|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Σοφοκλή Αλετράρη στο εθνικό μνημόσυνο των ηρώων
Ανδρέα Δημητρίου, Μιχάλη Κουκκή, και Μιχαλάκη Καραολή, στον Ιερό Ναό του Αγίου Μάμαντος, στη Λεμεσό
06/05/2012 |
|
Μνημονεύουμε
και τιμούμε σήμερα τους ήρωες της κοινότητας της Αγίου Μάμαντος, τον
Ανδρέα Δημητρίου και τον Μιχάλη Κουκκή, αλλά και τον μεγάλο μας ήρωα
Μιχαλάκη Καραολή που απαγχονίστηκε την ίδια μέρα με τον Ανδρέα
Δημητρίου, στις 10 Μαΐου 1956. Τους αγωνιστές μας που θυσίασαν ό,τι
πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Οι αθάνατοι αυτοί ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59,
που αγωνίστηκαν και έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη γη που τους γέννησε και
τους έθρεψε με την ιστορία, τους αγώνες, τις αρχές και τα ιδανικά του
έθνους, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για εμάς και τα παιδιά μας στο στερέωμα των ηρώων της σύγχρονης ιστορίας μας.
Ο Ανδρέας Δημητρίου ήταν τότε μόλις 21
χρόνων. Γραμματέας της Συντεχνίας των Αχθοφόρων της ΣΕΚ στην Αμμόχωστο,
διακρινόταν για την εργατικότητα, την πρωτοβουλία και τη φιλοπατρία του.
Εντάχθηκε από τους πρώτους στη δύναμη της ΕΟΚΑ και ανέπτυξε σημαντική
αγωνιστική δράση με τις ομάδες της Αμμοχώστου.
Επιστέγασμα της δράσης του Ανδρέα ήταν η
αρπαγή όπλων από τις στρατιωτικές αποθήκες του λιμανιού της Αμμοχώστου,
στις αρχές Δεκεμβρίου του 1955, τα οποία προωθήθηκαν σε διάφορες
αντάρτικες ομάδες.
Σε
μια επιχείρηση κατά την οποία είχε οδηγίες να εκτελέσει έναν Άγγλο
πράκτορα, ο Ανδρέας βρέθηκε αντιμέτωπος με Άγγλους στρατιώτες, οι οποίοι
κατάφεραν να τον συλλάβουν όταν το όπλο του έπαθε εμπλοκή. Τον έκλεισαν
στις Κεντρικές Φυλακές και τον καταδίκασαν σε θάνατο διά απαγχονισμού.
Απαγχονίστηκε με τον άλλο μεγάλο μας ήρωα Μιχαλάκη Καραολή στις 10 Μαΐου
1956.
Ο Ανδρέας Δημητρίου τάφηκε στα Φυλακισμένα
Μνήματα μαζί με επτά άλλους συναγωνιστές του που ανήκουν και αυτοί στο
φωτεινό στερέωμα των ηρώων του 55-59 και απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους
κατακτητές. Σε αυτούς τους γίγαντες του ηρωισμού και της αυτοθυσίας
συμπεριλαμβάνεται και ο δικός σας αλλά και ολόκληρης της Κύπρου μεγάλος
ήρωας Ανδρέας Δημητρίου που αποτελεί μια σημαντική και φωτεινή μορφή του
αγώνα που θα μας εμπνέει πάντα και θα μας καθοδηγεί.
Ο Μιχάλης Κουκκής, ο δεύτερος ηρωικός
αγωνιστής του Αγίου Μάμαντος που τιμούμε σήμερα, γεννήθηκε το 1922 στο
Πραστειό της Αμμοχώστου. Σε ηλικία μόλις 17 ετών κατατάχθηκε στον
βρετανικό συμμαχικό στρατό και πολέμησε κατά την περίοδο του 1940 στο
ελληνικό μέτωπο.
