Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου της Βουλής κ. Γ.
Ομήρου
στο μνημόσυνο του βετεράνου του Β’ ΠΠ Νεόφυτου
Χ''Γεωργίου Καμαρά
Με απέραντο σεβασμό προσήλθαμε σήμερα
εδώ, στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέα στην κοινότητα Έμπας, στο ετήσιο
θρησκευτικό μνημόσυνο του βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Νεόφυτου Χατζηγεωργίου Καμαρά, ο οποίος έφυγε
από τη ζωή πριν από τέσσερα χρόνια, σε ηλικία 96 χρονών.
Στο πρόσωπο του Νεόφυτου, τιμούμε όλους
εκείνους τους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, οι οποίοι με την έναρξη του Β’
Παγκόσμιου Πολέμου το 1940, εντάχθηκαν στο «Κυπριακό Σύνταγμα» κάτω από την
ηγεσία της τότε αποικιοκρατικής κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας στην
Κύπρο.
Η κήρυξη του πολέμου από τη Μεγάλη
Βρετανία εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας, στις 3 Σεπτεμβρίου 1939, σήμανε την
άμεση είσοδο στον πόλεμο και της Κύπρου που ήταν, από το 1925, αποικία του
στέμματος. Ως τις 6 Οκτωβρίου 1939, είχαν επιλεγεί για κατάταξη, με αυστηρά
κριτήρια, 54 Κύπριοι στρατιώτες που αναχώρησαν λίγες ημέρες αργότερα για την
Αίγυπτο και από εκεί στη Γαλλία. Η Κύπρος έγινε η πρώτη βρετανική αποικία που
έστειλε άνδρες της στις επιχειρήσεις του πολέμου. Τον Φεβρουάριο του 1940,
ιδρύθηκε το «Κυπριακό Σύνταγμα» (“Cyprus Regiment”) και ακολούθησε, τον Ιούνιο
του 1940, η σύσταση της «Κυπριακής Εθελοντικής Δυνάμεως» (“Cyprus Volunteer
Force” ή C.V.F.). Στα δύο αυτά σώματα κατατάχθηκε η πλειοψηφία των Κυπρίων
στρατιωτών.
Το «Κυπριακό Σύνταγμα» αποτελούνταν από
λόχους σκαπανέων, ημιονηγών, γενικού μεταγωγικού (μηχανοκίνητες μεταφορές),
μονάδων κινητών πλυντηρίων και τεχνικών μηχανικών, ενώ στη δύναμή του, από το
τέλος του 1940 ως τις αρχές του 1942, εντάχθηκε και ένα τάγμα πεζικού. Κύπριοι
στελέχωσαν, επίσης, μονάδες θαλάσσιων μεταφορών ή φρουρές σε στρατόπεδα
αιχμαλώτων, ενώ πήραν μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Γαλλία, στην Ελλάδα,
σε διάφορες χώρες της Αφρικής, στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία. Ειδικά, οι
Κύπριοι ημιονηγοί διακρίθηκαν στην εκκένωση της Δουγκέρκης, στη μάχη του Κερέν,
στην Αβησσυνία και στις φονικές μάχες του Κασίνο, στην Ιταλία.
