Η απόδοση τιμής σε ήρωες
των αγώνων του λαού μας, όπως ο Αντώνης Ανδρονίκου, δεν είναι μια τυπική
εκπλήρωση χρέους. Ούτε μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής - αγωνιστικής πορείας
ενός λαού που διερχόμενος από λάκκους λεόντων και συμπληγάδες πέτρες συνεχίζει
ακόμα τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση.
Μνημόσυνα σαν το
σημερινό πρέπει να στοχεύουν κυρίως στην άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση
ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί. Σε μια πατρίδα που αντιμετωπίζει το
πρόβλημα της συνεχιζόμενης τουρκικής επιδρομής και κατοχής αυτό είναι ένα
πρωταρχικό καθήκον.
Τιμούμε σήμερα ένα
πρωτοπόρο ηρωομάρτυρα της αντίστασης του λαού μας εναντίον της αντικυπριακής
συνωμοσίας που οδήγησε στη μεγαλύτερη προδοσία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας
και δημιούργησε την ανείπωτη τραγωδία που για 39 τώρα χρόνια ζει ο λαός μας.
Ο Αντώνης Ανδρονίκου
γεννήθηκε στη Μελίνη της Επαρχίας Λάρνακας. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία
Χρυσοστόμου με την οποία απέκτησαν έξη παιδιά. Αργότερα εγκαταστάθηκε μόνιμα
στην Παρεκκλησιά.
Μέλος της Αστυνομικής
Δύναμης Κύπρου ήταν αφοσιωμένος στη δημοκρατία και στη νόμιμη κυβέρνηση του
Προέδρου Μακαρίου. Αυτό προκαλούσε το μίσος και τη μήνι των άθλιων παρανόμων
της συνομωσίας και του σκότους. Μέλη της
εγκληματικής ΕΟΚΑ Β απήγαγαν γκανγκστερικά τον Αντώνη Ανδρονίκου στις 10
Δεκεμβρίου του 1973 και αφού τον κακοποίησαν, τον δολοφόνησαν άνανδρα σε ηλικία
μόλις 48 χρονών. Το κορμί του βρέθηκε διάτρητο από σφαίρες.
Το να πέφτεις
αγωνιζόμενος εναντίον εξωτερικού εχθρού που ήλθε να υποδουλώσει την πατρίδα σου
είναι καθήκον αυτονόητο για τον κάθε Έλληνα. Το να θυσιάζεσαι όμως για να μην
καταλυθεί η δημοκρατία, για να μην περάσει ο φασισμός και ο σκοταδισμός,
δείχνει ένα πολίτη διπλά ευσυνείδητο, δείχνει υψηλό ήθος και ιδανικά.
Οι άνανδροι δολοφόνοι
του δεν βρήκαν το θάρρος ανάληψης της ευθύνης. Μέχρι σήμερα κρύβονται στα
σκοτάδια, αφού η δικαιοσύνη δεν έκανε το χρέος της. Όμως θα είναι αιώνια
καταδικασμένοι από την καταισχύνη της ιστορίας και τα σκοτάδια της συνείδησης
τους, ανίκανοι να φτάσουν το ηθικό ανάστημα του ήρωα Ανδρονίκου.
Τιμώντας σήμερα τον
Ανδρονίκου τιμούμε το μεγάλο ιδανικό της δημοκρατίας στο βωμό της οποίας έδωσε
τη ζωή του. Μας υπενθυμίζει πως έγινε εκείνο το κακό, τις μαύρες μέρες που μια
χούφτα πατριδοκάπηλοι, κινούμενοι από δήθεν υψηλά εθνικά ιδεώδη, επιδίωξαν να
φέρουν τα σκοτάδια της ελληνικής χούντας και στον κυπριακό ουρανό. Μπορεί να
μην πέτυχαν άμεσα το σκοπό τους, μπορεί να μην πέτυχαν τη φυσική εξόντωση του
Μακάριου, που ήταν και ο στόχος του πραξικοπήματος, αλλά έφεραν ένα μεγαλύτερο
κακό. Από τότε το κορμί της Κύπρου είναι πληγωμένο, η πληγή αιμάσσει ακόμα, ο
κίνδυνος εθνικού και φυσικού αφανισμού μας από ένα αδίστακτο αντίπαλο είναι
ορατός. Το προδοτικό πραξικόπημα και οι εθνοπροδότες της χούντας των Αθηνών
έδωσαν στην Τουρκία το πρόσχημα να εφαρμόσει τα από πολλού προγραμματισμένα σχέδια
της εναντίον της Κύπρου.
