Επιμνημόσυνος
λόγος του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων
κ.
Γιαννάκη Λ. Ομήρου στο εθνικό μνημόσυνο των ηρώων Κάτω Πάφου
Ο
Ιούλιος είναι ο αδυσώπητος μήνας της μνήμης. Αυτές οι μέρες είναι μέρες μνήμης,
αλλά και τιμής. Αυτές τις μέρες, λαός και ηγεσία, διασκελίζουμε 41 βασανιστικά
χρόνια και ξαναφέρνουμε μπροστά στον καθρέφτη της ιστορίας την τραγωδία του
1974. Η δυσκολία του να μιλά κάποιος για τις μαύρες επετείους του προδοτικού
πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974, είναι ο κίνδυνος
διολίσθησης σε μια μουσειακή αναφορά στην αντίσταση του 1974 και εκπλήρωσης ενός
απλού επιφανειακού χρέους στο τελετουργικό τυπικό κάποιων επετείων.
Πόνος
και οδύνη είναι τα συναισθήματα όλων μας από αυτή την αναδρομή. Πονούμε όταν
παρελαύνουν μπροστά μας σαν εφιάλτης τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η
προσφυγιά, το δράμα των αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι μας.
Πονούμε από τη συνεχιζόμενη κατοχή πατρογονικών εδαφών και εστιών.
Όμως,
όσος κι αν είναι ο πόνος, όση κι αν είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να στρέψουμε τα
βλέμματα πίσω. Το «Δεν Ξεχνώ» είναι το οξυγόνο για τη συντήρηση της ιστορικής
μνήμης. Και τα ιστορικά διδάγματα που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χτες της
ιστορίας μας είναι η πυξίδα για την πορεία του σήμερα.
Η
απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού μας δεν είναι μια τυπική εκπλήρωση
χρέους, ούτε μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας ενός λαού
που διερχόμενος δια πυρός και σιδήρου συνεχίζει ακόμα τον αγώνα για τη φυσική
και εθνική του επιβίωση.
Μνημόσυνα
όπως το σημερινό έχουν ως κύριο στόχο, πέρα από την απόδοση τιμής και
ευγνωμοσύνης στους ήρωες-μάρτυρες του λαού μας, να χρησιμεύουν για την άντληση
διδαγμάτων για τη συνέχιση και την καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα
δικαιωθεί.
Σαράντα
ένα χρόνια από το δίδυμο έγκλημα της προδοσίας και του εγκλήματος και οι μνήμες
ολοζώντανες. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ ενάντια στον
Εθνάρχη Μακάριο, η μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, ανοίγει
την κερκόπορτα στον καραδοκούντα Αττίλα. Ένα ανοσιούργημα που έφερε πίσω του ένα
ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα. Οι κερκόπορτες άνοιξαν από κάποιους ελληνόφωνους, αλλά
όχι ελληνόφρονες, για να περάσουν οι βάρβαρες ορδές του τουρκικού Αττίλα.
Τα
γεγονότα κατέδειξαν ότι το πραξικόπημα υπήρξε η πρώτη φάση μιας δίδυμης
συνωμοσίας καλά σχεδιασμένης από ξένα συνωμοτικά κέντρα, που χρησιμοποίησε ως
όργανα την ελλαδική χούντα και την εγκληματική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β’. Στόχος ήταν
ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και το δημοκρατικό κίνημα που αποτελούσαν εμπόδιο στην
επιβολή αντεθνικής λύσης στο Κυπριακό.
Η
τουρκική εισβολή που ακολούθησε το πραξικόπημα, υπήρξε μια επιχείρηση που
στόχευε στην εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού και την καταστροφή του κυπριακού
κράτους. Είναι φανερό ότι η αγριότητα
των κατοχικών δυνάμεων, οι αδιάκριτοι φόνοι γυναικόπαιδων, ο βίαιος εκτοπισμός
του πληθυσμού είχαν ως στόχο την ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού
στην Κύπρο.
Η
Κάτω Πάφος που υπήρξε πάντοτε παρούσα και πρωτοπόρος στους αγώνες του λαού μας
για ελευθερία, δημοκρατία και δικαίωση, δεν ήταν δυνατό να απουσιάσει από την
αντίσταση του 1974, τόσο ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα όσο και κατά της
βάρβαρης τουρκικής εισβολής που ακολούθησε.
Ο
Στέλιος Σιέπης, παιδί του Λάμπρου και της Ευανθίας, αστυνομικός στο Εφεδρικό το
1974 και ενώ βρισκόταν με άδεια στην Πάφο την ημέρα εκδήλωσης του
πραξικοπήματος, έσπευσε αμέσως να στηρίξει το νόμιμο κράτος. Μαζί με τους
αντιστασιακούς της Πάφου μεταβαίνει στην Λεμεσό για να αγωνιστεί για την
καταστολή του πραξικοπήματος. Στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Νικολάου γίνεται
στόχος των άνανδρων πραξικοπηματιών. Πέφτει ηρωικά για την ελευθερία, τη
νομιμότητα και τη δημοκρατία.
