Επικήδειος λόγος του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων στην
ταφή
των λειψάνων του ήρωα Ανδρέα Α. Ηροδότου, στον Στρόβολο
Με βαθιά συγκίνηση
βρισκόμαστε όλοι σήμερα στον ιερό αυτό χώρο, για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο
φόρο τιμής και να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στον αείμνηστο ήρωα του 1974 Ανδρέα Αρτεμίου.
Σαράντα χρόνια από τότε που ο Ανδρέας χάθηκε στη
διάρκεια της τουρκικής λαίλαπας που σκόρπισε τον όλεθρο στο μαρτυρικό μας νησί
εκείνο το τραγικό καλοκαίρι της προδοσίας και της συμφοράς, διακριβώθηκε μέσω
ανθρωπολογικών εξετάσεων η ταυτότητά του και επισημοποιήθηκε η συμπερίληψή του
στον κατάλογο των πεσόντων της τουρκικής εισβολής.
Διαγράφηκε πια από τον
κατάλογο των αγνοουμένων, στον οποίο είχε από το 1974 περιληφθεί, για να περάσει
σήμερα με καθυστέρηση 40ολόκληρων χρόνων, στο πάνθεο των ηρώων της κυπριακής
ελευθερίας.
Το δράμα της οικογένειάς
του που διήρκεσε όλα αυτά τα χρόνια της αναμονής, της αγωνίας και της συνεχούς
αναζήτησης, παίρνει σήμερα ένα τέλος.
Ένα τραγικό τέλος που
δίνει τη θέση του στον ανείπωτο πόνο και στο βουβό κλάμα για την απώλεια του
παλικαριού που έφυγε από τη ζωή, μες στο χαλασμό ενός προδομένου και άνισου
πολέμου, σε ηλικία μόλις 19 ετών.
Με την ταφή των λειψάνων
του ήρωα η οικογένεια, οι γνωστοί, οι φίλοι, οι εκτιμητές της δράσης και της
θυσίας του Ανδρέα Αρτεμίου, όλοι εμείς θα έχουμε πού να καταθέσουμε τα στεφάνια
και τα λουλούδια της αγάπης μας, του θαυμασμού και της θύμησης μας. Θα έχουμε
πού να οδηγήσουμε τους νεότερους για να τους πούμε ότι στον τάφο τούτο κείτεται
ο ήρωας που θυσιάστηκε προασπιζόμενος τα πάτρια εδάφη, την ελευθερία, την
δημοκρατία και την δικαιοσύνη.
Ο Ανδρέας Αρτεμίου
γεννήθηκε στον Στρόβολο στις 26 Αυγούστου 1955 και ήταν το δεύτερο παιδί του
Ηρόδοτου και της Ειρήνης Αρτεμίου. Από μικρός ήταν πολύ ζωηρός, ριψοκίνδυνος κα
αποφασιστικός και πολύ αγαπητός στους δικούς του και στους φίλους του.
Στο 14ο έτος
της ηλικίας του ο Ανδρέας αποφάσισε να εγκαταλείψει το γυμνάσιο και να
ακολουθήσει το σύστημα μαθητείας για 3 χρόνια ως μηχανικός αυτοκινήτων. Όνειρο
του ήταν να ανοίξει δικό του μηχανουργείο. Ένα όνειρο ωστόσο που δεν
πραγματοποιήθηκε ποτέ καθώς τον πρόλαβε η εισβολή του Αττίλα και η εξαφάνισή
του εν ώρα καθήκοντος.
Ο Ανδρέας τον Φεβρουάριο
του 1973 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και μετά την εκπαίδευσή του στο ΚΕΝ
Λάρνακας τοποθετήθηκε στο 231ο Τάγμα Πεζικού, στον Άγιο Βασίλειο,
σημείο στο οποίο τον βρήκε η Τουρκική εισβολή του 1974. Στην πρώτη φάση της
εισβολής ο Ανδρέας ήταν οδηγός. Με τη λήξη της πρώτης φάσης, τα τουρκικά
στρατεύματα βρέθηκαν να ελέγχουν την περιοχή από την πόλη της Κερύνειας μέχρι
την περιοχή λίγο έξω από τη Λάπηθο-Καραβά. Το 231 Τάγμα Πεζικού αφού συμμετείχε
σε διάφορες αποστολές εναντίον των εισβολέων, μεταφέρθηκε στις 28/7/1974 στην
περιοχή Καραβά, καθώς η εν λόγω περιοχή είχε πλέον μεγάλη στρατιωτική σημασία.
