Ομιλία του Διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Βάσου Γεωργίου στο ετήσιο μνημόσυνο για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, στη Θεσσαλονίκη
18/07/2010
Είναι μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι σήμερα εδώ εκ μέρους της Κυπριακής Κυβέρνησης. Οι εκδηλώσεις που οργανώνονται για την Κύπρο είναι ένα γεγονός που καταμαρτυρεί το συνεχές ενδιαφέρον της Ελλάδας και του λαού της για τον τερματισμό της κατοχής και την απελευθέρωση της Κύπρου. Σήμερα εδώ στον ιερό τούτο χώρο αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς της αντίστασης κατά του προδοτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1974 και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής που ακολούθησε.
Μνημονεύουμε και τιμούμε όσους δεν συμβιβάστηκαν με τη δικτατορία, όσους δεν προσκύνησαν τη Χούντα, όσους στήριξαν τη δημοκρατία και τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Μνημονεύουμε και τιμούμε όσους αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα σε έναν άνισο και προδομένο αγώνα. Τιμούμε και μνημονεύουμε τα παιδιά της Κύπρου, αλλά και τα παιδιά της Ελλάδας που έδωσαν τη ζωή τους για την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της Κύπρου. Τιμούμε όλους αυτούς τους ήρωες και κάνουμε ταυτόχρονα μια νοερή διαδρομή στην πρόσφατη ιστορία της μικρής μας πατρίδας. Μια ιστορία γεμάτη από ηρωικές πράξεις αλλά και από προδοσίες, ανατροπές και εγκλήματα.
Η διενέργεια του φασιστικού πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 1974 ήταν η κορύφωση της υπονομευτικής δράσης της Χούντας των Αθηνών και της φασιστικής ΕΟΚΑ Β΄ σε βάρος της νόμιμης κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και των δημοκρατικών θεσμών. Το προδοτικό πραξικόπημα πρόσφερε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει στρατιωτικά στην Κύπρο και να τη διχοτομήσει ντε φάκτο με την κατοχή του 37% του εδάφους της.
Τα στρατευμένα νιάτα μας και η ΕΛΔΥΚ αντιστάθηκαν γενναία στα τουρκικά στρατεύματα εισβολής παρόλο που οι πραξικοπηματίες τους έστειλαν στο μέτωπο χωρίς προγραμματισμό, σχεδιασμό και οργάνωση, χωρίς επαρκή εξοπλισμό και πολεμοφόδια. Τα παιδιά των απλών ανθρώπων του λαού, Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες, αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση μέχρι τελικής πτώσης στο πεδίο της αξιοπρέπειας και της τιμής.
Οφείλουμε να θυμόμαστε όλα αυτά τα γεγονότα γιατί η Κύπρος παραμένει ακόμα ημικατεχόμενη και γιατί οι αγώνες και οι θυσίες των παιδιών του λαού μας παραμένουν ακόμα αδικαίωτες. Οφείλουμε να θυμόμαστε γιατί ο αγώνας συνεχίζεται και γιατί σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται ενότητα. Μια ενότητα που για να είναι ουσιαστική θα πρέπει να θεμελιωθεί στην κοινότητα στόχων και επιδιώξεων. Που με τη σειρά της για να υπάρξει θα πρέπει να πηγάζει από μια κοινή αντίληψη και κατανόηση των πραγματικών ιστορικών και πολιτικών δεδομένων που προδιέγραψαν τη γένεση και την εξέλιξη του κυπριακού προβλήματος, αλλά και που προδιαγράφουν τις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις του. Η προσπάθεια και η αποθράσυνση κάποιων να παραχαράξουν την ιστορία και να εξισώσουν τους αγωνιστές της αντίστασης με τους πραξικοπηματίες, με αυτούς που επιτέθηκαν στο Προεδρικό για να σκοτώσουν τον Πρόεδρο Μακάριο, δεν πρέπει να περάσει.