Είναι γνωστά τα
αποτελέσματα που επέφερε στην πατρίδα μας η λαίλαπα του Αττίλα. Χιλιάδες
πρόσφυγες, ξεριζωμένοι από τα πατρογονικά τους χώματα, κρατιούνται με τα δόντια
από τη ζωή, για να προλάβουν τη χαρμόσυνη μέρα της επιστροφής. Χαροκαμένοι
γονείς που θρήνησαν νεκρούς ή απελπισμένοι που ψάχνουν ακόμη για την τύχη του
παιδιού τους. Ηρωικοί εγκλωβισμένοι που λιγοστεύουν κάθε χρόνο, μεταξύ σκλαβιάς
και ελευθερίας. Το συρματόπλεγμα της ντροπής πληγώνει για 39 χρόνια το κορμί της
Κύπρου.
Στα ιερά μας χώματα
εγκαθίστανται χιλιάδες Τούρκοι έποικοι, σε μια εγκληματική προσπάθεια να
παραχαραχθεί η ιστορία και να αλλοιωθεί η δημογραφική δομή της κατεχόμενης γης
μας. Η πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου εξακολουθεί να καταστρέφεται συστηματικά
με στόχο την εξαφάνιση κάθε ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου από τα
κατεχόμενα, οι εκκλησίες και οι τάφοι των προγόνων μας βεβηλώνονται, ψηφιδωτά
και εικόνες ανεκτίμητης αξίας πωλούνται παράνομα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και
οι βασικές ελευθερίες του λαού μας εξακολουθούν να καταπατούνται και να
παραβιάζονται συνεχώς.
Όλες αυτές οι οδυνηρές
πτυχές συνθέτουν ακόμα και σήμερα το μεγάλο και φοβερό δράμα της Κύπρου και του
λαού μας. Μπροστά σε αυτήν την σκληρή πραγματικότητα δεν δικαιολογείται ούτε εφησυχασμός,
ούτε και υποτίμηση υπαρκτών κινδύνων. Χρειάζεται εγρήγορση και ανάταση ψυχών. Η
Κύπρος επέζησε, παρά τις καταστροφές από ποικιλώνυμους εισβολείς και κατακτητές
δια μέσου των αιώνων, με τον πολιτισμό της και τον ανεξάντλητο ψυχικό και
πνευματικό δυναμισμό του λαού της. Και θα επιζήσει ξανά.
Γιατί το χρέος μας
απέναντι στις θυσίες των ηρώων μας είναι να συνεχίσουμε και σήμερα την
αντίσταση, να συνεχίσουμε τον αγώνα. Να ξαναζωντανέψουμε το μεγάλο όραμα με μια
ριζοσπαστική ρήξη με τις μέχρι τώρα τακτικές που οδήγησαν το εθνικό μας θέμα
στην παραμόρφωση του πραγματικού αντικατοχικού και διεθνούς του χαρακτήρα. Ήλθε
η ώρα να επιστρέψουμε στην πραγματική φύση της κυπριακής κρίσης. Να ζητήσουμε
την εφαρμογή του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Να διακηρύξουμε απλά και
να εμμείνουμε χωρίς ταλαντεύσεις, πως το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και
κατοχής ενός ανεξάρτητου κράτους από την Τουρκία και να υποδείξουμε πως όσοι
ενδιαφέρονται πραγματικά για λύση δίκαιη
και βιώσιμη θα πρέπει να στρέψουν το ενδιαφέρον, την επιρροή και τις πιέσεις
τους προς την κατοχική δύναμη.
Η Τουρκία και η
ελεγχόμενη Τουρκοκυπριακή ηγεσία εξακολουθεί να προτείνει δύο λαούς, δύο κράτη,
συνεταιρισμό, νομιμοποίηση του εποικισμού και της διαίρεσης, εγγυητικά
δικαιώματα και ξένη στρατιωτική παρουσία. Η στρατηγική μονομερών υποχωρήσεων
προς τους Τουρκοκύπριους ακόμα και προς Τούρκους υπηκόους με τον ευσεβοποθισμό
ότι αυτό θα οδηγήσει σε λύση, όταν ο Νταβούτογλου με κυνισμό διακηρύττει ότι
«κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας Τουρκοκύπριος θα έπρεπε να τον εφεύρουμε» και ότι
«η Τουρκία πρέπει να ελέγχει τις κυπριακές εξελίξεις γιατί η Κύπρος είναι
απαραίτητη στους σχεδιασμούς της να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη με
παγκόσμια εμβέλεια», αποτελεί κατά τον πλέον επιεική χαρακτηρισμό αθεράπευτη
αφέλεια.
Για να διασφαλίσουμε
ενότητα δράσης πρέπει να προτείνουμε ως βάση λύσης το ομόφωνο ανακοινωθέν του
Εθνικού Συμβουλίου του 2009, που προνοεί για λύση που πρέπει να διασφαλίζει την
ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, των βασικών
ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα απαλλάσσει από έποικους,
κηδεμόνες και ξένη στρατιωτική παρουσία.
