Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Χριστόφορου Φωκαΐδη

Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Χριστόφορου Φωκαΐδη

κατά την τέλεση του ετήσιου θρησκευτικού μνημόσυνου στη μνήμη των πέντε αξιωματικών που έχασαν τη ζωή τους κατά την πτώση του ελικοπτέρου στα Κούκλια

(Σάββατο, 05 Ιουλίου 2014 στις 08:30 π.μ, Ιερός Ναός Αποστόλου Λουκά, Κούκλια)

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης, δέους και εθνικού χρέους, προσήλθαμε σήμερα, σεμνοί προσκυνητές, εναποθέτοντας στεφάνι ευγνωμοσύνης στη μνήμη των πέντε αδικοχαμένων Αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς κατά το τραγικό ατύχημα της 10^ης Ιουλίου 2002.

Του αείμνηστου Αρχηγού, Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Διοικητή της Διοίκησης Αεροπορίας Ταξίαρχου Στυλιανού Δεμένεγα, του Επισμηναγού Πάρη Αθανασιάδη, του Πλωτάρχη Νικόλα Γεωργίου και του Σμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή.

Οι πέντε, κατέθεσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν στο βωμό του καθήκοντος, σφραγίζοντας με τον τραγικό τους θάνατο το Συμβόλαιο τιμής με την πατρίδα. Η θυσία τους, εύστοχα περιγράφεται στους στίχους του λυρικού ποιητή Σιμωνίδη του Κείου:

«Με κλέος αιώνιο τη γλυκιά τυλίγοντας πατρίδα,

χαθήκαν στη σκοταδερή νεφέλη του θανάτου.

Μα και νεκροί δεν πέθαναν, γιατί απ' το δώμα του Άδη,

τους ανεβάζει η αρετή στον κόσμο δοξασμένους».

Και είναι όντως σπουδαία η αίγλη και η προγονική λάμψη που στολίζει και αγκαλιάζει τους πέντε ήρωες. Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποφράδα εκείνη μέρα όταν, από τις επίγειες επάλξεις του έθνους, πέρασαν στα υψηλότερα δώματα των Ηρώων του Ελληνισμού, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή ένστολοι και εν ώρα καθήκοντος.

Μερικά δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να στερήσουν, για πάντα, από την Εθνική Φρουρά τις πολύτιμες υπηρεσίες πέντε εκ των αρίστων Αξιωματικών της και να βυθίσουν σε πένθος βαρύ τις οικογένειές τους αλλά και ολόκληρο τον κυπριακό ελληνισμό. Θυσιάστηκαν, εργαζόμενοι για την ελευθερία της ιδιαίτερής μας πατρίδας, την οποία τάχθηκαν να υπερασπιστούν μέχρι την τελευταία πνοή.

Συνεπείς και αφοσιωμένοι στο καθήκον, αποδείχθηκαν, με το έργο και το τραγικό τους τέλος, Αξιωματικοί των πράξεων και όχι των μεγαλόστομων και κενών λόγων, επιτελώντας παραγωγικά και αθόρυβα τη δύσκολη αποστολή τους. Με την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, το παραδειγματικό ήθος και την εντιμότητά τους αποτέλεσαν υπόδειγμα αυταπάρνησης, φιλοπατρίας και ηρωισμού.

Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, άνδρας με καθάριο χαρακτήρα, έντονη και χαρισματική προσωπικότητα, επέδειξε βαθιά πίστη στις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και πάθος για δικαιοσύνη, κερδίζοντας την καθολική αγάπη, εκτίμηση και θαυμασμό του προσωπικού της Εθνικής Φρουράς.

Ως Αρχηγός μπορούσε να κρατήσει τις
«αποστάσεις» που απαιτούσε η θέση του. Εντούτοις υπήρξε πάντα απλός, και φιλικός, καταδεκτικός και ήρεμος, με διαυγή και συγκροτημένη σκέψη. Φλογερός πατριώτης, μεθοδικός και ακούραστος άφησε πίσω του έργο στέρεο, ιερή παρακαταθήκη για τους διαδόχους του και την Εθνική Φρουρά στο σύνολό της.

Ο Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμένεγας μόλις συμπλήρωνε ένα χρόνο υπηρεσίας στην Κύπρο. Έμπειρος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών ανάλωσε τη μέχρι τότε καριέρα του, υπερασπιζόμενος από αέρος την ελευθερία και ελληνικότητα του Αιγαίου. Στον ένα χρόνο που υπηρέτησε στην Κύπρο εργάστηκε άοκνα και συστηματικά για την αναβάθμιση της Αεροπορίας της Εθνικής Φρουράς, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.

Παρά το μικρό χρονικό διάστημα της παραμονής του στην Κύπρο πέτυχε και αυτός να κερδίσει το σεβασμό, την εμπιστοσύνη, και την εκτίμηση των υφισταμένων του και τη φιλία όλων όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του.

