Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων απηύθυνε επιμνημόσυνο λόγο στο μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γεώργιου Ιωαννίδη

Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων απηύθυνε επιμνημόσυνο λόγο

στο μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γεώργιου Ιωαννίδη

Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκης Λ. Ομήρου, μιλώντας στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ 1955-59 Γεώργιου Ξ. Ιωαννίδη, στον ιερό ναό Παναγίας Παντάνασσας Πάφου, ανέφερε τα ακόλουθα:

«Γεννημένος στην Πάφο, αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο και αφού εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στη δημόσια υπηρεσία σπούδασε Νομική στο Λονδίνο. Άσκησε τη μάχιμη δικηγορία για 22 χρόνια.

Στη δημόσια ζωή, η παρουσία και η συμμετοχή του υπήρξε πληθωρική. Δημοτικός Σύμβουλος και μέλος της Σχολικής Εφορείας αρχικά, αλλά και Γενικός Γραμματέας της αγαπημένης ομάδας του, του ΑΠΟΠ Πάφου, και του Γυμναστικού Συλλόγου Κόροιβος.

Η έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 55 - 59 τον βρίσκει στις επάλξεις, ‘σαν έτοιμο από καιρό’. Υπεύθυνος για την Επαρχία Πάφου της Π.Ε.Κ.Α., του πολιτικού τομέα της ΕΟΚΑ, με τα ψευδώνυμα «Νέστωρ 5» και «Διομήδης». Συλλαμβάνεται από τους Άγγλους αποικιοκράτες και φυλακίζεται στα κρατητήρια της Πύλας. Αργότερα, τη μεταβατική περίοδο ‘59-‘60 μετέχει στο Συμβουλευτικό Σώμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και αναλαμβάνει Επαρχιακός Γραμματέας Πάφου του ΕΔΜΑ, ενώ πρωταγωνιστεί στην ίδρυση των Νέων Συντεχνιών.

Εκλέγεται βουλευτής στην πρώτη μετά την ανεξαρτησία Βουλή το 1960. Το 1970 διορίζεται από τον Πρόεδρο Μακάριο Υπουργός Δικαιοσύνης και το 1972 Υπουργός Εσωτερικών και Άμυνας, έχοντας την ευθύνη αντιμετώπισης της εσωτερικής ανωμαλίας της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’. Μετά την επάνοδο του Προέδρου Μακαρίου στην Κύπρο και την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας ύστερα από το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, επαναδιορίζεται στην Κυβέρνηση Μακαρίου ως Υπουργός Δικαιοσύνης και στη συνέχεια Υπουργός Προεδρίας στην Κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού.

Το Μάιο του 1979 διορίστηκε στη θέση του Ελληνοκύπριου συνομιλητή στις διακοινοτικές συνομιλίες, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1982. Υπήρξε Πρόεδρος του Δ.Σ. της «Κίνησης για την Ευρώπη» που ήταν πρόδρομος της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης της Κύπρου.

Έφυγε από τη ζωή το Φεβρουάριο του 1995.

Ο Γεώργιος Ιωαννίδης, ως μέλος της νεοσύστατης Βουλής των Αντιπροσώπων, Υπουργός, Διαπραγματευτής, αλλά και αγωνιστής για την ελευθερία, υπήρξε αναπόσπαστο και πρωταγωνιστικό κομμάτι της πολυκύμαντης νεότερης ιστορίας της Κύπρου.

Από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59, της εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, των δραματικών γεγονότων του 1963-64, της εθνικής τραγωδίας του 1974, των δύσκολων χρόνων που ακολούθησαν για την ανασυγκρότηση του κυπριακού κράτους, της κυπριακής κοινωνίας και οικονομίας, της πορείας της Κύπρου στην ΕΕ, ο Γεώργιος Ιωαννίδης υπήρξε αδιάλειπτα παρών. Δεν φυγάδευσε ποτέ τον εαυτό του από τους αγώνες και τις αγωνίες της πατρίδας και του λαού.

