Ομιλία του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Στέφανου Στεφάνου στην κηδεία των λειψάνων του ήρωα Νικόλαου Σχίζα του Ευθυμίου, χθες, στον Ιερό Ναό Σωτήρος, στον Συνοικισμό Ανθούπολης
02/10/2010
Σεβαστό Ιερατείο,
Αγαπητή οικογένεια του ήρωα,
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να συνοδεύσουμε τον ήρωα Νίκο Σχίζα στην τελευταία του κατοικία.
Βαρύ το πένθος και αβάστακτος ο πόνος για το παλικάρι που έπεσε μαχόμενο ενάντια στους εισβολείς. Αντιφατικό και τραγικό το συναίσθημα, γιατί σήμερα που κηδεύουμε τον ήρωα, γιορτάζει η Κυπριακή Δημοκρατία. Σήμερα που τιμούμε τα 50χρονα της ίδρυσης του ανεξάρτητου κράτους μας, κηδεύουμε ακόμη πεσόντες της τουρκικής εισβολής. Είναι και αυτό ένα γεγονός που προσθέτει στην τραγικότητα των καιρών που έζησε η Κύπρος το 1974 και που ακόμη ζει, γιατί οι πληγές που τότε ανοίχθηκαν είναι ανοικτές και χαίνουσες και δύσκολα θα κλείσουν. Και πώς να κλείσουν, όταν ακόμη θάβουμε νεκρούς του 1974; Πώς να ειρηνεύσουν οι συνειδήσεις μας όταν ακόμη αναζητούμε τους αγνοουμένους μας; Όταν ακόμη οι πρόσφυγες περιμένουν να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες; Όταν οι εγκλωβισμένοι και οι παθόντες περιμένουν τη μέρα της δικαίωσης όπως και ολόκληρος ο λαός μας;
Στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας, έπεσαν ηρωικά πολλά παλικάρια. Πολλά είναι τα παλικάρια που θυσίασαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία και τη νομιμότητα, αλλά και για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας. Ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Σχίζας του Ευθυμίου.
Με την ταφή των λειψάνων του ήρωα Νίκου, η οποία θα γίνει στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, εκεί που κείτονται πολλοί άλλοι ήρωες, η οικογένεια, οι γνωστοί, οι φίλοι, οι εκτιμητές της δράσης και της θυσίας του Νίκου Σχίζα και όλοι εμείς θα έχουμε πού να αφήσουμε το δάκρυ μας να κυλήσει, πού να καταθέσουμε τα στεφάνια και τα λουλούδια της αγάπης μας, του θαυμασμού και της θύμησής μας. Θα έχουμε πού να οδηγήσουμε τους νεοτέρους για να τους πούμε ότι στον τάφο αυτό κείτεται ο ήρωας που συνειδητά επέλεξε να θυσιαστεί για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία της πατρίδας μας, για να σωθεί η Κύπρος μας, που έπεσε θύμα ξένων συνωμοσιών και επεμβάσεων. Έπεσε, όμως, και θύμα της προδοτικής και παράνομης δράσης εθνικιστικών, σοβινιστικών και ακροδεξιών κύκλων στο εσωτερικό της χώρας μας, που εξυπηρέτησαν, συνειδητά ή ασυνείδητα, τα αντικυπριακά σχέδια ξένων δυνάμεων που ήθελαν την καταστροφή και τη διχοτόμηση του τόπου μας.
Ο Νίκος Σχίζας, όπως και εκατοντάδες νέοι της δικής του ηλικίας, δεν επέλεξε να γίνει ήρωας. Έγινε ήρωας μέσα σε καταστάσεις πολύ δύσκολες για τον τόπο και το λαό μας, γιατί εμπνεόμενος από αρχές και αξίες και παρά την προδοσία που άφησε την Κύπρο μας ανοχύρωτη και τους μαχητές εκτεθειμένους στον εισβολέα, ρίχθηκε χωρίς δισταγμό στη μάχη.
Ο Νίκος γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1951, στο Καλό Χωριό- Καπούτι. Ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά του Ευθύμιου και της Μαρίτσας. Σε ηλικία 19 χρόνων, στις 30 Αυγούστου 1970 παντρεύτηκε την Παναγιώτα Καλογήρου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Την Αυγή και τον Μάριο.
