κ. Κωνσταντίνου Νικολαΐδη στην κηδεία των λειψάνων
του Μιχαλάκη Νίκου Γεωργίου
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή και συγκίνηση που βρίσκομαι
σήμερα ανάμεσά σας για να κηδεύσουμε έναν ήρωα του 1974, τον Μιχαλάκη Νίκου
Γεωργίου, 40 ολόκληρα χρόνια μετά τη θυσία του.
Τιμούμε και ευγνωμονούμε τον Μιχαλάκη Γεωργίου για τη
θυσία του προς την πατρίδα. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους όσοι με τη θυσία τους
επιτρέπουν σε εμάς να είμαστε εδώ, σήμερα, υπερήφανοι για την ιστορία του
πολύπαθου τόπου μας. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα
της πατρίδας, όσοι πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία στην ελευθερία, την ανεξαρτησία
και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Κηδεύουμε σήμερα τον Μιχαλάκη Νίκου Γεωργίου με τιμές
που αρμόζουν σε κάθε ήρωα. Γιατί ο Μιχαλάκης μαζί με τους άλλους υπερασπιστές
της γης μας, τίμησαν στο ακέραιο τον όρκο τους προς την πατρίδα και την
ελευθερία της.
Είναι με βαθιά συγκίνηση και απέραντο σεβασμό που τον
αποχαιρετούμε. Απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στον δεκαοχτάχρονο λεβέντη, του οποίου η τύχη αγνοείτο από το
1974. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, επιστρέφει στην ελεύθερη γη της πατρίδα, μακριά
από το Κάτω Βαρώσι, τη γη που γεννήθηκε και ανδρώθηκε. Σήμερα επιστρέφει στους
δικούς του, στην προσφυγιά, ως ελάχιστη παρηγοριά στην οικογένειά του που επί
τέσσερις δεκαετίες, μαζί με τον πόνο της απώλειάς του, ζούσε και την αγωνία της
τύχης του.
Η Πολιτεία οφείλει τιμή και ευγνωμοσύνη στον ήρωα που
μέσα στη φρίκη και το χάος του 1974 δεν ετάφη με τις δέουσες τιμές, όπως όλοι οι
ηρωικοί πεσόντες εκείνου του προδομένου πολέμου. Κατά τρόπο ανάρμοστο και
αντίθετο προς τις προγονικές μας παραδόσεις, παλληκάρια που αναδείχθηκαν ήρωες
στα πεδία της άνισης αναμέτρησης με τον Αττίλα ετάφησαν πρόχειρα σε ομαδικούς
τάφους και σε χαρακώματα. Άγνωστοι, χωρίς στοιχεία, χωρίς τη δέουσα αναγνώριση,
χωρίς τον οφειλόμενο έπαινο της πατρίδας.
Το στεφάνι που αποθέτουμε σήμερα μπροστά στα λείψανα του
Μιχαλάκη Γεωργίου είναι το στεφάνι της αιώνιας τιμής που ανήκει σε όλους τους
ανθρώπους αυτού του τόπου που πολέμησαν για την προάσπιση της ελευθερίας και της
εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.
Ο
Μιχαλάκης
Γεωργίου
ήταν μόλις 18 χρόνων, όταν θεάθηκε ζωντανός για τελευταία φορά. Υπηρετούσε τη
θητεία του στην 181 ΜΠΠ, στο Τρίκωμο, όταν την αποφράδα εκείνη μέρα της
τουρκικής εισβολής, η μονάδα του κλήθηκε να μετακινηθεί στο Συγχαρί.
Από νωρίς το πρωί, στις 7 η ώρα, τουρκικά βομβαρδιστικά
και μαχητικά αεροπλάνα επιτέθηκαν κατά των θέσεων της 181 ΜΠΠ. Μετά το πέρας της
επίθεσης, η μοίρα του Μιχαλάκη Γεωργίου μετακινήθηκε και ακροβολίστηκε μεταξύ
των χωριών Συγχαρί και Πέλλα Πάις, μέσα σε κοιλάδα και άρχισε να βάλλει κατά των
τουρκικών θέσεων.
Η μοίρα παρέμεινε στη θέση της μέχρι το απόγευμα της
23 ης Ιουλίου, αλλά στο μεταξύ τα γύρω υψώματα είχαν γεμίσει Τούρκους
στρατιώτες. Τότε, δόθηκε εντολή για μετακίνηση της μοίρας σε πιο ασφαλές από
αεροπορικές επιδρομές μέρος. Σχηματίστηκε αυτοκινητοπομπή από 30 περίπου οχήματα
και δόθηκαν οδηγίες να αρχίσει η οπισθοχώρηση.
Ο Γεωργίου επιβιβάστηκε στο πρώτο όχημα της φάλαγγας,
αλλά μόλις κάλυψε 500 μέτρα και έχασε την οπτική επαφή με την υπόλοιπη φάλαγγα,
ολόκληρη η μοίρα δέχτηκε επίθεση με όλμους και πολυβόλα από τα τουρκικά
στρατεύματα.
Ακολούθησε σφοδρή ανταλλαγή πυρών με τον Μιχαλάκη
Γεωργίου και τους άλλους άνδρες της μοίρας να προβάλλουν σθεναρή αντίσταση. Η
μάχη κράτησε περίπου τρεις ώρες και στους εγκλωβισμένους άνδρες της 181 ΜΠΠ
άρχισαν να εξαντλούνται τα πολεμοφόδια και αρκετοί από αυτούς είχαν
τραυματιστεί, αφού οι επιτιθέμενοι εισβολείς βρισκόντουσαν σε πλεονεκτικότερη θέση.
