25/5/15

Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στην εκδήλωση μνήμης για τον Μάριο Τόκα

Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη
στην εκδήλωση μνήμης για τον Μάριο Τόκα

Συγκεντρωθήκαμε και φέτος εδώ, στο σχολείο που μας δένει με τον Μάριο Τόκα, για να τιμήσουμε τον μεγάλο φίλο μας, μουσικό και σπουδαίο άνθρωπο που τόσο πρόωρα χάσαμε, όταν το ταλέντο του είχε πολλά ακόμα να προσφέρει στον τόπο μας και τον πολιτισμό. Κάθε χρόνος που περνά, η απουσία του γίνεται όλο και πιο αισθητή. Όλο και περισσότερο μας λείπει ο Μάριος. Λείπει από εμάς, από την οικογένειά του και από τις χιλιάδες των φίλων και των θαυμαστών της μουσικής του.
Ο Μάριος δεν ήταν μονάχα μια ξεχωριστή καλλιτεχνική προσωπικότητα με έντονες κοινωνικές και εθνικές ανησυχίες. Ήταν ο Κύπριος που ως άνθρωπος συγκέντρωνε όλα τα προτερήματα του λαού μας. Είχε ήθος, γλυκύτητα, ευαισθησία και ανθρωπιά. Μελοποίησε τα όνειρα, τις χαρές και τους καημούς των απλών ανθρώπων που αγάπησε και ανέδειξε τα πάθη και τις ελπίδες της δοκιμαζόμενης πατρίδας μας.
Ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και υπερήφανος ο Μάριος Τόκας. Σεμνός και δυνατός. Ήρεμος και επαναστάτης. Εμπνεύσθηκε αλησμόνητες μελωδίες που ερμήνευσαν τα πιο γνωστά και αναγνωρισμένα ονόματα της ελληνικής μουσικής και ανέδειξε τις αστείρευτες αρετές και τον πολιτισμό της Κύπρου μας. Θα τραγουδούμε πάντοτε τη μουσική του. Θα τον ζωντανεύουμε μέσα από τα τραγούδια αγάπης, νοσταλγίας και αγώνων που έγραψε στη διάρκεια της πλούσιας μουσικής σταδιοδρομίας του.
Πολλοί λίγοι συνθέτες αξιοποίησαν, όσο ο Μάριος Τόκας, την παραμελημένη Νεοελληνική Ποίηση. Μελοποίησε Ρίτσο, Βάρναλη, Καρυωτάκη και άλλους μεγάλους Έλληνες ποιητές, καθώς και σημαντικούς Κύπριους, όπως τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη, τον Κώστα Μόντη, και τον Θεοδόση Πιερίδη. Μελοποίησε, ακόμα, συνθέσεις των απαγχονισθέντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη και Ανδρέα Ζάκου.
Τον ευχαριστούμε για όλα όσα μας πρόσφερε. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Θα τραγουδάμε πάντα, με αγάπη και νοσταλγία το πλούσιο κληροδότημά του.
Εύχομαι, και είμαι βέβαιος ότι, την ώρα που θα ακούμε τις μελωδίες του Μάριου, η παρουσία του θα είναι έντονη.
Αιωνία του η μνήμη.