Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στην εκδήλωση στη μνήμη του Μάριου Τόκα
Σε αυτή την εκδήλωση μνήμης καταλαβαίνω πόσο κάθε χρόνο ενισχύεται αντί να αποδυναμώνεται η μνήμη ενός ανθρώπου, ενός συνθέτη πανελλήνιας εμβέλειας και όχι μόνο, και αυτό ίσως να δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση σε όλους μας πώς να προβάλουμε αυτό το αξέχαστο ταλέντο που δεν είναι αρκετό η ελληνική γλώσσα να το αποδώσει όπως οφείλουμε.
Η Κυβέρνηση, πέραν από την τιμή που παραχωρήθηκε με το μετάλλιο των υψίστων υπηρεσιών προς την πατρίδα το 2001, αποφάσισε, με την ευκαιρία των δέκα χρόνων που συμπληρώνονται του χρόνου, να συνεργαστεί με την οικογένεια και με όλους τους παράγοντες, έτσι ώστε μέσα από τη διδασκαλία του έργου του, μέσα από την προβολή της ανθρωπιάς του Μάριου, μέσα από την προβολή της σεμνότητας και της ταπεινότητας ενός ανθρώπου με την εμβέλεια και τη δημοφιλία που έχαιρε ο Μάριος, να μεταλαμπαδεύσουμε και να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να αξιοποιήσουμε αυτές τις πηγαίες αρετές που είχε ο Μάριος Τόκας.
Προς τιμήν του το Μουσικό Λύκειο μετονομάστηκε σε «Μάριος Τόκας». Χαίρομαι και συγχαίρω τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο διότι πήραν μια σημαντική απόφαση για να τον τιμήσουν, ενώ την ίδια ώρα το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, παίρνοντας ακριβώς τα μηνύματα – και θα ήταν μεγάλη χαρά του Μάριου αν το έβλεπε αυτό – προχώρησε, και πλέον τα Μουσικά Λύκεια βρίσκονται σε όλες τις πόλεις και συνεχώς ενδυναμώνονται προκειμένου να διδάξουν αυτό που ο Μάριος Τόκας ήθελε: μέσα από τη μουσική τη γαλήνη, μέσα από τη γαλήνη την ψυχική ηρεμία και μέσα από την ψυχική ηρεμία τον ορθολογισμό και τις καλύτερες συμπεριφορές.
Αυτό που εύχομαι σε όλους, και θέλω ιδιαίτερα να υπομνήσω τον Νίκο και τη Σκεύη- τα αδέλφια του Μάριου – και να τους υποσχεθούμε πως είτε εκείνοι το θέλουν είτε εμείς το επιθυμούμε, το πιο σημαντικό είναι ότι ο λαός θέλει πάντα να ακούει τις μελωδίες του Μάριου, να συγκινείται, να αναπολεί και να νιώθει όσο ωραία θα νιώσουμε και εμείς απόψε μέσα από την παρουσία καταξιωμένων καλλιτεχνών και ιδιαίτερα της κυρίας Κούκα και του κύριου Διονυσίου.