Ο Νίκος ήταν ζαχαροπλάστης στο επάγγελμα. Τρεις μήνες πριν ξεσπάσει το κακό κατάφερε με τον ιδρώτα και τη σκληρή του προσπάθεια να ανοίξει το δικό του ζαχαροπλαστείο στο Καπούτι. Με χαρά έβλεπε τη ζωή του να παίρνει σιγά – σιγά τον δρόμο της, με την οικογένειά του να είναι δίπλα του και την επαγγελματική του δραστηριότητα να αναπτύσσεται. Αυτός ο δρόμος, όμως, ξαφνικά διακόπηκε. Πρώτα το προδοτικό πραξικόπημα και, ακολούθως, η τουρκική εισβολή τίναξαν τα όνειρα και τις προσδοκίες κάθε νέου, κάθε πολίτη της Δημοκρατίας μας στον αέρα. Μαζί και τα όνειρα του Νίκου.
Με την κήρυξη γενικής επιστράτευσης, ο Νίκος κατατάγηκε έφεδρος στο 256 Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου ήταν στον Ξερό. Έλαβε μέρος μαζί με το Τάγμα του σε διάφορες αποστολές. Στις 30 Ιουλίου το 256 Τ.Π. κατέληξε σε περιοχή της Λαπήθου και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς.
Στις 2 Αυγούστου ο Νίκος επισκέφθηκε την οικογένειά του στο σπίτι όπου και διανυκτέρευσε. Έφυγε το πρωί της επόμενης μέρας για να επιστρέψει ξανά το απόγευμα μαζί με δύο συνάδελφους του, για να ανακοινώσει στη γυναίκα του ότι θα πάει στη Λάπηθο στο πλαίσιο της αποστολής του. Ήταν η τελευταία φορά που η γυναίκα του τον συνάντησε.
Στις 6 Αυγούστου τα τουρκικά στρατεύματα, παρότι ήταν περίοδος εκεχειρίας, εξαπέλυσαν μεγάλη και συντονισμένη επίθεση εναντίον των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Λαπήθου – Καραβά. Μετά από σκληρές και άνισες μάχες, οι αμυντικές γραμμές της περιοχής υποχώρησαν και αριθμός στρατιωτών εγκλωβίστηκε εντός της Λαπήθου. Ακολούθησαν οδηγίες για οπισθοχώρηση και προσπάθεια των στρατιωτών μας για απεγκλωβισμό από τον κλοιό των Τούρκων και ανασύνταξη σε περιοχή εκτός της Λαπήθου. Κατά τη διάρκεια των μαχών, τα ίχνη του Νίκου χάθηκαν. Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, ο Νίκος μαζί με άλλους περίπου 15 συναδέλφους του, σκοτώθηκε σε ενέδρα Τούρκων στρατιωτών.
Η εκταφή των λειψάνων του πεσόντος πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2005-2006 από ομαδικό τάφο που εντοπίστηκε σε περιοχή της Λαπήθου και έγινε ταυτοποίησή τους με εξετάσεις γενετικού υλικού.
Σε κάθε κηδεία λειψάνων αγνοούμενων παλικαριών, ξυπνούν οδυνηρές μνήμες. Αυτές οι μνήμες από τη συμφορά που κτύπησε την Κύπρο, μάς υπογραμμίζουν το καθήκον που έχουμε να λυτρώσουμε την πατρίδα μας από την κατοχή και τη ντε φάκτο διαίρεση. Αυτό είναι το χρέος που μας κληροδότησαν οι αγώνες και οι θυσίες των ηρώων μας. Για την εκπλήρωση αυτού του χρέους αγωνιζόμαστε. Με συνέπεια στις αρχές λύσης του Κυπριακού, αλλά και με την επίδειξη του αναγκαίου ρεαλισμού. Για τη δίκαιη υπό τις περιστάσεις, βιώσιμη και λειτουργική λύση θα επιμένουμε, γιατί δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε και δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή και τη διχοτόμηση. Για τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, για την επανένωση της χώρας και του λαού στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, στην οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού θα αποκαθίστανται. Για να δημιουργήσουμε όλες τις προϋποθέσεις για να ζήσουν οι επόμενες γενιές των Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, σε συνθήκες μόνιμης ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας.
Αυτή είναι η υπόσχεση και η δέσμευσή μας προς τη θυσία του Νίκου Σχίζα και όλων των άλλων παλικαριών.
Γιατί έτσι θα δικαιώσουμε τη θυσία του ήρωα Νίκου.
Γιατί έτσι θα δικαιώσουμε τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων μας.
Αιωνία η μνήμη του ήρωα Νίκου Σχίζα.
Τιμή και δόξα στους ήρωές μας.
