Φίλες και φίλοι,
Είναι με μεγάλη συγκίνηση που βρίσκομαι
σήμερα μαζί σας για να τελέσουμε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς
τιμήν των πεσόντων συμπατριωτών μας κατά την τουρκική εισβολή.
Σήμερα τελούμε τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου
Πεσόντων που έχει ανεγερθεί στο χώρο του σωματείου Α.Π.Ο.Π.
Παλαικύθρου. Αποτίουμε φόρο τιμής στους ανθρώπους του Παλαικύθρου που
πότισαν με το αίμα τους τη γη των προγόνων μας. Τιμούμε αυτούς που
έπεσαν θύματα της μεγάλης προδοσίας και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής
του 1974.
Οι μνήμες μας επιστρέφουν στις μέρες εκείνες
που οι σφαίρες του Αττίλα σκόρπησαν την καταστροφή και το θάνατο. Ο
λαός μας, 38 χρόνια μετά, εξακολουθεί να μετρά με ανείπωτο πόνο τις
πληγές του και τα αποτελέσματα του προδοτικού, φασιστικού πραξικοπήματος
και της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Στις 14 Αυγούστου, όταν άρχισε η δεύτερη
φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στην περιοχή έξω από το
Παλαίκυθρο υπήρχε στρατός της Εθνικής Φρουράς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα
ολόκληρη η περιοχή να γίνει στόχος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
Όταν η αμυντική γραμμή της περιοχής Μιας Μηλιάς – Παλαικύθρου έσπασε, οι
κάτοικοι του χωριού μαζεύτηκαν σε σπίτια ανά 2-3 οικογένειες για
περισσότερη ασφάλεια, όπως νόμιζαν οι ίδιοι. Οικογένειες βρεθήκαν
παγιδευμένες στα σπίτια τους.
Εθνικιστικά, σοβινιστικά στοιχεία της
τουρκοκυπριακής κοινότητας, ενθαρρυμένοι από την προέλαση του τουρκικού
στρατού, μετέβησαν στην περιοχή και με τη βία των όπλων έβγαλαν έξω στην
αυλή και δολοφόνησαν τους κατοίκους ρίχνοντας εναντίον τους
πυροβολισμούς με την κάλυψη του τουρκικού στρατού. Στο αιματοκύλισμα
αυτό ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες όπως η οικογένεια Σουππουρή, η
οικογένεια Ιωάννου και η οικογένεια Λιασή.
Παιδιά που είδαν και έζησαν αυτό το
αιματοκύλισμα σήμερα είναι πρωτοπόροι της επαναπροσέγγισης και της
ειρηνικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Το λέω αυτό με
συγκίνηση και αναφωνώ «μπράβο» σε αυτούς τους ανθρώπους.
Πολλοί άλλοι χωριανοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι
και θεάθηκαν για τελευταία φορά τις μέρες αυτές. Πολύ αργότερα τα
λείψανα των ανθρώπων αυτών ανευρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους διάσπαρτους
στη ματωμένη γη μας και ταυτοποιήθηκαν στα πλαίσια του έργου της
Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους. Υπάρχουν ακόμα
αγνοούμενοι. Αυτή η πικρή πραγματικότητα αποδεικνύει για ακόμη μια φορά
πόσο καταστροφικά υπήρξαν για την πατρίδα και τον λαό μας, τα
ιδεολογήματα του εθνικισμού-σοβινισμού με τα οποία εμποτίστηκαν
τρομοκρατικές, παρακρατικές Οργανώσεις και σκόρπισαν την καταστροφή.
Με το μνημείο αυτό δηλώνουμε την επιμονή μας
για διατήρηση της ιστορικής μνήμης του λαού μας για τα όσα δεινά
επέφερε η μεγάλη προδοσία και η τουρκική εισβολή. Η διαφύλαξη της
ιστορική αλήθειας αποτελεί πρώτιστα πατριωτικό καθήκον. Όσες προσπάθειες
και εάν καταβληθούν να παραχαραχθεί και να αλλοιωθεί η ιστορία, αυτό
δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουμε να καταστεί εφικτό.
Φίλοι και φίλες,
Οι καιροί είναι δύσκολοι και η Κύπρος περνά
σήμερα κρίσιμες ώρες. Υπάρχουν από τη μια αυτοί που εναντιώνονται στο
διαχρονικό πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού, τη λύση διζωνικής,
δικοινοτικής ομοσπονδίας. Αν επικρατήσει αυτή η προσέγγιση θα
απελευθερωθεί η Τουρκία να προωθήσει ανεπηρέαστα τη θέση της για δύο
κράτη και νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Από την άλλη ακούμε φωνές που
επιδιώκουν δήθεν διεύρυνση των συνομιλιών, κάτι που θα οδηγήσει με
μαθηματική ακρίβεια σε επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.
Ακούμε για «χαλαρή ομοσπονδία», που ουσιαστικά σημαίνει αποδοχή των
βασικών τουρκικών θέσεων.
