Θέλω
να συγχαρώ θερμά το Ίδρυμα Βάσου Λυσσαρίδη για την οργάνωση της
σημερινής εκδήλωσης με την ευκαιρία της 38ης επετείου από τη δολοφονία
του ήρωα-ποιητή, του αθάνατου συναγωνιστή μας Δώρου Λοΐζου.
Το πρωί της 3
0ής Αυγούστου 1974 τρεις γνωστοί - άγνωστοι οπλοφόροι έστησαν ενέδρα στην καρδιά της Λευκωσίας, κοντά στα γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ, στον Βάσο Λυσσαρίδη. Οι σφαίρες δεν βρήκαν τον στόχο τους, αλλά ένα εκλεκτό παλικάρι της Κύπρου. O
αγωνιστής ποιητής Δώρος Λοΐζου έπεφτε νεκρός. Με τα μαλλιά ριγμένα
πίσω, με το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα, φυτευόταν στο χώμα για να γίνει
κήρυκας και σηματοδότης στον αγώνα που θα ακολουθούσε και που ακόμα
συνεχίζεται.
Αλλά ποιο ήταν αυτό το άγνωστο ως τότε
παλικάρι που έγινε έκτοτε μύθος και σύμβολο για την κυπριακή νεολαία;
Ποιο ήταν αυτό το παλικάρι με το πείσμα στα δόντια, την αντάρα στα
γένια, την αντίσταση αλλά και το όραμα στο βλέμμα; Ένας κατά σύμπτωση
ήρωας ή ένας συνειδητός επαναστάτης αγωνιστής;
Ήταν πρώτα απ’ όλα ένα παιδί του λαού, ένας
ανήσυχος νέος, ένας διανοούμενος μαζί και αγωνιστής, ένας εραστής της
ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής ιστορίας, ένας συνειδητός
σοσιαλιστής. Πάνω απ’ όλα ήταν ένας ολοκληρωμένος ποιητής. Μάλιστα ένας
«επικίνδυνος ποιητής» για όλα τα κατεστημένα, για όλους τους φορείς της
αδικίας που έπρεπε, όπως έλεγαν προφητικά οι στίχοι του, «να πυροβοληθεί
χωρίς προειδοποίηση». Ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής «που μοίρασε σαν
ψωμί την καρδιά του και δεν του ΄μεινε κανένα ψίχουλο». Ήταν ένας
«φρουρός στις αυλάδες του κόσμου με την αγάπη για όπλο του και τους
στίχους φυσέκια». Ήταν ένας στρατευμένος της πολιτικής και της ποίησης
που αν τον ρωτούσες «ποιοι τάχατες αλλάζουν τον κόσμο, οι ποιητές ή τα
κόμματα» δεν ντρεπόταν να σου απαγγείλει δύο-τρεις στίχους.
Ήταν ένας οραματιστής ιδεολόγος που δεν
αρκείτο όμως στις θεωρίες, αλλά μετουσίωνε σε πράξη τους οραματισμούς
του. Ακαταπόνητος πολέμιος της Χούντας των Αθηνών με αξιόλογη δράση στην
Ελλάδα και την Αμερική. Διεθνιστής και ειρηνιστής
,
γράφει στον αμερικανό Πρόεδρο Νίξον ένα φλογερό γράμμα ενάντια στον
σφαγιασμό του βιετναμέζικου λαού από την αμερικανική αεροπορία.
Αλλά αυτό που σφράγισε τις τελευταίες μέρες
της ζωής του ήταν η μαχητική του αντίσταση στο πραξικόπημα της 15ης του
Ιούλη. Με τις πρώτες βολές στο Προεδρικό τρέχει στα γραφεία της ΕΔΕΚ και
οργανώνει με άλλα στελέχη πυρήνες αντίστασης. Από την Αρχιεπισκοπή στο
Καϊμακλί, δίνει λυσσώδεις αλλά άνισες μάχες εναντίον των τανκς της
προδοσίας. Διαφεύγει τη σύλληψη μέχρι τη μέρα της τουρκικής εισβολής και
μετά πρωτοστατεί στην έκδοση και διάδοση της εφημερίδας του κόμματος
«Τα Νέα», στις πρώτες λογοκριμένες και τολμηρές μεταπολεμικές
επανεκδόσεις της.
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά και ίσως να μην
έγινε πλήρης πολιτική συνείδηση ότι με την απόπειρα δολοφονίας του Βάσου
Λυσσαρίδη τα ξένα και ντόπια συνωμοτικά κέντρα προσδοκούσαν τον
αποκεφαλισμό του αντιστασιακού, δημοκρατικού κινήματος και την οριστική
ματαίωση της επιστροφής του Μακαρίου. Επιπλέον, επιδίωκαν την πρόκληση
ανωμαλίας και συγκρούσεων που θα διευκόλυναν την επιβολή μιας λύσης
τουρκοποίησης της Κύπρου, χωρίς την ενοχλητική αντίδραση της
αντιστασιακής ηγεσίας.
