| Για
τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,
αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά.
Γι’ αυτούς η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι, κι οι κλάδοι ελιάς και τα φανάρια.
Η απόδοση τιμής για τις μεγάλες αγωνιστικές
στιγμές της ιστορίας και για τους επώνυμους και τους ανώνυμους
πρωταγωνιστές της, αποτελεί αναμφίβολα επιτακτικό χρέος. Και για λαούς
σαν το δικό μας, που περνά ακόμα στιγμές εθνικής δοκιμασίας και
αντιμετωπίζει κινδύνους επιβίωσης, αυτό το χρέος αποτελεί μια κορυφαία
αναγκαιότητα.
Γιατί, πέρα από την οφειλόμενη απόδοση
τιμής, μπορούμε και πρέπει να αντλούμε διδάγματα για τη συνέχιση και
καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί. Οι εθνικές
εκκρεμότητες, τα ανοικτά εθνικά προβλήματα, επιβάλλουν την αναδρομή στο
παρελθόν ως ενέργεια αγωνιστικής αφύπνισης, ως βήμα εθνικής ανάτασης και
ως έμπνευση για τις διαχρονικά άφθορες αξίες της ελευθερίας, της
δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
Με δέος, απέραντο σεβασμό και βαθιά
συγκίνηση προσήλθαμε σήμερα εδώ στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέα στο
Συνοικισμό Στρόβολος ΙΙΙ στο ετήσιο εθνικό και θρησκευτικό μνημόσυνο των
κορυφαίων ηρώων από την Κυθρέα, το Νέο Χωριό, το Τραχώνι, τη Βώνη, το
Έξω Μετόχι, τη Μια Μηλιά, το Παλαίκυθρο. Μακρύς ο κατάλογος των
πεσόντων, των δολοφονηθέντων, των αγνοουμένων αλλά και των αποθανόντων
στην προσφυγιά δημοτών της Κυθρέας και της ευρύτερης περιοχής, 39 χρόνια
μετά την προδοσία και το έγκλημα του 1974.
Οι επέτειοι της εθνικής τραγωδίας του 1974
είναι οι αδυσώπητες μέρες της μνήμης. Διασκελίζουμε 39 βασανιστικά
χρόνια και ξαναφέρνουμε μπροστά στον καθρέφτη της ιστορίας τα τραγικά
γεγονότα του Ιουλίου του 1974. Η δυσκολία του να μιλά κάποιος για τις
μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης
τουρκικής εισβολής του 1974 είναι να περιπέσει σε μια μουσειακή αναφορά
στην αντίσταση του 1974 και στην εκπλήρωση ενός επιφανειακού χρέους στο
τελετουργικό τυπικό κάποιων επετείων.
Πόνος και οδύνη είναι τα συναισθήματα όλων
μας από αυτή την αναδρομή. Πονούμε όταν παρελαύνουν μπροστά μας σαν
εφιάλτης τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η προσφυγιά, το δράμα των
αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι μας. Πονούμε από τη
συνεχιζόμενη κατοχή πατρογονικών εδαφών και εστιών.
Όμως, όσος κι αν είναι ο πόνος, όση κι αν
είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να στρέψουμε τα βλέμματα πίσω. Το «Δεν
ξεχνώ» είναι το οξυγόνο για τη συντήρηση της ιστορικής μνήμης. Και τα
ιστορικά διδάγματα, που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες της
ιστορίας μας, είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα.
Η πορεία ενός έθνους είναι πάντοτε ανάλογη
με την καθαρότητα και το βάθος της μνήμης του. Από αυτήν αντλεί γνώση
για τα επιτεύγματα ή τα σφάλματα του παρελθόντος, από αυτήν και τις
αρχές που πρέπει να προσδιορίσουν την αποστολή του μέσα στο χρόνο. Αλλά
ιστορική μνήμη σημαίνει ιστορική συνείδηση. Και ιστορική συνείδηση για
μας τους Έλληνες της Κύπρου σημαίνει συνείδηση της αδιάσπαστης συνέχειας
από τους ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Μια συνέχεια που ενισχύθηκε με
τις θυσίες γενεών. Και διατηρήθηκε χάρη στο πάθος μας για ελευθερία και
σταθερή πίστη στην ιερότητα και το δίκαιο του αγώνα μας.