Δεν έχω διάθεση για αντιπαράθεση, αλλά ως
Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που είχα την ευθύνη τα τελευταία
πέντε χρόνια να συνομιλώ για λύση στο Κυπριακό, δεν δικαιούμαι να μην
υπερασπιστώ τη γραμμή που χάραξε ο Εθνάρχης Μακάριος τώρα, ακριβώς, που
είναι και τα εκατοντάχρονα από τη γέννησή του.
Πρέπει να πω με παρρησία ότι αυτοί οι οποίοι
αρνούνται σήμερα την ομοσπονδία, επειδή δήθεν είναι διζωνική, στο τέλος
της ημέρας αρνούνται τη φιλοσοφία του Μακάριου για το εφικτό, πράγμα το
οποίο ο Μακάριος χάραξε ως φιλοσοφία και το 1958 και το 1967 και το
1968 και το 1974.
Κάθε φορά που μετακινούμασταν από τη γραμμή
και τη φιλοσοφία του εφικτού, σε νέα δεινά υπόκειτο ο λαός μας. Εάν και
αυτή τη φορά, που θα είναι η τελευταία, σας διαβεβαιώνω, μετακινηθούμε
από τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ή περιφερειακής –
όπως θέλετε πέστε το- στο όνομα του Μακάριου, μάλιστα με επιχείρημα ότι
δήθεν αν ζούσε ο Μακάριος θα άλλαζε γραμμή – αυτό και αν είναι παράδοξο
και παράξενο – θα βλέπουμε εσείς το Παλαίκυθρο και εγώ το Δίκωμο, οι
Κερυνειώτες δεν μπορούν καν να δουν την Κερύνεια, από μακριά διότι στο
τέλος της ημέρας πού θα καταλήξουμε; Θα καταλήξουμε σε ένα καθαρά
τουρκικό κράτος στις κατεχόμενες περιοχές γεμάτο από έποικους από την
Τουρκία και σε ένα μικτό κράτος στις ελεύθερες περιοχές, διότι οι
Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας δεν αντέχουν την καταπίεση των εποίκων.
Αυτά, για να τον τιμήσω κιόλας, τα είχε
διατυπώσει από το 1990 ο Γιαννάκης Μάτσης όταν συζητούσαμε θέματα
εποικισμού και την Έκθεση Κουκό στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Σήμερα
γινόμαστε μάρτυρες αυτής της κίνησης. Πρέπει πάση θυσία να τιμήσουμε τη
γραμμή που τίμησαν όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας που
προηγήθηκαν. Ο Εθνάρχης Μακάριος την χάραξε. Μέσα στις τέσσερις
κατευθυντήριες γραμμές γίνεται καθαρά λόγος για δύο περιοχές, η μια που
θα διοικείται από Τουρκοκύπριους και η άλλη από Ελληνοκύπριους. Εμείς
αγωνιστήκαμε για την ανάμιξη του πληθυσμού στο πλαίσιο της ομοσπονδίας,
για το δικαίωμα όλων να διακινούνται, να επιλέγουν πού θέλουν να
κατοικήσουν, να ασκήσουν επάγγελμα, να ασκήσουν επιχειρηματική
δραστηριότητα. Είναι αυτά που συμφώνησα με τον κ. Ταλάτ τα οποία,
βεβαίως, κάποιοι θεωρούν «δώρα» προς την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή
κοινότητα, αλλά αυτά τα «δώρα» τα αρνείται διότι δεν είναι δώρα. Αυτά
είναι στοιχεία μιας λύσης η οποία θα είναι λύση για τους Κυπρίους,
ανεξαρτήτως ποια περιοχή θα διοικούν η μια ή η άλλη κοινότητα, και με
μια Κυβέρνηση ισχυρή που θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, την
ενότητα της οικονομίας, την ενότητα του λαού.
Ο στόχοι μας θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι
και να μην επιδέχονται διάφορες ερμηνείες, όπως είναι για παράδειγμα η
εγκατάλειψη της διαδικασίας που ακολουθείται μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Να
μην επιτρέψουμε να περάσει ξανά η Κύπρος στην απομόνωση. Κάτι τέτοιο
είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα ρίξει την πλευρά μας σε φουρτούνες με
την προβλεπτή εξέλιξη της οριστικής διχοτόμησης της Κύπρου.
Ανεξαρτήτως των δυσκολιών που
αντιμετωπίζουμε λόγω της άτεγκτης στάσης της Τουρκίας που απειλεί τόσο
τις γειτονικές της χώρες όσο και αυτή την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση,
πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα με σταθερότητα και στοχοπροσήλωση.
Πρέπει να παραμένουμε σταθεροί στις
επιδιώξεις μας για να μπορούμε να δίνουμε προοπτική στο λαό μας και
νόημα στη θυσία των ανθρώπων μας. Το μέλλον της Κύπρου δεν μπορεί να
είναι η διχοτόμηση. Γι’ αυτό εμείς θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, από
την όποια έπαλξη, από όλους του προμαχώνες της ζωής, έτσι ώστε στο
μέλλον να μην υπάρξουν ξανά αδικοχαμένοι συμπατριώτες μας και για να μην
πάει η θυσία των ηρώων μας χαμένη. |
|