Με την έναρξη του αγώνα το 1955 και σε
ηλικία μόλις 33 χρόνων, ο Μιχάλης στρατεύτηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ.
Διατηρούσε κρησφύγετο στο σπίτι του, όπου μαζί με τη σύζυγό του Αθηνά,
που και αυτή ήταν μυημένη στον αγώνα, φιλοξενούσαν πολλούς αγωνιστές,
περιλαμβανομένου και του μεγάλου μας ήρωα
,
του Σταυραετού του Μαχαιρά, του Γρηγόρη Αυξεντίου. Λάμβανε επίσης μέρος
στην κατασκευή πολεμικού υλικού χειροβομβίδων και ναρκών, τα οποία
απέκρυβαν στο κρησφύγετο και τα διένειμαν στις αντάρτικες ομάδες, ενώ
ήταν παράλληλα σύνδεσμος και οδηγός. Για
τη συμμετοχή του στον αγώνα και τη δράση του προδόθηκε τον Ιανουάριο
του 1957. Όταν οι Άγγλοι περικύκλωσαν το σπίτι του για να τον συλλάβουν,
κατάφερε να διαφύγει και να βγει αντάρτης στο βουνό. Έχασε τη ζωή του
στο καθήκον μετά από μάχη που έδωσε εναντίον των Άγγλων, όταν η καρδιά
του έπαψε να χτυπά από ανακοπή στις 7 Οκτωβρίου του 1958. Η σύζυγος του
Αθηνά Κουκκή συνέχισε την ενεργό δράση της στην ΕΟΚΑ και την προσφορά
της στον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι και τη λήξη του. Ο
Μιχάλης υπήρξε πρότυπο αληθινού ήρωα, που θυσιάστηκε στον βωμό του
αγώνα για ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια. Παραδειγματιζόμαστε από το
μεγαλείο του και μας καθοδηγεί η αποφασιστικότητα και το πείσμα του για
την ελευθερία.
Ο Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933
,
στο Παλαιχώρι. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια που είχε ζήσει τη
φτώχια και τη στέρηση που μάστιζε την αγροτική κυρίως Κύπρο τη δεκαετία
του ’40 και του ’50. Μετά την αποφοίτηση του με άριστα από την Αγγλική
Σχολή διορίστηκε στη Δημόσια Υπηρεσία και πριν ακόμα την 1η Απριλίου
1955 εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ και άρχισε δράση, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων.
Δούλεψε στο τμήμα πληροφοριών της Οργάνωσης, στη μεταφορά και απόκρυψη
οπλισμού και ανέλαβε βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των αποικιοκρατών σε
καίρια σημεία της Λευκωσίας. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1955 από τους
Άγγλους σε ενέδρα ενώ ετοιμαζόταν να ενωθεί με τις ομάδες του Γρηγόρη
Αυξεντίου και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.
Κατηγορήθηκε για φόνο και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου του
ιδίου χρόνου. Μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου ήταν τα δυο παλικάρια που
ανέβηκαν πρώτοι στην αγχόνη, οι δύο πρωτομάρτυρες του κυπριακού αγώνα.
Ο Ανδρέας Δημητρίου, ο Μιχάλης Κουκκής και ο
Μιχαλάκης Καραολής με το μεγαλείο της ψυχής τους έπεσαν «υπέρ πίστεως
και πατρίδος» για μια Κύπρο ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική. Εμείς
καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα που εκείνοι χάραξαν, να κρατήσουμε
άσβεστη τη δάδα του πάθους και της ανιδιοτελούς αγάπης προς την πατρίδα,
με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα όπως εκείνοι, μέχρι την
ημέρα της δικαίωσης, της επανένωσης και της πλήρους ελευθερίας της
πατρίδας μας.
Αιωνία θα είναι η μνήμη των Αθάνατων παλληκαριών μας στην ιστορία του λαού μας αλλά και στις καρδιές μας. |
|