Η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού
μας δεν είναι μια τυπική εκπλήρωση χρέους. Ούτε μια πράξη υπόμνησης της
μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας ενός λαού που διερχόμενος δια πυρός και
σιδήρου συνεχίζει ακόμα τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση.
Μνημόσυνα σαν το σημερινό έχουν σαν κύριο
στόχο, πέρα από την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες μάρτυρες
του λαού μας, να χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση
και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Τριάντα εννέα χρόνια από το δίδυμο έγκλημα
της προδοσίας και του εγκλήματος και οι μνήμες ολοζώντανες. Το προδοτικό
πραξικόπημα ενάντια στον Εθνάρχη Μακάριο, η μεγαλύτερη προδοσία στη
σύγχρονη ελληνική ιστορία, ανοίγει την κερκόπορτα στον καραδοκούντα
Αττίλα. Ένα ανοσιούργημα που έφερε πίσω του ένα ακόμα μεγαλύτερο
έγκλημα. Οι κερκόπορτες άνοιξαν από κάποιους ελληνόφωνους αλλά όχι
ελληνόφρονες για να περάσουν οι βάρβαρες ορδές του τουρκικού Αττίλα.
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι το πραξικόπημα
υπήρξε η πρώτη φάση μιας δίδυμης συνωμοσίας καλά σχεδιασμένης από ξένα
συνωμοτικά κέντρα, που χρησιμοποίησε ως όργανα την ελλαδική χούντα και
την εγκληματική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β. Στόχος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος
Μακάριος και το δημοκρατικό κίνημα που αποτελούσαν εμπόδιο στην επιβολή
αντεθνικής λύσης στο Κυπριακό.
Η τουρκική εισβολή που ακολούθησε το
πραξικόπημα, υπήρξε μια επιχείρηση που στόχευε στην εξαφάνιση του
κυπριακού Ελληνισμού και την καταστροφή του κυπριακού κράτους. Είναι
φανερό ότι η αγριότητα των κατοχικών δυνάμεων, οι αδιάκριτοι φόνοι
γυναικόπαιδων, ο βίαιος εκτοπισμός του πληθυσμού είχαν ως στόχο την
ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Η ηρωοτόκος ευρύτερη περιοχή της Κυθρέας που
υπήρξε πάντοτε παρούσα και πρωτοπόρος στους αγώνες του λαού μας για
ελευθερία, δημοκρατία και δικαίωση, δεν ήταν δυνατό να απουσιάσει από
την αντίσταση κατά της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Πεσόντες στον αγώνα
κατά την εισβολή, άγρια και άνανδρα δολοφονηθέντες και αγνοούμενοι,
υπήρξε το βαρύ τίμημα της κορυφαίας εθνικής προσφοράς της ευρύτερης
περιοχής της Κυθρέας.
Σήμερα 39 χρόνια μετά την προδοσία και το
έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, τα τραγικά αποτελέσματα εξακολουθούν
να υπάρχουν και να απειλούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της
εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση
της πατρίδας μας.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα
τραγικά γεγονότα του 1974 η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη αλλά
με μια σειρά ενεργειών έχει κλιμακώσει την προκλητική της στάση. Η
ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των
τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία
με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της
Κύπρου δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της
Τουρκίας. Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Σταθερός και μόνιμος στόχος
της Τουρκίας είναι η νομιμοποίηση της κατοχής.
Οι κατά καιρούς διάφορες προτάσεις και
προσεγγίσεις των Τούρκων στο κυπριακό πρόβλημα προνοούν την αναγνώριση
δύο κρατικών οντοτήτων με μια μορφή ισότιμης συγκυριαρχίας σε ολόκληρη
την επικράτεια, πράγμα που ανοίγει το δρόμο για μελλοντική ολοκλήρωση
της κατοχής. Οι απόψεις της τουρκικής ηγεσίας προνοούν στην
πραγματικότητα ένα καθεστώς φυλετικών διακρίσεων, παραβιάζουν κάθε
δημοκρατική έννοια και κάθε διεθνή κανόνα. Παραβιάζουν τα ψηφίσματα, τις
αποφάσεις και τον ίδιο τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ανάγκη
πρόταξης της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί υπέρτατο
πατριωτικό καθήκον. Και δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες
υπαλλακτικές πορείες η ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού.