Η «Κυπριακή Εθελοντική Δύναμις» είχε,
ουσιαστικά, αυξημένα καθήκοντα «Πολιτικής Άμυνας», προσφέροντας υπηρεσίες στην
κατασκευή οχυρωματικών έργων, τη μεταφορά στρατιωτικών εφοδίων και τη φρούρηση
αποθηκών πολεμικού υλικού, ενώ εκτελούσε ατύπως και ρόλο μηχανικού, μετά τους
εχθρικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, όπως και τεχνικού. Οι άνδρες της
προμηθεύτηκαν, σταδιακά, στρατιωτικές στολές και όπλα, μετά από σύντομη
εκπαίδευση, αφού, ύστερα από την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς,
ανέλαβαν και καθήκοντα φρουράς του νησιού.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που
προέκυψαν από την έκδοση του Μητρώου των Κυπρίων εθελοντών, από τις αρχές Οκτωβρίου 1939 μέχρι τις 15 Αυγούστου
1945, κατατάχθηκαν στο «Κυπριακό Σύνταγμα» και στην «Κυπριακή Εθελοντική
Δύναμη» 17.000 εθελοντές περίπου. Στους αριθμούς αυτούς, δεν περιλαμβάνονται
άλλες 800 Κύπριες που κατατάχθηκαν σε διάφορα βοηθητικά γυναικεία σώματα, όπως
και οι Κύπριοι που στρατεύθηκαν στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Βρετανία, την
Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η κύρια μάζα των εθελοντών (ποσοστό
41.9%) κατατάχθηκε στο «Κυπριακό Σύνταγμα» κατά το 1940. Ο μήνας με τη
μεγαλύτερη κατάταξη ήταν ο Νοέμβριος του 1940, γεγονός που αντανακλά και τον
πρωτοφανή ενθουσιασμό που προκάλεσε στην Κύπρο η ελληνική αντίσταση στην ιταλική
επίθεση, στις 28 Οκτωβρίου 1940. Κατατάχθηκαν τότε 921 εθελοντές, το 7.5% του
συνολικού αριθμού. Το τελευταίο ρεύμα μαζικής κατάταξης εθελοντών παρουσιάστηκε
τον Ιούνιο του 1943. Ήταν στελέχη και οπαδοί του ΑΚΕΛ («Ανορθωτικό Κόμμα
Εργαζόμενου Λαού») που κλήθηκαν από το κόμμα τους σε μαζική στράτευση στον
πόλεμο κατά του φασισμού.
Ένας πολύ υψηλός αριθμός Κυπρίων
στρατιωτών, συνολικά 2.000 άνδρες, καταγράφονται ως αιχμάλωτοι πολέμου. Εκτός
από μερικούς που συνελήφθηκαν στη Γαλλία και στη Βόρεια Αφρική, η κύρια μάζα των
αιχμαλώτων είχε συλληφθεί στην κυρίως Ελλάδα, κατά την υποχώρηση των βρετανικών
και συμμαχικών στρατευμάτων τον Απρίλιο του 1941, και στην Κρήτη τον επόμενο
μήνα. Αρκετοί κατάφεραν να δραπετεύσουν, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στην
Ιταλία, μετά τη συνθηκολόγηση του 1943.
Όμως, την πιο ανάγλυφη απεικόνιση της
κυπριακής προσφοράς δίνει η θυσία του κυπριακού αίματος στον συμμαχικό αγώνα
κατά των δυνάμεων του φασισμού. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σκοτώθηκαν 374 Κύπριοι
εθελοντές. Τάφοι και κενοτάφια Κυπρίων στρατιωτών του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου
εντοπίζονται στην Κύπρο και σε άλλες 23 χώρες, σε 72 στρατιωτικά κοιμητήρια και
μνημεία: Στην Αίγυπτο, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την
Ελλάδα, την Ερυθραία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, το Ισραήλ, την Ιταλία, την
Κένυα, την Κίνα, τον Λίβανο, τη Λιβύη, την Ολλανδία, την Πολωνία, τη Σερβία, τη
Σιγκαπούρη, το Σουδάν, τη Συρία, την Τυνησία και την Τσεχία.
Στα στρατιωτικά συμμαχικά
κοιμητήρια της Ελλάδας είναι θαμμένοι οι περισσότεροι Κύπριοι στρατιώτες, 100
συνολικά, ένας αριθμός που δείχνει και το μέγεθος των κυπριακών θυσιών στην
εκστρατεία στην Ελλάδα το 1941. Άλλοι 79 Κύπριοι είναι θαμμένοι σε 12
στρατιωτικά κοιμητήρια της Αιγύπτου. Ένας από αυτούς ήταν από την Έμπα, ο
Ευαγόρας Βασιλείου, που σκοτώθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1940 και
είναι θαμμένος στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Χαλφάγια Σολλούμ. Τη μεγαλύτερη
εντύπωση, πάντως, προκαλούν οι τάφοι τριών Κυπρίων, ενός στη Σιγκαπούρη, ενός
στο Χονγκ Κογκ και ενός, τελευταίου, στο Ιμπχάλ
της Ινδίας, στα σύνορα με την Μπούρμα.
