Μνημόσυνα όπως το σημερινό οδηγούν τη μνήμη μας 38 χρόνια πίσω, στα χρόνια της μεγάλης προδοσίας σε βάρος της Κύπρου. Μας επαναφέρουν σε όλη την τραγικότητά τους σκηνές από το έγκλημα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, που σκόρπησαν τον θάνατο, την προσφυγιά και τον ξεριζωμό, το κλάμα και τη δυστυχία στον λαό μας.
Μνημονεύουμε σήμερα τον Ανδρέα Στυλιανού που, ως γνήσιος πατριώτης, αγωνίστηκε για την προάσπιση της πατρίδας μας από τον Τούρκο εισβολέα και έδωσε τη ζωή του λίπασμα για την ελευθερία της. Την ίδια ώρα, εκφράζουμε τον σεβασμό και τη συμπαράστασή μας προς την οικογένεια του Ανδρέα. Γνωρίζουμε ότι ο πόνος για τον χαμό του είναι αβάσταχτος. Κανένας ωραίος λόγος και καμία ευχή, όσο εγκάρδια κι αν είναι, δεν μπορεί ούτε τον πόνο να σβήσει, αλλά ούτε να συμπληρώσει το απέραντο κενό της μακρόχρονης απουσίας του.
Ο Ανδρέας Στυλιανού ήταν άξιο τέκνο της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος, διαπαιδαγωγήθηκε με τα ιδανικά και τις αξίες της. Υπήρξε δραστήριο μέλος των τοπικών οργανώσεων και ποδοσφαιριστής της Αναγέννησης Λάρνακας και του ΑΟΛ Λειβαδιών.
Τις κρίσιμες μέρες της εισβολής ο Ανδρέας έδειξε πως συμπεριφέρνονται οι αληθινοί, οι
άδολοι πατριώτες. Όταν οι υπαίτιοι του κακού που εκτέλεσαν τα άνομα
σχέδια της Χούντας των Αθηνών και είχαν με τις πράξεις τους φέρει τον
τουρκικό στρατό στην Κύπρο κρύβονταν, ο Ανδρέας, με τον αυθορμητισμό που τον χαρακτήριζε,
αντέδρασε αμέσως και ως γνήσιος και προοδευτικός δημοκράτης αριστερός
κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά ως έφεδρος. Ο Ανδρέας, ήταν φανερό,
ένιωθε ότι είχε χρέος και καθήκον προς την πατρίδα του να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αποτρέψει την κατοχή. Η
ενέργεια του Ανδρέα να καταταγεί και να πολεμήσει τη δύσκολη ώρα, όταν
όλα φαίνονταν πια πως ήταν προδομένα, διαπνέεται από ηρωισμό και
αυταπάρνηση, αποτελεί υπόδειγμα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης, υπόδειγμα πατριωτισμού, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Ο Ανδρέας πολέμησε με αντρειοσύνη κοντά στη Πράσινη Γραμμή, στον Άγιο Δομέτιο, στο 211 Τ.Π. και έπεσε μαχόμενος στον βωμό του καθήκοντος στις 22 Ιουλίου του 1974 και λίγο πριν να κηρυχθεί η εκεχειρία. Οι συνάδελφοι του που τον βρήκαν δεν πρόλαβαν να τον πάρουν στο νοσοκομείο και ξεψύχησε στο όχημα που τον μετέφερε. Ο Ανδρέας άφησε πίσω του τρία παιδιά και σύζυγο.
Οι θυσίες των ανθρώπων μας για τη δημοκρατία
και την ελευθερία δυναμώνουν μέσα μας τη θέληση, μας επιβάλλουν να
επιβεβαιώνουμε τους στόχους μας για επίτευξη λύσης στο πολιτικό πρόβλημα
της Κύπρου. Τα
γεγονότα του 1974 μας καλούν να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας, τις
ευθύνες που αναλογούν στον καθένα μας στη σκληρή γεμάτη αντιξοότητες
προσπάθεια που καταβάλλουμε για επίτευξη λύσης.
Μιας λύσης όπως την έχει οραματιστεί ο λαός μας. Λύσης
που θα φέρει την πραγματική επανένωση της πατρίδας μας και του λαού
μας, που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και που θα
αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα ολόκληρου του λαού της Κύπρου. Μια
τέτοια λύση μπορεί να διευθετηθεί μόνο μέσα από ένα πλαίσιο διζωνικής,
δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την ενότητα ενός κράτους με
μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με πολιτική
ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου
Ασφαλείας.
Ο στόχοι μας θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι και να μην επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες,
όπως για παράδειγμα η πρόταση για εγκατάλειψη της διαδικασίας που
ακολουθείται μέσω των Ηνωμένων Εθνών ή η επαναδιαπραγμάτευση του
Κυπριακού από μηδενική βάση. Οι προτάσεις αυτές είναι επικίνδυνες, είναι
βέβαιο ότι θα δημιουργήσουν νέα αρνητικά δεδομένα για την πλευρά μας,
θα προσφέρουν ισχυρό άλλοθι στην άλλη πλευρά για νέα τετελεσμένα, θα μας
στερήσουν κάθε διεθνή στήριξη και θα μας αφήσουν έρμαιο στις ορέξεις
της Τουρκίας και των δυνατών συμμάχων της, που θα μας οδηγήσουν σε νέες
περιπέτειες, με προβλεπτό τέλος την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.
Εμείς θα συνεχίσουμε σταθερά, με ειλικρίνεια και με καλή θέληση να επιδιώκουμε τη λύση. Όχι όμως αποδεχόμενοι οποιαδήποτε λύση, αλλά λύση στηριγμένη σε βασικές αρχές, λειτουργική και βιώσιμη, που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας. Λύση που δεν θα έχει ως βασική παράμετρο της τη διευκόλυνση της Τουρκίας και των ξένων συμφερόντων.
Έχοντας πλήρη συναίσθηση του χρέους μας
απέναντι στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν με αυτοθυσία για την ελευθερία,
εκείνο το πικρό μαύρο καλοκαίρι του 1974, θα αγωνιστούμε για να
παραδώσουμε στις νέες γενιές μια επανενωμένη, ευημερούσα και ειρηνική
Κύπρο.
Η άτεγκτη στάση της Τουρκίας, οι δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουμε, οι μόνιμες απειλές ενάντια στα
κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία τόσο
με αφορμή τις προσπάθειές μας για εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων όσο
και με την ανάληψη της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν θα μας
εκβιάσουν. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας με σταθερότητα, πίστη στο δίκαιο και προσήλωση στους στόχους που έχουμε θέσει.
Στον Ανδρέα Στυλιανού και σε όλα τα παλικάρια μας που θυσιάστηκαν,
δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε έτσι
ώστε η θυσία τους να μην πάει χαμένη. Καλούμε σε ενότητα όλους με κοινό
στόχο την επούλωση των πληγών του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής που το ακολούθησε.
Τιμή και δόξα στους ήρωές μας. |
|
