19/8/12

Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Σοφοκλή Αλετράρη στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο των πεσόντων κατά την τουρκική εισβολή της κοινότητας Επτακώμης, στον Άγιο Θωμά Λεμεσού 19/08/2012

Με μεγάλη συγκίνηση και σεβασμό συγκεντρωθήκαμε σήμερα όλοι εδώ στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες και τους πεσόντες της κοινότητας της Επτακώμης Αμμοχώστου. Ταυτόχρονα, αναπέμπουμε δέηση υπέρ των αγνοουμένων αδελφών μας που τα ίχνη τους χάθηκαν μέσα στη δίνη και τη λαίλαπα του πολέμου και συμμεριζόμαστε τον πόνο και την αγωνία των συγγενών και των φίλων τους.

Οι νεκροί και οι αγνοούμενοι της Επτακώμης αποτελούν τα θύματα ενός άδικου, παράλογου και παράνομου πολέμου που κήρυξε η Τουρκία σε βάρος της Κύπρου. Ενός πολέμου, όμως, που ποτέ δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αν δεν είχε προηγηθεί ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου: το προδοτικό πραξικόπημα.
Θυμόμαστε και τιμούμε σήμερα τους πεσόντες στρατιώτες κατά την τουρκική εισβολή Ανδρέα Αυξεντίου και Μάρκο Μάρκου αλλά και τον Χαράλαμπο Αγαπίου, έναν ανάπηρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από Τούρκους στρατιώτες πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι.
Τιμούμε τους αγνοούμενους αδελφούς μας οι οποίοι εκτελέστηκαν από τα τουρκικά στρατεύματα και των οποίων τα οστά ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA, τον Αδάμο Σεργίου, τον Γεώργιο Κασιούρη, τον Γιάννη Γερολέμου, τον Κυριάκο Πιέρου, τον Λεόντιο Χριστοφή, τον Χαράλαμπο Μιχαήλ και τον Δημήτρη Χαραλάμπους.
Την ίδια ώρα απευθύνουμε δέηση για την ανεύρεση του Ανδρέα Κωνσταντίνου, της Αναστασίας Άσπρου, του Αντώνη Κονή, του Βασίλη Γιαννάκα, του Γιάννου Λάμπρου, του Δημήτρη Σπύρου, του Λουκά Κυριάκου και του Μιχάλη Σιαλούνα, των οποίων η τύχη αγνοείται από το 1974. Οι αγνοούμενοι αποτελούν ένα ευαίσθητο ανθρωπιστικό ζήτημα που πρέπει με κάθε τρόπο να επιλύσουμε. Γι’ αυτό και ευχόμαστε να αποδώσουν σύντομα οι συνεχείς προσπάθειες της Κυβέρνησης προκειμένου να διακριβωθεί η τύχη τους, ώστε να απαλυνθεί η συνεχιζόμενη οδύνη των οικείων τους.
Τιμώντας όλους αυτούς που εκτελέστηκαν αλλά και όσους η τύχη τους αγνοείται από την 15η Αυγούστου 1974 – την αποφράδα εκείνη ημέρα που η Επτακώμη σκλαβώνεται από τους εισβολείς – κάνουμε σήμερα μια νοερή διαδρομή στα ηρωικά γεγονότα, αλλά και στις προδοσίες, τις ανατροπές και τα εγκλήματα που σημάδεψαν την πατρίδα μας. Έχουμε χρέος τιμής να θυμόμαστε όλα αυτά τα γεγονότα. Έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε ποτέ ότι η Κύπρος μας παραμένει ακόμα ημικατεχόμενη και ότι οι αγώνες και οι θυσίες του λαού μας παραμένουν ακόμα αδικαίωτες.
Το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς της Επτακώμης αλλά και όλους τους νεκρούς μας επιβάλλει να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επανένωση της Κύπρου μας. Μόνο τότε οι ψυχές των νεκρών μας θα αναπαυθούν. Γιατί μόνο τότε θα είναι βέβαιοι πως οι μελλοντικές γενιές των Κυπρίων δεν θα ζήσουν ανάλογες φρικαλεότητες ενός άλλου πολέμου. Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποβαθμίσουμε και να διαγράψουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην ιστορία μας, απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στις επόμενες γενιές.
Ως Κυβέρνηση αγωνιζόμαστε για λύση που να επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Για λύση που θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού.
Πρώτιστος και αμετάθετος στόχος όλων, μαζί με μια φωνή, πρέπει να είναι η λύση που θα απαλλάσσει από τα κατοχικά στρατεύματα αλλά και από τις όποιες ξένες εξαρτήσεις και θα καθιστά τον κυπριακό λαό πραγματικό αφέντη στον τόπο του, με συνέπεια στις αρχές λύσης του Κυπριακού, με συνέπεια στα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ και στις αρχές του διεθνούς αλλά και του ευρωπαϊκού δικαίου.
Με τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της Κύπρου θα επουλωθούν οι ανοικτές και χαίνουσες πληγές του 1974. Αυτό είναι το ελάχιστο μας καθήκον απέναντι σε όλους τους ήρωές μας που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας, αλλά και το καλύτερο μνημόσυνο για όλα τα θύματα της Επτακώμης. Πρόκειται για ένα βαρύτατο χρέος, ένα ύψιστο καθήκον που δεν μπορούμε να το αφήσουμε ανεξόφλητο έναντι σε όλα τα θύματα της Επτακώμης, σε όλους όσοι έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή. Αιωνία τους η μνήμη. Τιμή και δόξα στους ήρωές μας.