Μπορούμε να ισχυριστούμε με υπερηφάνεια
ότι οι κάτοικοι της Κύπρου, παρότι υπόδουλοι οι ίδιοι, έδωσαν έμπρακτα το παρόν
τους, προσφέροντας αφειδώς το αίμα τους στον βρετανικό στρατό και τους άλλους
συμμαχικούς στρατούς στους δύο παγκόσμιους πολέμους, και γνώρισαν τη φρίκη του
πολέμου, προασπίζοντας τα ιδανικά της ελευθερίας και της επικράτησης της
δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης και της ελευθερίας που αναμένονται, ακόμη, και στην
Κύπρο.
Ο Νεόφυτος Χατζηγεωργίου, τη μνήμη και
την προσφορά του οποίου τιμούμε σήμερα, γεννήθηκε το 1916 σε μια περίοδο που η
Κύπρος αποτελούσε αγγλική αποικία και η κοινωνία μαστιζόταν από τη φτώχεια και
την ανέχεια.
Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
η αποικιοκρατική κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας έδωσε πλουσιοπάροχες υποσχέσεις
στους Κύπριους για ελευθερία και αυτοδιάθεση της Κύπρου, με αντάλλαγμα τη
στράτευσή τους στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων.
Με την εξαγγελία αυτή, πολλοί Κύπριοι
πείστηκαν και ακολούθησαν τον δρόμο της στράτευσης, μεταξύ των οποίων ο
Νεόφυτος, ο οποίος αν και παντρεμένος με τα δυο του πρώτα παιδιά σε βρεφική
ηλικία, δεν δίστασε να πάρει τη μεγάλη απόφαση για ένταξη στο «Κυπριακό
Σύνταγμα». Το καλοκαίρι του 1940 πήγε στο στρατόπεδο των Πολεμιδιών, στη Λεμεσό,
και μετά από μια ταχύρυθμη εκπαίδευση στην τακτική του πολέμου, μεταφέρθηκε από
το λιμάνι του Βαρωσιού στη Βόρειο Αφρική, όπου έλαβε μέρος στις ιστορικές μάχες
του Ελ-Αλαμέιν και του Τομπρούκ.
Αρχές του 1941, μετά την αποτυχία της
Ιταλίας για κατάληψη της Ελλάδας και της επαπειλούμενης εισβολής της Γερμανίας
μέσω της Βουλγαρίας, συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούμενες από Άγγλους,
Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς, μεταξύ των οποίων και ο Νεόφυτος, μεταφέρθηκαν στην
Ελλάδα και πολέμησαν από το Βόρειο Μέτωπο μέχρι την Καλαμάτα στην περιοχή της
Πελοποννήσου.
Η Γερμανία, όπως είχε προβλεφθεί,
επιτέθηκε εναντίον της Ελλάδας από τη μεθόριο της Γιουγκοσλαβίας και παρά τη
σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, ειδικά στη γραμμή «Μεταξά», οι Γερμανοί κατέλαβαν
την Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Το «Εκστρατευτικό Σώμα» των συμμάχων που
βρίσκεται στην Ελλάδα αποτελούμενο από Άγγλους, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και
λίγους Κυπρίους εξακολουθεί να μάχεται καταδιωκόμενο από τη γερμανική πολεμική
αεροπορία.
Μεγάλο μέρος καταφέρνει να διαφύγει από
την Ελλάδα με πλοία και μέρος από αυτό, αποτελούμενο από μερικές χιλιάδες,
φτάνει στην Καλαμάτα με σκοπό τη μεταφορά του με πλοία, είτε στην Κρήτη που
εξακολουθεί να αναπνέει αέρα ελευθερίας, είτε στη Μέση Ανατολή. Τελικά τα πλοία
του συμμαχικού στόλου ενεπλάκησαν σε ναυμαχία με το γερμανικό στόλο και τα
εναπομείναντα τμήματα του «Εκστρατευτικού Σώματος» δίνουν την τελευταία
συγκροτημένη μάχη στα παράλια της Καλαμάτας.
