Ομιλία του Στέφανου Στεφάνου

Ομιλία του Στέφανου Στεφάνου, μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ, στην κηδεία του Ανδρέα Μιχαήλ Τσιηρπή (Τσιακκούρμα)

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016, Ιερός Ναός Αγίου Ραφαήλ, Ξυλοτύμπου

Κηδεύουμε σήμερα, με καθυστέρηση σαράντα ενός χρόνων, ακόμα ένα θύμα της τουρκικής εισβολής. Τον Ανδρέα Μιχαήλ Τσιακούρμα.

Ο Αντρέας δεν ήταν μάχιμος νέος που έπεσε στο μέτωπο αγωνιζόμενος ενάντια στους εισβολείς, όπως συνέβη με χιλιάδες άλλους νέους μας. Ο Αντρέας ήταν εγκλωβισμένος στην Κώμα του Γιαλού, η οποία κατελήφθη από τον Αττίλα στις 20 Αυγούστου 1974. Περίπου δέκα μέρες μετά που τα κατοχικά στρατεύματα κατέλαβαν την κοινότητα, ο Αντρέας συνελήφθη μαζί με άλλους συγχωριανούς του και μεταφέρθηκε έξω από αυτή. Τα ίχνη του έκτοτε είχαν χαθεί χωρίς κανείς να γνωρίζει τι είχε απογίνει.

Τα θλιβερά νέα έφτασαν στην οικογένεια πολλά χρόνια αργότερα. Το Μάρτιο του 2015, σε μαζικό τάφο που βρισκόταν στην είσοδο της Κώμας του Γιαλού κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, εντοπίστηκαν τα οστά του Αντρέα τα οποία ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA. Με τον εντοπισμό των οστών έγινε πλέον φανερό αυτό που η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι φοβόντουσαν. Ότι ο Αντρέας, όταν συνελήφθηκε είχε εν ψυχρώ εκτελεστεί μαζί με άλλους συγχωριανούς του.

Στα παιδιά του Χρίστο και Φωτεινή, στα εγγόνια του και τους συγγενείς εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια για την απώλεια του Αντρέα. Παράλληλα, εκφράζουμε το θαυμασμό μας για το κουράγιο που επέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια αναμένοντας με αγωνία και άγχος νέα για την τύχη του συζύγου, του πατέρα και του εγγονού.

Τον ίδιο θαυμασμό εκφράζουμε για όλες τις οικογένειες και συγγενείς των αγνοουμένων μας. Συμμεριζόμαστε τον πόνο και την αγωνία τους και τους διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα τους στον αγώνα για διακρίβωση της τύχης ενός εκάστου των αγνοουμένων μας. Έχουν δικαίωμα να ξέρουν. Η Τουρκία οφείλει να σεβαστεί πλήρως τις αποφάσεις Ευρωπαϊκών θεσμών και δικαστηρίων και να συνεργαστεί για να διακριβωθεί η τύχη των αγνοουμένων μας. Αυτό αποτελεί θέμα καθαρά ανθρωπιστικό και έτσι πρέπει να προσεγγίζεται από όλους.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Στον Αντρέα δεν άξιζε να έχει ένα τέτοιο τραγικό πρόωρο τέλος. Ήταν ένας φιλήσυχος πολίτης, ο οποίος ποτέ δεν πείραξε κανένα. Αντίθετα, ήθελε να είναι ωφέλιμος στην πατρίδα και να είναι καλός οικογενειάρχης. Για την απελευθέρωση της πατρίδας του από την αποικιοκρατία είχε συμμετοχή στην ΕΟΚΑ. Πριν την ανεξαρτησία έφυγε για την Αγγλία στην οποία παρέμεινε για πολλά χρόνια εργαζόμενος εκεί και βγάζοντας το ψωμί της οικογένειάς του.

