Ομιλία
του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων
στην
εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων
από
το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή
Κύριε
Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κύριε
Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων και Πρέσβη της Ελλάδας,
Θεοφιλέστατε
Επίσκοπε Μεσαορίας, εκπρόσωπε του Μακαριοτάτου,
Αξιότιμοι
αρχηγοί ή εκπρόσωποι των κομμάτων, νυν και πρώην βουλευτές,
Έντιμε
κύριε Υπουργέ,
Αγαπητοί
προσκεκλημένοι,
Κυρίες
και κύριοι,
Αισθάνομαι
ιδιαίτερη τιμή αλλά και ευθύνη ευρισκόμενος απόψε εδώ με αφορμή τη θλιβερή
επέτειο των 40 χρόνων από την εθνική τραγωδία του 1974, για να απευθύνω το λόγο
για το πρόβλημα της συνεχιζόμενης τουρκικής στρατιωτικής κατοχής του 37% των
εδαφών της Κύπρου και την προοπτική τερματισμού των δεινών του λαού μας, με μια
λύση δίκαιη, λειτουργική, δημοκρατική και βιώσιμη.
Η
Βουλή των Αντιπροσώπων καθηκόντως οργανώνει την εκδήλωση αυτή για να αποδώσει
φόρο τιμής στους ηρωομάρτυρες του λαού μας που έδωσαν τη ζωή τους για την
υπεράσπιση της δημοκρατίας και για την απόκρουση του Τούρκου εισβολέα. Σαράντα χρόνια συνεχιζόμενης κατοχής,
σαράντα χρόνια καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στέλλουμε το μήνυμα της
αντίστασης και της άρνησης αποδοχής των τετελεσμένων.
Σε
πλήρη συμπόρευση με το έθνος, το σύνολο των δυνάμεων του Ελληνισμού, θα δώσουμε
τη μάχη της δικαιοσύνης και της επικράτησης της διεθνούς νομιμότητας. Δεν θα
υποστείλουμε την αγωνιστική σημαία στο βωμό των όποιων σκοπιμοτήτων και υπό το
βάρος της όποιας διεθνούς υποκρισίας και αναλγησίας. Όλοι μαζί, Κύπρος, Ελλάδα
και απόδημος Ελληνισμός, σε άρρηκτη ενότητα, συμπαράταξη και συμπόρευση, θα
υπερασπίσουμε το δικαίωμα να ζήσουμε ελεύθεροι σε ελεύθερη πατρίδα.
Κυρίες
και κύριοι,
Διερχόμενη
μέσα από συνωμοσίες και παγίδες, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε και αποτελεί και
σήμερα σταθερό βάθρο για τη συνέχιση του αγώνα για τερματισμό της τουρκικής
κατοχής και για λύση που θα διασφαλίζει τη φυσική και εθνική επιβίωση του
Κυπριακού Ελληνισμού.
Τιμούμε
σε αυτή τη θλιβερή επέτειο τους αγωνιστές και ήρωες της αντίστασης κατά του
προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1974 και όλους όσοι όρθωσαν τα στήθη
τους κατά της τουρκικής εισβολής που ακολούθησε.
Αποτέλεσμα
εξωτερικών συνωμοσιών και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων για το στρατηγικό
έλεγχο της Κύπρου, είναι η σημερινή ντε φάκτο διαίρεση με τη συνεχιζόμενη
τουρκική στρατιωτική κατοχή. Το Κυπριακό, πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τις
συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, παραμένει ζήτημα άρσης του αποικισμού, και 40 χρόνια
μετά την τουρκική εισβολή, παραμένει ζήτημα τερματισμού της στρατιωτικής
κατοχής. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι λύση πραγματική, μόνιμη και δίκαιη δεν
μπορεί να υπάρξει αν αφήνεται η αξιοποίηση της στρατηγικής θέσης της Κύπρου στην
Τουρκία και τη Βρετανία.
Πενήντα
τέσσερα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας. Η δημιουργία της ωστόσο συνοδεύτηκε και
σημαδεύτηκε από δόλιους σχεδιασμούς. Η Μεγάλη Βρετανία, με την αυτοκρατορία
καταρρέουσα, αποφάσισε να συντηρήσει την πολιτικο-στρατιωτική της παρουσία στην
Κύπρο για να διαδραματίσει ένα περιφερειακό ρόλο με παγκόσμια εμβέλεια. Έτσι, με την τριμερή στο Λονδίνο ενέπλεξε
την Τουρκία, παρά τις πρόνοιες της Συνθήκης της Λοζάνης, με στόχο την αξιοποίηση
των Τουρκοκυπρίων ως αναχώματος στον αγώνα του κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση.
