Χαιρετισμός του
Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη
στην τελετή
αποκαλυπτηρίων της προτομής του Γρηγόρη Αυξεντίου
Όταν κανείς καλείται να τιμήσει τον
Γρηγόρη Αυξεντίου, δεν μπορεί παρά να νιώθει βαριά την ευθύνη της
ιστορίας.
Όταν μιλούμε για την Γρηγόρη Αυξεντίου,
μιλούμε για έναν ήρωα, του οποίου το ανάστημα μετριέται με τους αιώνες ιστορίας
του τόπου μας και καταφέρνει να ξεχωρίζει, έναν αγωνιστή, του οποίου η ζωή και η
θυσία αποτελούν σημείο αναφοράς που σηματοδοτεί και τις ευθύνες μας απέναντι
στον τόπο.
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου έγινε ο θρύλος που
ξεπέρασε τα όρια της Κύπρου και του ελληνικού χώρου. Ως Προμηθέας, ο Γρηγόρης
ανέλαβε την ευθύνη του έναντι στον τόπο μας.
Έγινε οήρωας που εκφράζει για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους, τις
μεγάλες οικουμενικές, πανανθρώπινες αξίες.
Ιδανικός ο Γρηγόρης ως πρότυπο, σε έναν
αγώνα που ειδικά εκείνη τη χρονική στιγμή, τον Μάρτη 1957, δεχόταν τα κτυπήματα
το ένα μετά το άλλο και έδειχνε να χάνει την ορμή των πρώτων ημερών. Χρειαζόταν
μια λάμψη και μια έμπνευση, και είχε ανάγκη έναν επανακαθορισμό του
οράματος.
Και όλα αυτά τα προσέφερε ο Γρηγόρης
Αυξεντίου, πρώτα με τον αγώνα του και μετά με τη θυσία και το θάνατό του.
Μπροστά σε αυτόν που δεν λιποψύχησε στην
άνιση μάχη, μπροστά σε αυτόν που χωρίς αμφιβολία γνώριζε τις συνέπειες της
τόλμης του, δεν έχουμε παρά να κλίνουμε ευλαβικά το κεφάλι και με ορθό το
φρόνημα να του πούμε πως εμείς που μείναμε πίσω θα πράξουμε στο ακέραιο το
καθήκον μας, προκειμένου να δικαιώσουμε τη θυσία του.
Γιατί κανείς μας δεν μπορεί να ζει και να
πολιτεύεται σε αυτή τη χώρα, αγνοώντας πως για αυτήν έζησε και πέθανε ο Γρηγόρης
Αυξεντίου.
Όλοι εμείς που ευτυχήσαμε να ζούμε στην
ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία και κυρίως εμείς που πολιτευόμαστε εκπροσωπώντας
τον κυπριακό λαό, δεν έχουμε το δικαίωμα να αγνοούμε τις παρακαταθήκες
του.
Ο αγώνας του Γρηγόρη Αυξεντίου, ο αγώνας
όλων των Κυπρίων του 1955-59, μπορεί να μην οδήγησε στον υψηλό στόχο που είχε
τάξει. Έδωσε όμως τη δυνατότητα στον λαό μας να αναλάβει την τύχη του στα χέρια
του, έστω και υπό τις συνθήκες που όλοι γνωρίζουμε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Σύνταγμα του
1960 δεν ήταν το δικαιότερο. Οι παρεμβάσεις, τα εμφύλια πάθη και οι τρίτοι,
ιδιαίτερα, όμως, η προδοσία της ελληνικής Χούντας δημιούργησαν μια απαράδεκτη
για την πατρίδα μας κατάσταση. Και η ηρωοτόκος Λύση είναι σήμερα υπό κατοχή.
