το ηρωϊκό βλαστάρι της
Γιαλούσας, τον Σταύρο Στυλιανίδη,
και κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο μεγαλείο του ήρωα,
αναπολώντας την πιο ένδοξη και πιο ηρωική περίοδο της κυπριακής
ιστορίας.
Θέλω καταρχάς να εκφράσω τη συγκίνηση και την υπερηφάνειά μου που βρίσκομαι σήμερα στην ηρωοτόκο κοινότητα Επισκοπειού,
ευχαριστώντας θερμά τους συναγωνιστές και τους συγγενείς του ήρωα για
την τιμητική πρόσκληση να αποκαλύψω την προτομή του, στον ιερό αυτό χώρο
του Επισκοπειού, κοντά στον τόπο της θυσίας του. Θερμά συγχαίρω,
επίσης, όσους συνέβαλαν στην οργάνωση και την εκτέλεση αυτής της
τιμητικής εκδήλωσης: Τον Σύνδεσμο Αγωνιστών ΕΟΚΑ, την Ιερά Μητρόπολη
Ταμασού και Ορεινής, τα σωματεία, τις Κοινοτικές και Εκκλησιαστικές
Αρχές της περιοχής και, φυσικά, την οικογένεια του ήρωα.
Πρωτοβουλίες όπως η σημερινή είναι αναγκαίες
ώστε να συντηρούμε ζωντανή και άσβεστη τη μνήμη των ανθρώπων που
προσφέρουν σε αυτόν τον τόπο και να αντλούμε διδάγματα από την Ιστορία
για να χαράσσουμε το δρόμο μας προς τα εμπρός.
Με αυτές τις σκέψεις και επιφορτισμένος με
τη βαριά ευθύνη και το προνόμιο να αποτυπώσω με σεβασμό, απλότητα και
σεμνότητα το μεγαλείο και το νόημα της θυσίας του, θα επιχειρήσω να
αναφερθώ στην ηρωική μορφή του Σταύρου Στυλιανίδη.
Ο τιμώμενος ήρωας γεννήθηκε στη Γιαλούσα το
1927. Από μικρός ο Σταύρος βίωσε τις αντιξοότητες και την οικονομική
δυσπραγία μιας δύσκολης εποχής. Η ανάγκη τον έφερε στη Λευκωσία από
μικρή ηλικία.
Ο Σταύρος γαλουχήθηκε από τη μάνα του, αφού
από μικρός ορφάνεψε από πατέρα, με τα νάματα της πατρίδας και της
θρησκείας και με το ξεκίνημα του αγώνα της ΕΟΚΑ βρέθηκε από τους πρώτους
στις εθνικές επάλξεις.
Ήταν τότε που δεν χρειάζονταν, βεβαίως, οι
εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις για την κυπροποίηση της ελληνικής γλώσσας,
ήταν τότε που η εθνική ταυτότητα συντηρείτο διότι για αιώνες η Εκκλησία
πρωταγωνιστούσα αναλάμβανε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας,
αναλάμβανε την πίστη στο Θεό,
και κανένας δεν μπορεί να λησμονήσει τα λόγια του Ιάκωβου Πατάτσου και
του Ανδρέα Παναγίδη που όταν οδηγούνταν στην αγχόνη ή όταν έγραφαν στους
συγγενείς τους για τις τελευταίες τους στιγμές επικαλούνταν τον Θεό,
επικαλούνταν ως δύναμη ισχύος τον Θεό. Γι’
αυτό και λαμβάνοντας υπόψη ότι ποτέ μα ποτέ η χριστιανική διδασκαλία
δεν καλλιέργησε τη ρατσιστική θρησκεία, αλλά αντιθέτως καλεί τον όποιον
θέλει «οπίσω μου ελθείν», θα
πρέπει να διαφυλάξουμε και τη θρησκεία και την ελληνική μας γλώσσα.
