«Ού πόσοι, αλλά πού». Οι Σπαρτιάτες ποτέ δεν
ρωτούσαν πόσες είναι οι δυνάμεις του εχθρού. Νοιάζονταν μόνο για το πού
θα τον συναντήσουν και αδημονούσαν για την ώρα της μάχης. Αυτό το ρητό
ανάβλυζε και από τις ψυχές των τιμημένων Αξιωματικών και Οπλιτών του
ένδοξου 336 Τάγματος Εθνοφυλακής, το προδομένο καλοκαίρι του 1974.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Με έντονη συναισθηματική φόρτιση, παρευρισκόμαστε σήμερα στο ετήσιο εθνικό και θρησκευτικό μνημόσυνο των ηρωικώς πεσόντων του 336 Τάγματος Εθνοφυλακής. Στις μάχες που δόθηκαν στον τομέα που του ανατέθηκε μετά την 23η Ιουλίου 1974, υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο του 211 Τάγματος Πεζικού, οι άνδρες του ανέδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους. Η αποστολή τους για απόκρουση του καπηλευτή εισβολέα ήταν πέρα για πέρα δύσκολη. Μαζί με τους αετούς του 1ου Λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού που απέκρουσαν με επιτυχία τον Αττίλα από την πρώτη μέρα της εισβολής, ενίσχυσαν και διατήρησαν την αμυντική γραμμή από την περιοχή Αγίου Παύλου μέχρι την οδό Λήδρας. Μπροστά στο μέγεθος της θυσίας τους, τα λόγια στέκονται αδύναμα να περιγράψουν το μεγαλείο της ψυχής των αθανάτων ηρώων μας που αψήφησαν τον θάνατο και κατάθεσαν τη ζωή τους στον βωμό του εθνικού συμφέροντος.
Αυτούς του ήρωες μνημονεύουμε σήμερα και σ’ αυτούς αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής. Άξιοι συνεχιστές των ένδοξων προγόνων μας, σαν άλλοι 300 του Λεωνίδα, αψήφησαν την αριθμητική υπεροχή των βαρβάρων και πρόταξαν τα στήθη τους απέναντι στα φονικά πυρά. Οπλισμένοι και γαλουχημένοι με τις αρετές της λευτεριάς και του δικαίου, στάθηκαν ακλόνητοι υπερασπιστές των πατρίων εδαφών. Με περίσσια αρετή και τόλμη, πρόσθεσαν σελίδες εθνικού ηρωισμού στο δαφνοστεφανωμένο βιβλίο των ελληνικών μαχών.
Τα τραγικότερα γεγονότα της νεώτερης ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, συντελέστηκαν 39 χρόνια πριν. Παρά την εγκληματική προδοσία και την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων, τα νιάτα της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, αλλά και σύσσωμος ο κυπριακός ελληνισμός, ένωσαν δυνάμεις και έδωσαν μάχες άνισες και ένδοξες.
Επαναφέροντας στη μνήμη το μαύρο καλοκαίρι του 1974, αναπόφευκτα παρουσιάζονται μπροστά μας σκηνές ανείπωτης φρίκης. Ξεκληρισμένες οικογένειες, ερειπωμένα χωριά και πόλεις, νεκρά σώματα παντού, γυναίκες να αναζητούν συζύγους και παιδιά, φοβισμένα γυναικόπαιδα πρόχειρα στοιβαγμένα σε κάθε λογής όχημα, να ψάχνουν διέξοδο και σωτηρία μακριά από τον σφαγιασμό του Τούρκου διαγουμιστή. Οι πληγές παραμένουν ακόμα νωπές και επώδυνες. Το χρέος μας συνεχίζει να είναι ανεξόφλητο και βαρύ. Ηρωικές μορφές, όπως αυτές των αλησμόνητων ηρώων του 336 Τάγματος Εθνοφυλακής, προπορεύονται κρατώντας τον εθνικό δαυλό του χρέους και της τιμής. Μας καλούν να προχωρήσουμε μπροστά, κινούμενοι πάνω στα χνάρια τους, για να βρούμε τα σκαλοπάτια του Παλληκαρίδη που οδηγούν στην πολυπόθητη λευτεριά.
Το ημερολόγιο έγραφε 23 Ιουλίου 1974, όταν το 336 Τάγμα Εθνοφυλακής έλαβε τη διαταγή εγκατάστασής του στον τομέα δεξιά του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ μέχρι και την οδό Λήδρας. Δέχθηκε, όπως και πολλές άλλες Μονάδες, το ανήλεο σφυροκόπημα του Τούρκου εισβολέα μέχρι τις 17 Αυγούστου. Η αεροπορία και το πυροβολικό δεν έπαψαν να βάλλουν κατά των φιλίων θέσεων ακόμα και κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας. Οι λεβέντες, όμως, του Τάγματος Εθνοφυλακής, δεν ήξεραν τι θα πει φόβος. Είχαν ως αποστολή να κρατήσουν την αμυντική γραμμή και αυτό έκαναν. Οι πλείστοι από αυτούς κατάγονταν από την Αμμόχωστο. Η πόλη τους και τα χωριά τους στέναζαν κάτω από το βάρος του αλλόθρησκου λεηλάτη, αλλά αυτοί παρέμεναν στις θέσεις. Εκεί πέθαιναν και γίνονταν παρανάλωμα για τη σωτηρία της πατρίδας χωρίς να περνά από το μυαλό τους η όποια ιδέα αποχώρησης.