Το «ουδέποτε» του τότε Υφυπουργού Χόπκινσον, τερμάτιζε κάθε προοπτική για
ειρηνική ανέλιξη. Η έκρηξη υπήρξε νομοτελειακή. Η ΕΟΚΑ συντάραξε τον Κυπριακό
Ελληνισμό και ενέπνευσε άλλους λαούς στον αντιαποικιοκρατικό τους αγώνα.
Το
τέλος της διαδρομής ήταν η συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, που δυστυχώς νομιμοποιούσε
την πολιτικο-στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας και επέβαλλε ένα μη λειτουργικό
σύνταγμα. Η προσπάθεια του Μακάριου να μετατρέψει το Σύνταγμα σε λειτουργικό
προσέκρουσε στην άρνηση της Τουρκίας. Ο
τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Ου Θάντ με σαφήνεια απέδωσε την ευθύνη στις τουρκικές
προθέσεις για δημιουργία πολιτικο- στρατιωτικού προγεφυρώματος στην Κύπρο. Ούτε
ο αυτοεγκλωβισμός πέτυχε, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων
εξακολουθούσε να ζει ειρηνικά με τους Ελληνοκύπριους εκτός θυλάκων μέχρι την
τουρκική εισβολή.
Ακολούθησε
η εσωτερική τρομοκρατική δραστηριότητα με την εμπλοκή της χούντας, ολιγάριθμων
ελληνόφωνων αξιωματικών που είναι αδιανόητο να ταυτίζονται με την Ελλάδα και με
τον Ελληνικό λαό, τον οποίο δυνάστευαν. Όμως, τελικά μαρτυρήσαμε την τελική φάση
του σχεδίου Κίσινγκερ. Πραξικόπημα, απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου
Μακαρίου, εισβολή. Η εισβολή ήταν προσχεδιασμένη. Τα αποβατικά πλοία έτοιμα προ
μακρού. Έτσι, παρά το ότι οι ολιγάριθμοι επίορκοι αξιωματικοί παραμένουν ένοχοι
στη συνείδηση του Έθνους, αυτό δεν θα
πρέπει να αποτελεί άλλοθι στην εγκληματική τουρκική εισβολή, ούτε να
καταδικάζουμε το σύνολο των πατριωτών Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών που
πολέμησαν ηρωικά και έπεσαν προασπιζόμενοι τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Πενήντα
τέσσερα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας. Χρόνια δίσεκτα με ανεκπλήρωτα οράματα και
με κατολισθήσεις. Με την Τουρκοανταρσία, την εσωτερική υπονόμευση, το προδοτικό
πραξικόπημα, την προσπάθεια επιβολής του σχεδίου Γκιουνές που προνοούσε διασπορά
του τουρκικού στρατού σε ολόκληρη την Κύπρο, την απόπειρα επιβολής του άδικου
και ετεροβαρούς Σχεδίου Ανάν, το οποίο απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ο λαός
μας, το διακοινοτικό διάλογο που δεν οδήγησε σε λύση, αφού η Τουρκία εμμένει στη
στρεψόδικη αδιαλλαξία της.
Η
βαριά κληρονομιά που τιμούμε σήμερα, μας υπαγορεύει συγκεκριμένα καθήκοντα. Να
αγωνιστούμε αταλάντευτα και ανυποχώρητα για τον τερματισμό της κατοχής, την
ενότητα του κράτους, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του Κυπριακού
λαού. Να δώσουμε το μήνυμα ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα γονατίσει. Ναι, με
σωφροσύνη. Ασφαλώς με υπευθυνότητα. Αλλά και με απόρριψη της λογικής της
αποδοχής της υπέρτερης δύναμης του κατακτητή.
Και με άρνηση συνεχών υποχωρήσεων στις πιέσεις ξένων που αντί να
στρέφονται προς την πλευρά του κατακτητή και παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου,
εξακολουθούν, υιοθετώντας κυνικά πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, να
ανατρέπουν καθημερινά κάθε έννοια ηθικής και δικαιοσύνης.
Η
Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην
Ευρώπη. Δεν μπορεί η Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την παρουσία ενός
στρατού κατοχής, σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. Η Κύπρος, στο δύσκολο δρόμο της,
ενισχύεται γιατί νοιώθει δίπλα της την Ελλάδα και ολόκληρο το Ελληνικό
Έθνος. Στρατεύεται ο Ελληνισμός στον
αγώνα της Κύπρου γιατί συνειδητοποιεί
πως κοινή είναι η μοίρα του Ελληνισμού και πως αν χαθεί ο αγώνας αυτός, θα
σημειωθεί ένα βαθύ ρήγμα στην περίμετρο του Έθνους. Γι’ αυτό εκείνο που τώρα απαιτείται,
περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι η εθνική ομοψυχία και η συσπείρωση όλου του
Ελληνισμού, για να μπορέσει να αντέξει στον αγώνα για δικαίωση.