Στις 14 Απριλίου 1941, Δευτέρα του
Πάσχα, το «Εκστρατευτικό Σώμα» κατόπιν εξουσιοδότησης και αφού είχε καταστρέψει
τον οπλισμό του, παραδίδεται στους Γερμανούς. Ανάμεσα στους παραδοθέντες και
λίγοι Κύπριοι, μεταξύ των οποίων ο Νεόφυτος Χατζηγεωργίου Καμαράς. Οι διαταγές
των Γερμανών, αμέσως μετά την παράδοση, είναι σαφείς. Οποιοσδήποτε αποπειραθεί
να δραπετεύσει, εκτελείται επί τόπου. Πολλοί έχασαν τη ζωή τους σε μια τέτοια
απόπειρα.
Από την Καλαμάτα, μέρος των αιχμαλώτων,
μια με καμιόνια και μια με τρένα, μεταξύ των οποίων και ο Νεόφυτος, μεταφέρονται
σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη. Εν τω
μεταξύ, Άγγλοι αξιωματικοί ανακάλυψαν σε μια άκρη του στρατοπέδου μια μεταλλική
σχάρα που οδηγούσε σε υπόνομο και από εκεί έξω από αυτό. Μετά από μελέτη έβαλαν
σε εφαρμογή το «Σχέδιο Απόδρασης» και κατά τη διάρκεια της νύκτας έφευγαν
μερικοί, κυρίως ανώτεροι αξιωματικοί, με ελληνόφωνο αιχμάλωτο. Όταν έφτασε η
σειρά του Νεόφυτου, οι Γερμανοί ανακάλυψαν την ομάδα με αποτέλεσμα μερικοί να
εκτελεστούν επί τόπου και οι υπόλοιποι να παγιδευτούν και να συλληφθούν.
Το περιστατικό αυτό επίσπευσε τη
μεταφορά των αιχμαλώτων σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων στη Γερμανία και από
τις πρώτες κιόλας μέρες αρχίζουν δουλειά κατά ομάδες. Καθαρισμός των δρόμων από
τα χιόνια, μεταφορά φορτίων σε τρένα και καμιόνια, σκάψιμο για δημιουργία
ορυγμάτων. Οι συνθήκες διαβίωσης και οι συνθήκες εργασίας είναι τραγικές. Πολλοί
έχουν γίνει σκελετοί. Πολλοί πεθαίνουν και άλλοι εκτελούνται.
Την άνοιξη του 1945, τόσο οι ρωσικές
δυνάμεις, όσο και δυνάμεις της Αγγλίας, Αμερικής και Γαλλίας, κάνουν «αγώνα
δρόμου» ποιος θα μπει πρώτος στο Βερολίνο. Τελικά, το Βερολίνο καταλαμβάνεται
από τις επιτιθέμενες δυνάμεις και απελευθερώνονται οι αιχμάλωτοι πολέμου. Ο
Νεόφυτος μαζί με τους συναιχμαλώτους του, μετά από πορεία ημερών, ενώνεται με
τις συμμαχικές δυνάμεις των Αγγλοαμερικανών.
Τελικά, ο Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο
αιματηρότερος πόλεμος στην παγκόσμια ιστορία, τελείωσε στις 14 Αυγούστου 1945,
στοιχίζοντας στους συμμάχους 9 περίπου εκατομμύρια νεκρούς, στους Ρώσους 20
περίπου εκατομμύρια και 15 περίπου εκατομμύρια στους αντιπάλους.
