Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου
στο εθνικό μνημόσυνο των πεσόντων κατά το πραξικόπημα
(15 Ιουλίου 2013,
Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Λευκωσία, 8.30 π.μ.)
Εξοχότατε Πρόεδρε της
Κυπριακής Δημοκρατίας,
Μακαριότατε,
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής
των Αντιπροσώπων,
Εκλεκτοί
παρευρισκόμενοι,
Κυρίες και κύριοι,
Με βαθιά κατάνυξη και
συγκίνηση, βρισκόμαστε σήμερα στον ιερό τούτο χώρο, για να αποτίσουμε τον
οφειλόμενο φόρο τιμής στους πεσόντες του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης
Ιουλίου 1974. Στους γνωστούς και άγνωστους αγωνιστές της ελευθερίας και της
δημοκρατίας, που με το αίμα τους, έδωσαν ζωή και ελπίδα στη λαβωμένη μας
Πατρίδα. Τα ηρωικά παλληκάρια που αντιστάθηκαν στα επαχθή σχέδια της χούντας
των Αθηνών και έγραψαν σελίδες ηρωισμού και αυταπάρνησης με ελάχιστα μέσα, μα
με περίσσια καρδιά.
Προσκυνούμε σήμερα τη
θυσία όσων προέβαλαν την ιδέα υπεράνω της ύλης, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
υπεράνω των σκοπιμοτήτων, το εθνικό συμφέρον κατά των υποχθόνιων επιβουλών.
Όσων προσπάθησαν μάταια, να κρατήσουν κλειστή την κερκόπορτα των εχθρικών
επιβουλών και έπεσαν υπέρ πατρίδος, πριν αυτή ανοίξει διάπλατα, μερικές μέρες
μετά. Ταυτόχρονα, με τη σημερινή τελετή, καταδικάζουμε έντονα και απερίφραστα,
το διπλό οργανωμένο έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του Κυπριακού λαού και
αναγνωρίζουμε το μέγεθος της θυσίας όσων
αντιστάθηκαν στο
προδοτικό πραξικόπημα. Όσων υπερασπίστηκαν την Κυπριακή Δημοκρατία και τον
νόμιμα εκλεγμένο ηγέτη της, Εθνάρχη Μακάριο. Όσων έπεσαν μαχόμενοι στις
επάλξεις του καθήκοντος και της τιμής.
Αυτών που έγραψαν με το
αίμα και τη θυσία τους μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας
της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τη θυσία τους τιμούμε και μνημονεύουμε σήμερα
εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας για τη μεγάλη προσφορά τους προς τη χειμαζόμενη
πατρίδα, την οντότητα της οποίας υπερασπίστηκαν και διαφύλαξαν. Γιατί η
διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η ύπαρξη της σήμερα ως ανεξάρτητου
κράτους, μέλους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτουμε στον δύσκολο και πολύχρονο
αντικατοχικό μας αγώνα.
Το καλοκαίρι του 1974
στάθηκε το πιο πικρό και το πιο τραγικό στη σύγχρονη ιστορία του μαρτυρικού μας
νησιού. Η μικρή και ανυπεράσπιστη Κύπρος, ανακηρύχτηκε το 1960 ανεξάρτητο
κράτος, ύστερα από τον επικό απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59. Στη συνέχεια, με
πρώτο Πρόεδρο τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο, άρχισε μια ειρηνική και ελπιδοφόρα
πορεία ως ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, πλήρες και ισότιμο μέλος του
Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών.
Τα
πρώτα δεκατέσσερα χρόνια της κυπριακής ανεξαρτησίας, παρόλο που ήταν χρόνια
μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, στάθηκαν για τον τόπο χρόνια
πολυτάραχα και αιματοβαμμένα. Οι εχθροί της Κύπρου δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι
την ανεξάρτητη πορεία που επέλεξε και συνωμοτούσαν συνεχώς για την επιβολή
διχοτομικών και αντεθνικών λύσεων στο κυπριακό πρόβλημα. Η δράση παράνομων
ομάδων και οργανώσεων αλλά και οι διακοινοτικές συγκρούσεις που άρχισαν από το
1963, δημιούργησαν στο νησί μια κρίσιμη κατάσταση, που έμελλε να οδηγήσει σε
καταστροφή και εθνική τραγωδία.