Όλοι όσοι γνώρισαν τον Επισμηναγό Πάρη Αθανασιάδη σε ένα συμφωνούν: Εκτός από άριστος και πολύτιμος συνεργάτης υπήρξε Αξιωματικός με δυναμισμό και τόλμη. Εκτελούσε με πάθος και υποδειγματικά κάθε αποστολή που του ανατίθετο, έμπρακτη απόδειξη της εγρήγορσης και του θάρρους που τον χαρακτήριζαν. Πέραν της εκτίμησης που κέρδισε με τον επαγγελματισμό του, ο Πάρης ήταν αγαπητός και ως άνθρωπος για το ήθος του και για τον αδαμάντινο και σταθερό χαρακτήρα του.

Ο Πλωτάρχης Νικόλας Γεωργίου, ο Υπασπιστής του Αρχηγού Φλωράκη, συνδύαζε τη σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη, με την ανιδιοτελή διάθεση για προσφορά στην πατρίδα. Οι χαμηλοί τόνοι που διατηρούσε, ο ήρεμος χαρακτήρας και η πραότητα, αποτελούσαν τα κύρια γνωρίσματά του. Το πρωί της 10^ης Ιουλίου 2002 έφυγε μαζί με τον Αρχηγό του. Παρέμεινε στο πλευρό του, μέχρι το τέλος όπως έκανε πάντα. Αρχηγός και Υπασπιστής, βρέθηκαν εκεί, αντάμα να μοιράζονται την ίδια μοίρα, πιστοί στον όρκο τους, σύμβολα αγωνιστικότητας και ακούραστης προσήλωσης στην πατρίδα.

Τον τραγικό κατάλογο των μαρτύρων ολοκληρώνει ο Σμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής. Ύστατος αλλά όχι τελευταίος. Η μόνη διαφορά του είναι ότι θα παραμείνει για πάντα ο νεαρότερος των 5. Όσοι γνώρισαν το Μιχάλη και συνυπηρέτησαν μαζί του μιλούν για ένα άνθρωπο γεμάτο ευγένεια, ο οποίος διακρινόταν για τη φιλοτιμία και την ηρεμία της σκέψης του. Από τη θέση του συγκυβερνήτη ακολούθησε σε εκείνη την τραγική πτήση τον Κυβερνήτη του Πάρη Αθανασιάδη, αφήνοντας την τελευταία του πνοή, πιστός στο καθήκον και στον όρκο προς την πατρίδα.

Κυρίες και κύριοι,

Αποτείουμε σήμερα τον ελάχιστο φόρο τιμής στους πέντε αδικοχαμένους Αξιωματικούς μας. Στη συνείδησή μας είναι όλοι τους εθνικοί ήρωες.

Γι αυτό, η σημερινή εκδήλωση δεν αποτελεί μια τυπική έκφραση σεβασμού, αλλά το ετήσιο αποκορύφωμα υπέρτατης ευγνωμοσύνης και εκτίμησης σ’ αυτούς που έπεσαν αφιερώνοντας τις ζωές τους υπέρ της πατρίδας.

Σε μια άλλη διάσταση ο μαρτυρικός τους θάνατος αναδεικνύει τη συνέχεια της από αρχαιοτάτων χρόνων, κοινής πορείας του ελληνισμού, ενισχύοντας την κοινή μας ταυτότητα και επιβεβαιώνοντας, στην πράξη, την κοινή μας μοίρα. Η κοινή θυσία Ελλαδιτών και Κυπρίων υπήρξε διαχρονικά αδιαμφισβήτητο σύμβολο αδιάσπαστης ενότητας, ακλόνητο τεκμήριο, ενός κοινού πεπρωμένου αλλά και του ακατάλυτου δεσμού που ενώνει τους απανταχού Έλληνες.

Οι πέντε αετοί που κοσμούν το μνημείο τους, σύμβολα μαχητικότητας, ύψους και πνεύματος, ταυτίζονται με την καθάρια ελληνική ψυχή. Κανένα άλλο σύμβολο δεν μπορούσε να αποτυπώνει τόσο επιτυχημένα τη ζωή και τη θυσία των 5 αδικοχαμένων Αξιωματικών. Χρέος δικό μας και εθνική υποχρέωση είναι να συνεχίσουμε τον ανηφορικό δρόμο για να οδηγήσουμε την πατρίδα μας στην τελική λύτρωση.

Κυρίες και κύριοι,

Οφείλουμε να παραμείνουμε πιστοί στο στόχο της επίτευξης μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, για μια Κύπρο ελεύθερη, χωρίς διαχωριστικά συρματοπλέγματα, στην οποία θα συμβιώνουν ειρηνικά και αρμονικά όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί της. Υπέρτατο καθήκον και ιστορικό χρέος όλων μας, είναι να δικαιώσουμε τα οράματα και τις θυσίες του χθες, και να δημιουργήσουμε τα όνειρα του αύριο.

Οι αξέχαστοι πεσόντες του μοιραίου ελικοπτέρου ας αποτελέσουν την έμπνευση και το φωτεινό φάρο που θα διατηρήσει αναμμένη τη φλόγα της φιλοπατρίας και της αγωνιστικότητας και θα φωτίζει το δρόμο μας μέχρι την τελική δικαίωση.

Αιωνία τους η μνήμη.