Ο Ιούλιος είναι ο αδυσώπητος μήνας της μνήμης. Αυτές οι
μέρες είναι μέρες μνήμης αλλά και τιμής. Αυτές τις μέρες, λαός και
ηγεσία, διασκελίζουμε 39 βασανιστικά χρόνια και ξαναφέρνουμε μπροστά
στον καθρέφτη της ιστορίας τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 1974.
Η
δυσκολία του να μιλά κάποιος για τις μαύρες επετείους του προδοτικού
πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974 είναι η
διολίσθηση σε μια μουσειακή αναφορά στην αντίσταση του 1974 και σε
εκπλήρωση ενός επιφανειακού χρέους στο τελετουργικό τυπικό κάποιων
επετείων.
Πόνος και οδύνη είναι τα συναισθήματα όλων μας από αυτή την αναδρομή. Πονούμε όταν παρελαύνουν μπροστά μας σαν εφιάλτης τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η προσφυγιά, το δράμα των αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι μας. Πονούμε από τη συνεχιζόμενη κατοχή πατρογονικών εδαφών και εστιών.
Όμως, όσος κι αν είναι ο πόνος, όση κι αν είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να στρέψουμε τα βλέμματα πίσω. Το “Δεν ξεχνώ” είναι το οξυγόνο για τη συντήρηση της ιστορικής μνήμης. Και τα ιστορικά διδάγματα που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χτες της ιστορίας μας είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα.
Η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού μας δεν είναι μια τυπική εκπλήρωση χρέους, ούτε μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας ενός λαού που διερχόμενος διά πυρός και σιδήρου συνεχίζει ακόμα τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση.
Μνημόσυνα όπως το σημερινό έχουν ως κύριο στόχο, πέρα από την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες-μάρτυρες του λαού μας, να χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.
Τριάντα εννέα χρόνια από το δίδυμο έγκλημα της προδοσίας και του εγκλήματος και οι μνήμες ολοζώντανες. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ ενάντια στον Εθνάρχη Μακάριο, η μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, ανοίγει την κερκόπορτα στον καραδοκούντα Αττίλα. Ένα ανοσιούργημα που έφερε πίσω του ένα ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα. Οι κερκόπορτες άνοιξαν από κάποιους ελληνόφωνους αλλά όχι ελληνόφρονες για να περάσουν οι βάρβαρες ορδές του τουρκικού Αττίλα.
Τα γεγονότα κατέδειξαν ότι το πραξικόπημα υπήρξε η πρώτη φάση μιας δίδυμης συνωμοσίας, καλά σχεδιασμένης από ξένα συνωμοτικά κέντρα, που χρησιμοποίησε ως όργανα την ελλαδική Χούντα και την εγκληματική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β΄. Στόχος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και το δημοκρατικό κίνημα που αποτελούσαν εμπόδιο στην επιβολή αντεθνικής λύσης στο Κυπριακό.
Η τουρκική εισβολή που ακολούθησε το πραξικόπημα υπήρξε μια επιχείρηση που στόχευε στην εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού και την καταστροφή του κυπριακού κράτους. Είναι φανερό ότι η αγριότητα των κατοχικών δυνάμεων, οι αδιάκριτοι φόνοι γυναικόπαιδων, ο βίαιος εκτοπισμός του πληθυσμού είχαν ως στόχο την ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Η Κάτω Πάφος, που υπήρξε πάντοτε παρούσα και πρωτοπόρος στους αγώνες του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία και δικαίωση, δεν ήταν δυνατό να απουσιάσει από την αντίσταση του 1974 τόσο ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα όσο και κατά της βάρβαρης τουρκικής εισβολής που ακολούθησε.
Ο Στέλιος Σιέπης, παιδί του Λάμπρου και της Ευανθίας, αστυνομικός στο Εφεδρικό το 1974, και ενώ βρισκόταν με άδεια στην Πάφο την ημέρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος, έσπευσε αμέσως να στηρίξει το νόμιμο κράτος. Μαζί με τους αντιστασιακούς της Πάφου μεταβαίνει στη Λεμεσό για να αγωνιστεί για την καταστολή του πραξικοπήματος. Στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Νικολάου γίνεται στόχος των άνανδρων πραξικοπηματιών. Πέφτει ηρωικά για την ελευθερία, τη νομιμότητα και τη δημοκρατία.