Ας
διδαχθούμε από τις συνέπειες της διχόνοιας και ας επαναλάβουμε σήμερα την
ενδυναμωμένη και ακλόνητη πίστη μας στην ελευθερία και την δημοκρατία, αλλά και
την πεποίθηση μας ότι, η καλλιέργεια και η ανοχή του φανατισμού, του μίσους,
των ακροτήτων και του διχασμού, αποτελούν δυναμίτη στα θεμέλια της δημοκρατίας
μας.
Το πρωινό της 15ης
Ιουλίου 1974, αποτέλεσε το προοίμιο μιας τραγωδίας που συνεχίζεται για τριάντα
εννιά ολόκληρα χρόνια, χωρίς ποτέ να φτάσει στην πολυπόθητη κάθαρση.
Πρωταγωνιστές του δράματος, οι χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοί μας, οι
πρόσφυγες, οι χαροκαμένοι γονείς, οι μαυροφορημένες σύζυγοι και τα ορφανά. Οι
λίγοι και ηρωικοί εγκλωβισμένοι μας που πασχίζουν στην λαβωμένη πατρώα γη. Ο
υπερήφανος και υπέροχος Κυπριακός Ελληνισμός, που αντιστάθηκε και συνεχίζει να
αντιπαλεύει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, παρά τις αντιξοότητες.
Το μαύρο σκηνικό,
συμπληρώνουν οι ρημαγμένες εκκλησιές με τα βουβά καμπαναριά, τα γκρεμισμένα
πολιτιστικά μνημεία, οι συλημένοι τάφοι και οι φιγούρες των κουβαλητών της
Ανατολίας, που αποτελούν παραφωνία στο
χρυσοπράσινο φόντο της
γλυκιάς μας πατρίδας.
Και τόσο κοντά και
μακριά, οι θεατές. Όλοι εμείς που ζούμε, νοσταλγούμε και συμμετέχουμε με
«φωνές», επιχειρήματα και κάθε λογής προσπάθειες, ζητώντας την πολυπόθητη
κάθαρση. Απαιτούμε τη συμμόρφωση του κατακτητή με το διεθνές δίκαιο, το σεβασμό
στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και την αποδοχή των
αρχών που πρεσβεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συμπατριώτες και
συμπατριώτισσες,
Τριάντα εννέα χρόνια
είναι ήδη πολλά. Η συνεχιζόμενη κατοχή, η παρουσία κατοχικών στρατευμάτων στο
νησί μας και τα συρματοπλέγματα του διαχωρισμού, δεν έχουν θέση στο χάρτη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία η Κύπρος ανήκει δικαιωματικά, ως πλήρες και
ισότιμο μέλος. Βρίσκονται σε πλήρη
αντίθεση με τις αρχές, τις αξίες και τους θεσμούς που η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε
και υπηρετεί καθημερινά, μέσα από τις αποφάσεις και τις διακηρύξεις των
διατεταγμένων οργάνων της.
Η Κύπρος δεν μπορεί και
δεν πρέπει να αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα. Δεν μπορεί να παραμείνει για
πολύ καιρό ακόμη, η μόνη διχοτομημένη και ημικατεχόμενη χώρα της Ευρώπης.
Ο λαός μας, δε ζητά και
δεν αναμένει από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από την Ευρωπαϊκή Ένωση,
τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ό,τι δικαιούνται και απολαμβάνουν
σήμερα, όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες.
Θέλουμε κι εμείς να
ζήσουμε σε μια πραγματικά ελεύθερη, επανενωμένη πατρίδα, χωρίς κατοχικά
στρατεύματα, χωρίς συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού. Οραματιζόμαστε μια
Κύπρο της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, όπου
όλα τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, θα είναι κατοχυρωμένα και διασφαλισμένα
χωρίς καμιά διάκριση.
Με όραμα και στόχους,
εργαζόμαστε συλλογικά με προσήλωση στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των
Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο, για λειτουργική και βιώσιμη λύση του
κυπριακού προβλήματος.
Οι
ώρες που διερχόμαστε είναι ώρες ευθύνης για όλους μας. Η εθνική μας υπόθεση
βρίσκεται πλέον σε οριακό σημείο. Η οικονομία μας έχει οδηγηθεί στην μεγαλύτερη
κρίση μετά την καταστροφή του ΄74. Αυτή είναι η διπλή πρόκληση που έχουμε
μπροστά μας.
Οφείλουμε συνεπώς,
σήμερα, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να βρούμε το σθένος και να λάβουμε
τολμηρές και σωστές αποφάσεις.
