Θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα όσα το Υπουργικό Συμβούλιο συζήτησε και αποφάσισε, χθες, σε σχέση με το ενδεχόμενο άμβλυνσης των συνεπειών που έχει υποστεί μερίδα συμπολιτών μας από την κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας και την υποχρεωτική μετατροπή καταθέσεων σε μετοχές στην Τράπεζα Κύπρου.
Να υπενθυμίσω ότι η κακή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών το 2013, η απώλεια της πρόσβασης της χώρας μας στις διεθνείς αγορές, σε συνάρτηση με τις υπέρμετρα υψηλές ανάγκες κεφαλαιοποίησης των τραπεζών, είχε καταστήσει το ενδεχόμενο περαιτέρω κρατικής στήριξης προς τον τραπεζικό τομέα απαγορευτικό. Κατ’ ακρίβεια η κρατική στήριξη προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα το 2012 και το 2013, συγκεκριμένα προς την Λαϊκή Τράπεζα και τον Συνεργατισμό, είχε ήδη φτάσει το 20% του ΑΕΠ, ποσοστό πολύ υψηλότερο από την κρατική στήριξη που προσφέρθηκε στον χρηματοπιστωτικό τομέα σε κάθε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ.
Μετά την καταψήφιση της αρχικής πρότασης της Κυβέρνησης και μπροστά στο φάσμα της άτακτης κατάρρευσης του συνόλου του τραπεζικού συστήματος, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε, στις 22 Μαρτίου 2013, τον Περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και άλλων Ιδρυμάτων Νόμο. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που είχε ετοιμαστεί το 2012, είχε τύχει νομοτεχνικού ελέγχου από τη Νομική Υπηρεσία του κράτους και είχε τεθεί ενώπιον της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζα, η οποία διαβίβασε τα σχόλια της τον Ιανουάριο 2013. Σημαντική πτυχή αυτής της νομοθεσίας ήταν η θέσπιση της διαδικασίας μετατροπής ανασφάλιστων καταθέσεων, δηλαδή, καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, σε μετοχικό κεφάλαιο.
Πρέπει να τονιστεί, δηλαδή, το γεγονός ότι το κούρεμα έγινε με Νόμο του κράτους, ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα ήταν αναπόφευκτο και η όποια άλλη εξέλιξη θα ήταν ακόμη πιο οδυνηρή για όλους. Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι το μέτρο της διάσωσης με ίδια μέσα επέφερε υπέρμετρο οικονομικό κόστος σε μερίδα συμπολιτών μας.
Στη βάση αυτής της διαπίστωσης, το κράτος έχει ήδη καταρτήσει Σχέδιο για μερική αναπλήρωση της απώλειας που έχει υποστεί η μεγαλύτερη μερίδα των επηρεαζόμενων συμπολιτών μας, που είναι τα μέλη Ταμείων Προνοίας.
Σήμερα, είμαστε σε θέση να καθορίσουμε το πλαίσιο και να ξεκινήσουμε να διαθέτουμε πόρους για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε περαιτέρω βήματα μερικής έστω άμβλυνσης των συνεπειών, σταδιακά και στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους.
Θα αξιοποιήσουμε το Εθνικό Ταμείο Αλληλεγγύης, το οποίο συστάθηκε το 2013, και είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, προς το οποίο προτείνουμε την καταβολή της πρώτης συνεισφοράς ύψους €25 εκατ., για δημιουργία αποθεματικού, μέσω του Συμπληρωματικού Προϋπολογισμού για το έτος 2017 που εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και κατατέθηκε ήδη σήμερα στη Βουλή.
Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2018 θα προσδιοριστεί η έκταση της επόμενης συνεισφοράς προς το Ταμείο και αυτή η διαδικασία θα επαναλαμβάνεται για τα επόμενα χρόνια στην βάση των οικονομικών μας δυνατοτήτων και χωρίς ποτέ να διακυβεύεται η σταθερότητα των δημοσίων οικονομικών και της οικονομίας.
Για τον ίδιο σκοπό, έχει επίσης αποφασιστεί και θα εξεταστεί το ενδεχόμενο παραχώρησης στο Ταμείο κρατικής περιουσίας, η οποία, παρά τη σημαντική της αξία, παρέμενε διαχρονικά αναξιοποίητη. Θεωρούμε πως αυτή είναι η μόνη εφικτή προοπτική, έστω και εάν δεν προσφέρει άμεση θεραπεία. Είναι μια υλοποιήσιμη πρόταση έναντι των διάφορων ανέφικτων και ανεφάρμοστων προτάσεων που κατά καιρούς έχουν ακουστεί.
Ξεκαθαρίζω ότι δεν τίθεται ζήτημα ανάληψης νομικής ευθύνης από το κράτος, ή καταβολής αποζημίωσης. Πρόκειται για σχεδιασμό που στοχεύει στη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
Κατ’ ακρίβεια, η διάθεση πόρων από το Ταμείο προϋποθέτει κατάρτιση Προϋπολογισμού και έγκρισή του από το Υπουργικό Συμβούλιο και τη Βουλή. Προϋποθέτει επίσης την ετοιμασία ενός Σχεδίου, το οποίο να λαμβάνει υπόψη μια σειρά από νομικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους και να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.
Με λίγα λόγια, αντί να μοιράζουμε υποσχέσεις, ξεκινούμε να βάζουμε πόρους στην άκρη, τώρα που οι οικονομικές μας δυνατότητες το επιτρέπουν, για να δημιουργήσουμε σταδιακά μια υλοποιήσιμη προοπτική μερικής έστω ελάφρυνσης του κόστους που μερίδα συμπολιτών μας έχει υποστεί.