Τον Γενάρη του 1946, ο Νεόφυτος
επιστρέφει στην Κύπρο, στην οικογένειά του, μετά από πέντε χρόνια απουσίας. Για
τον Νεόφυτο, αρχίζει πλέον ο δικός του προσωπικός αγώνας, για να προσφέρει μια
καλύτερη ζωή στην οικογένεια και τα παιδιά του που, με την πάροδο του χρόνου,
έχουν γίνει τέσσερα. Εργάζεται σκληρά, τίμια και ακούραστα και ο ιδρώτας του
συχνά ποτίζει τη γη που τόσο αγάπησε. Μια με το αλέτρι, μια με τη σκαπάνη,
σκαλίζει τη χέρσα γη και την κάνει να καρπίσει.
Τον Ιούνιο του 2009, ο τότε Πρόεδρος της
Κυπριακής Δημοκρατίας του απονέμει «τιμής ένεκεν» μαζί με άλλους πολεμιστές, το
μετάλλιο με τον θυρεό της Κυπριακής Δημοκρατίας και τιμητική διάκριση για την
προσφορά του κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Τα χρόνια όμως περνούν και ο Νεόφυτος,
στις 5 Μαρτίου 2012, μετά από ολιγοήμερη ασθένεια έφυγε από τη ζωή καταξιωμένος
και πλήρης ημερών σε ηλικία 96 χρονών. Έφυγε όμως με ένα πικρό παράπονο, ότι οι
υποσχέσεις που έδωσε η Αγγλία για αυτοδιάθεση και ελευθερία της Κύπρου με
αντάλλαγμα τη στράτευση, αποδείχθηκαν κούφιες.
Τον Αύγουστο 2013, το Υπουργείο Άμυνας
της Μεγάλης Βρετανίας τίμησε μετά θάνατο τον Νεόφυτο, με το Πολεμικό Μετάλλιο
του Βασιλέως Γεωργίου, τον Πολεμικό Αστέρα της Βορείου Αφρικής και τον Πολεμικό
Αστέρα για τη δράση του στην Ελλάδα και την αιχμαλωσία του σε στρατόπεδο
καταναγκαστικών έργων στη Γερμανία.
Την άνοιξη του 2014, το Κοινοτικό
Συμβούλιο Έμπας τίμησε τον Νεόφυτο με τη μετονομασία οδού σε οδό Νεόφυτου
Καμαρά, στην περιοχή που έζησε για ένα περίπου αιώνα.
Στο πρόσωπο του συγχωριανού σας
βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Νεόφυτου Χατζηγεωργίου Καμαρά, τιμούμε
όλους εκείνους που έλαβαν μέρος στον πόλεμο, ιδιαίτερα δε τιμούμε όσους έπεσαν
στα διάφορα πεδία των μαχών και τα οστά τους βρίσκονται θαμμένα σε κοιμητήρια
της Βορείου Αφρικής, της Ελλάδας και σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Επί πλέον δε,
τιμούμε όσους έλαβαν μέρος στον πόλεμο και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να
αγνοούνται, όπως είναι η περίπτωση του συγχωριανού σας Χαράλαμπου
Παπαθεοχάρους.
Σήμερα, 71 χρόνια μετά τη λήξη του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, και παρά το γεγονός ότι χύθηκαν «ποταμοί αιμάτων» για την
ελευθερία των λαών, δυστυχώς, η ιδιαίτερή μας πατρίδα, η Κύπρος, εξακολουθεί να
αγωνίζεται για ελευθερία και δικαίωση. Η τιμή στον Νεόφυτο Χατζηγεωργίου Καμαρά
και σε όλους τους Κύπριους που συμμετείχαν στον αγώνα για την ελευθερία των
λαών, καθορίζει και τα δικά μας σημερινά καθήκοντα. Να αγωνιστούμε αταλάντευτα
για τον τερματισμό της κατοχής, την ενότητα του κράτους, τη διασφάλιση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού
λαού. Να δώσουμε το μήνυμα ότι ο κυπριακός Ελληνισμός δεν θα γονατίσει. Ναι, με
σωφροσύνη, ασφαλώς με υπευθυνότητα, αλλά και με απόρριψη της λογικής της
αποδοχής της υπέρτερης δύναμης του κατακτητή. Και με άρνηση συνεχών υποχωρήσεων
στις πιέσεις ξένων που, αντί να στρέφονται προς την πλευρά του κατακτητή και
παραβάτη του διεθνούς δικαίου εξακολουθούν, υιοθετώντας κυνικά πολιτική δύο
μέτρων και δύο σταθμών, να ανατρέπουν καθημερινά κάθε έννοια ηθικής και
δικαιοσύνης.