Η συνωμοσία αυτή δεν είχε το ποθητό
αποτέλεσμα, πρώτον, διότι οι δολοφόνοι απέτυχαν στον βασικό τους στόχο,
και δεύτερον, γιατί επεδείχθη θαυμαστή αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία από
το δημοκρατικό κίνημα που ανέτρεψε τα σχέδια και ματαίωσε τις προσδοκίες
των συνωμοτών.
Σήμερα, τριάντα οκτώ χρόνια μετά, οι
συνέπειες της προδοσίας και της τουρκικής ημικατοχής της πατρίδας μας
παραμένουν αναλλοίωτες πραγματικότητες και οι κίνδυνοι για ολοκληρωτικό
αφανισμό δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα. Σήμερα, με την κατοχή να ντροπιάζει
ακόμα την πατρίδα μας, με τους μάρτυρες του λαού μας αδικαίωτους, το
μήνυμα των δραματικών γεγονότων της 30ής Αυγούστου παραμένει άφθορο και
εξαιρετικά επίκαιρο. Χρέος μας να συνεχίσουμε την αντίσταση, χρέος μας
να συνεχίσουμε τον αγώνα.
Αυτό είναι το νόημα και η επιταγή από την
υπέροχη θυσία του Δώρου Λοΐζου. Αυτό είναι το πατριωτικό καθήκον για το
σήμερα και το αύριο. Ο Δώρος Λοΐζου με τη θυσία του έγινε αγωνιστικό
σύμβολο της νεολαίας και του λαού μας και οδηγός στον αγώνα για τον
τερματισμό της κατοχής και την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά
,
το Κυπριακό βρίσκεται σε δραματικό αδιέξοδο. Η Τουρκία παρουσιάζεται ως
ουδέτερος τρίτος που επείγεται μάλιστα για λύση. Οι λανθασμένοι και
επιζήμιοι χειρισμοί των τελευταίων τεσσάρων χρόνων όχι μόνο δεν οδήγησαν
σε λύση, αλλά επιδείνωσαν τη θέση της ελληνικής κυπριακής πλευράς. Οι
απαράδεκτες υποχωρήσεις στις οποίες προχώρησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας με
την εκ περιτροπής προεδρία, την παραμονή εποίκων, τις απαράδεκτες θέσεις
στο περιουσιακό, την απόδοση των τεσσάρων ελευθεριών της ΕΕ σε Τούρκους
υπηκόους, κινδυνεύουν να καταστούν οριστικό κεκτημένο για την τουρκική
πλευρά.
Ήλθε η ώρα να εγκαταλειφθούν οι άνευροι και
επικίνδυνοι χειρισμοί του παρελθόντος. Ήλθε η ώρα να αποσυρθούν
αναιτιολόγητες και ολέθριες υποχωρήσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη φυσική
και εθνική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Ήλθε η ώρα μιας
ουσιαστικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού ως προβλήματος
εισβολής-κατοχής και παραβίασης του διεθνούς δικαίου.
Ήλθε η ώρα να επανατοποθετηθεί η Τουρκία στο
εδώλιο του κατηγορουμένου. Ήλθε η ώρα να αξιοποιηθεί η ΕΕ ως προνομιακό
πεδίο για την Κυπριακή Δημοκρατία, για να συνδράμει επικουρικά σε μια
λύση που θα στηρίζεται στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό. Ήλθε η ώρα να
ετοιμαστεί περίγραμμα λύσης που θα οριοθετεί τα όρια ασφάλειας του
κυπριακού Ελληνισμού στα πλαίσια οποιασδήποτε λύσης.
Ήλθε η ώρα για μια καινούργια αρχή. Με το ξαναζωντάνεμα της οικονομίας, με ισχυροποίηση της άμυνας
,
με συμπόρευση με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό της διασποράς. Γιατί αυτά
αποτελούν κορυφαίες παραμέτρους και θεμελιακούς πυλώνες μιας
μεγαλόπνοης εθνικής στρατηγικής.
Με το όραμα του αθάνατου συναγωνιστή μας
Δώρου Λοΐζου να αποτελεί οδηγό και πυξίδα πλεύσης, διακηρύσσουμε σε αυτή
την 38η επέτειο από την ηρωική του θυσία ότι δεν θα υποστείλουμε τη
σημαία του αγώνα και ότι θα διεκδικήσουμε ασυμβίβαστα μέχρι τέλους
, όπως εκείνος ήθελε, «ψωμί-παιδεία-ελευθερία». |
|
