Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Δημήτρη Ηλιάδη στην εκδήλωση Μνήμης της Κατεχόμενης Αχερίτου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στον συνοικισμό Αγίου Γεωργίου Αχερίτου
28/08/2011
Μαζευτήκαμε σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, στον συνοικισμό Αγίου Γεωργίου Αχερίτου, στην 37η επέτειο από την κατάληψη της Αχερίτου, για να καταθέσουμε εκ μέρους της Κυπριακής Πολιτείας την οφειλόμενη τιμή και τον σεβασμό στους πεσόντες, τους σφαγιασθέντες και τους αγνοούμενους της Αχερίτου.
Ανακαλούμε το τραγικό καλοκαίρι του 1974 που σημάδεψε τη ζωή μας και μοίρασε την πατρίδα μας.
Με την κατάληψη της Αχερίτου στις 31 Αυγούστου 1974 ολοκληρώθηκε ο εφιαλτικός κύκλος της τούρκικης εισβολής. Τις προηγούμενες μέρες οι Τούρκοι, παραβιάζοντας τη συμφωνημένη εκεχειρία, είχαν καταλάβει την Καλοψίδα και την Άχνα. Έτσι, όταν στις 31 Αυγούστου, στις 10 το πρωί, τα τούρκικα άρματα διασχίζουν την πεδιάδα και προελαύνουν, η Αχερίτου είναι μια ανοχύρωτη πολιτεία που πέφτει χωρίς αντίσταση. Ανατριχιαστικά ακούγονται οι κραυγές των ανθρώπων που πρώτοι αντικρίζουν την επερχόμενη καταιγίδα.
Οι Αχεριώτες και όσοι πρόσφυγες φιλοξενούνται στο χωριό φεύγουν με όποιο μέσο διαθέτουν, ενώ αρκετοί τρέχουν με τις οικογένειές τους πανικόβλητοι προς την κοντινή βρετανική βάση για να σωθούν.
Η Αχερίτου πέφτει προδομένη και ανυπεράσπιστη στην επιθετική μανία του κατακτητή. Η Κύπρος προδομένη πέφτει αμαχητί. Μερικοί ηλικιωμένοι που δεν προλαβαίνουν να διαφύγουν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και κακοποιούνται, ενώ δύο από αυτούς εκτελούνται εν ψυχρώ. Σε λίγες μέρες εκδιώκονται και αυτοί από τους Τούρκους και μεταφέρονται εκεί που βρισκόταν η μεγάλη μάζα των συγχωριανών τους: στριμωγμένοι σε ένα συσκευαστήριο πατατών όπου οι διαχωριστικοί τοίχοι των «καταλυμάτων» αποτελούνται από πλαστικά κιβώτια γεωργικής χρήσης.
Από τότε και για 37 χρόνια το δράμα των προσφύγων της Αχερίτου συνεχίζεται βασανιστικά, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της κοινότητας μένουν εδώ στον συνοικισμό του Αγίου Γεωργίου και βλέπουν καθημερινά, λίγα μέτρα πιο πέρα, τα σπίτια και τις περιουσίες τους να τα σφετερίζονται οι έποικοι της Ανατολίας. Βλέπουν την εκκλησία της Αναλήψεως, με κομμένο τον σταυρό, να γίνεται τζαμί και το κοιμητήριο των προγόνων τους να βεβηλώνεται.
Η Αχερίτου είναι απέναντι. Τόσο κοντινή και τόσο μακρινή, όπως τη βιώνουν τραυματικά και εξ επαφής οι πρόσφυγες κάτοικοί της, που και να θέλουν δεν μπορούν να ξεχάσουν. Ένα βήμα, μια ματιά, μια ανάσα, η Αχερίτου είναι απέναντι.
Τιμούμε σήμερα ξανά τους πεσόντες, τον Χριστάκη Παπαλλή, τον Κενδέα Κασσιανού, τον Αντώνη Ριαλά, τον Παναγιώτη Μαρίνου, τον Πασχάλη Μοσφίλη, τον Ανδρέα Μάντολες και τον Γιαννάκη Τζιοβάνη που πρόσφατα ταυτοποιήθηκαν τα λείψανά του και τάφηκε με τις αρμόζουσες τιμές.
Τιμούμε τους σφαγιασθέντες, Χριστοφή Προδρόμου, Γρηγόρη Γεωργίου και Γιασουμή Τσιουρούτη.
