Οι
τάφοι μας βαθύτεροι έχουν γίνει, κι’ από μια νίκη κι’ από μια φυγή,
κάποιος σπόρος βαθειά θ' απομείνει, κάτι θ' ανθίσει απ' τη φτωχή τους
γη...Με αυτούς τους στίχους ο ποιητής Γεώργιος Αθάνας επέλεξε να
συνδέσει την άσβεστη μνήμη των ηρωικών νεκρών και των ζωντανών που
προσμένουν, νοσταλγούν και μνημονεύουν.
Το πλαίσιο όμως της θύμησης δεν περιορίζεται
μόνο στους ανθρώπους. Η γη, το ποτισμένο με τον ιδρώτα του λαού μας
χώμα της Μεσαριάς, τα πουλιά της Περιστερώνας και το γάργαρο νερό της
Πηγής, έφεραν όλους εμάς σήμερα εδώ, για να αποτίνουμε ελάχιστο φόρο
τιμής στους ηρωικώς πεσόντες και αγνοουμένους τους, κατά τη διάρκεια της
τουρκικής εισβολής του 1974. Ήρωες, οι οποίοι θυσιάστηκαν με
αυταπάρνηση για την κοινότητα τους, την πόλη τους, για την πατρίδα τους.
Θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά εκτίμηση της
Κυβέρνησης στο Προσφυγικό Σωματείο «Ένωση Περιστερωνοπηγιωτών», το οποίο
διοργανώνοντας αυτή την επιμνημόσυνη τελετή, ανήμερα της γιορτής του
Αγίου Πανάρετου, διατηρεί αλώβητη και αξιομνημόνευτη την προσφορά τους.
Το πρωινό της 14ης Αυγούστου 1974 βρήκε για
άλλη μια φορά, τους ηρωικούς κατοίκους της Περιστερωνοπηγής να
ταυτίζονται με το πεπρωμένο της ελληνικής φυλής.
Ήταν τότε που τα δυο ενωμένα χωριά της
επαρχίας Αμμοχώστου, η Περιστερώνα και η Πηγή, βίωσαν τον όλεθρο και τη
βαναυσότητα των τουρκικών επιβουλών. Της μοίρας των ολίγων και αδυνάτων,
να βρίσκονται απέναντι από τον πάνοπλο και ισχυρό κατακτητή. Το υλικό
ισοζύγιο έγερνε σαφώς υπέρ του εισβολέα, ο οποίος σφυροκοπούσε τα χωριά
με την πολεμική του αεροπορία, σκορπώντας τον όλεθρο, τον θάνατο και την
ορφάνια. Για τους περισσότερους, έφτασε η στιγμή της φυγής.
Ήταν τότε, που οι περήφανοι κάτοικοι της
Περιστερωνοπηγής άφησαν πίσω τις αναμνήσεις και τα βιώματα τους, τα
σπίτια και τα χωράφια τους, άφησαν πίσω μια κοινότητα με ιστορική
κληρονομιά και πολιτισμό, άφησαν το μοναστήρι και την Εκκλησία του Αγίου
Αναστασίου, την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν μέχρι το 2003 ως
στάβλο, το ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο ανενδοίαστα
κατεδάφισαν, την Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, την οποία αφού σύλησαν
μετέτρεψαν σε τζαμί, καθώς και το ξωκκλήσι της Αγίας Μαρίνας, το οποίο
μετέτρεψαν σε μάντρα με ζώα.
Έμειναν όμως πίσω λίγοι, αυτοί που δεν
άντεχαν στην ιδέα του ξεριζωμού. Αυτοί που έζησαν για λίγο ακόμη,
προσμένοντας τον θάνατο για να παραμείνουν αθάνατοι στις ψυχές μας.
Διακαής τους πόθος να ταφούν στα ιερά χώματα του τόπου που τους γέννησε.
Λίγοι και εκλεκτοί, που κράτησαν βαθιά κάποιους σπόρους για να ανθίσουν
και πάλι στη σκλαβωμένη γη.