Είναι αυτά που αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της εθνικής μας
ταυτότητας και αν θέλουμε να συμβιώσουμε ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους
δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την ελληνική μας καταγωγή. Αυτό δεν έχει
να κάνει τίποτε με την όποια επιδιωκόμενη λύση. Διότι λαός που δεν
σέβεται τη δική του ταυτότητα δεν θα σεβαστεί ποτέ και την ταυτότητα των
αντιπάλων του ή των άλλων με τους οποίους είναι καταδικασμένος να
συμβιώσει.
Τάχθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα όπου οι σκοποί της επανάστασης είχαν ανάγκη: Στη
Λευκωσία, στο Δάλι, στο Λυθροδόντα και στην Ορεινή. Ειδικευόταν στην
κατασκευή βομβών, αλλά στην περιοχή Ιδαλίου – Λυθροδόντα συμμετείχε και
στις ομάδες κρούσης εναντίον των Άγγλων. Όπως οι συναγωνιστές του
μαρτυρούν, ήταν ένας ήσυχος και μειλίχιος άνθρωπος, αλλά αποφασιστικός,
ριψοκίνδυνος και, κυρίως, Έλληνας.
Ο Στυλιανός Λένας και ο Σταύρος Στυλιανίδης
ήταν οι βασικοί προμηθευτές βομβών και πυρομαχικών της ΕΟΚΑ. Παιχνίδι με
τη φωτιά ήταν ο ρόλος του Σταύρου Στυλιανίδη. Ο θάνατος παραμόνευε σε
κάθε κίνηση των χεριών του. Και στις 16 Αυγούστου του ’57, εδώ στην
περιοχή του Επισκοπειού, τον έπληξε ύπουλα. Από έκρηξη βροντώδους
υδραργύρου ο Σταύρος Στυλιανίδης τραυματίστηκε σοβαρά. Πάλεψε με το
θάνατο για δυο μέρες. Σαν βρέθηκε στα χέρια των Άγγλων στο Γενικό
Νοσοκομείο Λευκωσίας, κράτησε το στόμα του κλειστό. Στις 18 Αυγούστου,
μέσα σε φρικτούς πόνους, πέθανε μετοικώντας στο Πάνθεο των Αθανάτων.
Τιμημένος, καταξιωμένος, ήρωας.
Μπορεί το 1960 να τερματίστηκε η βρετανική
αποικιοκρατία της Κύπρου, όμως η πορεία του εθνικού μας ζητήματος στα
χρόνια που ακολούθησαν την ηρωική εκείνη εποποιία της ΕΟΚΑ δυστυχώς δεν
δικαίωσαν τη θυσία του Σταύρου και των άλλων ηρώων μας, αλλά και των
αγωνιστών της ελευθερίας.
Πενήντα έξι χρόνια μετά τη θυσία του Σταύρου
Στυλιανίδη, η πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή με τα τραγικά
τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής του ‘74 να παγιώνονται καθημερινά. Ο
τουρκικός στρατός συνεχίζει να βεβηλώνει τα χώματά μας και ο
αφελληνισμός των κατεχομένων εδαφών μας συντελείται μέρα με την ημέρα.
Τα σημερινά αποκαλυπτήρια της προτομής του
ήρωα της ΕΟΚΑ Σταύρου Στυλιανίδη τελούνται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και
οδυνηρή στιγμή για την πατρίδα. Διανύουμε, χωρίς αμφιβολία, την πιο
δύσκολη περίοδο μετά την εισβολή του 1974. Ποτέ προηγουμένως δεν είχαμε
να αντιμετωπίσουμε τόσες συσσωρευμένες προκλήσεις και τόσα αδιέξοδα στην
οικονομία και στο εθνικό πρόβλημα.
