Με απέραντο σεβασμό και με δέος προσήλθαμε σήμερα εδώ στα Πηγαίνια, στην ηρωική Τηλλυρία, για να τελέσουμε τα αποκαλυπτήρια των προτομών των ηρώων Παύλου Μαυρογένους, Μάρθας Χαραλάμπους-Καρού, του γιου της Κωνσταντίνου και της εγγονής της Γεωργίας, του Σάββα Λοΐζου και του Ανδρέα Αντωνίου, αγνοούμενου του 1974, ανατρέχοντας στην ηρωική τους θυσία, τιμώντας πρεπόντως και καθηκόντως τη μνήμη τους.
Πόνος και οδύνη είναι τα συναισθήματα όλων από αυτή την αναδρομή. Πονούμε και νιώθουμε οδύνη όταν παρελαύνουν μπροστά μας σαν εφιάλτης τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η τουρκοανταρσία του 1963-64, η εισβολή, η κατοχή, η προσφυγιά, το δράμα των αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι μας. Πονούμε από τη συνεχιζόμενη κατοχή πατρογονικών εδαφών και εστιών και αποτίνουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωικούς μας νεκρούς.
Όμως, όσος κι αν είναι ο πόνος μας, όση κι αν είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να στρέψουμε τα βλέμματα πίσω. Και τα ιστορικά διδάγματα, που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες της ιστορίας μας, είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα. Αλλά ιστορική μνήμη σημαίνει ιστορική συνείδηση. Και ιστορική συνείδηση για μας τους Έλληνες της Κύπρου σημαίνει συνείδηση της αδιάσπαστης συνέχειας από τους ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Μια συνέχεια που ενισχύθηκε με τις θυσίες γενεών και διατηρήθηκε χάρη στο πάθος μας για ελευθερία και σταθερή πίστη στην ιερότητα και το δίκαιο του αγώνα μας.
Η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού μας είναι μια οφειλόμενη διαχρονική επιταγή. Μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας ενός λαού, που διερχόμενος δια πυρός και σιδήρου, συνεχίζει ακόμη τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση.
Εκδηλώσεις όπως η σημερινή, έχουν ακόμη ως κύριο στόχο, πέρα από την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες-μάρτυρες του λαού μας, να χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμη δικαιωθεί.
Η κοινότητα Πηγαινιών μαζί με ολόκληρη την ηρωική Τυλληρία στάθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για ελευθερία. Τιμούμε σήμερα πρεπόντως και καθηκόντως με τα αποκαλυπτήρια των προτομών τους τους έξι ήρωες , γόνους των Πηγαινιών.
Τον Παύλο Μαυρογένους που πυροβολήθηκε από τουρκικό φυλάκιο του Αγίου Θεοδώρου και σκοτώθηκε το 1964 , αφήνοντας πίσω του έξι παιδιά.
Τη Μάρθα Χαραλάμπους -Καρού, το γιο της Κωστάκη εννέα χρονών και την εγγονή της Γεωργία Σπύρου εννέα μηνών, που σκοτώθηκαν από βόμβες Ναπάλ το 1964.
Τον Σάββα Λοΐζου έφεδρο στρατιώτη που έπεσε αγωνιζόμενος στα Κόκκινα το 1974.
Τον Ανδρέα Αντωνίου που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Κερύνεια και είναι ακόμη αγνοούμενος.
Σήμερα κληθήκαμε όλοι εδώ για να τιμήσουμε τους Πηγαινιώτες αυτούς που έδωσαν ό ,τι πολυτιμότερο, την ίδια τους τη ζωή, για την προάσπιση της πατρίδας. Ως ελάχιστος φόρος τιμής φιλοτεχνήθηκαν οι προτομές τους για να συμβολίζουν το παράγγελμα που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας.
« Εις οιωνός άριστος,
Αμύνεσθαι περί πάτρης»
Οι ήρωες που τιμούμε σήμερα βρίσκονται στις πρόσφατες σελίδες της κυπριακής ιστορίας. Στις ηρωικές μάχες της Τυλληρίας κατά τις οποίες ματαιώθηκε η πρώτη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στην Κύπρο και στην τουρκική εισβολή του 1974.
