ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ ΜΥΛΩΝΑ ΓΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ
Πολλοί ισχυρίζονται πως το
σύστημα και το κατεστημένο δύσκολα ανατρέπονται. Ίσως και να έχουν δίκαιο αλλά
την ίδια ώρα η αλήθεια και το δίκαιο, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια πρέπει να
είναι για όλους μας η υπέρτατη επιδίωξη.
Ένα νέο και άφθαρτο Κίνημα
όπου κυριαρχεί το φρέσκο, η ελπίδα και η διάθεση για αγώνες μου δίνουν τα
εχέγγυα πως η συμπόρευση μας θα είναι αποτελεσματική
19
Μαρτ.16
Μετά από 24 χρόνια σκληρής
δουλειάς και αγάπης για το λειτούργημα του δημοσιογράφου ήρθε η ώρα της αλλαγής
"υπηρεσίας".
Καθημερινά με ανιδιοτέλεια
και έντιμα, ασκούσα την δημοσιογραφική μου αποστολής με βάση την δική μου
αλήθεια χωρίς θεατρινισμούς και συμφεροντολογικούς
υπολογισμούς.
Πριν από 24 χρόνια ξεκινώντας
την δημοσιογραφία είχα την τύχη να πραγματοποιήσω την προσδοκία των παιδικών μου
χρόνων. Να έχω δηλαδή την δυνατότητα να προσφέρω ότι μπορώ μέσα από την εργασία
μου για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην τουρκοκρατούμενη πατρίδα μας.
Βιώνοντας την αδικία και τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής στο πετσί μου,
σκεφτόμουν πως είναι σημαντικό μέσω της γραφίδας ή του μικροφώνου να συμμετάσχω
σε όλες τις προσπάθειες για ανατροπή των αποτελεσμάτων της εισβολής αλλά και του
σάπιου συστήματος που επικρατεί δεκαετίες τώρα σε βάρος των μη προνομιούχων
αυτού του τόπου. Σκεφτόμουν ότι αν μη τι άλλο μπορούμε να πετύχουμε την αλλαγή
της νοοτροπίας που τόσο έντεχνα καλλιέργησε και καλλιεργεί το κατεστημένο του
τόπου μας.
Δεξιό ή αριστερό. Γι αυτό το
λόγο ήθελα και έγινα δημοσιογράφος και όχι για οποιοδήποτε άλλο
λόγο.
Έχοντας καλύψει σχεδόν
δυόμισι δεκαετίες και χωρίς να παρεκκλίνω ούτε μια στιγμή από τις αρχές, τις
αξίες και τα πιστεύω μου, ήρθε η ώρα να μεταβώ στην απέναντι όχθη της
απαξιωμένης πολιτικής. Δεν είναι του χαρακτήρα μου και ούτε πιστεύω στις
τυποποιημένες και εντυπωσιακές διακηρύξεις για μεταρρυθμίσεις, μάχες και
υποσχέσεις. Πιστεύω μόνο στην καθημερινή πάλη με τον εαυτό μας. Αυτοί που
οδήγησαν την πατρίδα μας στην οικονομική καταστροφή, και μεγάλο μέρος του λαού
μας στην απελπισία, είναι οι ίδιοι που για δεκαετίες, είτε μόνοι είτε
συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, ανεβάζουν και κατεβάζουν προέδρους, ελέγχοντας ούτε
λίγο ούτε πολύ τις ζωές μας. Γνωρίζοντας, με σκληρό τρόπο πολλές φορές το σάπιο
και διεφθαρμένο σύστημα τους, ο προβληματισμός όλων μας για το πως μπορούν να
αλλάξουν τα πράγματα είναι κοινός. Όλοι παραδέχονται την ανάγκη για αλλαγή. Οι
νέοι είτε μεταναστεύουν είτε εργάζονται με απαράδεκτους μισθούς των 400 ευρώ. Οι
συνταξιούχοι αισθάνονται μόνοι και αβοήθητοι με τις συντάξεις ελεημοσύνης, ενώ
χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας στην παραγωγική μέση ηλικία έχασαν το έδαφος κάτω
από τα πόδια τους. Μικρομεσαίοι, επιχειρηματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, κουρεμένοι
καταθέτες και κάτοχοι αξιογράφων, παλεύουν να επιβιώσουν. Οι συνεχείς μειώσεις
μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι χαμηλόμισθοι του δημοσίου, έκτακτοι και με 15
πενθήμερα συμβόλαια, δεινοπαθούν στις λογικές του success story τους. Δεν χρειάζονται πολλά
άλλα παραδείγματα είτε στην εκπαίδευση, είτε στα διαλυμένα δημόσια νοσηλευτήρια
για να αντιληφτεί κανείς πως οι λίγοι προνομιούχοι και όσοι τους στηρίζουν δεν
μπορούν να αποτελούν την μόνιμη δυναστεία που καταπιέζει και εκμεταλλεύεται την
μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Πολλοί ισχυρίζονται πως το
σύστημα και το κατεστημένο δύσκολα ανατρέπονται. Ίσως και να έχουν δίκαιο αλλά
την ίδια ώρα η αλήθεια και το δίκαιο, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια πρέπει να
είναι για όλους μας η υπέρτατη επιδίωξη. Έχοντας αυτά και πολλά άλλα βεβαία κατά
νου αποφάσισα να αντιδράσω με άλλα μέσα. Η πρόταση για συνεργασία και συμμετοχή
μου στο ψηφοδέλτιο της Συμμαχίας Πολιτών στην Λεμεσό ήταν πρόκληση. Ένα νέο και
άφθαρτο κόμμα όπου κυριαρχεί το φρέσκο, η ελπίδα και η διάθεση για αγώνες μου
δίνουν τα εχέγγυα πως η συμπόρευση μας θα είναι αποτελεσματική. Είμαι από τους
ανθρώπους που πιστεύουν πως οι ιδεολογίες και τα δόγματα είναι χρήσιμες θεωρίες
όταν αξιοποιούνται προς όφελος των πολιτών και της πατρίδας. Δυστυχώς στην
Κύπρο οι ιδεολογίες των φιλελεύθερων και νεοφιλελεύθερων, της αριστεράς και
άλλων παραφυάδων τους, χρησιμοποιούνται από τους κομματικούς μηχανισμούς ως
συναισθηματικά ερεθίσματα και εφαλτήρια κομματικής εκμετάλλευσης. Αποτελούν δε
το κύριο μέσο για τον συναισθηματικό φανατισμό της μάζας. Η ζωή και οι κοινωνίες
δεν είναι γήπεδα για να ασκούνται κομματικοί φαντάροι αλλά πεδίο αγώνα για
βελτίωση της ποιότητας της ζωής και ανάδειξη του καλύτερου και αποκλεισμού του
φαύλου και διεφθαρμένου.
Το σάπιο και το παλιό πρέπει
να φύγει. Το νέο, το έντιμο και η ελπίδα πρέπει να έρθουν.
