Ομιλία του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Μάριου Καρογιάν στην εκδήλωση με θέμα «Γενοκτονία των Αρμενίων - από το χθες στο σήμερα», στο Περιφερειακό Γυμνάσιο Πέρα Χωρίου και Νήσου
10/05/2011
Η Γενοκτονία των Αρμενίων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του περασμένου αιώνα. Πρόκειται για το πρώτο έγκλημα εθνοκάθαρσης που εφάρμοσε η Τουρκία, η χώρα που βαρύνεται με τα μεγαλύτερα εγκλήματα εθνικού ξεκαθαρίσματος. Τέτοια εγκλήματα είχαν ως θύματα τους Πόντιους και τους άλλους Έλληνες της Μικράς Ασίας, του Κούρδους και το 1974 τους Έλληνες της Κύπρου.
Ολόκληρος ο αρμενικός πληθυσμός της Ανατολίας σφαγιάστηκε ή εκτοπίστηκε το 1915 και 1916. Συνολικά πέραν του ενάμισι εκατομμυρίου Αρμένιοι εξοντώθηκαν, περίπου ο μισός αρμενικός πληθυσμός.
Ο αριθμός των θυμάτων καθώς και ο τρόπος εκτέλεσης τους έμεινε μοναδικός στη σύγχρονη ιστορία, κάνοντας την 24η Απριλίου του 1915 διεθνώς γνωστή ως Ημέρα της Πρώτης Γενοκτονίας του 20ου αιώνα. Πέρα από το ενάμισι εκατομμύριο σφαγιασθέντες, περίπου μισό εκατομμύριο Αρμένιοι διέφυγαν στα εδάφη που σήμερα αποτελούν τη Δημοκρατία της Αρμενίας, σε περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Αμερικής. Κάποιοι βρέθηκαν στην Κύπρο.
Μέχρι και σήμερα η Τουρκία δεν θέλει να ακούσει τίποτα περί γενοκτονίας. Επιμένει ότι η σφαγή των εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων δεν ήταν τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πόλεμος, λοιπόν, το ολοκαύτωμα του αρμενικού λαού, πόλεμος ο αφανισμός της κουρδικής εθνότητας, πόλεμος η εξόντωση του Ελληνισμού του Πόντου, πόλεμος η διχοτόμηση της Κύπρου. Τα μεγάλα εγκλήματα εθνικού ξεκαθαρίσματος η Τουρκία τα βάφτισε πόλεμο.
Ιστορικοί και πολιτικοί αναλυτές έχουν σαφή άποψη: Οι ομαδικές σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915 είχαν ως στόχο να αφανίσουν το αρμενικό έθνος και να προωθήσουν το όραμα του Παντουρκισμού.
Σήμερα, 96 χρόνια μετά τη γενοκτονία, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την αναγνώριση της, συνεχίζει να κατέχει το 85% των ιστορικών αρμενικών εδαφών, όπως αυτά ορίζονται στη Συνθήκη των Σεβρών, και εξακολουθεί να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα παρά τις συστάσεις των διεθνών οργανισμών.
Το έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων σημάδεψε τη νεότερη αρμενική ιστορία αλλά και την ιστορία της σύγχρονης ανθρωπότητας. Ωστόσο, η Τουρκία, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που τεκμηριώνουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, επιμένει στην αδιάλλακτη θέση της πλήρους άρνησης της ιστορικής αλήθειας και όταν καλείται να αναγνωρίσει τη γενοκτονία αντιδρά και απειλεί.
Η 24η Απριλίου 1915 θα συμβολίζει στους αιώνες την παγκόσμια καταισχύνη. Εφαρμόστηκαν οι πιο φρικτές και εξωφρενικές μέθοδοι που μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Μέθοδοι που απέβλεπαν στην εξόντωση των ενηλίκων, τον βιασμό απροστάτευτων γυναικών, την αρπαγή και τουρκοποίηση των παιδιών και το ξερίζωμα από την πατρογονική γη.
