Ομιλία
του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού στην κηδεία του αγνοούμενου ήρωα της
τουρκικής εισβολής του 1974 Κώστα Χατζηαντώνη
Με
αισθήματα βαθιάς συγκίνησης μαζευτήκαμε σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα,
για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε και να αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές στο
άξιο παλληκάρι της πατρίδας, τον Κώστα Χατζηαντώνη.
Μετά
από σαράντα δύο σχεδόν χρόνια επώδυνης καρτερίας και προσμονής, με πολλά
αναπάντητα ερωτήματα, το δράμα της οικογένειας, των συγγενών και των φίλων ενός
ακόμη αγνοούμενου, της πιο τραγικής συνέπειας της τουρκικής εισβολής του 1974,
παίρνει ένα τέλος. Κηδεύουμε σήμερα άλλον ένα ήρωα του 361 ΤΠ, που
θυσιάστηκε για την ελευθερία της
πατρίδας.
Ο
Κώστας Χατζηαντώνης γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1955, στο χωριό Βατυλή
Αμμοχώστου. Ήταν το τέταρτο παιδί της επταμελούς οικογένειας του Χαράλαμπου και
της Θέκλας Χατζηαντώνη, μετά τις αδελφές του Χρυστάλλα, Ελένη, Γεωργία και πριν
τα μικρότερα αδέλφια του Μάρω, Φάνο και Άντρη. Δυστυχώς, ο μαρτυρικός του
πατέρας έφυγε πριν 12 χρόνια από τη ζωή αδικαίωτος και απληροφόρητος για τη
διακρίβωση της τύχης του αγαπημένου του παιδιού.
Ο
Κώστας Χατζηαντώνης φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βατυλής, στο Γυμνάσιο Λύσης,
και ακολούθως στο Οικονομικό Λύκειο Λευκωσίας, από όπου αποφοίτησε με άριστα.
Από μικρός ήταν ένα ήσυχο και υπάκουο παιδί, ιδιαίτερα αγαπητό στην οικογένεια
και τους φίλους του. Καθημερινά βοηθούσε τον πατέρα του στις γεωργικές εργασίες,
χωρίς ωστόσο να παραμελεί τα μαθήματά του. Η καλοσύνη, η ανιδιοτέλεια και η
ευγένεια ήταν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του. Πάντοτε
ανταποκρινόταν θετικά σε ό,τι του ζητούσαν προσφέροντας απλόχερα τη βοήθειά του.
Μεγάλωσε με αρχές και αξίες και γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της
οικογένειας, της θρησκείας και της πατρίδας.
Τον
Ιούλιο του 1973, κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τις
στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μετά τη βασική του εκπαίδευση προήχθη στον βαθμό
του δεκανέα και τοποθετήθηκε στο 361 ΤΠ, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή
Δικώμου-Συγχαρίου.
Στις
20 Ιουλίου 1974, ημέρα έναρξης της τουρκικής εισβολής, βρισκόταν μαζί με τους υπόλοιπους άνδρες του στη μονάδα
του, ενώ μόλις δύο μέρες νωρίτερα αποχαιρετούσε τους γονείς του για τελευταία
φορά.
Με
την έναρξη των τουρκικών επιθέσεων, όλοι οι άνδρες του Τάγματος επάνδρωσαν
αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Δικώμου-Συγχαρίου. Στις 23
Ιουλίου 1974, το Τάγμα μετακινήθηκε στην Μια Μηλιά και την επόμενη μέρα, μετά
από νέες οδηγίες, στην Αγλαντζιά. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, αξιωματικός του
τάγματος μαζί με 17 άνδρες ξεκίνησαν με αποστολή να αναγνωρίσουν την περιοχή
Κουτσοβέντη-Βουνού και να διαπιστώσουν μέχρι ποιο σημείο είχαν φτάσει τα
τουρκικά στρατεύματα. Η ομάδα του 361 ΤΠ, φτάνοντας στην περιοχή
Κουτσοβέντη-Βουνού, αναγνώρισε τον χώρο και ο υπεύθυνος αξιωματικός σημείωσε επί
χάρτου τις θέσεις των Τούρκων. Αφού τοποθέτησε τους άνδρες του κατά ομάδες, ο
ίδιος μετέβη στο στρατόπεδο της 32 ης Μοίρας Καταδρομών στον Άγιο
Χρυσόστομο, για να ενημερώσει το ΓΕΕΦ για το αποτέλεσμα της αποστολής τους.