Ο
Χριστόδουλος Κεφαλλονίτης, παιδί του Δημήτρη και της Μαρίας, επίσης από την Κάτω
Πάφο, υπηρετούσε το 1974 τη στρατιωτική του θητεία σαν ναύτης στη Ναυτική Βάση
Κερύνειας και ήταν μέρος πληρώματος τορπιλακάτου. Στις 20 Ιουλίου, αμέσως μετά
την εκδήλωση της εισβολής, η τορπιλάκατος, στην οποία βρισκόταν ο Χριστόδουλος
Κεφαλλονίτης, έπλευσε εναντίον των πολεμικών πλοίων που κατευθύνονταν προς τα
παράλια της Κύπρου για απόβαση. Η τορπιλάκατος βλήθηκε από τα πολεμικά πλοία και
αεροπλάνα του Αττίλα και καταβυθίστηκε. Ο Χριστόδουλος μαζί με άλλα έξι μέλη του
πληρώματος δίνουν ηρωικά τη ζωή τους για την υπεράσπιση της κυπριακής
ανεξαρτησίας και ελευθερίας.
Τιμούμε
ακόμα με την ευκαιρία του σημερινού μνημόσυνου τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους
ήρωες-μάρτυρες της Κάτω Πάφου, τον πρωτομάρτυρα Λάμπρο Σιέπη, πατέρα του
Στέλιου, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από Τούρκους στασιαστές κατά τη διάρκεια
της τουρκικής ανταρσίας το 1963, ενώ ασκούσε ειρηνικά το επάγγελμα του ως
διανομέας πετρελαίου στην περιοχή του τουρκικού κοιμητηρίου της Πάφου.
Σήμερα,
41 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, τα τραγικά
αποτελέσματα εξακολουθούν να υπάρχουν και να αποτελούν την καθημερινή δραματική
υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για
απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Στο
χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία, όχι
μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την
προκλητική της στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική
ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την
Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της
Κύπρου. Η άτεγκτη στάση στις συνομιλίες έχουν παγιώσει την κατοχή και συντηρούν
το μαρτύριο του λαού μας για 41 ολόκληρα χρόνια.
Η
ανάδειξη του Μουσταφά Ακκιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας με τις
γνωστές διαχρονικές θέσεις του για τη λύση του Κυπριακού, έχουν δημιουργήσει ένα
θετικό κλίμα και προσδοκίες για τις διαπραγματεύσεις που έχουν επαναρχίσει.
Ωστόσο, η αναντίλεκτη αλήθεια είναι ότι τον καθοριστικό ρόλο για τη λύση τον
έχει η Τουρκία. Η Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την επιδρομική
και επεκτατική της πολιτική ή αν επιτέλους θα συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας λύσης
στο Κυπριακό, που θα αποκαθιστά συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας στην
ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια λύση που θα αίρει τα εμπόδια και
για την ικανοποίηση των ευρωπαϊκών της φιλοδοξιών.
Είναι
για αυτό που αντί εξάντλησης σε εσωτερικές πολιτικές συζητήσεις, θα πρέπει να
προχωρήσουμε σε κινητοποίηση διεθνώς και εντός ΕΕ για να ασκηθούν πιέσεις και
για να αξιοποιηθούν δυνατότητες επιρροών πάνω στην Τουρκία. Ας αναλάβουμε
πρωτοβουλίες για το κορυφαίο θέμα της ασφάλειας. Λύση με εγγυήσεις και εγγυητές
είναι αδιανόητη. Οι εγγυήσεις υπήρξαν η πηγή κακοδαιμονίας για την Κύπρο. Θα
πρέπει οριστικά να καταργηθούν και να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η
συμμετοχή στον ΟΗΕ και την ΕΕ είναι επαρκές εγγυητικό πλαίσιο.
Θα
πρέπει ακόμα η ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο πρόβλημα της
στρατιωτικής κατοχής μιας χώρας μέλους της από μια άλλη χώρα που ζητά να
ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η ενεργός επικουρική συνδρομή της ΕΕ στις
προσπάθειες για λύση είναι θεμελιακή της υποχρέωση. Για να είναι η λύση, όχι
απλώς λειτουργική και βιώσιμη, αλλά και πλήρως συμβατή με τις αρχές, τις αξίες
και τους κανόνες λειτουργίας που ισχύουν στην Ευρώπη.
Σε
αυτή την κρίσιμη συγκυρία των κυπριακών εξελίξεων αποτελεί υπέρτατο χρέος και
ιστορική ευθύνη η διαμόρφωση συνθηκών μιας ελάχιστης εθνικής συνεννόησης στη
διαχείριση του Κυπριακού. Το Κυπριακό πρέπει να αποτελεί πεδίο ενότητας και όχι
αντιπαραθέσεων. Η μορφή λύσης έχει καθοριστεί με την ομόφωνη απόφαση του Εθνικού
Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου του 2009. Να αποτελέσει θεμέλιο ευρύτατης πολιτικής
και λαϊκής ενότητας. Είναι ώρα ευθύνης για όλους και η συνείδηση αυτής της
ευθύνης εθνικό χρέος.
Τιμώμενοι
μάρτυρες-ήρωες της Κάτω Πάφου,
Σήμερα
σας δίνουμε αναφορά και μήνυμα σε τούτο τον ετήσιο απολογισμό. Σας βεβαιώνουμε
ότι με γνώση της ιστορικής αλήθειας και με επίγνωση του χρέους θα κοιτάξουμε
μπροστά, για να διαγράφουμε πορείες λυτρωτικές για το μέλλον. Γιατί δεν μας
επιτρέπεται να αφήσουμε τα όνειρα, τα δικά μας όνειρα, να λεηλατηθούν και τις
προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού να αναιρεθούν. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως
ασταμάτητος θα είναι ο αγώνας μας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της
θυσίας σας.
Τιμή
και δόξα στου αθάνατους ήρωες της Κάτω Πάφου.
