Ομιλία της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κας Σωτηρούλας Χαραλάμπους στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο των πεσόντων και ηρώων της Αραδίππου, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά, στην Αραδίππου
07/08/2011
Σεβαστό Ιερατείο,
Αγαπητέ δήμαρχε και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Αραδίππου,
Γονείς και συγγενείς των τιμώμενων πεσόντων και ηρώων μας,
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Τις μέρες τούτες, συμπληρώνονται 37 χρόνια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 που η μεγάλη προδοσία και οι τουρκικές επεκτατικές βλέψεις έντυσαν το νησί μας στα μαύρα. Η θυσία όλων των ηρώων μας που έπεσαν μαχόμενοι για τη δημοκρατία, που εν ψυχρώ εκτελέστηκαν και σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών, αλλά και όλων όσων η τύχη τους αγνοείται από τις αποφράδες εκείνες ημέρες του μαύρου ‘74, δεν μπορούν να είναι για μας ένα απλό ορόσημο ηρωισμού, αλλά ένας μόνιμος φάρος υπόμνησης του δικού μας καθήκοντος να συνεχίσουμε σταθερά και με συνέπεια τον αγώνα μας για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας.
Η Αραδίππου πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος και πόνου την προσπάθεια για να κρατηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Ο τραγικός απολογισμός των οκτώ πεσόντων και δύο εν ψυχρώ δολοφονηθέντων από τους Τούρκους εισβολείς, αποδεικνύει τη θέληση, την αγωνιστικότητα και τον πατριωτισμό των κατοίκων της Αραδίππου.
Τον χορό στην αιωνιότητα έσυρε πρώτος ο Παύλος Μιχαηλάς, του Νικόλα Μιχαηλά και της Λεώνης Χατζηκακού. Ο σύζυγος της Μαίρης Κοντού. Έφηβος ακόμη ο Παύλος λαμβάνει μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, στη διάρκεια του οποίου συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για τρεις μήνες από τους Άγγλους. Αργότερα, ως εθελοντής, παίρνει μέρος στις μάχες της Μανσούρας, όπου και έπεσε μαχόμενος στις 7 Αυγούστου 1964.
Μια μέρα αργότερα, στις 8 Αυγούστου 1964, ο Παύλος έμελε να συναντήσει στο πάνθεον των αθανάτων τον Παντελή Κοντό. Τον 20χρονο λεβέντη του Χρίστου και της Σταυρούς. Οικοδόμος στο επάγγελμα ο Παντελής, πήρε μέρος στις μάχες της Μανσούρας ως απλός πολίτης, μέλος της τότε νεοσύστατης Εθνικής Φρουράς.
Με τα ίδια χρυσά γράμματα στην αιωνιότητα είναι λαξεμένα και τα υπόλοιπα ονόματα των παιδιών της Αραδίππου. Των παλικαριών που προσέτρεξαν με αυταπάρνηση στο ιερό καθήκον για προάσπιση της γης που τους γέννησε και που με θάρρος και γενναιότητα αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Ο Γεώργιος Ττόουλου, το παιδί του Σταυρή Ττόουλου και της Φανούς Μπουκάλη, γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1954. Ήταν επιπλοποιός στο επάγγελμα και ως στρατιώτης της 182 Μοίρας Πυροβολικού πήρε μέρος στις μάχες ενάντια στον Τούρκο εισβολέα στην περιοχή Κερύνειας. Έχασε τη ζωή του αγωνιζόμενος για την υπεράσπιση της Κύπρου μας στις 20 Ιουλίου 1974.
Ο Τάσος Παπαθανασίου, του Σωτήρη και της Ελλούς Παπαθανασίου. Γεννημένος στις 18 Μαΐου 1956, οικοδόμος στο επάγγελμα. Έπεσε μαχόμενος μαζί με το φίλο του Μάριο Σιαρή, στις 14 Αυγούστου 1974, στην περιοχή Καϊμακλίου.