Είναι ιστορική εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη. Είναι θέμα επιβίωσης
του λαού και της πατρίδας μας απέναντι σε ένα αδίστακτο κατακτητή που
απειλεί το εθνικό μας μέλλον. Κάθε τάση παραγνώρισης των υπαρκτών
κινδύνων, κάθε τάση υποβάθμισης των ορατών απειλών, οδηγεί με ακρίβεια
στον παροπλισμό του λαού μας και σε διευκόλυνση υλοποίησης των τουρκικών
στόχων.
Τριάντα εννέα χρόνια από τότε. Θυμόμαστε και
τιμούμε τους ήρωες μας. Με οράματα τραυματισμένα. Μέσα στους επάλληλους
και φαύλους κύκλους της διχοτόμησης και του άγους της κατοχής, της
σύλησης των ιερών και των οσίων μας, των προσφύγων που πεθαίνουν με το
νόστο του γυρισμού, των αγνοουμένων που η τύχη τους προς δόξαν της
διεθνούς υποκρισίας παραμένει ανεξακρίβωτη, των εγκλωβισμένων που ως
ελεύθεροι πολιορκημένοι πολιορκούν τις ενοχές και τις ευθύνες μας. Αλλά
και της οικονομικής κρίσης, των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης και
των δεσμών της Τρόικας. Της οικονομικής δουλείας και της μειωμένης
κρατικής και εθνικής κυριαρχίας. Της διαβόητης Τρόικας που ενεργεί ως
νέα αποικιοκρατική δύναμη προσβάλλοντας τις αρχές και τις αξίες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χρέος μας προς τους αθάνατους ήρωες μας να δώσουμε το
μήνυμα ότι η οικονομική κρίση δεν θα μας λυγίσει και δεν θα μας
γονατίσει για να αποδεχθούμε νεοανανικές λύσεις. Λύσεις που θα θέτουν σε
κίνδυνο τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Σήμερα δίνουμε αναφορά και μήνυμα σε αυτό το
ετήσιο εθνικό μνημόσυνο, πως ποτέ δεν θα συμφιλιωθούμε με την κατοχή
και την προσπάθεια νομιμοποίησης των τετελεσμένων. Ας μην ελπίζουν σε
κάμψη της αντίστασης, σε συνθηκολόγηση, σε ατιμωτική λύση οι
βυσσοδομούντες τρίτοι ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Γιατί το
χρέος μας απέναντι στη θυσία των ηρώων μας είναι να συνεχίσουμε και
σήμερα την αντίσταση, να συνεχίσουμε τον αγώνα. Να ξαναζωντανέψουμε το
μεγάλο όραμα με μια ριζοσπαστική ρήξη με όποιες πολιτικές οδηγούν το
εθνικό μας θέμα σε παραμόρφωση του πραγματικού αντικατοχικού και
διεθνούς χαρακτήρα.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές
προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται η
συγκατάθεση μας για περαιτέρω ομαλή εξέλιξη του ενταξιακού διαλόγου
Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης αν η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την
εκπλήρωση των υποχρεώσεων της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε αυτή
τη δύσκολη διεθνή και εθνική συγκυρία επαναβεβαιώνουμε τη δέσμευση μας
πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα όσος χρόνος κι αν χρειαστεί, όσες θυσίες
και αν απαιτηθούν για τη διασφάλιση του ειρηνικού και ελεύθερου
μέλλοντος της πατρίδας και ολόκληρου του λαού μας.
Τιμώμενοι μάρτυρες ήρωες της ευρύτερης
περιοχής της Κυθρέας. Σήμερα σας δίνουμε αναφορά και μηνύματα σε τούτο
τον ετήσιο απολογισμό. Σας βεβαιώνουμε ότι, με γνώση της ιστορικής
αλήθειας και με επίγνωση του χρέους θα κοιτάξουμε μπροστά. Για να
διαγράψουμε πορείες λυτρωτικές για το μέλλον. Γιατί δεν μας επιτρέπεται
να αφήσουμε τα όνειρα, τα δικά σας όνειρα να λεηλατηθούν και τις
προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού να αναιρεθούν.
Τιμή και δόξα στους μάρτυρες και ήρωες της
περιοχής Κυθρέας. Υπόσχεση να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για ανεύρεση
των αγνοουμένων μας. Ο αγώνας θα συνεχιστεί ως τη νίκη, ως τη δικαίωση. |
|
