Η καθιερωμένη εκδήλωση βράβευσης
της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου για τους άριστους αθλητές, αποτελεί την
κατάλληλη ευκαιρία απόδοσης δίκαιου και πρέποντος επαίνου σε όσους μοχθούν για
να καθιστούν τον κυπριακό αθλητισμό ποικιλόμορφο παιδαγωγικό μέσο σωματικής
αγωγής, πνευματικής ανάτασης, υγιούς ανταγωνισμού και πρότυπο αρετής.
Συγχαίρω θερμά το
Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου για την
πλούσια και καρποφόρα προσφορά τους τόσο για τη συνεχή ανέλιξη και ανάπτυξη του
αθλητισμού μας, όσο και κυρίως για την αγωγή και την παιδεία των νέων μας.
Η Ένωση Αθλητικογράφων
Κύπρου τιμά αυτούς που ξεπέρασαν τους εαυτούς τους, εντός του 2013, και έκαναν
πράξη το μότο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 που έγιναν στην
Αθήνα: «Ταχύτερα - Ψηλότερα - Δυνατότερα».
Όπως αναφέρεται στο
κεντρικό μήνυμα της φετινής εκδήλωσης της Ένωσης Αθλητικογράφων Κύπρου «Ο
αθλητισμός στηρίζει την Κύπρο». Πράγματι, για μια ακόμα χρονιά οι διακρίσεις
των αθλητών μας αποτέλεσαν την όαση μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που
μαστίζει τον τόπο μας.
Ο αθλητισμός από τα βάθη
της ιστορίας ταυτίστηκε με τα πιο ευγενικά ιδεώδη. Υπήρξε θεμέλιο αρχών, θεσμών
και αξιών. Ο αθλητισμός υπήρξε συνώνυμος
της πορείας του Ελληνισμού μέσα στους αιώνες. Το ελληνικό λεξιλόγιο είναι
γεμάτο από λέξεις που εκφράζουν όλο το νόημα του αγωνιστικού πνεύματος. Ενός
αγωνιστικού πνεύματος που είναι ταυτόχρονα ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά
του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων. Αυτό το χαρακτηριστικό προσέδωσε τη
διάσταση της οικουμενικότητας στον Ελληνισμό.
Οι κίνδυνοι, οι πόνοι,
τα δεινά, τα παλαίσματα, οι αγωνίες, οι αγώνες, οι άμιλλες, οι φιλονικίες, οι
φιλοτιμίες. Όλες αυτές οι λέξεις αποτελούν ένα μικρό δείγμα του λεξιλογικού
πλούτου της ελληνικής γλώσσας, που αποδίδει τον τεράστιο αγωνιστικό και
αθλητικό πληθωρισμό της ελληνικής ζωής. Οι μόχθοι, οι πόνοι και οι αγώνες είναι
η τραγική ιστορική μοίρα του Έλληνα «εν τοις πόνοισιν αυξάνεται η Ελλάς».
Ο Έλληνας είδε το
«έργον» κατά μία διδακτικότατη ετυμολογική συσχέτιση ως «εργώδες» δηλαδή επίπονο,
κοπιαστικό και δύσκολο αποτέλεσμα. Κάθε σοβαρό δημιούργημα, είτε της ύλης είτε
του πνεύματος, το είδε, όπως και πράγματι είναι, ως αγώνισμα, ως πάλαισμα, ως
προϊόν έντασης δυνάμεων, κατανίκηση δυσχερειών και υπερπήδηση εμποδίων. Ο
Χρυσελεφάντινος Δίας της Ολυμπίας, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου,
έργο του Φειδία, ο Ερμής του Πραξιτέλη, ο χρυσός κανών του Πολυκλείτου και άλλα
θαυμαστά έργα της αρχαιότητας υπόκεινται συνεχώς σε σύγκριση και σε έλεγχο και
παρέμειναν ως κλασσικά έργα, γιατί οι δημιουργοί τους πειθάρχησαν στους
γραπτούς και άγραφους «αγωνιστικούς» και «ανταγωνιστικούς» νόμους της
θρησκείας, της γνώσης, της αισθητικής και της διαχρονικότητας.