Θέλουμε φιλία με όλους,
όχι μονόπλευρη. Θέλουμε ειρήνη βασισμένη στη δικαιοσύνη. Να προασπίσουμε τα
δικαιώματα μας. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού,
παραβίασης των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Να καταγγείλουμε την
Τουρκία σε όλα τα διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα. Ευρωπαϊκή πορεία της
Τουρκίας προϋποθέτει συμμόρφωση στις ευρωπαϊκές αξίες και τα ευρωπαϊκά κεκτημένα.
Δεν θα ανεχθούμε ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte. Δεν είμαστε αντίθετοι σε Διεθνή Διάσκεψη. Όμως με μόνο
θέμα τη διεθνή πτυχή (κατοχή, κατάργηση εγγυήσεων, εποικισμό) και με συμμετοχή
μόνο κυβερνήσεων. Άλλωστε μόνο με τον τερματισμό της κατοχής θα αποκτήσουν οι
Τουρκοκύπριοι ανεξαρτησία φωνής. Οι κίνδυνοι είναι ορατοί.
Να αξιοποιήσουμε την
ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας. Να απαιτήσουμε την πιο ενεργό ανάμιξη της ΕΕ
στις προσπάθειες για λύση. Με διορισμό ως Ειδικού Απεσταλμένου για το Κυπριακό
πολιτικής προσωπικότητας και όχι τεχνοκράτη όπως συμβαίνει σήμερα. Να
επιδιώξουμε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής
Δημοκρατίας όπως αυτές αποφασίστηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Άρνηση της
Τουρκίας να συμμορφωθεί θα πρέπει να οδηγεί σε οριστικό τερματισμό της
ενταξιακής της πορείας.
Καμιά διασύνδεση του
φυσικού αερίου με τη λύση του Κυπριακού. Τόσο η προβολή αυτών των πτυχών όσο
και η σωστή προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα για μια καινούρια εθνική στρατηγική
με εγκατάλειψη των χρεωκοπημένων χειρισμών του παρελθόντος, συνιστούν
προϋποθέσεις για να επανατροχοδρομηθεί το Κυπριακό στην πραγματική αντικατοχική
του βάση.
Επείγει ταυτόχρονα η
αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών δεδομένων
που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες ισορροπίες
δεκαετιών. Η παταγώδης αποτυχία της τουρκικής πολιτικής στη Συρία και την
Αίγυπτο, οι βαθύτατα τραυματισμένες της σχέσεις με το Ισραήλ, η συνεργασία
Κύπρου- Ισραήλ-Ελλάδας και οι άριστες σχέσεις που διατηρεί η Κύπρος με τον
Αραβικό κόσμο, σε συνδυασμό με το συγκριτικό πλεονέκτημα των φυσικών μας πόρων
στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστούν το νέο πεδίο πάνω στο οποίο
μπορεί να οικοδομηθεί η νέα εθνική μας στρατηγικής.
Η δεινή κατάσταση στην
οποία έχει περιέλθει η κυπριακή
οικονομία δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επηρεάσει την επιβαλλόμενη
ορθή και εθνικά υπεύθυνη διαχείριση του Κυπριακού. Να δώσουμε το μήνυμα ότι
κανείς δεν πρέπει να διανοηθεί ότι η οικονομική κρίση θα ήταν δυνατό να μας
οδηγήσει στο να αποδεχθούμε ελλειμματικές λύσεις. Να εργαστούμε για την
ανόρθωση και το ξαναζωντάνεμα της κυπριακής οικονομίας. Να αξιοποιήσουμε όλες
τις ζωντανές δυνάμεις της κυπριακής κοινωνίας. Όπως μετά την τραγωδία του 1974
με απώλεια του 70% των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων μπορέσαμε μέσα από τις
στάχτες και τα ερείπια να οδηγήσουμε σε αναγέννηση την οικονομία, έτσι και
σήμερα.
Άλλωστε η οικονομία μαζί
με την άμυνα αποτελούν κορυφαίες παραμέτρους και θεμελιακούς πυλώνες της
αναγκαίας εθνικής στρατηγικής για την επιτυχία του αγώνα για τον τερματισμό της
κατοχής και τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Τιμώμενε μάρτυρα της
αντίστασης, Αντώνη Ανδρονίκου, με εσάς τους σεμνούς μας ήρωες καθοδηγητές να
μας δίνετε το σινιάλο να μπούμε πρέπει μπροστά σε τροχιά ανάτασης, αντίστασης,
δημιουργίας, ελπίδας και ελευθερίας. Και εμείς σήμερα σας δίνουμε αντίστασης
όρκο. Για αγώνα ασυμβίβαστο ως τη δικαίωση ως τη νίκη.
Τιμή και δόξα στον ήρωα
της Αντίστασης Αντώνη Ανδρονίκου.
----------------------
