Η απόδοση τιμής για τις μεγάλες αγωνιστικές
στιγμές της ιστορίας και για τους επώνυμους και τους ανώνυμους
πρωταγωνιστές της, αποτελεί αναμφίβολα επιτακτικό χρέος. Και για λαούς
σαν το δικό μας, που περνά ακόμα στιγμές εθνικής δοκιμασίας και
αντιμετωπίζει κινδύνους επιβίωσης
, αυτό το χρέος αποτελεί μια κορυφαία
αναγκαιότητα.
Γιατί πέρα από την οφειλόμενη απόδοση τιμής μπορούμε και πρέπει να
αντλούμε διδάγματα για τη συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν
έχει ακόμα δικαιωθεί. Οι εθνικές εκκρεμότητες, τα ανοικτά εθνικά
προβλήματα, επιβάλλουν την αναδρομή στο παρελθόν ως ενέργεια αγωνιστικής
αφύπνισης, ως βήμα εθνικής ανάτασης και ως έμπνευση για τις διαχρονικά
άφθορες αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του
ανθρώπου.
Άλλωστε η 1η Απριλίου 1955 αποτέλεσε ακριβώς, ως ιστορική στιγμή
αμφισβήτησης της δουλείας, της ξένης τυραννίας και της καταπίεσης, το
μεγάλο ρωμαλέο άλμα ενατένισης του κυπριακού Ελληνισμού προς την ίδια
την ιδέα της ύπαρξης του. Χωρίς την εθνικοαπελευθερωτική αντιαποικιακή
επανάσταση ο Κυπριακός Ελληνισμός ως εθνική οντότητα θα αποτελούσε
υπόθεση ιστορικής αναδίφησης, μελέτη γλωσσολογικής και εθνολογικής
έρευνας, εγκυκλοπαιδικής και αρχειακής καταγραφής. Όχι όμως υπαρκτή
εθνική οντότητα του σήμερα. -22.09.2013