Αργά το απόγευμα και όταν πλέον οι εναπομείναντες
μάχιμοι άνδρες της μοίρας ήταν ολοκληρωτικά περικυκλωμένοι, αναγκάστηκαν να
παραδοθούν. Αριθμός ανδρών της 181 ΜΠΠ, μεταξύ των οποίων και ο Γεωργίου, μετά
το πέρας της μάχης δεν έδωσαν σημεία ζωής και έκτοτε αγνοείτο.
Τριάντα
έξι χρόνια μετά, τα οστά του ήρωα μας εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο, στην περιοχή
Συγχαρί – Πέλλα Πάις, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών της Διερευνητικής
Επιτροπής Αγνοουμένων και αναγνωρίστηκαν, στη συνέχεια, με τη μέθοδο
DNA
.
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Σήμερα
ο Μιχαλάκης
Νίκου Γεωργίου
παραδίδεται στους δικούς του, ως μια ελάχιστη ανακούφιση για τους ανθρώπους του
που δεν γνώριζαν την τύχη του όλα αυτά τα χρόνια του πόνου και της αγωνίας.
Τελούμε την κηδεία του, αποδίδοντας τις οφειλόμενες από
την Πολιτεία τιμές. Η ψυχή του κατατάχθηκε ήδη εν σκηνές ηρώων, όπως και όλων
των άλλων νεκρών της τουρκικής εισβολής.
Απαίτηση της Κυβέρνησης και του Προέδρου Αναστασιάδη
είναι να επιταχυνθεί η διαδικασία της διερεύνησης όλων των περιπτώσεων των
αγνοουμένων μας και να αποδοθούν τα λείψανα τους στους εναπομείναντες εν ζωή
συγγενείς τους. Ο χρόνος πιέζει, πολλοί από αυτούς έχουν προ πολλού αποδημήσει
χωρίς να πάρουν απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα για την τύχη των αγαπημένων
τους προσώπων.
Δεν παραγνωρίζουμε ότι στο θέμα των αγνοουμένων έχει
επιτευχθεί σημαντική πρόοδος, αλλά
παραμένουν ανεξακρίβωτες οι περισσότερες υποθέσεις. Τα προβλήματα δυσχεραίνουν
το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής και η όλη διαδικασία χωλαίνει. Θα πρέπει
επιτέλους η τουρκική πλευρά να αποδεχθεί το άνοιγμα όλων των αποκαλούμενων
στρατιωτικών ζωνών για τα συνεργεία εκταφών, όπως και το άνοιγμα των
στρατιωτικών αρχείων για τις πολλές και αδιερεύνητες ακόμη περιπτώσεις
αγνοουμένων. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και δεν υπάρχει τίποτε που να
δικαιολογεί την απόκρυψη της αλήθειας για την τύχη τόσων συμπατριωτών μας.
Οι ευθύνες της τουρκικής πλευράς είναι τεράστιες στο
θέμα των αγνοουμένων, όπως τεράστιο είναι και για το γεγονός ότι η πατρίδα μας
παραμένει διαιρεμένη, παραβιάζοντας τον Χάρτη και τις αποφάσεων των Ηνωμένων
Εθνών και όλων των συμβάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρά την αποδεδειγμένη
καλή βούληση του Προέδρου Αναστασιάδη και της δικής μας πλευράς για επίλυση του
χρονίζοντος κυπριακού προβλήματος, η τουρκική πλευρά, δυστυχώς, ορθώνει νέα
εμπόδια, στοχεύοντας στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και
διεκδικώντας ακόμα περισσότερα.
Η προκλητική καταπάτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων
από την Τουρκία με τις επεμβάσεις της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της
Κύπρου, όπως και το κλίμα απειλών και εκβιασμών που συντηρεί, δεν ήταν κάτι που
μπορούσαμε να αποδεχθούμε, γι’ αυτό και η αναστολή της συμμετοχής μας στις
συνομιλίες.
Η
διεθνής κοινότητα και ιδιαίτερα όσοι πραγματικά θέλουν την επίλυση του
Κυπριακού, και μπορούν να παρέμβουν προς την κατεύθυνση της Άγκυρας, θα πρέπει
να καταστήσουν προς αυτήν σαφές ότι ο διάλογος μπορεί να επαναρχίσει μόνο αν
τερματίσει τις παράνομες ενέργειες της στην κυπριακή ΑΟΖ. Σε ό,τι αφορά στη δική
μας πλευρά, είναι απολύτως σαφές αυτό που διακήρυξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης: Δεν
είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε τις όποιες πιέσεις για επάνοδο σε ένα διάλογο κάτω
από απειλές ή εκβιασμούς, προκειμένου να επιβληθεί μια λύση που θα την
υπαγορεύει η στρατιωτική ισχύς.
Κανείς δεν επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού περισσότερο από εμάς. Γι’
αυτό και ευελπιστούμε ότι η Τουρκία θα ανταποκριθεί στα ισχυρά μηνύματα
καταδίκης των ενεργειών της, καθιστώντας
εφικτή την επανάληψη των συνομιλιών.
Παραμένει η δέσμευσή μας να εργαστούμε με όλη την καλή θέληση για την
επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού. Αξιοποιώντας την
αναβαθμισμένη, πολιτικά και στρατηγικά, θέση της Κύπρου θα κάνουμε ό,τι
επιβάλλεται και μπορούμε, προκειμένου να επιτύχουμε την επανένωση της πατρίδας
μας και τη μετατροπή της σε τόπο ειρήνης, ελευθερίας, ασφάλειας, δημοκρατίας και
ευημερίας για όλους τους κατοίκους της.
Μόνο
έτσι θα δικαιωθεί και η θυσία του Μιχαλάκη
Νίκου Γεωργίου και
όλων των άλλων ηρώων μας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη του.
____________