Ο Μάριος Σιαρής ήταν το παιδί του Χαμπή Σιαρή και της Μαρτούς Σωτηρίου. Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1956 και ήταν ελαιοχρωματιστής. Εκτελώντας τη στρατιωτική του θητεία, πήρε μέρος στις μάχες για απόκρουση του Τούρκου εισβολέα στην περιοχή Καϊμακλίου, όπου και έπεσε στις 14 Αυγούστου 1974.
Οικοδόμος στο επάγγελμα ήταν ο Κυριάκος Καλλικά, του Αντρέα Πιριπίτση και της Μαρούλας Χρίστου που γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1955. Όταν έγινε η τούρκικη εισβολή, ο Κυριάκος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού στην περιοχή της Κερύνειας. Για 33 χρόνια το όνομα του Κυριάκου συγκαταλεγόταν στον μακρύ, μαύρο κατάλογο με τα ονόματα των αγνοουμένων μας, καθώς η τύχη του αγνοείτο από τον Ιούλιο του 1974. Το καλοκαίρι του 2007, τα οστά του Κυριάκου ανευρέθηκαν και ενταφιάστηκαν στο νέο κοιμητήριο Αραδίππου με τις δέουσες στρατιωτικές τιμές.
Ο Στέλιος Ελευθερίου (Λειβαδιώτης) γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1949 και τελείωσε την Αμερικάνικη Ακαδημία Λάρνακας. Σύζυγος της Ελένης Μαρκή Νικολάτζιη και πατέρας της Αναστασίας και του Μάρκου, χάθηκε στην περιοχή Παλαίκυθρου τον Αύγουστο του 1974. Η ταυτότητα του Στέλιου εξακριβώθηκε με την μέθοδο DNA και τα οστά του ήρωα ενταφιάστηκαν στο νέο κοιμητήριο Αραδίππου με στρατιωτικές τιμές στις 8 Αυγούστου 2010.
Βοσκός στο επάγγελμα ήταν ο Λευτέρης Γεωργίου, σύζυγος της Σταυρούλας Αντωνουδκιού και πατέρας του Μιχαλάκη. Ο Λευτέρης γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1947 και με την επιστράτευση κατατάχτηκε και πολέμησε στην περιοχή Παλαίκυθρου, όπου χάθηκε τον Αύγουστο του 1974. Η ταυτότητα του εξακριβώθηκε με την μέθοδο DNA. Τα οστά του ήρωα ενταφιάστηκαν στο νέο κοιμητήριο Αραδίππου με στρατιωτικές τιμές στις 14 Αυγούστου 2010.
Μαζί με τα οκτώ αυτά ηρωικά παλικάρια τιμούμε και μνημονεύουμε, επίσης, σήμερα και τους εν ψυχρώ δολοφονηθέντες από τους Tούρκους το 1958, Αραδιππιώτες Παντελή Μιχαηλά και Ιωάννη Καρύπη. Τιμώντας σήμερα τη θυσία όλων, επαναβεβαιώνουμε ότι παρά τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας, εμείς συνεχίζουμε αταλάντευτοι τον αγώνα για μια πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και επανενωμένη. Για μια Κύπρο που θα την διαχειρίζονται μόνο οι Κύπριοι, χωρίς ξένες παρεμβάσεις.
Τιμημένες οικογένειες των ηρώων μας,
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Για 37 χρόνια τώρα, μοναδικός και αμετάθετος μας στόχος, είναι η επίτευξη λύσης στο κυπριακό πρόβλημα στο πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με ένα κράτος που θα έχει μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Επιταγή και δέσμευσή μας είναι ο συνεχής αγώνας για επανένωση της πατρίδας μας, καθότι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μη επίτευξη λύσης οδηγεί στην εδραίωση και μονιμοποίηση της διχοτόμησης που είναι καταστροφική για τον τόπο. Καταστροφική, γιατί χάνουμε οριστικά τη μισή μας πατρίδα, συνεχίζουμε να ζούμε με τους κινδύνους και την αβεβαιότητα, χιλιάδες τουρκικά στρατεύματα παραμείνουν στο νησί και ο δημογραφικός χαρακτήρας του νησιού συνεχίζει να αλλοιώνεται με την αυξανόμενη και ανεξέλεγκτη ροή εποίκων.