Σήμερα , 48 χρόνια μετά από το έπος της Τυλληρίας και 38 χρόνια από την προδοσία και το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, τα αποτελέσματα εξακολουθούν να υπάρχουν και να απειλούν με ολοκληρωτικό εθνικό αφανισμό την Κύπρο και τον λαό της. Οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι εξακολουθούν να αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη , αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου, ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.
Οι κατά καιρούς διάφορες προτάσεις και προσεγγίσεις των Τούρκων στο κυπριακό πρόβλημα προνοούν την αναγνώριση δύο κρατικών οντοτήτων με μια μορφή ισότιμης συγκυριαρχίας σε ολόκληρη την επικράτεια, πράγμα που ανοίγει τον δρόμο για μελλοντική ολοκλήρωση της κατοχής. Σε αυτές τις αδιάλλακτες προτάσεις εξακολουθούν να επιμένουν στις απευθείας διαπραγματεύσεις τα τελευταία τρία χρόνια.
Οι απόψεις της τουρκικής ηγεσίας προνοούν στην πραγματικότητα ένα καθεστώς φυλετικών διακρίσεων, παραβιάζουν κάθε δημοκρατική έννοια και κάθε διεθνή κανόνα. Παραβιάζουν τα ψηφίσματα, τις αποφάσεις και τον ίδιο τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Οι απευθείας διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο εξ αιτίας της τουρκικής κακοπιστίας και αδιαλλαξίας.
Ταυτόχρονα η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της με δημιουργία έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Με την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, όπως αυτά κατοχυρώνονται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Με αποκάλυπτες και ιταμές απειλές και ενέργειες που δυναμιτίζουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Πρόκειται για συμπεριφορά που, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύει τον επεκτατικό και αρπακτικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους.
Καλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή να παρέμβουν αποφασιστικά προς την πλευρά της Τουρκίας. Να της υποδείξουν ότι δεν είναι δυνατό να συνεχίζει μια συμπεριφορά ταραξία και παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου. Να την καλέσουν να συμμορφωθεί προς τη διεθνή έννομη τάξη. Ιδιαίτερα από πλευράς ΕΕ θα πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές προς την Τουρκία ότι συνέχιση αμφισβήτησης της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία έχει επικυρώσει η ΕΕ , θα οδηγήσει σε οριστικό τερματισμό της ευρωπαϊκής ενταξιακής της πορείας.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ανάγκη πρόταξης της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί υπέρτατο πατριωτικό καθήκον. Και δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες υπαλλακτικές πορείες η ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού. Είναι ιστορική εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη. Είναι θέμα επιβίωσης του λαού και της πατρίδας μας απέναντι σε έναν αδίστακτο κατακτητή που απειλεί το εθνικό μας μέλλον.
Είναι το χρέος μας απέναντι στους ήρωες που τιμούμε σήμερα. Που επιτάσσει να επανακαθορίσουμε τα μεγάλα οράματα και να επανασυνδέσουμε τα κομμένα νήματα των προσπαθειών και των αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού. Να ολοκληρώσουμε λυτρωτικά τον ιστορικό κύκλο που ξεκινά από την αγχόνη του αποικιοκράτη, φτάνει στη δική τους ηρωική θυσία, εκτείνεται στην τραγωδία της εισβολής και ολοκληρώνεται, πρέπει να ολοκληρωθεί, με πράξη μόνο μία. Πράξη απόσεισης της κατοχής. Πράξη ελευθερίας.
Με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στην υπεράσπιση των βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού. Αξιοποιώντας το νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον μέσα στο οποίο είναι πλέον ενταγμένο το Κυπριακό, με ανάπτυξη πρωτοβουλιών και κινήσεων από τη δική μας πλευρά, με πλήρη και συνεχή συντονισμό με την Ελλάδα και με σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας, μπορούμε να προσβλέπουμε βάσιμα στη λύτρωση από τα δεινά που επισώρευσε η προδοσία και το έγκλημα του 1974. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη σταθερότητα και την ειρήνη. Μόνο έτσι μπορεί να αποκατασταθεί το δίκαιο και η ομαλότητα στην Κύπρο και την περιοχή.
Αθάνατοι ήρωες των Πηγαινιών,
Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη μεγάλη σας θυσία. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως ασταμάτητος θα είναι και ο δικός μας αγώνας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της θυσίας σας.
Τιμή και δόξα στους ήρωες των Πηγαινιών .