Με την άφιξη τους στον
Καραβά, ο Αρτεμίου και οι υπόλοιποι άνδρες του Τάγματος επάνδρωσαν αμυντικές
θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Την ίδια μέρα το 231 ΤΠ, μαζί με την 31η
Μοίρα Καταδρομών έλαβαν οδηγία να κινηθούν
προς την περιοχή του Αγίου Παύλου Βασίλειας και να δημιουργήσουν θέσεις
της Εθνικής Φρουράς για καλύτερο έλεγχο της περιοχής.
Άμεσα δημιουργήθηκε
ομάδα αναγνώρισης, η οποία προπορευόταν του κυρίως σώματος των μονάδων, για να
αποφευχθεί παγίδευσή τους από τα Τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Ανάμεσα στην
ομάδα αναγνώρισης ήταν και ο στρατιώτης Ανδρέας Αρτεμίου.
Δυστυχώς, πριν η ομάδα
αναγνώρισης φθάσει στον προορισμό της έπεσε σε ενέδρα Τούρκων στρατιωτών.
Ακολούθησε ανταλλαγή πυρών και προσπάθεια της ομάδας να απαγκιστρωθεί από την
ενέδρα των Τούρκων. Αριθμός ανδρών της Εθνικής Φρουράς κατόρθωσε να επιστρέψει
στις μονάδες τους. Ο Ανδρέας δεν βρισκόταν ανάμεσα τους.
Σύμφωνα με μαρτυρίες του
συμπολεμιστή του Ανδρέα και συνοδηγού του Εύζωνα, όπως και του Λοχία Αντώνη
Αντωνά, ο Ανδρέας συνελήφθηκε ζωντανός από τους Τούρκους. Από τότε ωστόσο μέχρι
και πρόσφατα, η οικογένεια του ζούσε τον δικό της γολγοθά. Τα βασανιστικά
ερωτήματα για την τύχη του Ανδρέα παρέμεναν για πολλά χρόνια αναπάντητα.
Το κουβάρι της επώδυνης
αναμονής για την οικογένεια του Ανδρέα άρχισε να ξετυλίγεται το 2011, οπόταν
και έγινε η εκταφή των λειψάνων του ήρωα από τάφο ο οποίος εντοπίστηκε σε
περιοχή της Λαπήθου, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης οστών
της Διερευνητικής Αγνοουμένων Κύπρου η οποία λειτουργεί υπό την αιγίδα των
Ηνωμένων Εθνών. Οι ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA έδωσαν το αναμενόμενο πλην πικρό τέλος στην πολύχρονη
και τραγική αναμονή της οικογένειας του Ανδρέα.
Αγαπητή οικογένεια του
ήρωα, φίλες και φίλοι
40 χρόνια από τη θυσία
του Ανδρέα και των υπόλοιπων παλικαριών μας που αντιστάθηκαν με σθένος στην
επέλαση του Τούρκου εισβολέα και οι αγώνες τους δεν έχουν δικαιωθεί. Αν και η
σημερινή μέρα δεν προσφέρεται για πολιτικές αναλύσεις είναι αναντίλεκτα
παραδεκτό ότι η παρέλευση του χρόνου
παγιώνει τα τετελεσμένα της κατοχής. Οφείλουμε λοιπόν να πράξουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να
τερματίσουμε την κατοχή και την διαίρεση του νησιού μας. Στόχος μας είναι μια
λύση η οποία να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες
ολόκληρου του λαού
Αποχαιρετώντας σήμερα
τον ηρωικό στρατιώτη–μαχητή της κυπριακής ελευθερίας Ανδρέα Αρτεμίου, πέρα από
την έκφραση της ευγνωμοσύνης μας για τη μεγάλη προσφορά του προς την πατρίδα,
δίνουμε την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα ίδια ιδανικά,
για τα οποία αγωνίστηκε και θυσιάστηκε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα
που θα σε σκεπάσει αείμνηστε Ανδρέα. Η οικογένειά σου θα πρέπει να αισθάνεται
απέραντη τιμή και περηφάνεια. Εμείς θα θυμόμαστε πάντα και θα τιμούμε την
ηρωική σου θυσία.
________________