Εκφράζοντας απεριόριστη τιμή και σεβασμό για τη θυσία των ηρώων μας και την απαράμιλλη προσφορά τους στην πατρίδα, δεν μπορούμε παρά να γονατίσουμε ευλαβικά μπροστά στο μεγαλείο τους και να γίνουμε δέκτες δύναμης και παραδειγματισμού για τη συνέχιση και ολοκλήρωση του δικού μας αγώνα.
Η διαγραφή της ιστορικής μνήμης δεν είναι επιλογή. Η ιστορία του τόπου μας δεν μπορεί να ξεχαστεί και μένει αδιάψευστος κριτής. Η θυσία γενεών για την εξασφάλιση της πολυπόθητης λευτεριάς, δεν μπορεί να περνά στο περιθώριο και να αφήνεται στα ντουλάπια του χρόνου για χρήση σε τελετές και μνημόσυνα.
Με πυξίδα τις ηρωικές πράξεις των αθάνατων νεκρών μας, λαός και πολιτική ηγεσία καλούμαστε να ανατρέψουμε τα δεδομένα που δημιούργησε ο Αττίλας στο νησί μας. Η σκληρή δουλειά, η κατάλληλη προετοιμασία και η ενότητα προσπαθειών σε όλα τα επίπεδα αποτελεί επιτακτική ανάγκη και μοναδική διέξοδο για επαναφορά του κυπριακού προβλήματος στην πραγματική του διάσταση.
Θέλουμε να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι ούτω καλούμενες «πραγματικότητες» στο νησί, που προβάλλονται εντέχνως το τελευταίο διάστημα από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές, γιατί απλούστατα αποτελούν προϊόν της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής. Η όποια αποδοχή σημαίνει καταπάτηση των αρχών του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, άρνηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο και απαξίωση των διαχρονικών προσπαθειών μας για έντιμη, δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Σημαίνει ανακολουθία και μηδενισμός των αγώνων του λαού μας για επιστροφή στην πατρώα γη. Της προσπάθειάς μας για ασφάλεια, ειρήνη και ευημερία, μέσα από επανένωση της πατρίδας μας με ταυτόχρονη αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων.
Παρόμοιες θέσεις, πέραν του ότι δυσχεραίνουν και ναρκοθετούν τις ειλικρινείς προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για επανέναρξη ουσιαστικού διαλόγου επίλυσης του Κυπριακού, αναδεικνύουν για άλλη μια φορά την αρνητική και αδιάλλακτη τουρκική στάση. Αυτή τη στάση επιδιώκουμε να αλλάξουμε μέσα από τον καταρτισμό συνολικού περιγράμματος λύσης που θα αποτελεί προϊόν συλλογικής προσπάθειας του Εθνικού Συμβουλίου. Αυτές τις επικίνδυνες θέσεις προσδοκούμε να ανατρέψουμε μέσα από προτάσεις που πιστεύουμε ότι θα ωθήσουν τη διαδικασία επανέναρξης των συνομιλιών, όπως η επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, αλλά και μέσα από διεκδικητική πολιτική η οποία θα καθιστά την κατοχική πλευρά υπόλογη για την όποια κατάθεση απαράδεκτων προτάσεων.
Ακουμπώντας ευλαβικά στη μνήμη των ηρωικώς πεσόντων μας, δίνουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα τους μέχρι την τελική δικαίωση. Ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη θυσία και την προσφορά τους. Θα ησυχάσουμε μόνο μετά την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα, μετά την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας στο πολύπαθο νησί μας.
Αλησμόνητοι ήρωες του 336 Τάγματος Εθνοφυλακής,
Η επιλογή σας να περιφρονήσετε τη ζωή και να επιλέξετε την αθανασία της ψυχής, σας εντάσσει δαφνοστεφείς στο πάνθεον των ηρώων του έθνους μας. Η ανιδιοτέλεια του χαρακτήρα σας αποτελεί το ζώπυρο με το οποίο θα ζωντανέψει η φλόγα που θα οδηγήσει τον τόπο μας σε ελευθερία, πρόοδο και ευημερία. Υποκλινόμενοι στο μεγαλείο του σθένους σας, ικετεύουμε τον Πανάγαθο να μας αξιώσει να φανούμε έστω και κατ’ ελάχιστο, αντάξιοι της απαράμιλλης θυσίας σας.
Αιωνία η μνήμη και η δόξα που σας συνοδεύει.
