Επικήδειος λόγος του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων
και Περιβάλλοντος κ. Νίκου Κουγιάλη
εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας
στην κηδεία του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή,
στρατιώτη
Νίκου Περικλέους, στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας,
στο Δάλι
Προσήλθαμε σήμερα όλοι εδώ, με συγκίνηση και
δέος για την επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα τραγικού θύματος της τουρκικής
θηριωδίας κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974. Ενός ακόμη στρατιώτη από τις εκατοντάδες των αγνοουμένων
μας, του οποίου τα λείψανα ανευρέθηκαν
σε περιοχή κοντά στο χωριό Κορνόκηπος.
Για 39 χρόνια η τύχη του αγνοείτο μέχρι πρόσφατα που
έγινε ανασκαφή στην περιοχή όπου ανακαλύφθηκε μέρος των λειψάνων του και έγινε
ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο του DΝΑ. Σίγουρα τα αισθήματα που διακατέχουν τους συγγενείς
και τους οικείους του είναι ανάμεικτα. Από τη μια είναι η επιβεβαίωση και ο
πόνος του θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου και από την άλλη η διακρίβωση
της ταυτότητάς του και το τέλος στην 39χρονη αγωνία.
Η μέρα της εισβολής βρήκε τον Νίκο Περικλέους να υπηρετεί
τη στρατιωτική του θητεία στον πρώτο λόχο του 361 Τάγματος Πεζικού στην περιοχή
Δικώμου – Συγχαρί. Μετά την πρώτη φάση της τούρκικης εισβολής, το τάγμα του
μετακινήθηκε στην Κυθρέα και στη συνέχεια στην περιοχή Παχύαμμου – Άγιου
Επίκτητου, όπου και επάνδρωνε τις αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Στις 14
Αυγούστου 1974, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής, το τάγμα του
δέχθηκε μεγάλη επίθεση και διατάχθηκε να οπισθοχωρήσει και να ανασυνταχθεί σε
ύψωμα σε περιοχή της Κλεπίνης. Η ολοκλήρωση της επανασυγκρότησης των στρατιωτών
μας ήταν αδύνατη ενώ δέχονταν καταιγισμό βλημάτων, με αποτέλεσμα να χωριστούν
σε μικρές ομάδες. Ο Νίκος, από την ώρα που εγκατέλειψε το ύψωμα στην περιοχή
Κλεπίνης δεν είχε δώσει σημεία ζωής.
Η τουρκική εισβολή έφερε στη χώρα και το λαό
μας τον πόνο, την προσφυγιά, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους. Έφερε την
κατοχή μεγάλου τμήματος του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό την Τουρκία.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν οι μνήμες επιστρέφουν στις μαύρες εκείνες μέρες του
1974 και οι πληγές παραμένουν ανοικτές. Αυτές τις πληγές αγωνιζόμαστε να
επουλώσουμε με το να επιτύχουμε τη λύτρωση και τη δικαίωση μέσα από την
διαδικασία της διακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων μας, τον τερματισμό της
κατοχής, την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την απελευθέρωση της
πατρίδας μας.
Όμως, οι θυσίες και οι αγώνες των ηρώων μας κατά των
Τούρκων το ’74 παραμένουν ακόμα αδικαίωτοι, ενώ το δράμα των συγγενών των
αγνοουμένων εξακολουθεί να συνεχίζεται. Η
Κύπρος του σήμερα, δυστυχώς, δεν είναι αυτή για την οποία έδωσαν τη ζωή τους οι
στρατιώτες μας. Το σημερινό μνημόσυνο αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία για να
σταθούμε με περίσκεψη απέναντι στην κρισιμότητα των στιγμών που περνά η πατρίδα
μας και να προσμετρήσουμε τις δικές μας ευθύνες. Ο λαός μας βιώνει τόσο τις τραγικές συνέπειες της εισβολής, αλλά και τις
συνέπειες μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για μια κρίση που
θέτει σε άμεσο κίνδυνο όχι μόνο το βιοτικό μας επίπεδο, αλλά και τα θεμέλια της
οικονομίας και της κοινωνικής μας συνοχής, και κατά συνέπεια, τον αγώνα μας για
εθνική επιβίωση και δικαίωση.
Τα εθνικά μας ζητήματα απαιτούν συλλογικότητα, επιμονή
και αγωνιστικότητα. Σήμερα, πρέπει ενωμένοι να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση
της χώρας μας από την κατοχή και συστρατευμένοι να παλέψουμε για την επανόρθωση
της οικονομίας μας. Να σταθούμε ο ένας δίπλα από τον άλλο, αλληλέγγυα και όλοι
μαζί να στηρίξουμε την προσπάθεια της Κυβέρνησης για να εξέλθουμε από τα
οικονομικά αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται ο τόπος μας. Η ενότητά μας να αποτελέσει
σύμβολο αντίστασης και αγώνα για την εθνική και φυσική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού
που δοκιμάζεται τώρα από την παρατεινόμενη αγωνία της τουρκικής κατοχής, αλλά
και από την οδυνηρή πίεση της οικονομικής δυσχέρειας.
Σε αυτήν την αγωνία και σε αυτήν την πίεση αντιτάσσουμε,
και ως κράτος και ως λαός, το αδούλωτο φρόνημα και την ακλόνητη πίστη για καλύτερες
μέρες. Θα σταθούμε όρθιοι και θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Η
Κυβέρνηση ακούραστα καταβάλλει κάθε προσπάθεια και ότι είναι δυνατόν για να
εξέλθουμε από την κρίση το συντομότερο. Και παρά τη δύσκολη ιστορικά συγκυρία
στην οποία βρίσκεται ο λαός μας και παρά τα οικονομικά προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε, να είστε σίγουροι ότι το κυπριακό πρόβλημα σε καμία περίπτωση
δεν έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Για να ισχυροποιήσουμε όμως τη
διαπραγματευτική μας θέση στο Κυπριακό, στη βάση μιας ολοκληρωμένης και
διεκδικητικής στρατηγικής, πρέπει να εξέλθουμε της οικονομικής κρίσης το
συντομότερο δυνατόν.
Με φάρο το φωτεινό παράδειγμα όλων όσων θυσιάστηκαν για
την ελευθερία του Ελληνισμού και της ιδιαίτερής μας πατρίδας, θα αγωνιστούμε
για μια λύση που θα διασφαλίζει την εθνική μας ταυτότητα, θα κατοχυρώνει τα
ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για
μια Κύπρο ειρηνική, δημοκρατική και ευημερούσα, μέσα σε μια μεγάλη ισχυρή και
ενωμένη Ευρώπη. Αυτό επιτάσσει το ιστορικό μας χρέος έναντι στις γενεές των
Ελλήνων ηρώων της Κύπρου. Αυτό θα αποτελέσει την καλύτερη δικαίωση των αγώνων
και της θυσίας τους.
Ο σεβασμός, η βαθιά εκτίμηση
και η αγάπη της κυβέρνησης αλλά και ολόκληρου του λαού μας θα συνοδεύουν για
πάντα τον ήρωα Νίκο Περικλέους. Δεσμευόμαστε ότι θα τιμούμε τη θυσία του,
παραμένοντας προσηλωμένοι στα ιδανικά και στις αξίες για τις οποίες
αγωνίστηκε και έπεσε το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.
Δόξα και τιμή στον Νίκο Περικλέου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