Είναι αλήθεια αξιοθαύμαστο, και συνάμα
πρωτότυπο, δύο μικρές κοινότητες, ενωμένες στην κυριολεξία σαν μια
γροθιά, να καλούνται σήμερα να τιμήσουν δεκάδες ήρωες, γονείς, αδέλφια,
παιδιά, συγγενείς και φίλους. Ανθρώπους απλούς και καθημερινούς.
Ανθρώπους του μόχθου που αγαπούσαν κάθε σπιθαμή της γης που τους
κληροδότησαν οι πρόγονοι τους. Άτομα υπερήφανα για την καταγωγή και την
ιστορία τους.
Ο μακρύς κατάλογος των πεσόντων και
αγνοουμένων Περιστρωνοπηγιωτών κατά την άνανδρη τουρκική εισβολή του
1974, δεν ξενίζει όσους είχαν την τύχη να μελετήσουν την πλούσια και
μακραίωνη ιστορία τους. Η αγάπη για την πατρίδα αλλά και για τα
πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας,
τους ώθησαν διαχρονικά να συμμετάσχουν σε κάθε εθνικό κάλεσμα. Η
ιστορική μνήμη κατέγραψε με χρυσά γράμματα τη συμμετοχή και διάκριση
τους στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στους Βαλκανικούς και
Παγκόσμιους Πολέμους καθώς και στον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59.
Φέτος κλείνουν σχεδόν 40 χρόνια από τη θυσία
των συμπατριωτών μας. Αυτές τις μέρες, οι σκέψεις μας ταξιδεύουν πάλι
στον κάμπο της Μεσαορίας, στην κατεχόμενη Περιστερωνοπηγή και
μνημονεύουν όλους εκείνους και εκείνες, που η τουρκική εισβολή άφησε
ανέστιους, εκτοπισμένους, νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους,
εγκλωβισμένους.
Τα μηνύματα που φτάνουν από το θυσιαστήριο
του Μεσαρίτικου κάμπου, αλλά και από κάθε γωνιά της ημικατεχόμενης
πατρίδας μας, είναι όσο ποτέ διαχρονικά και επίκαιρα. Καλούμαστε να
φανούμε αντάξιοι της προσφοράς τους, της ανιδιοτελούς και συνειδητής
παραμονής στις επάλξεις των εθνικών προσταγών.
Πράγματι, ποτέ η θυσία ολίγων δεν είχε
βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Όπως ποτέ δεν προσβλέπει κανείς στη σκιά
ενός δέντρου που μόλις φυτεύτηκε. Ο χρόνος και η κοινή προσπάθεια όσων
ενστερνίστηκαν και έγιναν κοινωνοί του βαθύτερου νοήματος της θυσίας
τους, κάνει τη διαφορά. Η κοινωνία των πολλών έχει πλέον την ευθύνη για
ανάληψη πολυεπίπεδης δράσης. Και σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς πρέπει
να σταθούμε αντάξιοι των προγόνων μας, συνεχιστές του ένδοξου αγώνα
τους, για μια ελεύθερη και περήφανη Κύπρο. Η μεγάλη Χάρη του Αγίου
Αναστασίου του Θαυματουργού και του Αγίου Παναρέτου, γέννημα, θρέμμα της
Περιστερωνοπηγής θα είναι δίπλα μας, αρκεί και εμείς να αναλογιστούμε
τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας έναντι της πολιτείας, της πατρίδας
και της θρησκείας μας.
Διανύουμε τις πιο κρίσιμες μέρες και ώρες
μετά το 1974. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη θέση ως αποτέλεσμα των
διλημμάτων που έθεσαν ενώπιων μας κάποιοι από τους εταίρους μας στην
Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δίνουμε τη μάχη για το σήμερα αλλά και το
αύριο, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Ο κυπριακός λαός με το πείσμα,
τη φιλοπατρία, την εργατικότητα και την υπευθυνότητα που τον διακρίνει
θα ανατρέψει τα αρνητικά δεδομένα και θα μπει ξανά στον δρόμο της
δημιουργίας και της ανάπτυξης.
