Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Χριστόφορου Φωκαΐδη στο
μνημόσυνο
του Τάσου Μητσόπουλου που διοργανώθηκε από τον ΔΗΣΥ
Μαρωνιτών
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα, εδώ, για
να αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε ένα πολιτικό και συνάμα σε έναν αγνό
αγωνιστή της πατρίδας μας, που έφυγε τόσο πρόωρα και τόσο αναπάντεχα από τη ζωή,
μα κυρίως βρισκόμαστε εδώ για να στρέψουμε τη σκέψη μας σε ένα ιδιαίτερα
προσφιλές σε όλους μας εδώ πρόσωπο. Τον αλησμόνητο Τάσο Μητσόπουλο.
Ομολογώ ότι είναι πολύ δύσκολο το
εγχείρημα να συμπυκνώσει κανείς μέσα σε λίγες λέξεις αυτό που εκπροσωπούσε ο
αγαπητός και χαρισματικός Τάσος Μητσόπουλος. Ακόμα δυσκολότερη γίνεται η
μνημόνευση του, όταν συλλογίζεται κανείς πόσα πολλά θα μπορούσε ακόμα να
πετύχει. Πόσα πολλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, ξεκινώντας από πολύ μικρός την
ενεργό προσφορά του, ως νεαρός φοιτητής της Νομικής Αθηνών, με την ένταξη του
στην «Πρωτοπορία» και τη συμμετοχή του ταυτόχρονα και στην ηγετική ομάδα της
Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, και
ακολούθως υπηρετώντας ως Αντιπρόεδρος και ως Γενικός Γραμματέας της
νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Αφού εργάστηκε, αρχικά, στην
Ελλάδα, σε σημαντικές θέσεις δίπλα από την Υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία
Τσουδερού, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον Κωνσταντίνο Χατζηδάκη, επέστρεψε στην
Κύπρο όπου ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου του Δημοκρατικού
Συναγερμού, μέχρι τον διορισμό του στη θέση του Εκπροσώπου Τύπου του κόμματος.
Το 2006 εξελέγη για πρώτη φορά Βουλευτής στην περιφέρεια Λάρνακας με τον
Δημοκρατικό Συναγερμό και μετά από επταετή υπηρεσία στη Βουλή των Αντιπροσώπων,
διορίστηκε Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων και αργότερα Υπουργός Άμυνας.
Στάθηκα για λίγο στο καλά γνωστό
βιογραφικό του αλησμόνητου Τάσου, ώστε να υπογραμμίσω τη διττή ιδιότητά του, που
αποτελεί ένδειξη της σύμφυτης αξιοποίησης και παραγωγικής συνύπαρξης της
πατρογονικής με την ιδιαίτερη κυπριακή του καταγωγή. Ο Τάσος ήταν ενεργός
πολίτης, όποια πολιτική ή κομματική ιδιότητα και αν είχε, όποια ταυτότητα και αν
κατείχε. Το θεωρούσε καθήκον του να εμπλέκεται στους αγώνες της ευρύτερης
φιλελεύθερης παράταξης και υπογράμμιζε την υποχρέωση του κάθε πολίτη, ανεξάρτητα
της όποιας επιμέρους εθνικής καταγωγής ή προέλευσής του, να συμβάλλει με ενεργό
τρόπο στην επιδίωξη του κοινού καλού, όπου και αν βρίσκεται.
Τούτο χαρακτήριζε και την
ιδιαίτερη σχέση του και με τις θρησκευτικές ομάδες της Κύπρου και κυρίως με τη
θρησκευτική ομάδα των Μαρωνιτών, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της
ελληνοκυπριακής κοινότητας. Είναι πολύ καλά γνωστός ο σεβασμός που έτρεφε ο
αγαπητός Τάσος προς την θρησκευτική ομάδα των Μαρωνιτών της οποίας υπήρξε
πάντοτε συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης στον αγώνα της για επαναλειτουργία των
κατεχόμενων εκκλησιών της, στη διατήρηση και αναβίωση των κατεχόμενων χωριών της
και στην ενίσχυση της πολιτιστικής της υπόστασης.
Ο Τάσος γνώρισε καλά τις
προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι Μαρωνίτες της Κύπρου και εκτιμούσε βαθύτατα το
πολυτιμότατο έργο και τον σημαντικότατο ρόλο σας στην καλλιέργεια πνεύματος
συμπερίληψης, αλληλοκατανόησης και
εμπλουτισμού της κυπριακής κοινωνίας και πολιτείας. Μέσα από την
κοινοβουλευτική του δράση, ο Τάσος προσπαθούσε να αναδείξει τα όποια ιδιαίτερα
προβλήματα και ανάγκες είχε η θρησκευτική ομάδα των Μαρωνιτών και βρισκόταν
πάντοτε δίπλα της. Διατηρούσε ανοικτή
επικοινωνία με όλους εσάς και επεδίωκε πάντα τον διάλογο και την συνεργασία.