Ο ιστορικός συμβιβασμός της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στον οποίο προχώρησε ο Πρόεδρος Μακάριος το 1977, αποτελεί το μόνο ανάχωμα στη διχοτόμηση και στη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Αγωνιζόμαστε για την εξεύρεση μιας λύσης, η οποία θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα επανενώνει το έδαφος, τον λαό, τους θεσμούς και την οικονομία, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα ξένα στρατεύματα και τις ξένες εξαρτήσεις και θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Εμείς έχουμε αποδείξει σε όλα τα στάδια των συνομιλιών ότι είμαστε έτοιμοι για ένα οδυνηρό μεν, αλλά έντιμο συμβιβασμό που θα διασφαλίζει την ενότητα και τη λειτουργικότητα του κράτους μας. Οι προτάσεις μας λαμβάνουν υπόψη τις καλώς νοούμενες ανησυχίες όλων των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου και είναι πλήρως εναρμονισμένες με τη συμφωνημένη βάση λύσης του Κυπριακού. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση για να φτάσουμε σε συμφωνία είναι και οι θέσεις που η τουρκοκυπριακή πλευρά καταθέτει στο τραπέζι των συνομιλιών να είναι θέσεις συμβατές με τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου, θέσεις που να συνάδουν με μια ομοσπονδιακή λύση. Απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσουμε σε συμφωνία είναι η Τουρκία, έμπρακτα, αποφεύγοντας τις προκλήσεις, να κάνει βήματα για λύση. Ενέργειες και δηλώσεις όπως αυτές στις οποίες προέβη πρόσφατα ο Τούρκος Πρωθυπουργός, κάθε άλλο παρά υποβοηθούν την προσπάθεια. Αντίθετα, έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με το μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κατά την πρόσφατη συνάντηση των δύο ηγετών στη Γενεύη. Ο διεθνής παράγοντας οφείλει να αντιδράσει μπροστά σε αυτή την τακτική της Άγκυρας, πιέζοντας την Τουρκία να διαδραματίσει έμπρακτο και θετικό ρόλο προς την κατεύθυνση εξεύρεσης ενός αμοιβαία αποδεκτού συμβιβασμού. Εάν η διεθνής κοινότητα και ο ΟΗΕ δεν πιέσουν την Άγκυρα για λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, των συμφωνιών υψηλού επιπέδου και του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, οι δυνατότητες επιτυχίας της παρούσας προσπάθειας ελαχιστοποιούνται.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Η χώρα μας περνάει δύσκολες στιγμές. Σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες για το Κυπριακό και για την οικονομία, απαιτείται η πλήρης ενότητα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου. Πατριωτικό καθήκον όλων μας αυτές τις δύσκολες ώρες είναι με διάλογο, αλληλοσεβασμό, σύνεση και συναίνεση, ενωμένοι να δώσουμε τη μάχη για τον τόπο μας με σεβασμό στους θεσμούς. Χρέος και ευθύνη όλων μας είναι η διασφάλιση της ενότητας, ώστε να εδραιώσουμε και να αναπτύξουμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Η δική μας δέσμευση είναι να εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση με συνέπεια και σταθερότητα. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι προσπάθεια όλων μας. Η βίαιη διαίρεση του νησιού και του λαού μας μπορεί να ανατραπεί μόνο με ομόνοια και σύμπνοια και μόνο με ειλικρινή και σκληρή εργασία μπορεί να οικοδομηθεί ένα σταθερό μέλλον για τους Κύπριους – Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους.
Το χρέος μας προς τους νεκρούς ήρωές μας, είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματικά ελεύθερη πατρίδα, χωρίς ξένα στρατεύματα και εγγυήσεις, χωρίς τα συρματοπλέγματα του μίσους και του διαχωρισμού. Μια πατρίδα όπου τα παιδιά μας θα μεγαλώνουν μέσα σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ευημερίας. Για αυτή την Κύπρο ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας.
Τιμή σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
