Υπουργός Άμυνας κ. Φώτης Φωτίου παρέστη χθες
στο μνημόσυνο του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή Ανδρέα Νικολάου,
στον ιερό ναό Παναγίας Πυργώτισσας, όπου εκφώνησε επιμνημόσυνο λόγο.
Συγκεκριμένα, ο κ. Υπουργός είπε:
Συγκεκριμένα, ο κ. Υπουργός είπε:
«Βρισκόμαστε σήμερα στην κοινότητα Πύργου για να αποδώσουμε τις ελάχιστες οφειλόμενες τιμές προς τον Ανδρέα Νικολάου, το ευγενικό και χαμογελαστό παλληκάρι, που έκανε τους γονείς του Νικόλα και Βικτώρια, τ’ αδέλφια του, τους συγγενείς, τους φίλους και τους συγχωριανούς του, υπερήφανους για την καταγωγή τους. Ευγνώμονες, γιατί αξιώθηκαν να τον γνωρίσουν και να εισπνεύσουν λίγο από το αθάνατο πνεύμα του.
Η σύντομη ζωή του ακολούθησε την οδό της θυσίας και της απόλυτης προσήλωσης προς το καθήκον. Τα ιδεώδη της φυλής μας και τις χριστιανικές αρετές που θέλουν τη στράτευση ως χάρη και την υπέρβαση του «εγώ» ως πράξη απόλυτης υποταγής και προσφοράς προς τον πλησίον, την πατρίδα, τις πανανθρώπινες αξίες που δίνουν στην αδύναμη φύση μας, αθάνατη υπόσταση.
Οι ηρωικές πράξεις γιγαντώνουν τους εκλεκτούς του Ελληνισμού. Στη συνείδηση των νέων, μετατρέπονται σε άπιαστα σύμβολα. Αυτό είναι σήμερα για όλους μας ο Ανδρέας. Σύμβολο υπέρτατης θυσίας και μεγαλοσύνης. Παρ’ όλα αυτά, ο βίος του υποδηλώνει νέο ταπεινό και σεμνό. Απλό άνθρωπο, που έζησε τη φτώχεια και ρίχτηκε νωρίς στη βιοπάλη για να στηρίξει την πολύτεκνη οικογένειά του.
Γεννήθηκε στον Πύργο Λεμεσού το 1955, λίγο πριν την έναρξη του έπους της ΕΟΚΑ. Βίωσε πολύ νωρίς στιγμές ηρωικές αλλά και πολυτάραχες, αφού έζησε όλα τα θλιβερά γεγονότα που οδήγησαν στο προδοτικό πραξικόπημα και στην τούρκικη εισβολή. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο της κοινότητάς του και ακολούθησε το επάγγελμα του ξυλουργού. Δραστήριος αλλά και ενσυνείδητος μετά τη δουλειά συνήθιζε να βοηθά τους γονείς του σε γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες. Τον ενδιέφεραν τα κοινά, γι’ αυτό συμμετείχε ενεργά στις εκδηλώσεις του χωριού του. Τον Ιανουάριο του 1973, πριν ακόμα συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του, κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά.
Η τούρκικη εισβολή τον βρίσκει να υπηρετεί στο 241 Τάγμα Πεζικού και να αμύνεται στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας. Μαζί με τα άλλα παλληκάρια της Μονάδας του προσέτρεξε στην πρώτη γραμμή, για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας από τις επιβουλές του κατακτητή. Η συμμετοχή του στην όλη προσπάθεια ήταν πολύ σημαντική. Ανυποχώρητος και πιστός στον όρκο του Έλληνα Κύπριου στρατιώτη, δε δείλιασε ούτε για μια στιγμή. Στάθηκε στις επάλξεις του χρέους και μόνο όταν τραυματίστηκε δέχθηκε να αναρρώσει στο σπίτι του. Πριν ακόμα επουλωθούν οι πληγές επανέρχεται στη Μονάδα του για να πολεμήσει ξανά τον εισβολέα. Η δεύτερη φάση του τουρκικού ανοσιουργήματος τον βρίσκει για άλλη μια φορά στο εθνικό μετερίζι, να αντιστέκεται και να αρνείται πεισματικά να παραδώσει αμαχητί τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Το άγιο χώμα που πότισαν γενιές ηρώων με άλικο τίμιο αίμα. Η λευτεριά που πλανιόταν πάνω από τα μαύρα σύννεφα στον χώρο της μάχης, αποφάσισε να τον πάρει στα υψηλά άυλα δώματα και να τον τάξει σε σκηνές μαρτύρων της πίστης και του έθνους. Τα εχθρικά πυρά πέτυχαν καίριο και θανατηφόρο κτύπημα στο καμάρι του Πύργου μας. Ξεψύχησε πολεμώντας και δέχθηκε το αιώνιο στεφάνι δάφνης που κοσμεί την κόμη των εκλεκτών.
