Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στο μνημόσυνο του λοχία Αντώνη Ρωσσίδη του 356 ΤΠ, στην Πόλη Χρυσοχούς
12/09/2010Εκφράζω τη βαθιά μου οδύνη για τον τραγικό θάνατο ενός αξιόλογου Λοχία της Εθνικής Φρουράς, του Αντώνη Ρωσσίδη, ο οποίος έπεσε εν ώρα εκτέλεσης του καθήκοντός του στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, σε άσκηση της ΕΦ στο πεδίο βολής Πελαθούσας.
Η Εθνική Φρουρά και η Πολιτεία θρηνούν την απώλειά του. Το μυαλό μας στρέφεται στην οικογένειά του η οποία έχει τη στοργή και τη μέριμνα της Πολιτείας. Αυτό, όμως, δεν μειώνει, δυστυχώς, το μέγεθος της απώλειάς τους.
Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα να κλείσει κανείς μέσα σε λίγες σελίδες τον Αντώνη. Όσοι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εκτέλεσης του καθήκοντός τους για την πατρίδα δεν χωράνε σε καμιά περιγραφή, σε καμιά απεικόνιση.
Ο Αντώνης γεννήθηκε στην Πόλη Χρυσοχούς και είναι γιος της πολύτεκνης οικογένειας του Φοίβου και της Νάσως Ρωσσίδου. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια στην Τεχνική Σχολή Πόλης Χρυσοχούς, στο Τμήμα Ξενοδοχειακών Σπουδών. Μετά την αποφοίτησή του από την Τεχνική Σχολή υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Ναυτικό. Μετά την απόλυσή του, ο Αντώνης προσελήφθη στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε ως ΕΠΥ, με το βαθμό του Λοχία στο Πεζικό.
Ο Αντώνης για όλους όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν ήταν ένα σεμνό παλικάρι που το χαρακτήριζε η ευγένεια και το ήθος. Ένα άξιο τέκνο της μαρτυρικής μας πατρίδας. Πιστός στον όρκο του, γνήσιος και ανιδιοτελής πατριώτης, έπραξε το καθήκον του στο ακέραιο απέναντι στην πατρίδα την οποία υπηρετούσε. Θυσίασε την ίδια τη ζωή του, περνώντας στο πάνθεον των ηρώων της κυπριακής ελευθερίας, θύμα ενός τραγικού ατυχήματος που επισυνέβη κατά τη διάρκεια άσκησης της Εθνικής Φρουράς με βαρέα όπλα. Είχε ταχθεί να υπερασπιστεί τη νομιμότητα, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που έπραξε στο ακέραιο.
Είναι πραγματικά σκληρό να χάνονται νέα παιδιά εν καιρώ ειρήνης. Ο Αντώνης έχασε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος, στο βωμό της συνεχούς βελτίωσης του αξιόμαχου της Εθνικής Φρουράς.
Αισθάνομαι την ανάγκη ν’ απευθυνθώ στην οικογένεια του Αντώνη Ρωσσίδη: Σας προτρέπω μέσα στον πόνο που βιώνετε, να κρατήσετε στην καρδιά σας περισσή υπερηφάνεια. Επειδή ο δικός σας άνθρωπος με την ηρωική του θυσία, μας έδωσε μαθήματα φιλοπατρίας και υψηλού αγωνιστικού φρονήματος που ο λαός μας σήμερα τα έχει, πραγματικά, μεγάλη ανάγκη.
Το χρέος μας προς τη θυσία των ηρώων μας είναι πάρα πολύ μεγάλο και δεν έχει ακόμη δυστυχώς εκπληρωθεί. Αυτό θα γίνει μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, με την ελευθερία και την επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας.
Εμείς αναζητούμε το στοιχειώδες, φυσικό και πανανθρώπινο δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι σε μια επανενωμένη πατρίδα χωρίς στρατούς κατοχής, χωρίς εποίκους, χωρίς τα τείχη της διαίρεσης, χωρίς πρόσφυγες, αγνοούμενους και εγκλωβισμένους. Διεκδικούμε την ειρήνη και την ευημερία του λαού ολόκληρης της νήσου μας.
Συνειδητοποιούμε και αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ανατραπούν τα δεδομένα που δημιούργησε η εισβολή, η πολύχρονη κατοχή και η διαίρεση της πατρίδας μας. Στην πορεία μας θα συναντούμε αντίξοες συνθήκες και δυσκολίες που θα φαίνονται απροσπέλαστες. Όμως, θα πρέπει να έχουμε ως πυξίδα μας τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας.
Οι ένδοξοι υπερασπιστές της πατρίδας μας, οι ήρωες μας όπως ο Αντώνης Ρωσσίδης, αγωνίστηκαν για μια Κύπρο ελεύθερη, ασφαλή και ευημερούσα. Μας έδειξαν τον δρόμο του αγώνα που οφείλουμε να συνεχίσουμε με συνέπεια. Η δική μας υποχρέωση απέναντί τους δεν είναι μόνο να εκφράζουμε τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μας με ρητορικές δηλώσεις, αλλά να αποδεικνύουμε και έμπρακτα ότι σαν λαός αξίζουμε την προσφορά και τη θυσία τους.
Με αυτές τις σκέψεις σας προτρέπω να κρατάτε τη σημαία της πατρίδας μας ψηλά μαζί με την εθνική μας υπερηφάνεια.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των ηρωικώς πεσόντων και αγωνισαμένων για την πατρίδα και η θυσία τους στο βωμό της ελευθερίας φωτεινό παράδειγμα. Ο σεβασμός και η αγάπη μας θα τους συνοδεύουν για πάντα.