Το Κυπριακό παραμένει η μεγαλύτερη εθνική
πρόκληση, παράλληλα με τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες που βιώνει
σήμερα η πατρίδα μας. Γνωρίζετε ότι καταβάλλουμε τιτάνιες προσπάθειες
για να μπορέσει ο τόπος να εξέλθει της δεινής οικονομικής θέσης στην
οποία έχει οδηγηθεί. Την ίδια ώρα συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για την
επίτευξη λύσης του εθνικού μας προβλήματος, συνεχίζουμε να
προετοιμαζόμαστε, διότι θέλω
να στείλω ένα μήνυμα: Δεν πρόκειται να προσέλθουμε σε συνομιλίες χάριν
των συνομιλιών αν δεν υπάρξει η αναγκαία προετοιμασία ώστε διαδικασία
και ουσία να δίδουν την πραγματική ελπίδα ότι μπορεί να αναμένουμε από
το νέο κύκλο συνομιλιών τα αποτελέσματα που θα μας οδηγήσουν σε μια
πατρίδα χωρίς στρατούς κατοχής, που θα την επανενώνουν, που θα
διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που θα δημιουργούν τις προοπτικές
και προϋποθέσεις μιας χώρας εφάμιλλης των υπολοίπων της Ευρωπαϊκής
Ενωσης, της οποίας είμαστε πλήρες μέλος.
Θέλω να κάνω ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να
υπηρετήσουμε κανενός τις σκοπιμότητες και πιστεύω πως μέσα από τη
συλλογική σοφία, μέσα από την ενότητα και τη συνεργασία, θα μπορέσουμε
να προετοιμαστούμε κατά τρόπο που πειστικές να είναι οι προτάσεις μας,
που να εκφράζουν ακριβώς την αποφασιστικότητα και τη βούληση μας να
βρούμε μια δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική, αλλά, πέρα και πάνω από όλα, απόλυτα συνάδουσα με τα όσα η ΕΕ απαιτεί από τα κράτη μέλη της.
Είμαι βέβαιος ότι θα συνειδητοποιήσουν
κάποιοι ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε τον ορισμό ημερομηνιών για έναρξη
εάν δεν είμαστε έτοιμοι. Είμαι βέβαιος ότι το Εθνικό Συμβούλιο, οι
πολιτικές δυνάμεις γενικότερα, θα εργαστούμε μεθοδικά έτσι ώστε μέσα από
ένα συνολικό πλαίσιο προτάσεων να αποσυρθεί ό,τι θεωρείται απαράδεκτο
από τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού. Την ίδια ώρα δεν θα
περιφρονήσουμε και δεν θα αγνοήσουμε τις ανησυχίες κανενός – και εννοώ
των Τουρκοκυπρίων. Αλλά και ποτέ δεν θα παραγνωρίσουμε τις
δικαιολογημένες έγνοιες, τις αξιώσεις και τις προσδοκίες των
Ελληνοκυπρίων.
Προσερχόμαστε και θα προσέλθουμε στο διάλογο
με κάθε καλή διάθεση. Αυτό που αναμένουμε είναι τα τολμηρά βήματα της
Τουρκίας που για 39 χρόνια διατηρεί στην πατρίδα μας τον κατοχικό στρατό
για να επιβάλλεται όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στους Τουρκοκύπριους.
Χρειάζονται, επιτέλους, δείγματα γραφής, χρειάζεται μια νέα δυναμική αν
θέλουμε πραγματικά να στρέψουμε την προσοχή μας προς την ανάγκη
επιτέλους η πατρίδα μας να επανενωθεί, να στρέψουμε την προσοχή μας στην
ανάγκη να συμβιώσουμε ειρηνικά, αλλά κάτω από συνθήκες όπου κανενός δεν
θα πλήττεται η περηφάνια ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο έτσι μπορεί να
προχωρήσουμε και να πετύχουμε το συντομότερο τη λύση που θα μας οδηγεί
στην απελευθέρωση και την προκοπή. Μόνο έτσι θα επιτελέσουμε και το
καθήκον μας και προς τον Σταύρο Στυλιανίδη, του
οποίου την προτομή σήμερα αποκαλύψαμε, αλλά και προς όλους τους ήρωες
που έδωσαν τη ζωή τους προκειμένου να μας κρατήσουν ελεύθερους. |
|