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του Ανδρέα, του αγνού πολεμιστή της πατρίδας, που έφερε σε πέρας τη στρατιωτική του αποστολή αλλά και την προσταγή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όταν επαπειλούνται οι βασικές αρχές δικαίου και τα θεμελιώδη συστατικά της ύπαρξής μας. Το μόνο που ζητά από μας είναι ν’ αφουγκραστούμε το σεμνό εθνικό του περπάτημα και να ακολουθήσουμε τα χνάρια της ηρωικής του πορείας. Βήματα, που πρέπει να χαραχτούν ανεξίτηλα στη μνήμη μας, στη συνείδηση όσων επιθυμούν να δουν τούτο τον τόπο ελεύθερο, απαλλαγμένο από στρατεύματα κατοχής και διαχωριστικές γραμμές.
Έχουν περάσει ήδη βασανιστικά 39 χρόνια ανείπωτης λαχτάρας για επιστροφή στη σκλαβωμένη πατρώα γη. Χρόνια ατέλειωτης προσμονής για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας, που τρέχουν σαν αδίστακτοι δολοφόνοι της μνήμης. Κλεψύδρες που πιέζουν την υπομονή και προτρέπουν σε υποχώρηση, σε γρήγορη διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος και στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής. Ο Ανδρέας και οι άλλοι ήρωες της συνείδησής μας έρχονται και θα έρχονται κάθε καλοκαίρι, κάθε μέρα αν χρειαστεί, για να μας υπενθυμίζουν το χρέος μας. Να μας οπλίζουν με αντοχές και δύναμη αντίστασης. Να προστάζουν σε τιτάνιο αγώνα, ενάντια στον πάνοπλο ηγεμόνα που θέλει να διαφεντεύει την εθνική μας υπόσταση και να επιβουλεύεται τον πλούτο της πατρίδας μας.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε την όποια χαλάρωση ή την όποια υποχώρηση από βασικές μας αρχές. Νη μην επιτρέψουμε οι οικονομικές δυσκολίες να προωθήσουν την απαξίωση και την ταύτιση με τα βέβηλα τουρκικά συμφέροντα. Θα ανακάμψουμε και θα υπερβούμε τις όποιες αντιξοότητες, μέσα από συλλογική δουλειά και κατάλληλη προετοιμασία. Έτσι πρέπει να μας βρουν οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού. Σαν μια γροθιά, τόσο σε επίπεδο Εθνικού Συμβουλίου, όσο και στο εσωτερικό της κοινωνίας μας. Ενωμένους και αποφασισμένους, διεκδικητές των δίκαιων αξιώσεων του λαού μας και των μελλοντικών γενιών. Για να τους προσφέρουμε τον ήλιο που τους ανήκει και όχι το σκότος της διχόνοιας που έντεχνα επεξεργάζονται και σπέρνουν οι έμποροι των εθνών.
Στις δύσκολες τούτες στιγμές που διέρχεται ο τόπος μας, τα εθνικά θέματα θα αποτελούν πάντα την προτεραιότητα της Κυβέρνησης. Τονίζουμε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε παιχνίδια εκπτώσεων που θα θέσουν σε κίνδυνο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Για χάριν των διαπραγματεύσεων, δε θα διστάσουμε και δε θα κουραστούμε να καταγγέλλουμε την Τουρκία στα διεθνή βήματα, επειδή ακριβώς καταπατά το διεθνές δίκαιο, τρομοκρατεί και προκαλεί ένταση στην περιοχή μας, για εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. Γιατί κατέχει παράνομα και σφετερίζεται τη γη μας, προβάλλοντας αστήριχτες δικαιολογίες που για δεκαετίες δεν έπεισαν κανέναν.
Ακουμπώντας στη μνήμη του Ανδρέα, στο ένδοξο και φωτεινό παράδειγμα της κοινότητας Πύργου, δίνουμε μπρος στους υπερήφανους γονείς και τ’ αδέλφια του, στους συγγενείς και τους φίλους του, την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα του μέχρι την τελική δικαίωση. Ότι δε θα ξεχάσουμε ποτέ τη θυσία και την προσφορά του, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Θα επαγρυπνούμε μέχρι την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα, μέχρι την αποκατάσταση των αρχών δικαίου και την εμπέδωση της ασφάλειας μεταξύ των πολιτών μας.
Αιωνία του η μνήμη».