Επαναπατρίστηκε το Νοέμβριο του 1973 αποφασισμένος να μην ξενιτευτεί ξανά. Ήθελε πλέον να χαρεί την οικογένειά του, τη σύζυγό του, τα παιδιά του. Δυστυχώς, όμως, ήλθε στην Κύπρο σε εποχές δύσκολες και επικίνδυνες. Ήταν η εποχή της κορύφωσης των συνωμοσιών σε βάρος του λαού μας. Ήταν η εποχή της δράσης της Χούντας αλλά και της ΕΟΚΑ Β’ εναντίον του νόμιμου και λαοπρόβλητου προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, η οποία κατέληξε στο πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974.

Η Τουρκία για χρόνια αναζητούσε μια αφορμή για να εισβάλει στην Κύπρο. Βρήκε αυτή την αφορμή στο φασιστικό πραξικόπημα. Εισέβαλε, σκότωσε, κατέστρεψε, προσφυγοποίησε. Στην Κύπρο η Τουρκία διέπραξε πολλά εγκλήματα πολέμου για τα οποία παρέμεινε ατιμώρητη. Ένα από τα πιο στυγνά της εγκλήματα είναι οι εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων που διέπραξε. Εκτελέσεις, όπως του Αντρέα.

Κάθε κηδεία αγνοούμενου, είναι και μια γραμμή στην τραγική ιστορία της Κύπρου. Κάθε κηδεία αγνοούμενου, είναι μια υπενθύμιση για το έγκλημα που διεπράχθη σε βάρος του λαού μας. Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο η Τουρκία που εγκλημάτησε σε βάρος της Κύπρου. Εγκλημάτησαν αυτοί που σχεδίασαν το έγκλημα στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία. Εγκλημάτησαν αυτοί που αποτέλεσαν τα εκτελεστικά όργανα των καταχθόνιων σχεδιασμών, η Χούντα των Αθηνών και η ΕΟΚΑ Β’ που άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα.

Διπλά εγκλημάτησαν οι ακροδεξιοί πραξικοπηματίες  που ενώ εξελισσόταν η εισβολή του Αττίλα, αντί να βρεθούν στο πεδίο των μαχών, όπως βρέθηκαν τόσοι και τόσοι νέοι μας, έμειναν στα μετόπισθεν και ορισμένοι από αυτούς στράφηκαν σε τουρκοκυπριακά χωριά δολοφονώντας αμάχους προκαλώντας αντίποινα από τον τουρκικό στρατό και Τουρκοκυπριακά ακραία στοιχεία. Έτσι, χάθηκε κι ο Αντρέας, έτσι χάθηκαν και πολλοί άλλοι μάχιμοι και άμαχοι.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Η κηδεία του Αντρέα για ακόμα μια φορά υπενθυμίζει σε όλους μας, λαό και ηγεσία, την υποχρέωση που έχουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι τον τερματισμό της κατοχής και της ντε φάκτο διαίρεσης. Μέχρι την επίτευξη λύσης που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό μας. Που θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στο πλαίσιο ενός επανενωμένου κοινού κράτους.

Λύση που θα λυτρώνει τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους παθόντες. Λύση, που θα απαλύνει τον πόνο των συγγενών των πεσόντων της εισβολής. Η δικαίωση της Κύπρου, θα είναι δικαίωση των θυσιών που έγιναν για να σωθεί τούτος ο δύσμοιρος τόπος. Θα είναι δικαίωση όλων αυτών που άδικα χάθηκαν για εγκλήματα άλλων, όπως ο Αντρέας Μιχαήλ Τσιακκούρμας.

Στο καλό να πας Αντρέα. Ευχόμαστε σύντομα η Κύπρος να απελευθερωθεί και τα οστά σου να ταφούν στην ελεύθερη Κώμα του Γιαλού. Εκεί που έζησες, εκεί που έφτιαξες την οικογένειά σου. Εκεί που ήθελες να υλοποιήσεις τα όνειρά σου, αλλά δυστυχώς η προδοσία σού επιφύλασσε τραγικό τέλος.

Αιώνια σου η μνήμη!