Δυστυχώς, εκτός από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, για πολλά χρόνια οι ισχυροί της γης καμώνονταν ότι δεν θυμούνται. Οι Τούρκοι ενθαρρυμένοι από την ατιμωρησία και τα συγχωροχάρτια των σκοπιμοτήτων και των άνομων συμφερόντων όχι μόνο προκλητικά αρνούνταν τα πάντα, αλλά επιδίδονταν και σε νέες βαρβαρότητες.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα κράτη και κοινοβούλια αναγνωρίζουν και καταδικάζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Σήμερα φέρνουμε στη μνήμη το μεγάλο έγκλημα των Νεοτούρκων. Καταδικάζουμε για μια ακόμη φορά το στυγερό έγκλημα και τους εγκληματίες. Παράλληλα, επαναδιακηρύσσουμε την αξίωση για παγκόσμια καταδίκη και αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και καλούμε για μια ακόμη φορά την Τουρκία να αναγνωρίσει και να παραδεχθεί το έγκλημά της και να απολογηθεί στον αρμενικό λαό αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και της πολιτικής ηθικής υπαγορεύει στην Τουρκία την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Κάτω από το ασήκωτο βάρος της μεγάλης της ενοχής και διαπιστώνοντας ότι η διεθνής κοινότητα σπρώχνει προς την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, η Άγκυρα επιχειρεί με διάφορους ελιγμούς να αποφύγει την πολιτική καταδίκη της γι’ αυτό το μεγάλο έγκλημα της.
Επιχειρεί, συν τοις άλλοις, να παρουσιάσει ένα φιλικό πρόσωπο και να δώσει δείγματα δήθεν καλής γειτονίας προς τη Δημοκρατία της Αρμενίας. Επιχειρεί μια πολιτική και διπλωματική προσέγγιση της Αρμενίας με προφανή επιδίωξη να βελτιώσει τη θέση της και τη διεθνή της εικόνα.
Σίγουρα η Τουρκία θα κουβαλά το μέγα ηθικό βάρος για τη Γενοκτονία των Αρμενίων και ασήκωτες θα παραμένουν οι ευθύνες και οι ενοχές της, ανεξαρτήτως των όποιων προσπαθειών επαναπροσέγγισης της Αρμενίας. Μόνο με την παραδοχή του εγκλήματος θα υπάρξει πλήρης και δίκαιη αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και πλήρης αποκατάσταση της ηθικής των πραγμάτων.
Η Κύπρος από τη δεκαετία του 1960, με πρωτοβουλία του τότε Υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας αείμνηστου Σπύρου Κυπριανού, ήγειρε πρώτη το θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και ζήτησε την καταδίκη της. Εξάλλου, η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων καθώς και η Βουλή των Ελλήνων ήταν από τα πρώτα κοινοβούλια που καταδίκασαν τη Γενοκτονία των Αρμενίων και υποστήριξαν το αίτημα για αναγνώρισή της από τη διεθνή κοινότητα.
Ο κυπριακός ελληνισμός έχει μια κοινή ιστορική πορεία με τον αρμενικό λαό. Θύματα και οι δύο της τουρκικής βαρβαρότητας, βίωσαν από κοινού την πολιτική της εθνοκάθαρσης των Νεότουρκων. Αν η Τουρκία είχε τιμωρηθεί για το μέγα έγκλημά της, τη Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915, ίσως να μη φτάναμε στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Δυστυχώς, η ατιμωρησία της Τουρκίας εκτρέφει την αδιαλλαξία, την αλαζονεία και τον ετσιθελισμό της. Παραμένει ουσιαστικά ένας διεθνής τρομοκράτης που διά της στρατιωτικής ισχύος επιχειρεί να υπαγορεύσει τους όρους της σε γείτονες και μη.
Η επέτειος της Γενοκτονίας των Αρμενίων έρχεται ακριβώς να υπογραμμίσει και την ανάγκη για μια πιο αυστηρή αντιμετώπιση της Τουρκίας από τη διεθνή κοινότητα. Όσο η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη, η διεθνής κοινότητα δεν δικαιούται να περηφανεύεται για τη σημερινή παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αισθάνεται συνένοχη για όσο καιρό η Γενοκτονία των Αρμενίων και τα άλλα εγκλήματα εθνοκάθαρσης της Τουρκίας παραμένουν ατιμώρητα.
Ο κυπριακός ελληνισμός και ο αρμενικός λαός ουδέποτε θα πάψουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και της ηθικής τάξης και να αξιώνουν την παραδειγματική τιμωρία της Τουρκίας.