Ο κυπριακός λαός για 36 χρόνια σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου με υπομονή, θάρρος και εγκαρτέρηση. Μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, να δημιουργήσει ξανά και να στηρίξει το κυπριακό κράτος. Όμως οι πληγές της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής παραμένουν ακόμα ανοικτές. Και με ανοικτές αυτές τις πληγές ο λαός μας αναζητά την πορεία της δικαίωσης που οδηγεί σε λύση του Κυπριακού.
Ο λαός μας ενδιαφέρεται για λύση το συντομότερο δυνατό. Μια λύση που να έχει τα εχέγγυα ότι θα αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, που να είναι λειτουργική και βιώσιμη. Η λύση που επιδιώκουμε πρέπει να επανενώνει πραγματικά την Κύπρο και το λαό της, τους θεσμούς, την οικονομία και το έδαφός της. Θα είναι λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται στα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, που θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, με μια μόνη και αδιαίρετη κυριαρχία, μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα και μια και μόνη ιθαγένεια.
Αυτή είναι η ξεκάθαρη βάση και το συμφωνημένο πλαίσιο. Αυτός είναι ο οδυνηρός ιστορικός συμβιβασμός της πλευράς μας, είναι το τίμημα της προδοσίας. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος ώστε να πετύχουμε πραγματικά ανατροπή των τετελεσμένων της κατοχής.
Τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα γνωρίζουν πολύ καλά τις θέσεις των δύο πλευρών στο τραπέζι των συνομιλιών. Αναμένουμε και από τους εκπροσώπους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αλλά και τη διεθνή κοινότητα να στρέψουν τις προσπάθειές τους προς την Τουρκία ώστε αυτή να περάσει, επιτέλους, από τα συνθήματα στην πράξη για να ανοίξει ο δρόμος προς μια βιώσιμη και λειτουργική λύση.
Εμείς θα συνεχίσουμε σταθερά να επιδεικνύουμε τη βούλησή μας και το πνεύμα συνεργασίας. Κάνουμε ξεκάθαρο ότι θέλουμε και επιδιώκουμε λύση εδώ και τώρα. Όχι όμως την οποιαδήποτε λύση που θα κλείσει απλά το Κυπριακό. Αλλά λύση στηριγμένη σε βασικές αρχές, λειτουργική, υπό τις συνθήκες δίκαιη, και βιώσιμη.
Έχουμε συναίσθηση αυτού του χρέους μας απέναντι στα παιδιά που αγωνίστηκαν με ηρωισμό και αυτοθυσία για την ελευθερία το προδομένο καλοκαίρι του 1974, αλλά και του χρέους μας απέναντι στις νέες γενιές, να παραδώσουμε μια επανενωμένη Κύπρο.
Τιμώντας σήμερα τη μνήμη των ηρώων του 1974, θυμόμαστε και τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς όλων των αγώνων του λαού μας. Με φορτισμένες μνήμες, με οράματα τραυματισμένα. Μέσα στη δίνη της ανατροπής αξιών και κάτω από το ασήκωτο βάρος της διχοτόμησης και της κατοχής. Με τους πρόσφυγές μας να πεθαίνουν με το νόστο, τον καημό του γυρισμού. Με τους συγγενείς των αγνοουμένων να περιμένουν με καρτερία την διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους. Με τους εγκλωβισμένους να μας θυμίζουν καθημερινά τις ενοχές και τις ευθύνες μας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι αδήριτη ανάγκη να αντλήσουμε από τη θυσία των μαρτύρων και ηρώων του λαού μας και να επαναπροσδιορίσουμε το δικό μας καθήκον. Με γνώση της ιστορικής αλήθειας και με επίγνωση του χρέους να συνεχίσουμε τον αγώνα για απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή. Αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλουμε στη μνήμη των πεσόντων που τιμούμε σήμερα. Αυτό μόνο θα δικαιώσει τη θυσία των παιδιών της Κύπρου και της Ελλάδας.
Τιμή και δόξα σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.
