18/5/16

Χαιρετισμός του Προέδρουτης Δημοκρατίας σε εκδήλωσηεις μνήμην του Μάριου Τόκα, χθες

Χαιρετισμός του Προέδρουτης Δημοκρατίας
σε εκδήλωσηεις  μνήμην του Μάριου Τόκα, χθες

Η Κύπρος ολόκληρη που τόσο αγάπησε καιιδιαίτερα η πόλη του Λεμεσός, αναγνωρίζουν και τιμούν απόψε τον σπουδαίο άνθρωπο, τον εξαίρετο δημιουργό, Μάριο Τόκα.
Αναγνωρίζουμε το υπέροχο του ταλέντο να μετατρέπει τις εικόνες σε μουσική και να μας οδηγεί σε ταξίδια που χωρίς τις μελωδίες του δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πραγματοποιήσουμε. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος ο Μάριος που αγάπησε την χώρα μας, εμπνεύστηκε από την ιστορία και την καθημερινότητα της, δίνοντας στον πατριωτικό λόγο μία μειλίχια διάσταση, όπως άλλωστε ήταν και η δική του ιδιοσυγκρασία.
Ο Μάριος ήταν ένας άνθρωπος με έντονο το αίσθημα της ευθύνης και οξυμένο το κοινωνικό του κριτήριο. Το έργο του συνιστά μία μεγάλη παρακαταθήκη με μελωδίες που αποτελούν μία σοβαρή συμβολή από την Κύπρο στο ελληνικό ποιοτικό τραγούδι.
Τον ευχαριστούμε για την ανεκτίμητηπροσφορά του στην πατρίδα και τον πολιτισμό μας. Θα τραγουδάμε πάντα, με αγάπη και νοσταλγία το ακριβό κληροδότημά του.
Ο Μάριος είχε και μία ιδιαίτερα αγάπη για την πόλη μας τη Λεμεσό και είναι νομίζω αυτό φυσικό. Γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ. Εδώ είχε τα πρώτα του ακούσματα και στη Λεμεσό έζησε έντονα τις δύσκολες ταραγμένες εποχές. Άλλωστε ο σεβαστός πατέρας του Μάριου ο αείμνηστος Κύπρος, ως δημοσιογράφος της «Χαραυγής» για δεκαετίες, δεν μπορούσε παρά να μεταφέρει το κλίμα που ζούσε ως άνθρωπος της ενημέρωσης και βαθιά πολιτικοποιημένο πρόσωπο.
Για αυτό νομίζω και στη μουσική του Μάριου διέκρινε κανείς πάντοτε την ευαισθησία του ανθρώπου που έζησε δύσκολες εποχές. Ήταν και ο ίδιος τόσο ευαίσθητος και ενεργός ως πολίτης που δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να ξεχάσει και να παρασυρθεί από την τεράστια επιτυχία που είχε ως συνθέτης.
Πάντοτε όπως εξάλλου συμβαίνει με όλους τους πραγματικά μεγάλους, ήταν σεμνός και ταπεινός.  
Την ίδια στιγμή που έγραφε τις μεγάλεςλαϊκές επιτυχίες, δημιουργούσε και τραγούδια που μπορεί να μην ήταν με την παραδοσιακή έννοια εμπορικά, αλλά εξέφραζαν τον ίδιο, τις εμπειρίες και τον πόνο του για τον τόπο μας.
Είναι ακόμη χαρακτηριστικό πως ο Μάριος Τόκας ακολούθησε και διεύρυνε το δρόμο που άνοιξαν άλλοι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες, βάζοντας τη μουσική του σε στίχους  διακεκριμένων ποιητών. Μελοποίησε Κώστα Μόντη και Θεοδόση Πιερίδη. Επένδυσε με μουσική τους στίχους της Νεσιέ Γιασίν στο τραγούδι η Δική μου Πατρίδα, που απέκτησε και έντονα συμβολικό χαρακτήρα για τη χώρα μας και τον αγώνα της.
Και δίπλα σε αυτά τα τραγούδια έβαλε τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Αντρέα Ζάκο και άλλους απαγχονισθέντες αγωνιστές και τέλος ένα έργο σχετικά άγνωστο, το «Θεογενήτωρ Μαρία», που ο ίδιος κάποια στιγμή μου εκμυστηρεύτηκε πως το θεωρούσε το κορυφαίο του. Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο ο ίδιο ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρθηκε με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια.
Ολόκληρο το έργο του Μάριου Τόκααποδεικνύει ένα πράγμα: Πως ο Μάριος ήταν ένας άνθρωπος με βαθιά εμπεδωμένη τη γνώση της ιστορίας και της παράδοσης μας.
Είναι χαρά μου να βλέπω πως τοΛανίτειο  στο οποίο έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα ο Μάριος Τόκας, θυμάται και τιμά τον Μάριο και βέβαια  επενδύει στα νέα παιδιά που αγαπούν τη μουσική.
Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, στο πλαίσιο των δράσεών του για γνωριμία των μαθητών μας με τους δημιουργούς μας, έδωσε στο Μουσικό Λύκειο της Λεμεσού το όνομα του Μάριου Τόκα, ενώ πραγματοποιεί με μεγάλη επιτυχία τα τελευταία  χρόνια, Παγκύπριο Διαγωνισμό Σύνθεσης Τραγουδιού εις μνήμην του.
Ο Μάριος θα ένιωθε σίγουρα πολύ όμορφα αν σήμερα έβλεπε πως ο θεσμός των Μουσικών Σχολείων επεκτείνεται και στο γυμνασιακό κύκλο και εφαρμόζεται πια σε όλη την Κύπρο. Συνιστά αυτό, θεωρώ, μία δικαίωση των μεγάλων δημιουργών μας μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται σε ξεχωριστή θέση ο Μάριος Τόκας.
Ο Μάριος κάνει περήφανους εμάς τουςΛεμεσιανούς, αλλά να ξέρουμε ότι τον λατρεύει ολόκληρος ο Ελληνισμός και συνεπώς εγώ εισηγούμαι πέραν από τις εκδηλώσεις στη Λεμεσό να γίνονται και στις άλλες πόλεις και γιατί όχι και ευρύτερα. Πέρυσι είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε μια εξαίρετη ανάλογη με την αποψινή σε όγκο συναυλία, όπου και πάλι εκείνο που κυριαρχούσε ήταν η προς τον Μάριο τιμή.
----------------