Κυρίες
και κύριοι,
Στο
Κυπριακό η Τουρκία εξακολουθεί να προτείνει δύο λαούς, δύο κράτη, συνεταιρισμό,
νομιμοποίηση του εποικισμού και της διαίρεσης, εγγυητικά δικαιώματα και ξένη
στρατιωτική παρουσία. Ταυτόχρονα η
Τουρκία απαιτεί συγκυριαρχία στο Αιγαίο, κηδεμονία των μουσουλμανικών κοινοτήτων
στον πρώην οθωμανικό χώρο. Δηλαδή διχοτόμηση του Αιγαίου, κυπροποίηση της Θράκης
και αλεξανδρεττοποίηση της Κύπρου μέσω του εποικισμού. Η μάχη που δίνεται σήμερα
είναι για διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και για τη φυσική και εθνική
επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η
ενότητα δράσης είναι απαραίτητη για μια λύση που θα προνοεί την ενότητα του
χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, των βασικών ελευθεριών, των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα απαλλάσσει από έποικους, κηδεμόνες και ξένη
στρατιωτική παρουσία. Θέλουμε ειρήνη,
βασισμένη στη δικαιοσύνη. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού,
παραβίασης των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Να
καταγγείλουμε την Τουρκία σε όλα τα διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα.
Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας προϋποθέτει συμμόρφωση στις ευρωπαϊκές αξίες και
τα ευρωπαϊκά κεκτημένα. Δεν θα ανεχθούμε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la
carte. Να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας με ενεργό ανάμιξη
της Ε.Ε. στις προσπάθειες για λύση.
Επείγει
ταυτόχρονα η αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών
δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες
ισορροπίες δεκαετιών. Η παταγώδης αποτυχία της τουρκικής πολιτικής στη Συρία και
την Αίγυπτο, οι βαθύτατα τραυματισμένες της σχέσεις με το Ισραήλ, η συνεργασία
Κύπρου- Ισραήλ- Ελλάδας και οι άριστες σχέσεις που διατηρεί η Κύπρος με τον
αραβικό κόσμο, σε συνδυασμό με το συγκριτικό πλεονέκτημα των φυσικών μας πόρων
στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστούν το νέο πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί
να οικοδομηθεί η εθνική μας στρατηγική.
Η
δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κυπριακή οικονομία, δεν πρέπει σε
καμιά περίπτωση να επηρεάσει την επιβαλλόμενη ορθή και εθνικά υπεύθυνη
διαχείριση του Κυπριακού.
Να
εργαστούμε για την ανόρθωση και το ξαναζωντάνεμα της κυπριακής οικονομίας. Να
αξιοποιήσουμε όλες τις ζωντανές δυνάμεις της κυπριακής κοινωνίας. Όπως μετά την
τραγωδία του 1974, έτσι και σήμερα. Άλλωστε, η οικονομία μαζί με την άμυνα
αποτελούν κορυφαίες παραμέτρους και θεμελιακούς πυλώνες της αναγκαίας εθνικής
στρατηγικής για την επιτυχία του αγώνα μας.
Κυρίες
και κύριοι,
Με
αισιοδοξία, με αγωνιστική ενότητα, με συστράτευση δυνάμεων, με συμπόρευση του
συνόλου του Ελληνισμού, μπορούμε και θα ανοίξουμε ένα καινούργιο δρόμο
προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον.
Οι
ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 55-59, της υπεράσπισης της Κυπριακής
Δημοκρατίας το 1963-64, της αντίστασης στο πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974, πίστευαν σε μια Κύπρο και
ένα Ελληνισμό που να ξεχωρίζει για να βρίσκει τον αναντικατάστατο ρόλο που δίνει
νόημα και περιεχόμενο στη ζωή: Τον αγώνα για ελευθερία, για πρόοδο της
κοινωνίας, για την προκοπή του λαού και του Έθνους.
Εκπέμπουν
από τα πανάρχαια βάθη της ιστορίας του Ελληνισμού στους αιώνες, το παράγγελμα
που απορρίπτει την υποταγή, την αδράνεια και την παραίτηση, μπροστά στα τείχη
που υψώνουν μπροστά μας οι κάθε λογής κήρυκες της ενσωμάτωσης και της ήττας.
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Όμοια και εμείς. Ακούμε το
παράγγελμα τους. Διαβάζουμε τους οιωνούς της νέας εποχής, αλλά και
ανταποκρινόμαστε στο πολύβουο κάλεσμα της ιστορίας.
Και
όπως λέει προφητικά ο μεγάλος ποιητής του Ελληνισμού Γιώργος Σεφέρης:
«Ναι∙
όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι
όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’
αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το
φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή
Κυρίου επί των υδάτων.
Νήσος
τις εστι».