Τιμούμε και διεκδικούμε την πλήρη διαλεύκανση της τύχης των αγνοουμένων Κώστα Ηλία, Βάσου Σεργίου, Σωτήρη Σωτηρίου και Ανδρέα Κάρουλλα.
Τιμούμε την προσφορά και τη θυσία τους που παραμένει αδικαίωτη, διότι το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο, όπως διαμορφώθηκε το 1974, με την προδοσία, την εισβολή, την κατοχή. Οι έποικοι πολλαπλασιάζονται, οι περιουσίες μας λεηλατούνται, η πολιτιστική μας κληρονομιά καταστρέφεται, ενώ τα τούρκικα στρατεύματα συνεχίζουν να κατέχουν το βόρειο τμήμα του νησιού και ν΄αποτελούν θανάσιμη απειλή για το μέλλον.
Οι συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Η καλή θέληση και η πολιτική βούληση της ελληνοκυπριακής πλευράς δεν είναι αρκετή για να φτάσουμε σε βιώσιμη λύση στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου.
Οι συνομιλίες προσκρούουν στη διχοτομική αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς η οποία παίζει ένα παιχνίδι εντυπώσεων, επιδιώκοντας το τελεσίδικο ναυάγιο της διαδικασίας με στόχο την αναβάθμιση του παράνομου καθεστώτος.
Η πρόσφατη έκρηξη αλαζονείας και αδιαλλαξίας του κ. Ερντογάν στα κατεχόμενα είναι αρκούντως δηλωτική της επίσημης τουρκικής πολιτικής. Βεβαίως, με αυτά τα δεδομένα, η Τουρκία δεν δικαιούται να αισιοδοξεί για τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες. Άλλωστε, και εδώ συμπεριφέρεται με περισσή αλαζονεία απειλώντας να παγώσει την ενταξιακή διαδικασία όταν η Κύπρος αναλάβει την προεδρία της ΕΕ. Είναι ως αν η ΕΕ να υπέβαλε αίτηση να ενταχθεί στην Τουρκία και όχι η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ.
Όσο λοιπόν και να επιδιώκουμε τη λύση, και όντως την επιδιώκουμε, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να υποκύψουμε στους όρους του κατακτητή θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στη γη των πατέρων του. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
Οι συνθήκες είναι δύσκολες αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με θέληση, συνέπεια και υπευθυνότητα να ανατρέψουμε τη κατοχή, να ανακόψουμε τον εποικισμό, να αποτρέψουμε τον εφιάλτη και την κατάρα της διχοτόμησης.
Αντιμετωπίζουμε προβλήματα, αλλά οι πολιτείες και οι κοινωνίες κρίνονται στις δύσκολες ώρες. Ως λαός διαθέτουμε τα ψυχικά αποθέματα, το σθένος και τις αντοχές να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και να υπερβούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα.
Δεν θα προχωρήσουμε μπροστά με συνεχείς διαπληκτισμούς και ατελείωτες μεταξύ μας αντιπαραθέσεις. Η ενότητα μέσα από τον διάλογο και τη μετριοπάθεια είναι αναγκαία ως όρος επιβίωσης.
Αυτές τις ώρες ο σεβασμός και η προσήλωση στους συνταγματικούς θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος αποτελεί δικλείδα ασφάλειας για την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική συνοχή.
Είναι η ώρα να ανασυντάξουμε δυνάμεις. Να κρατηθούμε όρθιοι, να δώσουμε μήνυμα ενότητας, αυτοπεποίθησης και προοπτικής στον λαό μας.
Είναι η ώρα, και το μπορούμε, να δώσουμε το μήνυμα στους πεσόντες, τους σφαγιασθέντες και τους αγνοούμενους της Αχερίτου, σ΄ όλους που έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσουμε εμείς ελεύθεροι, ότι η θυσία τους δεν θα παραμείνει αδικαίωτη. Ότι θα συνεχίσουμε την πορεία τους ενωμένοι, θα υπερβούμε την κατοχή και τη διχοτόμηση. Για μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα, μια Κύπρο της ειρήνης, της προόδου και του πολιτισμού, για όλους τους ανθρώπους της, για μάς και τα παιδιά μας και τις γενιές που μας έρχονται.