Οι οικονομικές δυσκολίες
που διέρχεται ο τόπος μας σε συνδυασμό με τις πρωτοφανείς γεωστρατηγικές
ζυμώσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, δε θα επιτρέψουμε να σταθούν
αιτία αποπροσανατολισμού από τις δίκαιες αξιώσεις μας. Θα διαψευστούν όσοι
ελπίζουν σε εκπτώσεις στην ενάσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Θα διαψευστούν
όσοι ήθελαν τον περήφανο Κυπριακό Ελληνισμό να ξεπουλά τον ενεργειακό του
πλούτο, ως αντάλλαγμα αυτονόητων υποχωρήσεων από πλευράς Τουρκίας.
Διαμηνύουμε προς κάθε
κατεύθυνση ότι, η κυριαρχία δεν ξεπουλιέται σε διαπραγματευτικές τράπεζες. Η
κρατική μας υπόσταση, παραμένει αλώβητη και ακεραία. Κανένας εκβιασμός δε θα
είναι ποτέ τόσο ισχυρός, ώστε να μας εξωθήσει να αποδεχθούμε μια αναξιοπρεπή
και εύθραυστη λύση. Οι όποιες προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού, πρέπει να
βασίζονται στο διεθνές δίκαιο, με σεβασμό στην οντότητα και ανεξαρτησία της
Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η αντιμετώπιση των
προκλήσεων που αφορούν την πατρίδα και τα συμφέροντα της, απαιτούν
συλλογικότητα, ενότητα και σκληρή δουλειά. Κανενός οι ώμοι δεν είναι αρκετά ισχυροί,
για να σηκώσουν το βάρος της διαχείρισης αυτών των σοβαρών προκλήσεων που η
Κύπρος καλείται να αντιμετωπίσει. Οι στιγμές που περνά ο Κυπριακός Ελληνισμός,
είναι τόσο δύσκολές, που απαγορεύουν την ανευθυνότητα και τον λαϊκισμό, ενώ την
ίδια ώρα απαιτούν υπευθυνότητα, ενότητα και συλλογική δράση.
Το κυπριακό, ήταν, είναι
και θα παραμείνει κορυφαία προτεραιότητα μας.
Μέσα από κατάλληλη προετοιμασία σε χρόνο που θα συμφωνηθεί και θα
εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του διαλόγου, δεσμευόμαστε για επανέναρξη συνομιλιών
το συντομότερο δυνατό, με στόχο την επίτευξη μιας λύσης, η οποία δε θα
παραγνωρίζει τις διεκδικήσεις και ανησυχίες του λαού μας. Μια λύση, η οποία θα
οδηγήσει σε πλήρη απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα και τα
ειδεχθή εγκλήματα του εποικισμού. Λύση που να αποκαθιστά πλήρως τα ανθρώπινα
δικαιώματα των συμπατριωτών μας, χωρίς εκβιασμούς και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιδιώκει μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο, σε πνεύμα
συλλογικότητας, τη χάραξη μιας κοινής στρατηγικής που θα διασφαλίζει τα πιο
πάνω ενόψει της επανέναρξης των συνομιλιών.
Τιμώντας σήμερα τη μνήμη
των ηρωικών μας παιδιών που αγωνίστηκαν ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα και θυσιάστηκαν
υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, έχουμε κάθε
δικαίωμα να ατενίζουμε το μέλλον με μεγαλύτερη ελπίδα και αισιοδοξία.
Μπροστά σε αυτούς που
θυσιάστηκαν για την Ελευθερία και τη νομιμότητα, ας ανανεώσουμε τον όρκο που
δώσαμε στον Εθνάρχη Μακάριο και ας αφήσουμε τα λόγια του να διέλθουν της ψυχής
μας και να καθοδηγήσουν τα βήματα μας: «Όρθιοι
θα παραμείνουμε… Δεν θα λυγίσουμε και
δεν θα παραδοθούμε, όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες δυσκολίες και αν
συναντήσουμε».
Θα ζήσουμε και θα
μεγαλουργήσουμε. Το ξέρουμε, μας το υποσχέθηκε ο Εθνάρχης μας: «Δεν
χάνονται λαοί που θέλουν να ζήσουν και αγωνίζονται για να ζήσουν». Και ο
Κυπριακός Ελληνισμός προώρισται να ζήσει και θα ζήσει!
Ας είναι αιώνια η μνήμη
τους.