Το Κυπριακό ήταν, είναι και θα παραμείνει
κορυφαία προτεραιότητα μας και αυτό δεν μας αποτρέπει από το να
προετοιμαζόμαστε για την έναρξη συνομιλιών το συντομότερο δυνατόν, με
στόχο την επίτευξη μιας λύσης η οποία δεν θα παραγνωρίζει τις
διεκδικήσεις και ανησυχίες του κυπριακού Ελληνισμού και η οποία θα
οδηγήσει στην πλήρη απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά
στρατεύματα και στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια λύση
που θα βασίζεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, η οποία θα οδηγήσει
στην επανένωση της πατρίδας μας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η πολιτεία
στο σύνολο της αγωνίζονται για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Αισθάνονται την απογοήτευση από την στάση Ευρωπαίων εταίρων αλλά η
απογοήτευση, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, είναι η ιερή νίκη του διαβόλου.
Την απορρίπτουμε και διακηρύσσουμε ότι ουδέποτε θα λησμονήσουμε το χρέος
που είναι σφυρηλατημένο στον γρανίτη των σκληρότατων συγκυριών. Και
βροντοφωνάζουμε πρόεδρος, κυβέρνηση, λαός, πως δεν πρόκειται να «δώσουμε
ύπνο στους οφθαλμούς μας» αλλά θα επαγρυπνούμε και θα αγωνιζόμαστε
μέχρι η δικαιοσύνη να δικαιώσει και να καταξιώσει τους ήρωες μέχρι τη
σωτηρία της πατρίδας και τη νίκη του λαού μας.
Απαιτείται εθνική ενότητα, εθνική
συνεννόηση, σκληρή δουλειά και μια κοινή εθνική προσπάθεια. Πρέπει να
αντισταθούμε στο όποιο κλίμα απαισιοδοξίας και να κωφεύσουμε στα όποια
μηνύματα απαξίωσης διαχέονται στην κοινωνία μας. Η πορεία μας δεν είναι
καθηλωμένη ούτε στάσιμη και ούτε υπήρξε ποτέ. Έχουμε γνώση ότι η ιστορία
μας γράφεται από εμάς τους ίδιους και όχι ερήμην μας.
Ο κυπριακός Ελληνισμός απέδειξε όλα αυτά τα
χρόνια, ότι στα δύσκολα ανασυντάσσεται και δίνει τη μάχη και προχωρεί
μπροστά. Αυτά είναι που πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί για να
φτιάξουμε ξανά την Κύπρο που μας αξίζει, την Κύπρο που θα παραδώσουμε
στις επόμενες γενιές. Ενωμένοι μπορούμε, φτάνει να το θελήσουμε και να
το πιστέψουμε.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Είμαι πεπεισμένος ότι οι δοκιμασίες που
περνά ο λαός μας από την συνεχιζόμενη τουρκική εισβολή και κατοχή, καθώς
και οι σημερινές θυσίες που καλείται να επωμισθεί για έξοδο από την
οικονομική κρίση, δεν θα πάνε χαμένες. Αυτές τις δύσκολες περιόδους που
διανύει ο λαός μας αναζωπυρώνεται μέσα από τα άδυτα της ιστορίας η
προτροπή στον καθένα από εμάς να αποτολμήσει τη δική του σταυροφορία
διατήρησης των αξιών, των αρχών και των ιδανικών που κάποτε πρέσβευαν με
τόση περηφάνια στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Αυτά μας έχουν διδάξει οι
ανιδιοτελείς προσπάθειες όσων παρέμειναν πιστοί στο χρέος και τις
εθνικές παρακαταθήκες. Ας ακολουθήσουμε τις προσταγές των ηρώων της
Περιστερωνοπηγής και ας κρατήσουμε μέσα μας άσβεστο, το μεγαλείο της
ψυχής τους. Ας φανούμε αντάξιοι της θυσίας τους. Αιωνία τους η μνήμη και
η δόξα τους. |
|