Είκοσι
λεπτά αργότερα, θεάθηκαν στην περιοχή τρία λεωφορεία να έρχονται από την περιοχή
του χωριού Βουνό και την ίδια ώρα έφτασε και ανώτερος αξιωματικός, ο οποίος
διέταξε τον Κώστα Χατζηαντώνη και τρεις ακόμα στρατιώτες να κατεβούν στον δρόμο
και να αναγνωρίσουν τους επιβαίνοντες στα λεωφορεία. Πρώτος πλησίασε ο
Χατζηαντώνης, ο οποίος αμέσως διαπίστωσε ότι ήταν Τούρκοι στρατιώτες. Πήρε
αμέσως θέση μάχης, όμως εν τω μεταξύ οι επιβαίνοντες στα λεωφορεία άρχισαν να
πυροβολούν κατά των ανδρών της ομάδας του 361 ΤΠ. Ακολούθησε ανταλλαγή πυρών και
προσπάθεια των ανδρών του Τάγματος να βοηθήσουν την τετραμελή ομάδα αναγνώρισης
να απομακρυνθεί από τα λεωφορεία και να επανέλθει στο ύψωμα. Σύμφωνα με
μαρτυρίες διασωθέντων της ομάδας, στα λεωφορεία επέβαιναν Τούρκοι
αλεξιπτωτιστές. Σε αυτήν την άνιση αναμέτρηση ο Κώστας Χατζηαντώνης έδωσε με
παραδειγματικό τρόπο τη δική του μάχη μέχρι τέλους. Η περιοχή περιήλθε στην
κατοχή των εισβολέων και οι συμπολεμιστές του, ένεκα της επικρατούσας
κατάστασης, ήταν αδύνατο να πλησιάσουν τον τραυματισθέντα Χατζηαντώνη. Από τη
στιγμή κατά την οποία ο θαρραλέος νέος δέχθηκε τα πυρά από τους Τούρκους
στρατιώτες, δεν έδωσε σημεία ζωής και το όνομά του περιλήφθηκε στον μεγάλο
κατάλογο των αγνοουμένων.
Η
εκταφή των οστών του Κώστα πραγματοποιήθηκε το 2014 από τάφο που εντοπίστηκε
στην περιοχή Κουτσοβέντη, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης
λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου, που λειτουργεί υπό την
αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η ταυτότητα των οστών του διακριβώθηκε, βάσει
ανθρωπολογικών εξετάσεων και εξετάσεων DNA
που πραγματοποιήθηκαν στη συνέχεια. Η οικογένειά του ενημερώθηκε τον περασμένο
Ιανουάριο από αρμόδιους λειτουργούς του Γραφείου του Εκπροσώπου της
Ελληνοκυπριακής Κοινότητας στη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων για την
ταυτοποίηση των οστών του.
Σήμερα,
ο Κώστας Χατζηαντώνης θα αναπαυθεί επιτέλους στον ιερό χώρο του στρατιωτικού κοιμητηρίου Ελλαδιτών και
Ελληνοκυπρίων πεσόντων του 1964 και 1974.
Αείμνηστε
Κώστα, αν και ο πατέρας σου δεν είναι εδώ μαζί μας να σου αποδώσει τις τιμές που
σου αξίζουν και να σου εκφράσει την περηφάνιά του, σίγουρα σε περιμένει στη γη
των αγγέλων, για να σου κρεμάσει το δάφνινο στεφάνι και να σε τοποθετήσει στο
ψηλότερο βάθρο του παραδείσου. Ευχή όλων μας είναι να
έρθει
σύντομα η
στιγμή της δικαίωσης της θυσίας σου, όπως και το τέλος όλων των δεινών του
πολύπαθου τόπου μας.
Κυρίες
και Κύριοι,
Τα
ιερά χώματα της πατρίδας μας ανέδειξαν πολλούς ήρωες. Η ψυχική τους δύναμη και η αξιοπρέπειά τους
παραδίδει σε όλους εμάς τις καλύτερες διδαχές. Ο Κώστας Χατζηαντώνης στα 19 του
χρόνια θυσιάστηκε για το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, την ελευθερία.
Υποκλινόμαστε όλοι ευλαβικά στο μεγαλείο της θυσίας του και της προσφοράς του στη πατρίδα.
Αιωνία
σου η μνήμη λεβεντονιέ της Βατυλής, Κώστα Χατζηαντώνη. Η αξιοθαύμαστη μητέρα σου, τα αδέλφια σου και
όλοι εμείς σήμερα, με ανάμεικτα αισθήματα λύπης, ανακούφισης, περηφάνιας,
συγκίνησης, σε κατευοδώνουμε, όπως αξίζει στους τιμημένους ήρωες.
Ας
είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