Το σημερινό μνημόσυνο συμπίπτει με κρίσιμες ώρες για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Η τουρκική στρεψοδικία, αδιαλλαξία και κακοπιστία κορυφώνονται. Πέραν των αδηφάγων αξιώσεων που προέβαλλαν στις διακοπείσες συνομιλίες, προχώρησαν στην επιδρομική-πειρατική συμπεριφορά στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όχι για να αμφισβητήσουν απλώς τα κυριαρχικά δικαιώματα του κυπριακού κράτους, αλλά για να οικειοποιηθούν τον υποθαλάσσιο μας πλούτο. Η εξαγγελία του Τούρκου Προέδρου Ταγιπ Ερτογάν για δημιουργία και αποστολή πλατφόρμας για γεωτρήσεις και εξόρυξη φυσικού αερίου, αποκαλύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας τους τουρκικούς στόχους. Οι δε δηλώσεις Τούρκων αλλά και Τουρκοκυπρίων καθιστούν σαφές ότι οι τουρκικοί σχεδιασμοί έχουν περάσει τώρα σε νέα φάση. Οι τουρκικές αναφορές σε «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία επιβεβαιώνουν ότι τίθεται σε εφαρμογή το περιβόητο Σχέδιο Β, που είχε αποφασιστεί από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας για αναβάθμιση και αναγνώριση του ψευδοκράτους και υποβάθμιση - αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι κίνδυνοι είναι φοβεροί και επιβάλλουν επαγρύπνηση, συλλογική συστράτευση, κινητοποίηση δράσης, πρωτοβουλίες και καθολική ενότητα σε όλη την κλίμακα του Ελληνισμού.

Οι υποτονικές αντιδράσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας και η ποντιοπιλατική έως μεροληπτική στάση υπέρ της τουρκικής έκνομης συμπεριφοράς της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ, επιβάλλουν άμεση και κατεπείγουσα διαφοροποίηση στρατηγικών και χειρισμών. Επιβάλλουν ανασχεδιασμό της εξωτερικής μας πολιτικής.

Αυστηρά διαβήματα και αιτήματα προς ΕΕ και ΟΗΕ. Άμεση προσέγγιση παραδοσιακών φίλων και συμμάχων της Κύπρου, όπως η Ρωσία, η Γαλλία και η Κίνα, που ως Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας στήριζαν διαχρονικά και με συνέπεια την Κύπρο, πρέπει να αποτελέσουν στόχο φιλίας και συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα. Να εγκαταλειφθούν οι αυταπάτες για διαφοροποίηση της στάσης των άσπονδων δήθεν φίλων μας που ενεργούν σταθερά για την υπόσκαψη των εθνικών μας δικαίων.

Να υφάνουμε μέτωπο πολυεπίπεδης συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή με φίλες χώρες: Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, Ιορδανία και τον ευρύτερο Αραβικό κόσμο. Βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την Τουρκία και απορρίπτουν τις ηγεμονικές της επιδιώξεις στην περιοχή.

Να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας. Χωρίς αναστολές και δισταγμούς. Η Τουρκία παραβιάζει ρητές υποχρεώσεις που της ανατέθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και αφορούν τόσο την ΕΕ όσο και την Κύπρο. Να θέσουμε βέτο σε κάθε απόπειρα συνέχισης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι ο αγώνας μας είναι αγώνας για τη διαφύλαξη και τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και για την εθνική και φυσική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.

Οι πολιτικές και διπλωματικές αβρότητες, οι άνευροι χειρισμοί και οι παραχωρήσεις προς την Τουρκία, με την αυταπάτη «εξημέρωσης του θηρίου», έχουν φτάσει και έχουν υπερβεί τα όρια τους.

Η επιθετική πολιτική και διπλωματική τακτική και η συνεχής αποκάλυψη και καταγγελία της τουρκικής ανομίας είναι η μόνη διέξοδος. Είναι η μόνη προσφερόμενη επιλογή. Είναι η μόνη τακτική. Κάθε άλλη αντίληψη και πρακτική έχει αποδειχθεί τα τελευταία σαράντα χρόνια ότι οδηγεί σε σταδιακή υλοποίηση των τουρκικών στόχων. Μια νέα στρατηγική στηριγμένη στις πικρές εμπειρίες του αδιεξόδου των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών αποτελεί τη μόνη προσφερόμενη διέξοδο.

Η μεγάλη αγάπη και το μέγιστο πάθος του Γεώργιου Ιωαννίδη ήταν η Κύπρος και ο ευρύτερος Ελληνισμός. Και το όραμα του η ελευθερία της πατρίδας. Χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για να πραγματωθεί το όραμα του, που είναι όραμα ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού για μια ελεύθερη, δημοκρατική και ευημερούσα Κύπρο».