του
Διοικητηρίου της ΜΥΚ στη Ναυτική Βάση στο Μαρί
«Ευάγγελος
Φλωράκης»
εις
μνήμη του Επικελευστή Μιχάλη Ηρακλέους
(Τετάρτη 03 Ιουλίου
2013, στις 10.00 π.μ)
«Κάποτε
δεν είναι παρά μια λάμψη πίσω απ' τα
βουνά
- κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι
ένας
αέρας δυνατός που άξαφνα σταματάει όξω απ' τα
λιμάνια.
Κι όσοι νογούν, το μάτι τους βουρκώνει…»
Ο
Οδυσσέας Ελύτης, μέσα σε λίγους στίχους από το εξαίσιο δημιούργημα του «Μικρού
Ναυτίλου», μας μεταφέρει στο μαύρο εκείνο πρωινό της 11ης Ιουλίου,
όταν η έκρηξη των εμπορευματοκιβωτίων στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης»,
συντάραξε το Λαό μας. Με τα μάτια της ψυχής του, αντίκρισε τη σαρκοβόρα
καταστροφική λάμψη και θρήνησε τον αδόκητο χαμό 13 παλληκαριών. Με το θλιμμένο
του προσωπείο, αυτό που δεν πρόλαβε να αποβάλει από το άλλο φρικτό πρωινό της
20ης Ιουλίου 1974, βυθίστηκε στη δίνη του «γιατί» και του άδικου.
Γονυπετής,
έκλαψε και για τον Μιχάλη Ηρακλέους, τον λεβέντη που όλοι αγαπούσαν και είχαν
να πουν μόνο καλά λόγια, στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ), στη Ναυτική
Βάση, στη γειτονιά όπου διέμενε. Τον άνθρωπο που ξεχώριζε για το ήθος, την
εργατικότητα και τις ικανότητες του. Τον νέο που το 2006, κάτω από δυσμενείς
καιρικές συνθήκες, με θάρρος και αυταπάρνηση, προσέτρεξε σε βοήθεια και
κατάφερε με συνάδελφό του να διασώσει σοβαρά ασθενή ναυτικό και να τον
μεταφέρει με ασφάλεια στο λιμάνι Λεμεσού, όπου διέφυγε τον κίνδυνο.
Μερικές
μέρες μετά το τελευταίο προσκύνημα προς τιμήν του Κλεάνθη, βρισκόμαστε ξανά στη
Ναυτική Βάση, μάρτυρες της αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς του Μιχάλη. Οι
ήρωες παρελαύνουν ανάμεσά μας και μας υπενθυμίζουν το χρέος μας. Το χρέος της
Πολιτείας και μιας ολόκληρης κοινωνίας που διδάχτηκε πως και τον 21ο
αιώνα, υπάρχουν εκλεκτοί, με ιδανικά και αξίες. Υπάρχουν άνθρωποι με επίγνωση
και αυταπάρνηση. Που θέτουν το κοινό συμφέρον υπεράνω προσωπικών φιλοδοξιών και
το καθήκον υπεράνω της ζωής. Όλοι εμείς, βουβοί θεατές, καταθέτουμε στους
τάφους τους λουλούδια εκτίμησης και ευγνωμοσύνης.
Σε
λίγο, το Διοικητήριο της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών, εμβαπτίζεται στη μνήμη
του «Επικελευστή Μιχάλη Ηρακλέους» και γίνεται ενδοξότερο. Για να θυμίζει σε
όλους μας τη μεγαλοψυχία και το «σημείωμα της δικής του στιγμής». Της στιγμή
που σύμφωνα με τον ποιητή, «άνοιξε, έδωσε διάρκεια» και μετέτρεψε τη θλίψη μας
σε αγγελική χάρη.
Μέσα
από την προσφορά του, μας προστάζει ενότητα, κοινή προσπάθεια και συντονισμό
ενεργειών. Ο Μιχάλης δε θα ήθελε να βλέπει κανένα να λυπάται για τις συνειδητές
του επιλογές. Οι δικοί του άνθρωποι, το γνωρίζουν καλύτερα απ’ τον καθένα μας.
Η σύζυγός του Μαρία και τα δύο του παιδιά, Σόλωνας και Άντυς, μπορούν να μας
διαβεβαιώσουν για τον απαράμιλλο χαρακτήρα του. Για την αγάπη που έτρεφε προς
τους φίλους, τους συναδέλφους και τη δουλειά του. Ήταν γεννημένος να προσφέρει,
να δίνει τα πάντα για τον διπλανό που τον χρειαζόταν. Και τα πιστεύω του,
έγιναν πράξη.
Τιμούμε
σήμερα ένα ακόμα ήρωα που μαζί με την υπόλοιπη ομάδα των 12 σταυραετών,
τράβηξαν για την αθανασία. Πέταξαν ψηλά και φώλιασαν στις ψυχές αυτών που
νογούν, αυτών δηλαδή που αντιλαμβάνονται το πώς, το γιατί και το μετά, της
επίγειας τραγωδίας τους. Όσων ενστερνίζονται την άποψη ότι υπάρχουν ευθύνες και
πρέπει να αποδοθούν. Αυτών που με επίγνωση, υπερτονίζουν τη σημασία της θυσίας
τους, γιατί αξίζουν της μέγιστης αναγνώρισης και τιμής.
Ο
κυπριακός λαός και οι οικείοι τους προσμένουν με ανυπομονησία την απόδοση
ευθυνών. Οι ψυχές των αθάνατων νεκρών μας, απαιτούν δικαίωση αλλά παράλληλα,
στέλλουν μήνυμα ενότητας. Η κάθαρση, φέρνει ομόνοια, ενώ η λήθη, η διχόνοια και
οι αντιπαραθέσεις, πόρρω απέχουν από τις
πράξεις και το έργο των ηρώων του Μαρί.
Φίλες
και Φίλοι,
Η
καταστροφή και ο όλεθρος της 11ης Ιουλίου 2011, δεν ήταν τυχαίο
γεγονός αλλά σειρά παραλήψεων. Νοοτροπίες ωχαδελφισμού και μειωμένης
επαγγελματικής ευθύνης. Σάπιες συνήθειες που ως πολιτεία και ως
κοινωνία πρέπει να αποβάλουμε. Να προβούμε σε αναδόμηση υπηρεσιών, φορέων αλλά
πολύ περισσότερο της ίδιας της κοινωνίας μας, με εφαρμογή αξιοκρατικών διαδικασιών,
επιστημονική γνώση και κατάλληλη εκπαίδευση. Να κτίσουμε πάνω σε πιο γερές
βάσεις και να επιφέρουμε τομές εκσυγχρονισμού προς το συμφέρον του λαού μας. Να
θεμελιώσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών που παραπαίει. Το έναυσμα της
προσπάθειας, δίνει ο Μιχάλης μαζί με όλους τους πεσόντες εν ώρα καθήκοντος,
ηρωομάρτυρες του Μαρί. Μαζί, χαράζουν πορεία εθνικής αφύπνισης και ευθύνης.
Αξιοπρέπειας και τιμής. Τους χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Αιώνια τιμή και δόξα.