Ο Χριστόδουλος Κεφαλλονίτης, παιδί του Δημήτρη και της Μαρίας, επίσης από την Κάτω Πάφο, υπηρετούσε το 1974 τη στρατιωτική του θητεία ως ναύτης στη ναυτική βάση Κερύνειας και ήταν μέρος πληρώματος τορπιλακάτου. Στις 20 Ιουλίου, αμέσως μετά την εκδήλωση της εισβολής, η τορπιλάκατος στην οποία βρισκόταν ο Χριστόδουλος Κεφαλλονίτης έπλευσε εναντίον των πολεμικών πλοίων που κατευθύνονταν προς τα παράλια της Κύπρου για απόβαση. Η τορπιλάκατος βλήθηκε από τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα του Αττίλα και καταβυθίστηκε. Ο Χριστόδουλος μαζί με άλλα έξι μέλη του πληρώματος έδωσαν ηρωικά τη ζωή τους για την υπεράσπιση της κυπριακής ανεξαρτησίας και ελευθερίας.
Με την ευκαιρία του σημερινού μνημοσύνου τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους ήρωες-μάρτυρες της Κάτω Πάφου τιμούμε ακόμα τον πρωτομάρτυρα Λάμπρο Σιέπη, πατέρα του Στέλιου, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από Τούρκους στασιαστές κατά τη διάρκεια της τουρκικής ανταρσίας το 1963, ενώ ασκούσε ειρηνικά το επάγγελμα του ως διανομέας πετρελαίου στην περιοχή του τουρκικού κοιμητηρίου της Πάφου.
Σήμερα, 39 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, τα τραγικά αποτελέσματα εξακολουθούν να υπάρχουν, να αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974 η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων και η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία, με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Σταθερός και μόνιμος στόχος της Τουρκίας είναι η νομιμοποίηση της κατοχής. Με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα, το περιεχόμενο των τουρκικών προτάσεων και τη συνολική συμπεριφορά της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, δεν μπορεί στη βάση ρεαλιστικής εκτίμησης να διατυπωθεί οποιαδήποτε αισιοδοξία για λύση.
Σε αυτή τη δύσκολη διεθνή και εθνική συγκυρία επαναβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα, όσος χρόνος και αν χρειαστεί, όσες θυσίες και αν απαιτηθούν, για τη διασφάλιση του ειρηνικού και ελεύθερου μέλλοντος της πατρίδας και ολόκληρου του λαού μας. Δίνουμε ακόμα το μήνυμα σε όσους καιροφυλακτούν να εκμεταλλευθούν την οικονομική κρίση για να επιβάλουν λύση άδικη και ετεροβαρή στο Κυπριακό, ότι ο λαός μας δεν θα συνθηκολογήσει, δεν θα καμφθεί και δεν θα γονατίσει. Αν χρειαστεί, θα επαναλάβει το “όχι” του Απριλίου του 2004. Θα επιμείνουμε αδιαπραγμάτευτα σε λύση δίκαιη και δημοκρατική, στηριγμένη στις αρχές του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Τιμώμενοι μάρτυρες-ήρωες της Κάτω Πάφου,
Σήμερα σας δίνουμε αναφορά και μήνυμα σε τούτο τον ετήσιο απολογισμό. Σας βεβαιώνουμε ότι με γνώση της ιστορικής αλήθειας και με επίγνωση του χρέους θα κοιτάξουμε μπροστά, για να διαγράψουμε πορείες λυτρωτικές για το μέλλον. Γιατί δεν μας επιτρέπεται να αφήσουμε τα όνειρα, τα δικά μας όνειρα να λεηλατηθούν και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού να αναιρεθούν. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως ασταμάτητος θα είναι ο αγώνας μας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της θυσίας σας.
Τιμή και δόξα στου αθάνατους ήρωες της Κάτω Πάφου.
