Χαιρετισμός της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κας Αννίτας Δημητρίου στο Μουσικό Φιλανθρωπικό Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη
Αξιότιμοι βουλευτές,
Αξιότιμε Δήμαρχε Στροβόλου,
Φίλοι εκπαιδευτικοί της Τεχνικής και Επαγγελματικής Σχολής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης «Μακάριος Γ΄» Λευκωσίας,
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, γονείς και κηδεμόνες,
Κυρίες και κύριοι,
«Η τελευταία μάχη θα δοθεί ανάμεσα στον άνθρωπο και τον αντιάνθρωπο» έχει πει ο Μίκης Θεοδωράκης. Η εκδήλωση αυτή, στην οποία έχουν συνενωθεί η αγάπη και η προσφορά στον συνάνθρωπο και η εμβληματική μουσική του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη, που ντύνει και εξυψώνει τα λόγια μεγάλων ποιητών, μας μεταφέρει το απόσταγμα της έννοιας «άνθρωπος».
Ο Μίκης μας, ο Μίκης όλης της ανθρωπότητας, έφυγε αφήνοντας αυτό τον κόσμο πιο πλούσιο, κληροδοτώντας μας τεράστια παρακαταθήκη. Και είναι πράγματι και δικός μας ο Μίκης! Ο ίδιος δήλωνε ότι επιθυμεί στο βιογραφικό του να αναφέρεται ως Έλληνας, Κρητικός και Κύπριος. Διηγείται χαρακτηριστικά ότι νιώθει πως ο «αρραβώνας του με την Κύπρο ξεκίνησε το 1945, σε μια διαδήλωση για την Κύπρο, σε μια εποχή που απαγορευόταν» μας λέει «να λέγεται καν η λέξη “Κύπρος”», στην οποία διαδήλωση και τον συνέλαβαν.
Από τότε συνέδεσε στενά την πορεία της ζωής του με το νησί μας, το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος. Σε όλες τις κρίσιμες ιστορικά στιγμές της Κύπρου ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν πάντα παρών με τη φυσική παρουσία του, με τα τραγούδια του, με την πένα του. Επέλεξε την Κύπρο για την πρώτη παγκόσμια εκτέλεση του Άξιον Εστί και αργότερα συνέθεσε τον Ύμνο της Εθνικής Φρουράς «ως προσφορά προς τα ελληνικά νιάτα της Κύπρου», όπως δήλωσε. Παρών και το 1974 έξω από τα αντίσκηνα να προσπαθεί με μια τεράστια αγκαλιά τραγούδια να απαλύνει τον αβάστακτο πόνο του θανάτου και της προσφυγιάς, και αργότερα σε αμέτρητες διαδηλώσεις και πορείες. Έφυγε όμως με τον καημό ότι δεν πρόλαβε να δει, όπως επιθυμούσε, «την Κύπρο ελεύθερη και ενιαία, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ζουν κάτω από δίκαιες συνθήκες, ώστε η Κύπρος να μπορέσει να ανθίσει».
Φίλες και φίλοι,
Η συνεισφορά του μέγιστη, κάλυψε ευρύ πεδίο δράσης στην τέχνη, αλλά και στην πολιτική. Η δράση του τόσο πολύπλευρη, που μοιάζει σαν να μην έζησε μια ζωή, αλλά πολλές… Και όλες εξαίσιες.
Υπήρξε διανοούμενος, στοχαστής, αγωνιστής της αντίστασης κατά του φασισμού και της δικτατορίας, ευφυέστατος συνθέτης, πολιτικός. Τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν, τον φυλάκισαν, τον εξόρισαν, τον λογόκριναν.
Όμως όλα αυτά, αντί να κάμψουν το πνεύμα του, δυνάμωσαν τον αγώνα του υπέρ της δημοκρατίας και υπέρ των αδυνάτων. Αντί να καταφέρουν να τον σιγάσουν, τον μεγέθυναν. Τα τραγούδια του σιγοτραγουδήθηκαν σε φυλακές και κρατητήρια, ταξίδεψαν στην εξορία, τα είπαν κρυφά και παράνομα αντιστασιακές καρδιές και τέλος, σαν ορμητικός χείμαρρος, βροντοφωνάχτηκαν σε πορείες και διαδηλώσεις για την ειρήνη, την ελευθερία και το δίκαιο των λαών.
Το έργο του ξεπέρασε τα ελληνικά όρια και σύνορα και κάλυψε την οικουμένη. Έγινε σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής. Το έργο του, μοναδικά διαχρονικό, ξεπερνά τα όρια του χρόνου και θα εμποτίζει εσαεί τις νέες γενιές με πνεύμα ελληνικό, αδάμαστο και ελεύθερο.
Κυρίες και κύριοι,
Θα ήθελα να συγχαρώ το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό του σχολείου σας για την εξαίρετη δουλειά και την πρωτοβουλία να πραγματοποιηθεί αυτή η φιλανθρωπική μουσική εκδήλωση. Ιδιαίτερα να ευχαριστήσω την καθηγήτρια μουσικής κ. Λευκή Στυλιανού, αλλά και τους μαθητές και μαθήτριες για τον κόπο που κατέβαλαν, για να μας χαρίσουν αυτή την όμορφη βραδιά.
Η παιδεία που προσφέρουμε σε εσάς, τους μαθητές μας, τα παιδιά μας, είναι η μόνη μας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο κόσμο, στον οποίο ο άνθρωπος θα επικρατήσει του αντιανθρώπου. Η μουσική και η ποίηση είναι το νέκταρ της παιδείας.
Ας τρυγήσουμε λοιπόν αυτό το νέκταρ, σιγοτραγουδώντας Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Νίκο Γκάτσο, Τάσο Λειβαδίτη, Λεωνίδα Μαλένη, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Κώστα Βάρναλη, Ερρίκο Θαλασσινό, Ιάκωβο Καμπανέλλη στην υπέροχη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Του δικού μας Μίκη. Του οικουμενικού Μίκη.
Σας ευχαριστώ.