Αξίζει αυτό άραγε στον Γρηγόρη Αυξεντίου; Είναι άραγε με συνθήματα που κάποια
στιγμή θα μπορέσουμε να την ελευθερώσουμε για να επιτρέψουμε να ξαναεπιστρέψουν
οι Λυσιώτες, να ξανατιμήσουν τη γενέτειρα, για να πούμε στον Γρηγόρη ότι
επιτέλους φέραμε την ελευθερία που του χρωστούμε και χρωστούμε στον Κυπριακό
Ελληνισμό; Είναι μέσα από τα ωραία που μπορεί να ενθουσιάζουν, αλλά καθηλώνουν
στην ουσία και αφήνουν να παγιώνονται τετελεσμένα;
Είναι ευθύνη όλων μας με
αποφασιστικότητα, με γνώμονα πάντα τις βασικές αρχές δικαίου, το ευρωπαϊκό
κεκτημένο, να δημιουργήσουμε προοπτικές και προϋποθέσεις να διεκδικήσουμε μια
υπό τις περιστάσεις δίκαιη λύση, να δημιουργήσουμε συνθήκες ελεύθερης
διακίνησης, ελεύθερης εγκατάστασης, χωρίς κατοχικά στρατεύματα. Τότε και μόνο θα
είμαστε αντάξιοι και των ηρώων και των αγωνιστών της ελευθερίας, διαφορετικά
μπορεί ο καθένας από μας να πολιτεύεται για να περάσει, να ωραιολογεί για να
αρέσει. Αλλά αμφιβάλλω αν μπροστά στην Ιστορία μπροστά στις ευθύνες θα είναι
έτοιμος να πει πως έπραξε το καθήκον του. Απλά ικανοποίησε τις φιλοδοξίες του. Ή
θα είμαστε αντάξιοι της εμπιστοσύνης του λαού και της εντολής που πήραμε να
πολιτευτούμε κατά τρόπο που να ανορθώσουμε αυτή την πατρίδα, που να
ελευθερώσουμε αυτή την πατρίδα, που να επανενώσουμε την Κύπρο μας, που να την
απαλλάσσουμε από το άγος της κατοχής, διαφορετικά θα είμαστε ανάξιοι να
ηγούμαστε.
Και θέλω να σας βεβαιώσω ότι με τόλμη θα
πολιτευτώ μακριά και πέρα από συνθήματα διότι, θέλω να το επαναλάβω, είναι καλό
να λες ωραία για να αρέσεις, είναι, όμως, την ίδια ώρα εθνικά πρέπον να
αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.
Με αυτά που λέγω δεν σημαίνει πως θα ήταν
ποτέ δυνατόν να κάνουμε αποδεκτή την όποια λύση. Θα πρέπει όμως να δώσουμε με
αποφασιστικότητα αυτήν τη μάχη.
Θα πρέπει με αποφασιστικότητα να
προσμετρήσουμε δυνάμεις και δυνατότητες, θα πρέπει να προσμετρήσουμε τι μέχρι
σήμερα έχει καταγράψει εις βάρος της πατρίδας μας ο χρόνος.
Η βόρεια κατεχόμενη πατρίδα μας ποτέ δεν
ήταν ισλαμική χώρα και δεν έχει σημασία η αναφορά μου στο θρήσκευμα, αλλά έχουν
σημασία αυτά που καταγράφονται. Πόσες ήταν οι εκκλησιές μας; Τόσα και
περισσότερα είναι τα τζαμιά που έχουν κτιστεί. Και πρέπει όλους να μας
προβληματίσει πώς διασφαλίζουμε τον Κυπριακό Ελληνισμό, πώς δημιουργούμε
συνθήκες αποτροπής του όποιου κινδύνου, πώς συνεκτιμούμε τα όσα συμβαίνουν είτε
στην Τουρκία είτε στην περιοχή, το ποιες είναι οι δυνατότητες μέσα από τα
δεδομένα να επιτύχουμε αυτό που χρωστούμε και στις σημερινές και στις μέλλουσες
γενιές. Είναι σε αυτούς που έρχονται που χρωστούμε και όχι σε μας που φεύγουμε.
Αυτό το χρέος μου, αυτό το χρέος που έχουμε όλοι ανεξαίρετα, η πολιτική ηγεσία,
δεσμεύομαι να το επιτελέσω στο ακέραιο.
Θέλω να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο
του Σωματείου, τον Νίκο Κοτζιαμάνη που έχει φιλοτεχνήσει μια εξαίρετη προτομή
του ήρωα και να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του
μνημείου που κρατά τη μνήμη μας ζωντανή σε έναν υπερήρωα της πατρίδας μας.