Το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην
ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή των
κινδύνων που απεργάζονται στην πατρίδα μας οι εχθροί της ελευθερίας. Θα πρέπει
να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεγράψουμε δικαιώματα και
να ξεχάσουμε δίκαια.
Η Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να
παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί
προς την ενοποίησή της. Δεν μπορεί η Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την
παρουσία ενός στρατού κατοχής, σε μια χώρα μέλος της ΕΕ.
Να επιμένουμε σε λύση δημοκρατική που θα
διασφαλίζει την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της πολιτείας, την
ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, την ευημερία και
πρόοδο ολόκληρου του λαού της Κύπρου. Λύση που θα τερματίζει την κατοχή, θα
απομακρύνει τους εποίκους, θα καταργεί τις αναχρονιστικές εγγυήσεις και θα
κατοχυρώνει ανθρώπινα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες:
- Με μια σαφή στρατηγική.
- Με προβολή του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής-κατοχής και
παραβίασης του διεθνούς δικαίου.
- Με επιδίωξη λύσης στη βάση του κοινού ανακοινωθέντος του Εθνικού
Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου 2009, που μπορεί να αποτελέσει και τη βάση μιας
πλατειάς εθνικής ενότητας.
- Με αξιοποίηση της ευρωπαϊκής ιδιότητας της χώρας μας, αλλά και των
ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Τουρκίας, για να υποχρεωθεί να τερματίσει την κατοχή
και να αποδεχθεί λύση στη βάση των αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού
δικαίου. Και με αξιοποίηση επίσης των νέων γεωστρατηγικών δεδομένων που έχουν
διαμορφωθεί στην περιοχή, ύστερα από την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είμαστε, για μια ακόμα φορά, σε
διαδικασία διαπραγματεύσεων. Ο λαός μας θέλει να επενδύει ελπίδες και
προσδοκίες, χωρίς υπερβολές που εκπέμπουν λανθασμένα μηνύματα. Άλλωστε,
γνωρίζουμε καλά ότι πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο για την προοπτική
επιτυχούς κατάληξης των συνομιλιών έχει η Τουρκία.
Αντίθετα, τώρα είναι η ώρα επανεκτίμησης
των δεδομένων και της στρατηγικής μας, η απόρριψη θέσεων και απαιτήσεων που
υποθηκεύουν το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού και απειλούν την ύπαρξη και τη
συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ακόμα η ώρα για κινητοποίηση σε
διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, για να ασκηθούν πιέσεις στην Τουρκία, για να
υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τη στρεψόδικη και επιδρομική της πολιτική. Να
καταστήσουμε ακόμα σαφές προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι η Κυπριακή
Δημοκρατία δεν πρόκειται να συναινέσει στο άνοιγμα κανενός κεφαλαίου στον
ενταξιακό διάλογο Τουρκίας-ΕΕ, αν η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται την εκπλήρωση
των κυπρογενών της υποχρεώσεων.
Ο αγώνας μας είναι αγώνας ζωής, είναι
αγώνας δικαίου. Και σε τέτοιους αγώνες δεν επιτρέπεται η αποτυχία. Κανένας
εκβιασμός, καμιά απειλή, καμιά δυσκολία και καμιά πίεση δεν πρέπει να μας
οδηγήσει σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και σε μια λύση που δεν θα αντέχει στη
δοκιμασία του χρόνου.
Αυτό είναι το χρέος μας προς τον
βετεράνο Νεόφυτο Χατζηγεωργίου Καμαρά και όλους τους Κύπριους που έσπευσαν να
αγωνιστούν για την ελευθερία των λαών. Αυτό είναι το χρέος μας προς όλους τους
ήρωες και αγωνιστές της κυπριακής ελευθερίας.
_____________