Ο Τάσος αντιλαμβανόταν πολύ καλά
την συμβιωτική σχέση που υπάρχει εδώ και αιώνες μεταξύ των Μαρωνιτών και των
υπόλοιπων θρησκευτικών ομάδων, Αρμένιων και Λατίνων, και της Ορθόδοξης
ελληνοκυπριακής κοινότητας. Κατανοούσε ότι η συγκεκριμένη σχέση, κατέστησε όλους
εμάς αναπόσπαστα μέρη ενός οργανισμού του οποίου η επιβίωση και η ευημερία δεν
μπορεί να διασφαλιστεί αν δεν λειτουργεί ως ένα συμπαγές και υγιές σύνολο. Ευχόταν και εργαζόταν, επίσης, ώστε τούτο το
αξίωμα να γίνει κατανοητό και από τους
Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.
Γι’ αυτό και ως βαθιά
θρησκευόμενος και πνευματικός άνθρωπος, ο Τάσος πρωτοστατούσε στην προώθηση των
επιμέρους αιτημάτων σας και αναλάμβανε πρωτοβουλίες και δράσεις ώστε να
αντιμετωπιστούν οι πληγές που βιώνουν οι Μαρωνίτες της Κύπρου λόγω των συνεπειών
της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής.
Είναι πράγματι δυσαναπλήρωτο το
κενό που άφησε ο Τάσος. Πέρα από όλους
εμάς που τον γνωρίσαμε προσωπικά - την απώλεια του, ασφαλώς, βιώνουν εντονότερα
η πολυαγαπημένη του σύζυγος Κατερίνα, τα παιδιά του, η Χαρά και ο Άρης, ο
σεβαστός του πατέρας Άρης και η αδελφή του Εύα.
Έφυγε νωρίς ο Τάσος Μητσόπουλος,
αλλά είναι ακόμα μαζί μας. Γιατί οι σπουδαίοι άνθρωποι μένουν παρόντες μέσα από
το έργο και το όραμά τους, τα οποία αποτελούν παρακαταθήκη για τους
υπόλοιπους.
Μέσα από τον ανολοκλήρωτο βίο και
την πολιτεία του Τάσου Μητσόπουλου αποκρυσταλλώνεται ο μεστός λόγος του Αρχαίου
Έλληνα ιστορικού Πλουτάρχου: «Μέτρον βίου το καλόν, ου το του χρόνου μήκος».
Γιατί η αξία και το νόημα της ζωής μετριέται με την ωραιότητά της και όχι με το
μήκος της.
Η πλούσια πολιτική του δράση, η
πραότητα με την οποία αντιμετώπιζε όλα τα θέματα, η διαλλακτικότητα και η
ανθρωπιά του, τον καταξίωσαν, από νωρίς, στη συνείδηση της κυπριακής κοινωνίας
και χαρακτήριζαν τη δράση του από οποιοδήποτε μετερίζι και αν κλήθηκε να
υπηρετήσει.
Σε μια εποχή κατά την οποία η
πολιτική δοκιμάζεται τόσο έντονα, κόντρα στο ρεύμα το καιρών, ο Τάσος
Μητσόπουλος ξεχώριζε ως φάρος ήθους, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς, και συνέβαλλε
μέσω τους στον ουσιαστικό εμπλουτισμό του πολιτικού μας πολιτισμού.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στο
πρόσωπο του Τάσου τον άνθρωπο που εισήλθε
στην πολιτική με ανιδιοτέλεια, για να προσφέρει και όχι για να πάρει.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε επίσης
τον πολιτικό που αντιστάθηκε στο λαϊκισμό, στη διαφθορά και στις μικρότητες της
πολιτικής, και που απέφευγε ενσυνείδητα τη στείρα αντιπαράθεση και τον λαϊκισμό.
Στόχος του Τάσου ήταν να πολιτεύεται πάντοτε με τους δικούς του κανόνες, αυτούς
της εντιμότητας, του μέτρου και της αλήθειας.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο
αείμνηστος Τάσος Μητσόπουλος, ένας αγνός οραματιστής, ένας ένθερμος πατριώτης,
ένας αξιοπρεπής και ακούραστος σκαπανέας της προσφοράς προς την κοινωνία και την
πατρίδα.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνοντας τον επιμνημόσυνο αυτό
λόγο, επιτρέψτε μου να πω πως ο καλύτερος τρόπος να θυμόμαστε τον Τάσο
Μητσόπουλο, ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη του, είναι να ακολουθήσουμε
το παράδειγμα του. Να κάνουμε πράξη αυτά που ο ίδιος πρέσβευε. Τις αρχές, τις
αξίες και τα ιδανικά που με πίστη και συνέπεια υπηρέτησε και που τόση ανάγκη
έχει σήμερα η κοινωνία μας.
Σε αυτήν την πορεία, η
παρακαταθήκη που μας άφησε ο Τάσος Μητσόπουλος θα μας είναι για πάντα
ανεκτίμητη.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
____________
Σημ.:Το μνημόσυνο τελέσθηκε
στον Καθεδρικό Ναό Παναγίας των Χαρίτων στη Λευκωσία.