Η αντίληψη μας, η
φιλοσοφία μας για τον αθλητισμό πρέπει να εδράζεται στις τρεις ακόλουθες ρήσεις
που μας κατέλειπαν οι πρόγονοι μας.
- «Νους υγιής εν σώματι υγιεί»,
- «Αιέν αριστεύειν»,
- «Υπείροχον έμμενα άλλον και ου το νικάν αλλά το ευ αγωνίζεσθαι».
Και οι τρεις πιο πάνω
ρήσεις, εξακτινώνουν όλη την ουσία και επιδίωξη του αθλητισμού που πρέπει να
είναι καθολικός να αναζητά και να επιδιώκει το άριστον και τέλος να δημιουργεί
ήθος.
Αναμφίβολα ο αθλητισμός
αποτελεί παράγοντα που μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική συμπεριφορά και ακόμα
περισσότερο να διαμορφώσει τάσεις και εξελίξεις μέσα σε ένα δεδομένο κοινωνικό
περίγυρο. Σήμερα μάλιστα που τα σύνορα έχουν πέσει και ο κοινωνικός περίγυρος
είναι ολόκληρος ο κόσμος, ο ρόλος του αθλητισμού έχει μεγαλώσει.
Όλα αυτά δικαιολογημένα
προσδιορίζουν τον αθλητισμό ως κοινωνικό φαινόμενο με μεγάλες και ποικίλες
διαστάσεις. Είναι γι’ αυτό που
Κυβέρνηση, Βουλή και πολιτικά κόμματα οφείλουμε να εξυγιάνουμε θεσμικά τον αθλητισμό.
Να διαμορφώσουμε την κατάλληλη υποδομή. Να αναδείξουμε νέα πρότυπα. Να
μεταβάλουμε βαθμιαία αλλά σταθερά νοοτροπίες, συμπεριφορές και σχέσεις.
Η προσπάθεια του ΚΟΑ για
αλλαγή πολιτικής που υποβαθμίζει τον αθλητισμό σε περιθωριακό του κοινωνικού
σώματος πρέπει να στεφθεί με επιτυχία, ώστε τα ιδεώδη του αθλητισμού
(συμμετοχή, προσπάθεια, αξιοκρατία) να γίνουν επιτέλους οι βάσεις στο διαρκώς
δοκιμαζόμενο στίβο της κοινωνίας.
Είναι βαθιά η πεποίθησή
μας ότι έχει σημάνει η ώρα στα γήπεδα τόσο στο στίβο όσο και στις κερκίδες, η κυπριακή
νεολαία να σκέφτεται, να κρίνει και να δημιουργεί. Η αθλητική επίδοση μιας χώρας δεν μετριέται
μόνο με τον αριθμό των ρεκόρ. Κυρίως μετριέται με τον αριθμό των αθλουμένων.
« Ου το νικάν αλλά
το ευ αγωνίζεσθαι»
Να αριστεύουν, ασφαλώς
οι αθλούμενοι νέοι μας, σίγουρα να στοχεύουν ψηλές επιδόσεις. Αυτό είναι
θεμελιακό στοιχείο του Ολυμπιακού πνεύματος. Με αρμονία όμως, με ισορροπία, με
το μέτρο που δίδαξε ο Αριστοτέλης, όχι με τη μονομέρεια της αποκλειστικής
αθλητικής προσπάθειας, ούτε και με την τεχνική ενδυνάμωση και τη χρήση
διεγερτικών φαρμάκων.
« Εύ αγωνίζεσθαι
και παν μέτρον άριστον»
Αγαπητοί φίλοι,
Με αυτές τις σκέψεις και
με τα θερμά μου συγχαρητήρια στην Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου αλλά και στους
άριστους αθλητές και γενικά σε όλους τους τιμώμενους για την προσφορά τους στο
αθλητικό γίγνεσθαι, απευθύνω τον χαιρετισμό μου στη σημερινή κορυφαία γιορτή
του αθλητισμού μας.
_______________
